Dagur - 31.10.1997, Blaðsíða 11

FÖSTVDAGVR 31.0KTÓBER 1997 - 27
LÍFIÐ í LANDINU
Laugardaginn
18. októbervar
haldið málþing
Félags íslenskra
sérkennara á
GrandHótelí
Reykjavík. Þar
vakti athygli
fyrirlestur Svan-
dísarlngimund-
ardótturnáms-
ráðgjafa, Fram-
haldsskólifyrir
hverja?
SPJALL
Svandís Ingimundardóttir. myno: e.ól.
ÓsveigjanleiM í kerfinu
„Þessi fyrirlestur skipti nú eigin-
lega um nafn og hefði átt að
heita „Grunnskóli, fyrir hverja?,"
segir Svandfs, sem starfar sem
námsráðgjafi í Alftamýrarskóla.
Hún hefur unnið að tilrauna-
verkefninu Fjölnámi ásamt Birgi
Einarssyni í 10. bekk Réttar-
holtsskóla og í sérdeild á ungl-
ingastigi Réttarholtsskóla. Til-
gangur tilraunaverkefnisins er
að fjölgö útgöngúlefðum úr
grunnskólanunr, þar sem sam-
ræmd próf yrðu ekki skilyrði, að-
eins valmöguleiki.
„Það átti að leggja áherslu á
aðra og óhefðbundnari þætti
bóknáms, félagslega uppbygg-
ingu ýmis konar,“ segir Svandís.
Ætlunin var að blað yrði brot-
ið í sögunni og nýjar víddir tekn-
ar inn á unglingastig grunnskól-
ans. Unglingar sem hafa átt í
erfiðleikum námslega af ýmsum
ástæðum, þurft sérkennslu og
jafnvel undanþágur vegna sam-
ræmdra prófa ættu hér að finna
sér nám við hæfi. En á miðjum
vetri kom reiðarslagið. Ný reglu-
gerð um undanþágur vegna sam-
ræmdra prófa. Engar undanþág-
ur nema því aðeins að nemandi
Reglurmega ekki vera
ósveigjanlegar og
samræmdprófhenta
ekki öllum.
væri metinn greindarskertur eða
nýbúi.
Stoðum kippt undan
„Segja má að í einu vetfangi hafi
ráðuneyti menntamála kippt
stoðum undan þessu frábæra til-
raunaverkefni og sett náms-
markmið okkar og áherslur upp í
loft. Okkur fannst liggja beinast
við að sækja um undanþágu til
menntamálaráðherra á grund-
velli 53. gr. laga um skólaþróun
og tilraunastarf, en við rákumst
allstaðar á veggi. Beiðni okkar
var hafnað og okkur fannst sár-
lega skorta á stuðning Fræðslu-
miðstöðvar Reykjavíkur í þessari
baráttu."
Svandís bendir á að fyrir 1974
hafi nemendur haft fleiri val-
kosti en nú. Við 14 ára aldur
höfðu þeir val á milli bóknáms-
brauta, verknáms og verslunar-
brauta. Þeir höfðu líka val um
það hvort þeir vildu Ijúka gagn-
fræðaskólanum með landsprófi á
einu ári eða gagnfræðaprófi á
tveimur en halda samt inni þeim
möguleika að komast bóknáms-
leið inn í framhaldsskóla ef hug-
urinn stefndi þangað. Það var til
Lindargötuskóli með 5. og jafn-
vel 6. hekk, það voru sumsé val-
möguleikar og nemendur gátu
lokið námi uppréttir.
„Getur það bara verið að þetta
kerfi hafi verið alvont? Sam-
kvæmt upplýsingum frá Rann-
sóknarstofnun uppeldis- og
menntamála eru það aðeins um
50% nemenda á landinu öllu
sem náðu öllum samræmdu
prófunum fjórum sl. vor. Það
hlýtur að segja okkur eitthvað,
a.m.k. að samræmdu prófin eru
ekki eins góður mælikvarði og
látið er að liggja og því spurning
hvort það eigi að halda jafn fast í
þau, eins og gert er í mínum
huga er það engin spurning,"
segir Svandís Ingimundardóttir
að lokum.
-VS
Einn í ellefubíó
Mynd mn fólk
Þegar ég reyndi að fá góðan vin
með mér í Borgarbíó á Akureyri
til að sjá myndina Full Monty,
fékk ég svarið: „Mig langar ekki.
Þetta er örugglega einhver mis-
heppnuð tilraun til að gera list-
ræna mynd,“ voru rökin. Þetta
megum við „gagnrýnendur" ekki
gera. Dæma fyrirfram. En um
það hef ég áður rætt. Viti menn,
ég fer einn í níubíó (aftur
svindla ég). Myndin er hreint
frábær skemmtun. Laus við alla
tilgerð og er ekki „listræn“ kvik-
mynd. Hvað er listræn kvik-
mynd? Það eru örugglega til
jafnmargar skýringar á því og
mennirnir eru margir.
Myndin er um fólk. Áhugavert
fólk sem lifir ekki samkvæmt
„hringekjulögmálinu" heldur
„rússíbanalögmálinu". Myndin
er um fólk sem þarf að grípa til
örþrifaráða til að eiga ofan í sig
og á. Orþrifaráð aðalsöguhetj-
anna eru hrein snilld og ótrúlega
kómísk. Eg hreinlega skelli skelli
hló og vona jafnframt að ég hafi
ekki skemmt fyrir öðrum gestum
salarins. Vel á minnst, gestirnir í
Borgarbíói þetta kvöld voru
margir og sýndist mér að allir
hafi skemmt sér vel (nú, sé ég í
myrkri?).
