Alþýðublaðið - 03.01.1967, Blaðsíða 13

Leðurblakan
Spáný dönsk litkvikmynd. íburð
armesta danska kvikmyndin í
mörg ár. Listdansararnir Jón
Yalgeir og Margrét Brandsdótt
ur koma fram í myndinni.
LILY BRCÖERG POUL REICHHARDT GHiTA N0RBY
HOLGER JUUt IIANSEN GRETHE MOGENSEN DARIO L'AMPEOTTO
BtRÖTSADOUN POUIHAGEN KARLSTEOGER OVE SPROGBE
Instruktion: Annelise Meíneche
Sýnd lil_ 7 og 9.
Blaðaummæli:
Leðurblakan í Bæjarbíó er kvik-
mynd sem óhætt er að: mæla
með. <-
Mbl. Ó. Sigurðsson.
Ein stúlka og
39 sjómenn
psge^
SjðiiueiKf
íscenesat af annelise reenberq
BIRQIT SADOLIH • MORTEH GRUNWALD
AXEL STR08YE- POUL BUNDGAARD
farver: ZASTMAHCOLOfl
Bráðskemmtileg ný dönsk iit-
mynd um ævintýralegt ferða-
lag til Austurlanda.
>f
AuglýsiS í Aiþýðublaðinu
Auglýsingasíminn 14906

FRAEVIHALDSSAGA
eftir Dorothy Saville
HYLDUTAR Þ N
innfyrir,
— Hvað ert þú að gera liér?
rödd hennar skalf.
— Ég kom til að tala við þig.
Hún bauð honum inn í dag-
stofuna og spurði vantrúuð; —
Til að hitta mig?
— Hvers vegna?
Þetta var ekki draumur. Miles
hafði igrennzt, hann leit út fyrir
að hafa elzt. En þetta var hann
sjálfur.
— Christine er að afgreiða.
— Ég bjóst við því. Þau stóðu
þarna hvort andspænis öðru eins
og ókunnug og hún fann að hon-
um leið illa.
— Ég hélt þú værir í Frakk-
landi.
— Ég fór þaðan fyrir viku.
Þegar ég kom heim spurði ég
pabba hvar þú værir en hann
vildi ekki segja mér það svo ég
fór til foreldra þinna og þau neit
uðu líka að segja mér það. Þá fór
ég að hugsa málið og ég vissi
að pabbi hafði ætlað að sjá um
allt. Loks kom mér frú Forrester
í hug. Það voru að vísu aðeins
getsakir en . . .
— Til hvers komstu? Hún var
búin að endurheimta ró sína.
Hann leit í augu hennar. Ég
kom af því ég get ekki um annað
hugsað en þig.
Hún virti hann fyrir sér og
minningarnar streymdu fram í
hug hennar og ýfðu upp Uiálf-
gróið sár. — Þetta var hans sök.
— Ég gat ekki gleymt kvöldinu
heima hjá þér, sagði hann. —
Allir voru á móti mér og ég vissi
ekki Ihvernig ég gæti hjálpað
þér. Ég fékk bara skeyti og vissi
ekki neitt fyrr en á síðustu
stundu og ég var tolátt áfram
hræddur við patotoa.
— Þú ert ekkert barn, sagði
hún kuldalega. — Þú ert tuttugu
og þriggja ára. ~~r~ .........
Hann leit undrandi á hana. —
Þetta var mikið áfall fyrir mig
Heather. Og ég varð — hræddur.
— Hræddur? Hún trúði hon-
um ekki. Þrem mánuðum fyrr
haíði hann verið toetjan hennar.
— Því varðstu hræddur? — Ekki
áttir þú að eiga toarnið og þú ert
frjáls eins og fuglinn. Því varstu
að leita að mér? Því kemur þú
hingað og breytir öllu?
— Þú hefur breytzt, sagði
hann. — Þú talaðir ekki svona.
— Ég var heimsk, sagði hún.
— Ég trúði á þig.
— Ég vildi fá að toitta þig,
sagði toann. — Þetta getur ékki
gengið. Ég kom til að spyrja þig
livort þú viljir giftast mér.
