Alþýðublaðið - 20.10.1966, Blaðsíða 13

E
íÆJARBi
'Síini 50184»
Beeizínið í botn
3EAN-PAUL
BELMONDO
3EAM -
SEBERQ
^QECT
FftÖBE
Óhemjuspennandi CinemaScope
kvikmynd.
Sýnd kl. 7 og 9.
Bönnuð hörnum.
Síðustu sýningar.
Sumarnóttin
brosir
SMIL
ingmar bergmans
PRISBEL0NNEDE MESTERVÆRK
e/V Efíor/SK KOMEDIE
MED
E V A
DAHLBECK
GUNNAR
BJÖRNSTRAND
U LLA
JAC0BSS0N
HARRI ET
ANDERSSON
M « R G I T
CARLOUIST
Jarl Kulie
Verðlaunamynd frá Cannes,
gerð eftir Ingmar Bergman.
Sýnd kl. 6.45 og 9.
t Iíotjan frá Spörtu.
Spennandi ,ný frönsk.ítölsk Cin-
eiuaScope iitmynd.
Bönnuð börnum innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Koparpipur og
Renniíokar
Fittings
Ofnakranai
Tengikranai
Slöngukranai
Bljöndun a r tæk’
BurstafelS
ByggringavoruverzlUD
Kéttarholtsveeri s
Sfmi 3 88 4«
RAUDARÁRSTI6 31
• S (MI 77022
Jenny laut í hugsunarleysi yf
ir drenginn. — Sæll sagði hún
vingjarnlega og tók í hönd hans.
Hann leit á hana um stund alvar
legur á svip, en svo færðist gleði
bros um andlit baris og bann
greip um hönd bennar með binni
hendinni líka.
Nú fyrst skildi hún hvað hún
var aS igera. Þetta barn var
svo líkt Ruth að jafnvel ókunn
í ugur hefði séð það — hvað þá
um manninn, sem Ruth var gift?
Hún þorði ekki að líta við en
hélt áfram að tala vingjamlega
til hans; þá sá hún þrjá litla
fæðingar bletti yfir vinstra auga
hans — nákvæmlega eins og á
sama stað og á systur hennar.
Hún strauk ósjálfrátt yfir gagn
augu sin og nú leit hún við og
í augu Michaels. Þau störðu hvort
á annað um stund, svo leit hann
af henni og á bamið. Hún vissi
að bví augnarráði myndi hún
aldrei igleyma. — Fyrst á eftir
vaknaði hún um nætur og minnt
ist skilningsins í augum hans og
óttans um leið.
Þegar hún sá svipbrigði hans
vissi hún að Michael Bourne
sk’ldi að hessi drengur var son
ur konunnar, sem hann hafði
gengið að eiga.
13. kafli.
— Svo hann komst að þessu’
Svo hann veit allt? Ruth Bourne
var bæði reið og illgirnisleg þeg
ar hún ræddi við systur sína
í dagstofunni. — Hverniig gaztu
þetta? Ég sem treysti þér. . .
— Þeg!ðu. Jenny var náföl. —
Ég gat ekkert gert — hann sá
strax að drengurinn er líkur
þér og fæðingarþlettina Við
vinstra augað. Bjóstu kannski
við að ég segði. — Þú heldur
víst að betta sé sonur Ruthar
en þér skiátlast.
— Þú áttir aldrei að ganga
til drengsins. Michael þurfti ekki
að siá þ'ig hjá honum. Rutþ
kreirn+í hnefana og þrátt fyrir
reiði sína vorkenndi Jenny henni.
, Hún hafði ^kki vit'að isjálf
hvernig henni mætti takast að
afbera næstu klukkustundir, a‘ð
taka vfs hörnin og brosa til
þeirra. Hún vissi ekjci hvernig
henni fókst að sitja við hlið
Mich.aels á heimleiðinni og tala
við bann ura vígsluathöfnina án
•þess a« mipnast á það, sem þeim
lá háðum á hjarta.
Ruth beið þeirra í forstofunni.
