Dagur - 07.02.1998, Blaðsíða 6

22 - LAVGAHDAGUR 7. F E B H Ú A H 19 9 8
D^tir
LÍFIÐ t LANDINU
Hj álp að handan
„Ég ætla bara að vara
þig við,þeireru óskap-
lega stríðnirog það er
mikil kátína íþeim,
engin elsku mamma, “
segirSelma Júlíusdótt-
irlæknamiðill um að-
stoðarmenn sína að
handan. Hún hefur
starfað sem læknamið-
ill ífjölda ára.
Selma Júlíusdóttir býr í raðhúsi í
Breiðholti og lítur hreint ekki út
eins og maður gæti ætlað eftir
starfsheitinu læknamiðill. Hún
er hressileg kona, virðist yngri
en hún er, fremur Iágvaxin, með
stutt hár og glettin á svip. Hún
hefur alla tíð verið það sem kall-
að er „næm“ en það var ekki fyrr
en fyrir um 10 árum að hún fór
að vinna með hæfileika sína og
safna að sér þekkingu. Það gerð-
ist í kjölfar veikinda og andláts
náins ættingja, sem Selma
reyndar sá fyrir. Hún var ekki
fyllilega sátt við þessa hæfileika
sína Iengi vel, en ákvað að nota
þá til hjálpar öðrum og hefur
síðan með aðstoð lækna og ann-
ara að handan unnið að því að
hjálpa samferðarmönnum sínum
að bæta heilsuna.
Magnús Jónsson og
Johaneenee
„Eg á dálítið erfitt með að horfa
á fólk,“ segir hún, „ég sé strax
ýmislegt sem er að því og langar
mest til að taka það og laga.“
Selma hefur varið síðustu 10
árum í að viða að sér þekkingu
varðandi ilmoiíur, grasalækning-
ar, nudd, heilun, reiki og fleira
sem kemur sér vel varðandi
lækningar. Henni til aðstoðar
eru nokkrir framiiðnir, bæði
læknar og aðrir. „Það er til
dæmis hann Magnús Jónsson,
íslenskur læknir, afskaplega
fær,“ segir Selma. „Og Jo-
haneenee, hann er Kýpurbúi
sem uppi var á 13. öld, þá nudd-
ari og nálastungumaður, mikill
læknir og svo er það Kínverj-
mn.
„Eg bara verð að segja þér
hvað ég var Ijót,“ segir hún.
„Hann var alltaf svolítið á bak
við og ég kallaði hann í hugan-
um alltaf litla ljót eða gamla
ljót, hann er svona pínulítill og
augun nærri alveg lokuð, hann
er svo píreygður. En svo spurði
ég hvað hann héti og hann
brosti til mín og sagði: Eigum
við ekki bara að segja Litli-Ljót-
ur? Það sem ég skammaðist
mín ...“
Þurfti að byggja mig upp
Selma hefur sjálf gengið í
gegndu talsverð veikindi og
einnig fjölskylda hennar. Hún
segir að það hafi tekið mikið á
að hyggja sig upp og læra þann
halda.“
Þegar fólk kemur til Selmu
byrjar hún oft á því að skrifa
niður það sem aðstoðarmenn
hennar segja henni. Þetta eru
ráðleggingar og ýmsar upplýs-
ingar sem koma fram um líf
fólks og heilsu. „Þá er um að
gera fyrir fólk að taka við og fara
eftir því sem sagt er,“ segir hún.
„En það eru ekki nærri allir sem
hafa aga til þess að fara eftir því
og fjötrar vanans eru sterkir og
binda fólk oft mikið.“
Engin elsku mainitia
Selma er um eina og hálfa
klukkustund með hvern einstak-
ling í byrjun og til að sýna um
hvað málið snýst, sest hún niður
með blokk og penna og horfir
smástund út í loftið. „Þeir segja
allt og það er engin elsku
mamma hjá þeim,“ varar hún
Hð og á þar við aðstoðarmenn
sína að handan. „Það eru engin
ljót orð, en þeir eru stríðnir og
mjög kátir.“
Selma byrjar að skrifa og Ies
upphátt um Ieið. Hún skemmtir
sér greinilega vel yfir sumu af
því sem hún heyrir, en það fer
svolítið um viðmælandann, þeg-
ar upplýsingar sem ekki eiga að
Iiggja á lausu koma á blað hjá
Selmu. Ennþá frekar vegna þess
að viðkomandi er ekki beinlínis í
hópi þeirra sem hafa mikla trú á
því að hægt sé að rabba við
Stínu frænku, 20 árum eftir
dauða hennar.