Hann sagði ekki: Ég kom til
að segja þér að ég elskaði þig.
Það hafði hann aldrei sagt. —
En þig langar ekkert til þess,
sagði hún utan við ssig.
Þau litu í augu hvors annars
og svo snögglega undan. Hann
hvíslaði: — Ég hef haft tíma
til að hugsa málið. Ég sagði upp
hjá Marigny því pabbi bannaði
mér að sjá þig aftur og ég vildi
ekki að hann réði yfir mér leng-
ur. Ég sagði upp fyrir viku.
— Hvernig eigum við að lifa?
spurði hún. — Þú hefur ekkert
að gera.
— Ég er búinn að ráðgera það.
Ég lærði mikið í Frakklandi. Ég
fékk tilboð frá þrem brezkum
fyrirtækjum, sem hafa útihú í
Frakklandi. Það verður að ganga
því þegar ég sa'gði pabba að ég
ætlaði að leita þig uppi stoppaði
toann alla vasapeninga til mín.
Gilbert Tennant vildi ekki
eiga hana fyrir tengdadöttur og
Miles kom aðeins vegna þess að
ihann hafði slæma samvizku og
vorkenndi henni.
—. Þú sérð það sjálf, að ég
hef hugsað málið, sagði hann.
— Þegar ég hef fengið stöðu,
igetum við gift okkur í kyrrþey
og þú ferð með mér til Frakk-
lands. Þar verðum við í nokkur
ár og enginn veit að barnið fædd
ist of snemma.
— Nema foreldrar okkar og
'Christine, sagði hún, en hún
var hrærð yfir að Miles reyndi
að bæta fyrir það sem hann hafði
gert toenni. Hann tók um íhendur
toennar og hún fann að hún var
að láta undan.
— Ég lofa að vera góður við
þig, elskan. Trúirðu mér ekki?
Þetta gengur allt vel.
— Nei, því þú elskar mig ekki,
hugsaði Heather. — Ég get ekki
elskað þi'g og treyst þér. Hann
hafði svikið hana einu sinni og
toann mundi svíkja hana aftur.
Hún varð skyndilega svo þreytt
og leið.
— Það er slæmt að þú skyldir
toætta í stai'finu mín vegna, Mil-
es, sagði hún. — Nú skaltu fara
og hingað þai'ftu ekki að koma
aftur.
Hann roðnaði og augu hans
urðu reiðileg. — Allt í lagi, sagði
toann. — Fyi'st þú vilt hafa það
þannig. Nú var hann eins og
hann hafði átt að sér að vera
einu sinni oig hana langaði til
að varpa sér í faðm lians.
21. kafli.
— Ég hef víst ekkert að gera
hér lengui’, sagði Miles og gekk
til dyra. í gættinni hikaði hann
augnablik og bætti svo við: —
Ég er fluttur að heiman, en ég
bý hjá vini mínum í London
næstu viku. Ég skrifa heimilis-
fangið niður fyrir þig ef þú
skiptir um skoðun . . . Hann
tók fram penna og spjald.
Hún hefði getað saigt honum
að toún toefði skipt um skoðun
og myndi fylgja honum á toeims-
endi en hún hætti við það, því
úr vasa hans datt mynd, sem
toann toafði ekki munað að var
þar. Hún beygði sig niður og tók
myndina upp. Á myndinni voru
tvær manneskjur. Þau sátu við
borð og brostu tovort til annars.
Miles í tovítum smóking og lag-
leg, dökkhærð stúlka í mjög
flegnum hvítum kvöldkjól.
— Svo þú hefur toitt toana aft-
ur? gat hún ekki stillt sig um að
spyrja.
Hann var búinn að skrifa á
spjaldið og leit á myndina.
— Áttu við Colette? Já, auð-
vitað. Myndin var tekin í Cann-
nes. — Ég var búinn að stein-
gleyma henni. Hann greip mynd
ina. — Hér er heimilisfang mitt.
— Ég vil ekki sjá það! Hún
reif spjaldið í litla snepla og
henti því í öskubakka.
— Ef það er út af Colette . . .
sagði Miles exi hún greip fram
í fyrir honum.
