Alþýðublaðið - 22.09.1966, Blaðsíða 7

fær
fsstjórn
STQÐUGT berast fréttir um
vopnavi'ðskipti og sprengjutilræði
á landamærum ítalíu og Austurrík
is. Hermdarverkamenn láta ekki
undan síga, og síðan 9. september
þegar síðustu morðin voru framin
Ihefur loftið verið lævi blandið. |
Orkuver liefur verið sprengt í loft
upp. ítölskum landmæravörðum
hefur nokkrum sinnum verið veitt
fyrLrsát og einnig liafa ítalskir
borgarar gerzt sekir um ofbeldis
verk. Kveikt var í bifrerð austur-
rísks ferðamanns í Róm, og unigir
öfgasinnar lengst til hægri hafa
varpað heimgerðri sprengju að
austurríska sendiráðinu.
Nýlega fóru fram umræður í
fulltrúadeild ítalska þingsins um
Suður-Tyrol. Moro forsæ'tisr'áð-
herra skýrði svo frá, að á undan
förnum mánuðum hefði ítalska
Ktjórnin sent stjórninni í Vínarborg
11 ag Bonnstjórninni 7 mótmæla
orðsendingar, án þess að það hefði
borið nokkurn sýnilegan árangur
Hvað eftir annað hefur slitnað upp
úr viðræðum við fulltrúa austur
ísku stjórnarinnar vegna hermdar
verka á landamærunum, þar með
væri ekki sagt, að viðræðum þeim,
sem nú fara frarn, yrði hætt.„ Naz
istarnir mega ekki ráða því, hvort
við'semjum eða ekki',‘‘ sagði Moro.
★ SARAGAT HARÐORÐUR.
ítölsku blöðin eru harðorð. Þátt
tu- Austurríkis og Vestur-Þýzka-
lands að málinu er stjórnum þess
ara landa til lítils sóma, segja.blöð
in. Höfundar forystugreina dag
blaðanna gera flestir orð Sara-
gats forseta að. sínum. Stuttum
boðskap, sem Saragat sendi Preti
ráðherra þeim sem fer með toll
gæzlu og eftirlit á landamærunum
í stjórninni, lauk með þessum orð
um:
— Aðeins eitt. svar er til við ögr
un þessara nýnazista við lýðræðið
á ítaÞ'u: Miskunnarlaus barátta
gegn glæpamönnum, gegn mönn
um þeim, sem standa á bak yið
þá, gegn þeim, sem eru í vitcrði
með þeim gegn þeim, sem veita
þeim vernd,
— Það er hörmulegt til þess að
vita að tuttugu árum eftir hrun
hinnar viðurstyggilegu einræðis
stjórnar nazista skuli leifar þessa
nazisma enn rjiöta verndar og
þessir menn finni öruggt athvarf
þannig að þeir geti myrt án þess
að þeim sé refsað. Ég er sannfærð
ur um, að gerðar verða allar nauð
synlegar ráðstafanir, þanniig að
endir verði bundinn 'á þetta óþol
andi ástand.
„La Stampa“ segir m.a. að bað
sé á allra vitorði að vinnuveitend
ur og verndarar glæpamannanna
sé að finna í Austurríki og Vestur
Þýzkalandi. „En til þess að finna
þá sem raimverulega bera ábyrgð
ina verður að leita út fyrir þröng
an hóp einstakra manna og þeirra
persóna sem við þekkjum. Orsök
ina er að finna i vissu andrúmslofti
sérstökum bæjarbrag, sem finna
aná í Munchen og Innsbruck, en
ekki einungis þar. Eitthvað svipað
þessu mætir manni hvarvetna í
Austurríki og Vestur-Þýzkalandi.
Þetta er andrúmsloft, sem elur upp
nýnazista. Stór-Þjóðverja og kyn-
þáttahatara, því að enn hefur eng
inn ábyrgur leiðtogi í Austurríki
eða Vestur-Þýzkalandi þorað að
fordæma framferði nýnazista opin
berlega og afdráttarlaust."
Orðsending sú, sem Fanfani ut
anríkisráðherra sendi hinum aust
urríska embættisbróður sínum
var ekki síður eftirtektarverð.
Hann sagðh — Um leið og ég
þakka yður fyrir það, hve fljótt
og afdráttarlaust þér fordæmduð
og hörmuðuð það sem gerzt hefur
er það skylda mín að baeta því við,
að það er bjargföst sannfæring mín
að það mundi hafa langtum meiri
áhrif, bæði á fjölskyldur hinna
myrtu og alla landa mina, ef við
íengjum einnig tryggingu fyrir því
að austurisk yfirvöld gerðu allar
nauðsynlegar ráðstafanir til þess
að koma í veg fyrir að sprengjutil
ræði séu undirbúin á austurrísku
yfirráðasvæði, að þetta yfirráða
svæði sé notað sem igriðastaður
og að ofbeldisverkin séu dásöm
uð síðar. Bezta ráðið fil að hjálpa
I hinum iðjusömu íbúum Suður-Tyr
I
} ol væri það að binda endi a starf

:Æ
semi þeirra manna, sem reyna að
valda nýrri sundrungu og nýrri
sorg í Evrópu.
Fanfani sendi ei-nnig Bonnstjórn
inni orðsendingu til þess að kvarta
undan vestur-þýzka sjónvarpinu,
„sem væri ávallt reiðubúið að bera
blak af tilræðismönnunum." ; Þá
bera ítölsk blöð til baka af mikilli
vandlætingu fréttir austurískra
blaða þess efnis að síðustu moi'ð
in hafi alls ekki verið morð held
ur slys vegna óvarkámi í meðferð
sprengiefnis, sem ítalir ættu sjá)f
ir sök á. Nokkur blöð í V'narborg
segja, að hermdarverkamönnum sé
st.iómað frá Bæjaralandi, blöð í
Vestur-Þýzklandi segja að þeim §é
stiórnað fr*á Austurríki.
