Alþýðublaðið - 27.11.1966, Blaðsíða 2

27. nóvember 1966 -• Sunnudags ALÞÝ0BLAÐIO
Fullveldisfagnaður Stúd-
entafélags Reykjavíkur
Stúdentafélag Keykjavíkur mun
gangast fyrir fullveldisfagnaði að
kvöidi miðvikudagsins 30. nóv.
og. verður vel til fagnaðarins vand
að.
Adda í Mennta-
skólanum
Öt er komin bók eftir Jennu
og.Hreiðar Stefánsson, sem nefnist
„4dda í Menntaskólanum". Er
hér um að ræða sjöttu bókina í
þessum bókaflokki, en þetta er i
anjnað sinn, sem Öddu-bækurnar
erp gefnar út. í þessum flokki
era áður komnar „Adda“, „Adda og
litli bróðir", „Adda kemur heim“
„Adda lærir að synda“ og „Adda
í kaupavinnu. Er þá aðeins ein eft
ir en sú heitir „Adda trúlofast."
Öddu-bækurnar þykja í hópi
vinsælustu barnabókgi og hafa
þaú Jenna og Hreiðar sent frá
sé| fjölda vinsælla barnabóka.
Bó|kaforlag Odds Björnssonar á
Alúireyri gefur út þessa bók, en
teiícningar í hana hefur Halldór
Péitursson gert.
Fullveldisfagnaðurinn verður að
þessu sinni haldinn í Súlnasal Hót
el Sögu, og hefst með borðhaldi
kl. 19,30 stundvíslega. Húsið verð
ur opið frá kl. 19.
Meðal skemmtiatriða á fullveldis
fagnaðinum má nefna ræðu, sem
Barði Friðriksson, hdl., mun flytja
.Þá syngur Stúdentakórinn undir
stjórn Jóns Þórarinssonar og jazz
balletflokkur undir stjórn Báru
Magnúsdóttur sýnir. Hinn lands-
kunni Ómar Ragnarsson mun einn
ig sjá til þess að skap manna verði
sem bezt verður á kosið, Að lok
um verður stiginn dans til kl. 2
eftir miðnætti.
Aðgöngumiðar verða á Hótel
Sögu (anddyri Súlnasals) á mánu
dag kl. 5—7 e.h. og á þriðjudag
kl. 6—8 e.h. Borðapantanir verða
á sama stað og tíma. Fari svo ólík-
lega að eitthvað af miðum verði
eftir, fást þeir við innganginn.
Að kvöldi 1. desember mun Stúd
entafélagið eins og svo oft áður
sjá um dagskrá í ríkisútvarpinu.
Verður ræðumaður kvöldsins að
þessu sinni Þór Vilhjálmsson, borg
ardómari. — (Frá stúdentafélagi
Reykjavikur.)
1. uesember verður haldin Útnesjavaka í Stapa, hinu nýja félagsheimili Suðurnesja. Vakan hefst kl.
9. Rögnvaldur Sigurjónsson leikur einleik á nýjanflygil, sem samkomuhúsið liefur eignazt. Einnig
verður einsöngur og tvísöngur, Svala Nielsen og Guðmundur Guðjónsson syngja.
Alda Snæhólm sýnir í Templarahöllinni
Rvík, AKB.
í gær var opnuð sýning í Templ-
arahöllinni, þar sem sýndar eru
40 myndir eftir frú Öldu Snæ-
'hólm, bæiði olíumálverk, vatns-
litamyndir og blekteikningar.
Einnig eru sýndir listmunir frá
Perú, og má nefna handofin teppi,
útskorna hluti og leirker, sem eru
yfir 500 ára gömul að minnsta
kosti.
— Munimir eru handgerðir af
Indíánum, segir frú Alda, er við
hittum hana á að máli lá sýning-
unni. — Og flest er unnið á mjötg
frumstæðan hátt. Leirkerin eru
frá Inka-tímabilinu í Perú og hafa
Framhald 14. síðu.

LIF A OÐRUM hnöttum
. t
: 'C
l'-l
v
ea'
ENGUM BLÖÐUM er um það
að fletta að það hefði gífurleg
áhrif á lífsviðhorf manna ef
það skyldi nú koma á daginn
að líf sé á öðrum hnöttum.
Fólk talar um þetta eins og
sjálfsagðan flilut, og þó er vit-
að að spurningunni um líf á
öðrum linöttum er enn ósvar-
að.
En það er allt annað að gera
ráð fyrir en vita fyrr víst.
Fulivissa er svo afdrátlarlaus
reynsla. Hvaða viðbúnað í
sjálfsvarnar skyni reynir mann
kynið að hafa ef einangrun lífs
ins á þessum hnetti yrði allt
í einu rofin? Gera menn sér
almennt grein fyrir að svar við
þessari miklu spumingu getur
komið innan fárra ára? Gera
menn sér almennt grein fyrir
að sú uppgötvun að það sé eft-
ir alit saman einhver vottur
lífs á öðrum hnöttum er, ef
til kemur, einhver mesti við-
‘burður í sögu mannkynsins?