Full Monty er nálægt því að
vera íjögurra stjörnu mynd. Eins
og áður sagði, laus við alla til-
gerð. Mjög góður Ieikur og leik-
stjórn. Og ekki spillti skemmti-
leg og fjörug tónlist fyrir. Eins
og ég hef oft talað um, tónlist
skiptir miklu máli í kvikmynd-
um. Hreint frábær mynd.
Áhugafólk um kvikmyndir á
ekki að hræðast myndir sem eru
gerðar fyrir utan Bandaríkin.
Breskar myndir eru ekki fram-
leiddar á færiböndum en hafa
hingað til verið mjög skemmti-
legar eins og dæmin sanna. Tra-
in Spotting, Secrets and Lies og
nú Full Monty svo einhver dæmi
séu tekin. Það var góð stemmn-
ing í bíó. Ekki kalt eins og síðast
en enn eru sýningastjórar að
klippa á skemmtileg samtöl í
miðri mynd þegar að hléi kemur.
Full Monty, sjáið hana.
SMÁTT OG STÓRT
UMSJÓN
Sigundón
Sigurdórsson
Brauðsneiðin
Vestri segir góða sögu af Magnúsi Þorgilssyni
bifreiðastjóra, sem ásamt konu sinni rekur bíla-
sjoppuna Krílið á Isafirði. Fyrir skömmu keyptu þau lítinn bfl til
sendiferða fyrir sjoppuna. Bifreiðin er glæ ný af Daihatsu-tegund
sérbyggð fyrir snatt og minniháttar flutninga. Bílinn hefur vakið
hrifningu sumra í bænum að aðrir eru undrandi á sérstæðu útliti
hans og hve mjór hann er. Á kaffistofu Vélsmiðju Isafjarðar
koma menn gjarnan saman og ræða málin og ri'fast þá gjarnan
eins og Islendinga er siður en f mesta bróðerni. Magnús mætti á
kaffistofuna á dögunum og upphófust þá fljótlega umræður um
nýja bílinn hans. Sýndist sitt hverjum um farartækið og enduðu
umræðurnar með líflegu riflildi. Magnús var beðinn að skilgreina
hvað bílinn eiginlega væri, hvort hann væri rúgbrauð, bitabox ,
eins og litlir sendibílar eru stundum nefndir, eða hvort hann væri
hundakofi á hjólum. Magnús var snöggur upp á lagið og svaraði:
„Þið eruð nú meiri fíflin. Sjáið þið ekki að þetta er brauðsneið.“!
Fullur bati
Sagan segir af gömlum karli sem var á dögunum fluttur fárveikur
á sjúkrahús. Honum var vart hugað líf og fáir bjuggust við að
hann ætti afturkvæmt af sjúkrahúsinu. Þó fór svo að karl náði
fullum bata og kom heim til sín hressari en fyrr. Nágranni hans
hafði orð á því að góðir læknar hefðu annast hann á sjúkrahús-
inu. „O, nei,“ svaraði karlinn, „hefði ég ekki verið svo veikur að
þeir álitu til einskis að eiga neitt við mig, þá væri ég dauður
Sáuekki
skurinn
Sauðkrækingar eru
miklir gleðimenn eins
og Skagfirðingar al-
mennt og koma ekki
edrú heim af gleðifund-
um ef hjá því verður
kornist. Einu sinni fóru
frjórir Sauðkrækingar
saman í mikla afmælis-
veislu í Hjaltadal. I þeim hópir var Stefán Vagnsson, kunnur
maður á sinni tíð. Á leiðinni hittu þeir vegavinnuverkstjóra.
Hann bað þá endilega að koma við hjá sér á heimleiðinni og
hétu þeir góðu um það enda ekki í kot vísað. En hverju sem um
var að kenna varð ekki af því að þeir kæmu við hjá honum á
heimleiðinni. Stuttu síðar hitti verkstjórinn Stefán Vagnsson og
spurði hann af hverju þeir hefðu ekki komið við hjá sér, hann
hefði verið vel undirbúinn að taka á móti þeim. „Við sáum ekki
jeppan þinn,“ svaraði Stefán, „og héldum að þú værir ekki
heima." Það sagði verkstjórinn að sér þætti skrýtið því jeppinn
hefði staðið undir skúrnum rétt við veginn. „En blessaður vertu,
við sáum ekki skúrinn heldur.“
Prestakaffi
Hér áður fyrr, meðan prestar vísiteruðu á sveitabæjum í sóknum
sínum, var til siðs að gefa þeim smá brennivínstár út í kaffið. Það
var gert með þeim hætti að krónupeningur var settur í botn kaffi-
bollans. Síðan var kaffi helt út í þar til krónan sást ekki lengur.
Þessu næst var brennivíni helt út í kaffið þar til krónupeningur-
inn kom aftur í ljós. Það heitir „Prestakaffi." Og talandi um
brennivín og presta, þá er vel þekkt orðtækið: „Beiskur ertu
drottinn minn!“ Það varð til þegar prestur einn í Breiðuvík átti
ekki til neitt messuvín við altarisgöngu en notaði brennivín í
staðinn. Þá varð gamalli konu þetta að orði.
Alþýðu-
fLokkuriim
Og svona í Iokin ein pólitísk
\asa eftir snillinginn Stefán
Jónsson, fyrrum fréttamanna og
alþingismann:
Þeir yfirgefa’ann einn og tveir
uns ú'ann sittfylgi í skýjonum,
en Alþýðuflokkurinn fríkkar því
meir
þvtfærri sem eru t’onum.