Hún var krítarhvít og dökk aug'
un virtust óeðlilega stór í fölu
andlifími hpear hún ieit 'á Jenny
yfir öxl manns síns og spurði
lágt.: — Hvernig gekk? Hyernigj
leit Re+t? ú+?
Minhapi svaraði ekki að braisði-
heidnr hen.ti hatti sínum á borð!
ið o» «y hréfin, sepi höfðu hor,
izt mnWan hann var burtu. Síð-
an gekk hann til skrifstofu sinn
ar, en leit við í gættinni og sagði
rólega:
— Þetta er fallegt hús Ruth.
Forstöðukonan varð fyrir miklum
vonbrigðum þegar þú komst ekki
og sama sagan var um börnin.
Svo lét hann dyrnar að baki
sér, hann skellti þeim ekki en
lokaði óvenjulega fast og þegar
Jenny leit á systur sína sá hún
skelfinguna skína úr svip henn
ar. Ruth skildi nú að maður henn
ar vissi allt.
Jenny barðist við að vera ró-
leig. — Það er sjálfsagt bezt
svona. Nú veit hann sannleikann
og þið getið rætt málið og þá
verðið þið frjáls. Þú hefur alltaf
sagt að þú héldir að hann grun
aði eitthvað.
Ruth leit reiðilega á hana. —
Sérðu mig ekki í anda fara til
Michaels og segja honum allt?
Hann stæði þarna með sitt fróma
andlit og fyrirgæfi mér —eða
isegðist gera það — og mér
fyndist ég svívirðileg og ógeðs-
leg að ihafa svikið hann.
—Þú hefur svikið hann ,hróp
aði Jenny reiðilega. — Það væri
ekki nema rétt ef þér liði þann
ig. Á þetta hættirðu þegar þú
giftist honum og það hefur bara
ekki borgað sig fyrir þig að ljúga
— annað er það ekki.
Ruth hló móðursýkislega. —
Ekki það? Skilurðu ekki hvað
þetta þýðir? Hvernig heldurðu
að ég geti haldið áfram að lifa
hérna hvað á ég að gera við
Tony? Ekki igetur hann verið hér.
— Því ekki það? Michael skilur
hann ekki eftir á þarnáheimilinu
Þú hefðir aldrei átt að láta liann
þangað.
— Hvað veizt þú um lífið eða
tilfinningar mínar? Ruth gekk
til dyra.: — Þú og Michael — þið
eruð hæði eins, þið með ykkar
hugsjónir. Mér leiðist. Ég vildi
að ég hefði aldrei komið hingað
aftur.
Áður en Jenny gat Jiokkuð sagt
skellti hún hurðinni og Jenny
sá hana hlaupa niður stíginn
með kápu sína á handleggnum-
Jenny ætlaði að elta hana en
hætti við það í tíma. Til hvers
var það svo sem? Þær voru báð
ar þreyttar. Það yrði allt auð
veldara á morgun.
Svo igekk hún aftur inn í dag
stofuna ög settist í 'hægindastól.
Hvað myndi nú gerast? Hún leit
unn á arin'hilluna þar sem stóð
hrúðkaupsmynd sem yar tekin
fyrir skömmu. Systir hennar var
fögur og ljómaði og Miohael
brosti svo ástúðlega til hennar
■að Jenny verkjaði í hjartastað.
Þessi ást hafði þegar brugð-
izt. Hvernig gat Ruth gifzt honum
og leikið svo mjög iá hann þeg
ar henni hlaut að vera ljóst að
fyrr eða síðar kæmi sannleik
urinn fram. Nú vissi hún að syst
ir hennar elskaði ekki manninn,
sem hún 'hafði gifzt. Hún. hafði
gifzt honum og einhverjar ástæð
ur hlaut hún að hafa fyrir þeirri
ákvörðun sinni en emgin þeirra
var ást.
Hvað yrði nú? Myndi maður
inn, sem hún elskaði láta sem
í ekkert hefði skorizt? Nei, það
gat hann ekki. Maður, sem hafði
gert sannleikann að köllun sinni
gat ekki húið við lygi og látið
barn eiginkonu sinnar alast upp
á barnaheimili.
Jenny hallaði sér aftur á bak
í stólinn. Hvað gat hún gert?