í umræðum: ítalska þingsins
skýrði Taviani innanrikisráðherra
frá því, að vitað væri um briý
samtök nýnazista og Stór-Þjóð-
verja, sem störfuðu i Bæiaralandi
og Austurr'ki., Og hann bætti bví
við, að baráttan við hermdarverka
mennina yrði löng og hörð.
Hver varð niðurstaða þessara
þingumræðna?
Moro forsætisráðherra laigði á
það áherzlu, að Suður-Tyrol væri
og yrði áfram hluti af Ítalíu. Hann
Suður-tyrolskir hermdarverkamenn sprengdu nýlega þessa ítölsku landamærastöð Mlga Sasso í Ioft upp. | Framhald á 10. síðu.
•mWWlWMVVmMWWWWVWWWWWWVWWMWVtWW flMMMWWWWIi^WWtWTOWWWWWVWWMWWWVHW
FRIMERKI
MWWWWWWWWWWWtiWMMiWWWWIWtMiMMWM mHMMMWHWWmWWWMMWWWMMWMWWWWM*WMtW
ísbjörninn á frímerkjum.
Skeð hefur það, að erlendir
ferðamenn, sem hingað hafa kom-
ið, hafa búizt við því, að sjá
frúrnar í Reykjavík spóka sig á
götum borgarinnar með ísbjarn-
arhúna í bandi, í stað hunda. —
Einnig koma þeir stundum inn í
vestri, Grænlendingar, cru aftur
á móti birgari af ísbjarnarmerkj-
um, því að þeir eiga fjórar teg-
undir frímerkja með bjarnar-
myndum og þar að auki eina teg-
und bögglapóstmerkja, einnig
með ísbjarnarmynd. Fyrsta græn-
lenzka ísbjarnarmerkið var
„pakka-porto“ merkj og kom það
verzlanir og biðja um ísbjarnar- I út árið 1905. Verð þess var þá
frímerki. Ef til vill stafar þessi
misskilningur þeirra af hinu
kaldranalega nafni, sem landið
okkar ber. Nágrannar okkar í
einn eyrir, en kostar núna um
280 krónur sænskar. — Næstu
grænlenzku ísbirnirnir koma svo
á venjulegum póstfrímerkjum
1938, 30 aur. blátt og 1 kr. brúnt.
Á þeim merkjum sézt björninn á
gangi yfir ísbreiðu. Þetta krónu-
merki var svo yfirprentað með
60 aur. árið 1956 (upplag 190
þús,). Næst sést svo ísbjörninn á
krónumerkinu í amerísku út-
gáfunni 1. febr. 1945. Þá var
Grænland að nokkru leyti undir
yfirráðum Bandaríkjamanna,
vegna heimsstyrjaldarinnar, sem
þá geisaði. — Danmörk var þá
hersetin af Þjóðverjum. Upplag
þessarar frímerkjaútgáfu var að-
eins 70 þúsund sett, en í settinu
voru 9 frimerki. — Eftir stríðs-
lok 1945 var svo þessi „sería”
yíirprentuð með orðunum: „Ðan-
mark befriet 5. maí 1945.” Yfir-
prentuð voru 30 þvis. sett. Síðasti
ísbjörninn kemur svo á græn-
lenzkum frímerkjum árið 1963.
Það voru 4 merki, 1 kr„ 2 kr.,
5 kr. og 10 kr. Þessi frímerki eru
með mynd af ísbirni, sem rís upp
á afturfæturna og glennir upp
ginið. —
Þessi stóru rándýr, ísbirnirnir,
reika um hina víðáttumiklu ís-
fláka norðurheimskautssvæðis-
ins. — Þeir fara mest einförum,
nemá hvað birnan gætir unga, sem
oftast eru tveir, meðan þeir eru
að læra að bjarga sér á eigin
spýtur. Aðalfæða isbjarnarins er
selurinn, þótt hann slái ekki
hramminum á móti hérum, fugl-
um og eggjum, ef færi gefst. Nú
mætti halda, að selurinn væri
fremur auðveld bráð fyrir björn-
inn, en svo er þó ekki. Sjái ís-
björn sel, sem venjulega liggur
stutt frá vök sinni, leggst hann
marflatur á ísinn og mjakar sér
síðan að bráð sinni. Hann notfærir
sér allar ójöfnur á ísnum til að
skýla sér og liggur grafkyrr, með-
an selurinn skimar í krmgum sfg.
Þegar færið er orðið hæfilega
stutt, stekkur björninn á selihn
og er þá síður en svo svifaseihn.
Eitt högg frá honum nægir til
þess að dauðrota bráðina. — Þég-
■ar vetrar, gerir birnan sér hýði
í snjónum og síðar elur hún unga
sína, sem eru merkilega litljr,
ekki mikið stærri en rottur. Ljtlu
húnarnir lifa svo á móðurmjólk.
inni til vors, eða þar til birnan
fer úr hýði sínu, horuð og sojtin.
Þá hafa þessir litlu ungar vaxið
það mikið, að þeir’ líkjast litlum
ísbjörnum. Húnarnir fylgja mqður
sinni alllengi, en þegar þeir -eru
að verða næstum fullvaxnir og
sjálfbjarga, grípur einveruþörfin
þá, og þeir þramma hvor
Framhald á 15. síðú
22. september 1966 -- ALÞÝÐUBLAÐIÐ 'J