Alþýðublaðið - 14.01.1967, Blaðsíða 16

ieksolP
My Bonnie went over
iLOKSINS er farið að lifna ögn
yfir árinu. Það hefur hingað til
verið þungbúið og drungalegt og
(blöðin hafa sagt frá válegum tíð-
indum og voðalegum. En nú er
farið að rofa til, og er það fyrst
og fremst að þakka einni slóttugri
og stórbrotinni kvenkind frá Am-
eríku, sem skyndilega skaut upp
kollinum íhér í skammdcgismyrkr-
inu og gamnaði sér við það í
nokkra daga að vefja þjóðinni um
fxngur sér, eins og Jörundur bunda
da'gakonungur forðum. Hins vegar
verður baksíðan að láta í Ijós ó-
ánægju sína yfir því, að þessi á-
gæti kvenmaður skyldi ekki setja
markið hærra og komast svolítið |
lengra 'áleiðis í þjóðfélaginu, líkt
og 'kapteinninn frægi frá Köper-
niek. Áhugamál hennar hafa ver-
ið um of bundin við liin verald-
aegu gæði, glingur og glaum, sem
auðvitað eru engan veginn ein-
‘íilít, nema annað og meira fari
saman við. Og það hlýtur að telj-
ast einstaklega óheiðarlegt svindl
■að skilja þræl sinn, sem maður
’hefur keypt með pompi og prakt
og meira að segja fengið kvittun
fyrir viðskiptunum, — eftir mál-
'lausan og vegalausan og peninga-
• lausan og lofa honum ekki einu
’einni að vera kóngur í einn dag.'
Svona grátt hefur enginn kappi
leikið dáðlausan hjálparmann sinn
hvorki í fortíð né nútíð.
Það er auðvelt að vera gáfaður
eftir á; kannski væri nær sanni
að orða þetta á annan veg, að það
sé auðvelt að hafa í hendi sér
þann fugl, sem floginn er til Kaup
mannahafnar og tístir þar á gull-
priki á SAS-hóteli. Samt sem áð-
ur erum við baksíðumenn tals-
vert borubrattir og sannfærðir um,
að ekki hefðum við látið glepjast
af falska gullinu hennar Bonnie
Parker, jafnvel þótt hún hefði
boðizt til að gerast áskrifandi að
öllu upplagi Alþýðublaðsins og
'greiða það fyrirfram. Óneitanlega
hefði slíkt þó verið mikil freisting
á þessum síðustu og verstu tímum
blaðadauða og báginda.
Nei, við hefðum verið klárir í
kollinum eins og Dýrlingurinn og
James Bond. í staðinn fyrir að
bíta á öngulinn hefðum við rifj-
að upp í ró og næði og með í-
smeygilegu augnaráði ofurlitla bíó
ferð fyrir mörgum árum. Þá var
sýnd í Hafnanbíói amerísk kvik-
mynd, sem hét' GLÆPAKVEND-
IÐ BONNIE PARKER! Við eig-
um meira að segja prógrammið
enn og birtum það hér með sem ó-
brigðult sönnunargagn.
Oft veltir lítil þúfa þungu hlassi
segir máltækið, og það er til lítils
að horfa á Dýx-linginn í sjónvarp-
inu vikulega og lesa James Bond
í Mogganum daglega — án þess
að læra neitt af því . . .
Þegar liún hefur fundið þan i
rétta, getur hún fyrir alvör i
farið að velta því fyrir séi,
livemig hún losni úr hjóna-
bandsgildrumii . . .
Mbl.
Það er mannlegt að skjátlast —
en að skjátlast og kenna öðrum
um það — það er pólitík . . .
Kellingin lætur sér ekki nægja
að lesa andatrúna hans Sveins
Víkings. Nú er hún farin að
grufla í pólitík líka. Um daginn
sagði hún: — Það er skylda
hinna ríku að hjálpa þeim fá-
tæku. —. Þetta viðurkenna nú
allir, gaU við í kallinum —
nema þeir ríku . . .
Það er engu líkara en sumir
bílstjórar telji bílana sína tæki
í baráttunni gegn offjölgun
mannkynsins.
■t
}
'f
V
ÞINGMANNAVÍSUR
✓
Asgeir Bjarnason
Ásgeir bóndi í Ásgarði er allvel metinn,
Dalamaður gegn og gætinn,
greindur vel og heimasætinn.
Þrumar hann lítt á þingi eða í þrætusölum,
unir betur að dvelja í Dölum
og deila hlut með gömlum smölum.
't
, t%'%^%'%'%^%'%'%'%'%'%^%'%^%'%’'%^%'%'%'%'%^%'%^%'%'%'%''%'%^%'%'%'%'%