Var.nokkuð að gera?
Svo heyrði hún að dyrnar voru
opnaðar og Michael stóð og
horfði á hana. Jenny gat ekkert
sagt. Hann virtist hafa elzt um
tíu ár á nokkrum tímum.
Hann gekk að arinhillunni og
tók sér sígarettu og hana kenndi
sárt til þegar hún sá hve hend
ur hans skulfu meðan hann hélt
iá eldspýtunni.
— Hvar er Ruth? spurði 'hann
hvasst.
— Hún fór út. Hún ætlaði. . .
Hún hyrjaði að ljúga að honum
en gat ckki haldið því áfram
enda leit hann fast á hana.
— Hún skellti hurðinni og var
reið.
Jenny kinkaði kolli og gekk
að glugganum.
—Jú, það gerði hún Michael
:en hún kemur von hráðar aftur
Hún yeit að við ætlum að borða
snemma út af klúbbnum. . .
— Heldurðu að hún hugsi um
iþað? Hún hafðji aldreí 'heyrt
'hann svo hörkulegan. — Hvaða
máli skiptir Ruth húsið hér eða
það sem hér gerist?
Jenny lokaði augunum. Hún
megnaði ekki að horfa á þjáning
una í andliti hans. — Michael —
mig tekur þetta svo sárt. Ef ég
aðeins gæti eithvað iffert — ég
veit að hún elskar þig, það er
bara. . . Hún gat ekki meira en
hristi höfuðið.
Hann gekk fram og aftur um
gólfið og loks nam hann staðar
fyrir framan hana og leit í augu
hennar. — Fyrirgefðu Jenny en
svona getur það ekki gengið
til lengdar. Ég kvæntist systur
þinni og mér fannst ég hamingju
samansti maður í heimi. Svo var
hrin'gt til mín í brúðkaupsferð
, inni og þar með hrundi mitt
líf næstum í rúst.
Jenny fékk ákafan hjartslátt
Var ,,J“ að gera alvöru úr hótun
: sinni?
— Þessi — maður, sagði Mjch
ael Bourne rólega — spurði mig
hvort ég héldi að ég væri fyrsti
karlmaðurinn í lífi konu minnar
og ráðlagði mér að spyrja systur
hennar. Hann gek til hennar^ — v
Og nú spyr ég þig Jenni — hvað
veizt þú?
Hún gat ekki svarað honxnn.
Hún skalf og titraði. Hvernig gat
hún svikið systur sína? Ef hann
vissi sannleikann um barnið
myndi hann ekki viðurkenna það
og 'héíSi kratftaverik igerzt að
hann vissi það ekki gat 'hún ekki
sagt honum það. Hann varð að
spyrja Ruth.
— Ég veit ekki meira en þú
hvíslaði hún. — Ég veit að eitt
hvað er að, en þú hefur kvænst
Ruth — hún er eiginkona þín.
Hann henti hálfreyktum sígar
ettunní inn í arininn.
— Þú ert afar trygg Jenny,
sagði hann blíðlega. — Það var
rangt af mér að spyrja þig en ég
vonaði. . . Hann gekk til 'henn
ar og leit í augu hennar og þeig
ar ‘hann nam staðar sá hún eng
an reiðivott í augum hans. Þá
fannst Jenny að ekkert skipti
máli nema að hún segði honum
að einhver elskaði hann og hefði
á'hyggjur út af því að eitthvað
gengi illa fyrir honum eða í
hjónabandi hans.
— Ó, Michael stundi hún og
vissi ekki sjálf að hún gekk til
hans en nú stóð hún og lagði
hendurnar um háls hans meðan
hún leit í augu hans: — Ég elska
þig, hvíslaði hún. — Ég get ekki
að því gert. Ég vil að þú vitití
þa|í og það að ég geri allt fyril
þig. Rödd henar hrast. — Ef til
vill er það ljótt af mér — en ég!
vil segja þér allt.
Hann tók handleggi hennar
og svipur hans var ástúðlegur.
20. október 1966 - ALÞÝÐUBLAÐÝÐ
0Ý8AJ8UQÝ4JA ■* 05?' •■•'.