Mig grunar að fólki sjáist
enn yfir mikilvægi slíkrar upp-
Igötvunar. Mig grunar að það
mundi láta sér fátt um finnast
þó að það uppgötvaðist að það
sé mosi á Mars. Það mundi
bara segja: „Enn skemmtilegt"
og halda svo áfram að horfa á
sjónvarpið. Á hinn bóginn
hrópar það og klappar er það
heyrir hvaða kvenmaður er
talin fyrstu-verðlaunagripur
vestur á Langasandi. Við erum
furðulegir fuglar. Og mig grun
ar lfka að iþó að það fengi að
vita það fyrir vist að það sé
mosi á Mars, þá héldi það bara
áfram að hugsa eins og það
sé hvergi mosi nema á jörðinní.
Fólk er Dialdssamt og heldur
'áfram að hugsa eins og það var
vant þó að allar forsendur fyr-
ir þeirri hugsun séu iöngu
foknar út í veður og vind.
Þó að ég sé ekki einn a£
þeim sem búast við drama-
tískum heimsóknum utan úr
geimnum, get ég ekki stillt mig
um að minnast á draugagang
nútímans, fljúgandi diska, því
að nútíminn á engan drauga-
gang sem því nafni mætti
nefna utan þá. Samt neita ég
engu né heldur trúl um fljúg-
andi diska fremur en önnur ó-
skýrð og umdéllanleg fyrir-
bæri. En fljúgandi diskar eða
UFO (Unidentified Flying Ob-
jects) eins og þeir eru nú kall-
aðir, hafa verið settir í sam-
band við vitsmunum gæddar
verur utan úr geimnum eem
séu að reyna að kikja inn um
okkar skráargöt. Sannast sagna
eru tiltöiulega vel staðfestar
fregnir af þeim farnar að ger-
ast tíðar, öllu til skila haldið
að maður geti srtaðið í því leng
ur að llírista bara höfuðið.
Meira að segja virðuleg blöð,
sem síðust allra mundu vilja
l'áta kenna sig við hindurvitni,
hafa rofið sína háæruverðugu
þögn. UFO eru eitthvað, þó að
það sc fliins vegar alls ekki víst
að þeir séu 'heimsóknir utan úr
geimnum.
Merkilegir hlutir gerast sjaid
an eins og búizt er við. Einn
þátturinn í mlkilvægi þeirra
er einmitt það að þeir gera það
ekki. Þess vegna ættu menn
ekki að búast við að „visitors
from the outer space" gangi
fyrir þjóðhöfðingja og taki of-
an fyrir gangandi fólki á göt-
unni. Lítil mosakló á Mars ætti
í rauninni að vera alveg nægi-
legur boðskapur um líf úti i
geimnum til þess að sannfæra
okkur um að við og okkar m’osi
séum ekki guðs útvalin ger-
semi sem hvergi eigi sinn líka
í eervaliri heimsbirtingunni.
Það æfcti ekki að þurfa annað
til að styrkja gífurlega trú
manna á það að einhvers stað-
ar handan hinna bláu djúpa
séu vitsmunum gæddar verur
— þó að þær kunni að vera svo
ólikar okkur að þeim svipi
meira til „rykskýs sem hugs-
ar“, eins og hinn heimsfraegi
stjarneðlisfræðingur Fred
Hoyle setti í. eina af vísinda-
skáldsögum sínum. Með einni
einustu mosakló væri isinn
brotinn og einangrun lífslns á
færðist raunverulega um að
það gæti átt von á igesti.
Jafnvel þótt það yrðu bara
smáir gestir gæti svo farið að
mannkynið þyrfti að koma upp
sameiginlegum hnattvörninn.
Við gætum þurft að vera var-
kár þótt við hittum ekki fyr-
ir neina „menn“ úti í geimn-
um eða „ský sem hugsa". Upp
götvun lægri lífsbirtinga gæti
eins þjappað mannkyninu sam
an þannig að það öðlaðist að
þessum hnetti rofin að fullu.
Hvaða áhrif mundi slík vitn-
eskja hafa, þegar hún væri
komin inn í fólk?
Fer ekki munurinn á Ástral-
íunegra og Islendingi að verða
lítill, ef það skyldu vera tiL
„ský sem huigsa"? Væri ekki
mannkynið komið ofan af sínf
hásæti?
Margir rithöfundar hafa
bent á hve það sé erfifct að fá
mannkynið eins og það er í
dag — til þess að líta á sjálft
sig sem eina heild af því að það
er ekkert utanaðkomandi sem
þjappi þeirri heild saman. Það
hlyti þvi að hafa heillavænleg
•áhrif á mannkynið ef það sann
minnsta kosti einn sameigin-
legan málstað. Ef það fyndist
gerlagróður á einhverri plán-
etu gæti hann þá ekki, e£ hann
bærist til jarðarinnar, orðið
hættulegur lífi og heilbrigði
manna, dýra og jurta hér? Og
getmn við ekki dreiffc banvæn-
um áhrifum út í geiminn með
spútnikum okkar og geimtík-
um?
En við hugsum samt enn eins
og við séum ein í heiminum.
Viff tölum um tunglið eins og
það sé gömlu beitarhúsin hans
afa og melnlngin sé að fara að
hafa þar í seli aftur. Og sama
máli virðist gegna um Mars þó
aff hann sé dálitlu fjarlægari
og örðugri heim að sækja.