— Ég vil ekki heyra meira!
Farðu!
Hann gekk orðalaust fram hjá
henni og augnbliki síðar heyrði
Ihún fótatak hans fjarlægjast á
stígnum og toliðinu lokað. Hana
langaði til að ihlaupa á eftir toon-
um en stoltið hélt aftur af toenni.
Hann elskaði hana ekki. Ef toann
elskaði eintoverja var það Col-
ette Marigny. Hann var frjáls,
hann igat fengið annað starf.
Hann gat farið til Frakklands og
Colette. Hún titraði öll, svo fól
hún andlitið í höndum sér og
settist grátandi á sófann. Hún
grét yfir sjálfri sér og yfir Miles
og hinni skammvinnu hamingju
þeirra.
22. kafli.
— Heather! Kæra barn! Þetta
var ekki rödd Miles, heldiir dýpri
kai’lmannsrödd. Einhver hafði
komið hljóðlaust inn og kraup
nvi við hlið hennar og höfuð
ihennar hvíldi við ullarpeysu sem
ilmaði af tóbaki.
— Hvað hefur komið fyrir?
spurði Bruce. — Varðstu hrædd?
— Nei, sagði hún og snýtti sér.
— Það er ekkert að mér. Mér
líður vel.
Hann var áhyggjufullur að
sjá. — Ég ætlaði einmitt að
hrinigja þegar ég heyrði þig
gráta svo ég fór inn eldhúsmeg-
in, sagði hann lágt. — Ef þú
segðir mér nú . . .
— Ekkert? Engar lygar Heath-
er Winteri
— Kaiiaðu mig elcki þessu
nafni, sagoi hún. — Eg er ekki
Heather Winter.
— Er það enki? Hann reis á
fætur. — íáegðu mér það. Ég
hélt allan timann að það væri
eitthvað leyndardómsfullt við
þig en Chris vildi ekkert segja
mér. Ef þú toeitir ekki Heather
Winter, hvað heitirðu þá?
— Heather Sinclair. Ungfrú
Sinclaix'.
— En barnið . .
— Barnið, saigði hún þreytu-
lega. — Ég er ógift samt. Það
var léttix* að segja það. Henni
hafði alltaf leiðzt að leika á
Bruce.
— Maðurinn þinn í Suðiu’-
Frakklandi . . .
— Er ekki maðurinn minn en
var í Suður-Frakklandi samt.
Hann var að koma aftur og hafði
komizt að því, íhvar ég er. Hann
bað mín.
Hvei’ju svaraðirðu? spurði
hann ákafur.
— Ég sagði nei.
— Einmitt. Hann settist and-
spænis henni. Segðu mér nú allt
frá byrjun.
Hún sagði honum það. Hún
gat treyst honum og hana lang-
aði til að eiga vin. Þegar hún
hafði lokið máli sínu bætti hún
við: — Mér hefur leiðzt lygin
— mest að ljúga að þér.
Hann strauk yfir hönd henn-
ar. -S*jjy|r hefur liðið illa, sagði
hann. En því sendir þú hann
frá þér þegar hann hafði haft
svona mikið fyrir að finna þig?
— Hann elskar mig ekki.
— Hvei-nig veiztu það? hann
leit spyrjandi á hana.
— Ég finn það.
— En þú? Elskar þú hann?
— Ég veit það ekki.
— Einmitt, sagði hann þurr-
lega. — Og þú ætlar að halda
barninu hvað sem foreldrar þín-
ir segja?
— Já, ég veit ekki hvernig en
ég veit að ég get það.
— Ætlarðu að seigja Chris að
hann hafi komið?
— Ég held ekki, svaraði hún.
— Hún verður bara áhyggjufull
og finnst hún verði að segja for-
eldrum hans það.
— Heldurðu að þau viti það
ekki?
— Hann er fluttur að lxeiman.
Koparpípur og
Rennilokar.
Fittings,
Ofnkranar,
Tengikranar,
Slöngukranar,
Blöndunartaeki,
Burstafell
Byggingavöruverzlun,
Réttarholtsvegl 3.
Sími 3 88 40.
3. janúar 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ J3