Alþýðublaðið - 22.09.1966, Blaðsíða 13

Vofan frá Sako.
Óhemju spennandi CinemaScope .
kvikmynd byggð á sögu Edgar
"Wállace.
Sýnd kl. 7 og 9.
Bönnuð börnum.
Aukamynd: með Bítlunum.
Sími 50249
Devil smile^s-
öfdeandre
BjleafDemselv/ /
fitHUdeMefiJm ,
. jned poesi-humor,satirer
fAISBELÍ«llfI/iSk
f CftNHES 'J5§
Ný tékknesk, fögur litmynd í
CinemaScope, hlaut þrenn verð-
laun á kvikmyndahátíðinni í
Cannes.
Leikstjóri: Vojtech Jasny.
Sýnd kl. 6.45 og 9.
Vinnuvélar
TIL LEIGU.
Leigjum út pússinga-steypu-
hrærivélar og hjólbörur.
Rafknúnir grjót- og múrhamrar
með borum og fleygum.
Steinborvélar — Vibratorar.
Vatnsdælur o.m.fl.
JJSIGAN S.F.
Sími 23480.
Fljót afgreiðsla.
Sendum gegn póstkröfu.
Guðm. Þorsteinsson
gulismiður
Bankastræti 12.
1 ....... •••"
SMURSTÖÐ'IN
gætúni 4 — Sími 16-2-27
BllUnn cr smurður OJótt off vel.
8íAI>itn allar tcguadtr af smurolíú |
— Vertu alvarlegur
— Ég veit það ekki Christ-
ine. Af hverju spyrðu?
— Mér finnst við ættum að
gifta okkur.
— Aha. sagði Hawes og setti
upp svip til að sýna að nú
hefði hann loks skilið hvað fyrir
henni vakti. — Ætlarðu allan
tímann að segja þetta?
— Finnst þér ekki gott að
elska mig?
— Ég elska að elska þig.
— Af hverju giftistu mér
þá ekki?
— Komdu hingað og ée skal
segia þér það.
'Christine reis á fætur. Hún
gekk á sokkaleistunum út að
glugganum og stóð þar augna
blik. Síðan dró hún gluggatjöld
in fyrir og leit á Hawes. Hún
var sorgmædd á svip eins og
grátstafurinn væri í kverkum
hennar.
Hún gekk í áttina til hans
og leit lengi á hann eins og hún
væri að taka alvarlega ákvörð
un. Svo andvarpaði hún djúpt
og hneppti frá sér blússunni.
Hún gekk til lians og nam
staðar fyrir framan hann sem
enn sat í sófanum og sagði: —
Ég elska þig Cotton. Þú veizt
að ég elska þig er ekki svo?
Hún tók um andlit hans með
grönnum höndum sínum og hall
aði undir flatt eins og hún
hefði aldrei séð andlit lians
fyrr. Hún virti hann lengi fyrir
sér og strauk svo blíðlega yfir
gagnaugu hans og niður eftir
nefinu og svo blíðlega um var
ir Jians í rökkrinu.
— Viltu ekkert segja mér?
spurði hún. — Alls ekki neitt
elskan mín?
Hún stóð fyrir framan hann
og virti hann fyrir sér meðan
einkennilega sorgbitið bros lék
um varir hennar. Hann tók utan
um mitti hennar og dró hana
að sér. Hann lagði höfuðið að
barmi liennar og heyrði ákaf-
an hjartslátt hennar. Hann vissi
að hann 'haföi ekkert að segja
henni og um leið braut hann
heilann um livað ást væri eig-
inlega.
Honum fannst hann liafa
þékkt hana óendanlega lengi.
Hann hafði séð hana hátta sig
eins og núna margoft. Hann
hafði þrýst henni að sér ná-
kvæmlega eins og núna marg-
sinnis og heyrt hjartslátt henn
ar undir þrýstnum brjóstum
hennar. Hún var Christine Max
well — fögur, iðandi, ástríðu-
þrungin, æsandi og hann naut
meira að vera hjá henni en
nokkurri annarri manneskju í
heiminum. Hann gat enn séð
sorgbitið bros hennar og alvar
legan augnasvipinn en hann
þrýsti -henni að sér og velti því
fyrir sér hvort iþetta væri ást.
Og svo minntist hann Tommy
Barlows og Irene Thayer í rúm-
inu í íbúðinni þar sem loftið
var mettað ,gasi.
9
Hann tók fastar um Christine.
Hann þráði að halda henni svo
fast svo fast að sér.