Aö hjálpa sér sjálfur
„Það hefur alltaf Iegið vel fyrir
mér að skrifa," segir Selma.
„Fyrst í stað var þetta mjög
klossað hjá mér, því ég lét hend-
ina ráða, en nú gengur þetta
miklu betur og jafnar." Hún lýsir
þeim sem hún talar við og minn-
ist á gamlan blaðamann, sem
vill gjarnan koma að ráðlegging-
um. Þær eru meðteknar og vel
þegnar, enda vel við hæfi þá
stundina.
Selma telur mjög mikilvægt að
fólk geri sér grein fyrir því að
það þurfi fyrst og fremst að
hjálpa sér sjálft. Þó að fólk fái til
þess aðstoð, þá er hún í formi
ráðlegginga og það sé viðkom-
andi sjálf’s að vinna að betri
heilsu. „Eg get nuddað fólk og
unnið með það, bæði líkama og
sál, en ég get ekki lifað lífi þess
og það verður að fara eftir ráð-
leggingum um mataræði og lífs-
háttu,“ segir hún. „Það er til lít-
ils að gera við farartækið ef því
er svo ekki haldið við.“
Sem mest af fljótandi fæðu
„Eg vil gjarnan að það komi
fram, að sé fólk veikt, þá þarf
það að fá sem mest af fljótandi
fæðu, auðmelta og drekka mik-
ið. Það þýðir ekkert að gefa
veiku fólki mat sem það þarf að
eyða mikilli orku í að melta,"
segir Selma. „Eg hef svo oft vit-
að til þess að fólk er að fá mildu
sterkari mat en það þolir og
verður kannski veikara en skyldi
fyrir vikið, það hefur bara ekki
orku til að melta hann. Það þarf
að nota orkuna í að berjast við
veildndin, ekki að melta þungan
mat,“ segir hún ákveðin á svip.
vs
„Ég þurfli að horfa á alla mina galla og búa til nýja sjálfsmynd," segir Selma Júliusdóttir læknamiðill meðal annars um reynslu sína í
viðtalinu. Þaö var ekki fyrr en fyrir tíu árum að hún fór að vinna með hæfileika sína og hefur síðan notið aðstoðar að handan.
mynd: e.úl.
aga sem til þarf til að hjálpa öðr-
um. „Mér var sagt að taka mér
frí í eitt ár og nota tímann til að
byggja mig upp og sem betur fer
gegndi ég þessu. Það var ekki
„Égget nuddaðfólk og
unnið með það, “ segir
Selma meðal annars.
En það er víst „ til lít-
ils aðgera viðfarar-
tækið efþví ersvo ekki
haldið við. “
auðvelt, ég þurfti að horfa á alia
mína galla og búa til nýja sjálfs-
mynd,“ segir Selma. „Það eru
gerðar miklar kröfur til mín, en
eftir því sem ég varð sterkari,
varð erfiðara fyrir mig að um-
bera ýmislegt. Og ef ég hefði
haldið áfram sama mataræði og
ég hef viðhaft alla ævi, mat sem
ég vinn ekki úr, þá hefði farið
illa.“
Hún hefur ákveðnar skoðanir
á mataræði og ýmislegt af því
sem hún segir kemur svolítið
einkennilega fyrir sjónir, en við
nánari skoðun sést að í því er
talsverð rökfesta.
Fjötrar vanans sterkir
Selma lítur fyrst og fremst á sig
sem verkfæri, en segir jafnframt
að hún hafi verið beðin um að
segja að hún sé um Ieið fullgild-
ur samstarfsmaður þeirra sem
vinna með henni að handan.
„Ég hef litið á mig sem hverja
aðra tölvu og bætt þekkingu
mína eftir því sem mér hefur
verið unnt. Og það er svo skrít-
ið,“ segir hún, „að ég hef alltaf
fengið þá hjálp sem mig vantaði
hverju sinni, allar bækur og
„Éghef alltaffengið
þá hjálp sem mig
vantaði hverju sinni,
hún hefurkomið
til mín. “
upplýsingar hafa komið til mín
þegar ég hef þurft á því að