Hún kyssti hann á munninn
og settist við hlið hans á sóf-
ann. Hún rétti úr löng'tm fót-
unum og leit aftur aivarlega
á hann.
Tommy Barlow var stór, vöðva
mikill náungi, 183 cm. á hæð
með hátt enni og sterklega
höku. Tommy og bróðir hans
j4mos voru ákaflega ólíkir.
Bróðirinn opnaði dyrnar fyrir
Carella og Meyer fjórum dögum
eftir að jarðarför bróður hans
hafði farið fram. Þeir voru háð
ir í regnkápum ekki til að líkj
ast leynilögreglumönnum, held
ur vegna þess að það hafði kom
ið aprílskúr.
— Amos Barlow? spurði Mey
er.
— Já?
Meyer sýndi lögreglumerki
sitt. — Carella og Meyer. leyni
lögreglan. Við vildum leggja
fáeinar spurningar fyrir vður.
— Hvað viljið þið vita.
— Megum við koma inn?
spurði Meyer.
Þeir voru fyrir utan tveggja
hæða hús í Riverhead og þó
regnið væri milt vætti það samt
frakkana.
Barlow virti þá fyrir sér
augnablik og sagði svo- — Auð-
vitað. Hann opnaði dyrnar upp
á gátt.
Þeir fóru á eftir honum inn
í húsið.
Hann var lágvaxinn og grann
ur — ekki hærri en 170 cm. og
á að gizka 67 kíló. Tlann var
boginn í baki og Tiattráði. Hann
hélt á staf í annarri hendi og
notaði hann eins og hann hefði
gengið, við hann allt sitt líf.
Stafurinn var svartur og hand
fangið bogið og skreytt silfri
eða tini.
— Eruð þið leynilögreglu-
mennirnir sem eigið að rann-
saka morðið á bróður mínum?
spurði Barlow þegar þeir komu
inn fyrir.
— Því haldið þér að það hafi
verið morð?
— Bróðir minn hefði ald'-ei
framið sjálfsmorð, sagði Bar-
low. Hann kinkaði kölli til leyni
lögreglumannanna og virti þá
fyrir sér með ljósbláum augun-
um. — Ekki hann bróðir
minn.
— Af hveriu haldið þér það?
spurði Carella.
— Tommy hefði aldrei gert
það ... hann var svo hamingju
samur. Hann kunni að njóta
.lífsins. Þér getið ekki talið mér
trú um að Tommy hafi opnað
fyrir gasið.
— Kannske konan hafi fengið
hanr til þess, sagði Carella.
— Það efast ég um, sagði
Barlow. — Einhver kvensnipt
sem hann fann á götunni? Því
hefði bróðir minn ....
— Augnablik hr. Barlow,
sagði Mever. — Þetta var eng
in götustelpa eða svo hefur okk
ur skilizt.
— Ekki það?
— Nei brnðir yðar og hún
ætluðu að gifta sig.
— Hver seair það?
— Móðir hennar. Lögfræðing
ur hennar.
— En ekki Tommy, sagði Bar
low með þungri áherslu.
— Minntist hann aldrei á að
hann ætlaði að kvænast henni?,
spurði Carella.
— Nei, aldrei. Það sem meira
er hann minntist aldrei á þessa
konu þessa Irene Thayer. Þesa
vegna veit ég að þetta er ein-
tóm lygi. Bréfið og allt það.
Bróðir minn hefur áreiðanlega
fundið hana á götunni 'þetta
sama kvöld. Giftast hennl?
Drepa sig! Hvern er verið að
gabba?
— Hr. Barlow við höfum á-
stæðu til að ætla að hann hafi
þekkt hana lengi og hitt hana
reglulega.
— Skyldi Tommy ekki hafa
sagt mér það? Mér bróður sín-
um, ef svo hefði verið.
— Voruð þér mjög samrýmd
•ir hr. Barlow.
— Já. Barlow þagði um stund.
— Foreldrar okkar dóu þegar
við vorum kornungir. í bílslysi.
Tommy var tólf ára og ég tíu.
Við bjuggum hjá frænkn okk-
ar. En þaðan fluttum við strax
og við höfðum aldur til að mega
það.
— Hingað?
— Nei, við keyptum þetta
hús í fyrra. Við höfum báðir
unnið síðan við vorum búnir
í skóla. Við höfum sparað sam-
an lengi. Við bjuggum í íbúS
skammt héðan. En í fyrra keypt
um við húsið héma. V'ð höf-
©Pift
f UWKhACtH
22. september 1966 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ 13