Dagur - 01.04.1998, Side 10

10 -MIDVIKUDAGUR 1. AP RÍL 1998
Húsnæðismálin
ÞJÓÐMÁL
Opinn fundur á Hótel Borg
fimmtudaginn 2. apríl kl. 12.00-13.30
Frummælandi:
Páll Pétursson, félagsmálaráðherra
Meðal umræðuefna:
Nýtt frumvarp um húsnæðismál, félagslega
kerfíð, húsbréf, Húsnæðisstofnun o.fl.
Fundarboðandi:
Ólafur Örn Haraldsson, alþingismaður
Hádegisverður:
Súpa, fískur og kaffi kostar kr. 1.100
Hvers vegna karlar?
Örn Amarson, karl í vinnunni.
í Degi þann 20. þessa mánaðar
benti Helga Magnúsdóttir leik-
skólakennari á þá staðreynd að
karlmenn væru 1% leikskóla-
kennara. Já heilt prósent! Þetta
hlutfall (99-1) er íslenskum
karlmönnum (og ekki síður
konum) umhugsunarvert, sér-
staklega á tímum jafnréttis. Eða
er jafnréttisbarátta eitthvað
sem konur hafa eignað sér?
Leikskólakennarar í Félagi ís-
lenskra leikskólakennara hafa
ekki sætt sig við „ástandið" og
hvetja til breytinga rétt eins og
Helga. Nú má spyrja: Er eitt-
hvert „ástand" í leikskólum
landsins? Hafa leikskólarnir
ekki verið hingað til mannvæn-
legir staðir og konur þar með
sýnt fram á að karla sé ekki þörf
í leikskólakennslu?
Gott betra
Undirritaður er svo lánsamur
að rúmast innan þessa fræga
prósents, bæði með y-litning og
leikskólakennarapróf. Hvernig
horfir þessi umræða við karl-
manni í stéttinni?
Eftir að hafa starfað í leik-
skóla meira eða minna í rúm 7
ár, verður látið nægja að full-
yrða að starfsfólk Ieikskólanna
hefur skilað afar góðu starfi. -
Hér verður látið hjá líða að fara
yfir í hveiju gott starf er fólgið,
það bíður lags. Hins vegar er
ekki hægt að líta fram hjá því að
leikskólana má bæta á margan
hátt. Eitt af því sem myndi efla
uppeldisstarfið í leikskólunum
er að Qölga körlunum sem þar
vinna. En því fer fjarri að karlar
eigi að starfa að uppeldi þeirra
eiginda vegna að vera karlar!
Fagið þarfnast aðeins karla sem
eru starfi sínu vaxnir, þ.e.a.s.
hæfir. En á hvaða hátt verður
gott starf betra með karlmönn-
um?
Eyland hugsana
A vinnustað þar sem annað
kynið er allsráðandi er hætta á
að hugmyndir starfsins verði
einsleitar. Þetta gerist sjálfsagt
einnig ef starfsfólk er of keim-
líkt, samanber menntun, aldur
og fyrri störf. (Nægir að nefna í
þessu sambandi lögfræðinga-
flóðið á alþingi). Með öðrum
orðum; það skortir bölbreytni.
Leikskólarnir eru skýrt dæmi
um einsleitan hóp starfsfólks,
en karlar myndu gefa starfinu
þar nýja vídd með nýjum
áherslum. Auðvitað er hætta á
að karl í Ieikskólastarfi fari að
skýra annarskonar sýn á upp-
eldi sem eitthvað kynbundið
fremur en persónulegan mun.
En af samtölum við aðra karla,
bæði í faginu og leikskólakenn-
aranáminu, verður ráðið að það
er eðlismunur á viðhorfum
kynjanna til uppeldis og þar
með leikskólastarfs. Við höfum
annað gildismat sem vissulega
má kalla karllægt. Hugmynda-
heimur konunnar er ríkjandi í
öllu leikskólastarfinu og mega
þá sumar skoðanir karla sín lít-
ils, þó konur hlusti vel og séu
duglegar að tileinka sér nýjung-
ar. Hugmyndir karla verða því
að nokkurskonar hugsunareyju.
Munur á hugmyndum kynj-
anna og þar með starfi, felst
meðal annars í því að:
- Karlar leggja meiri áherslu
á grófhreyfingu, en minni á
föndur og aðra borðvinnu. Þeir
eru meiri talsmenn íþrótta og
vilja að börn læri að takast á á
heilbrigðan hátt.
- Karlar forða börnum ekki
frá smáskakkföllum, heldur
vilja kenna þeim í ríkari mæli
Það að hafa karlmeim
til jafns við konur í
leikskólum, gerir
karlmanninn sýnileg-
an í veröld bamsins,
nálægan og áþreifan-
legan. Þá fyrst skap-
ast grundvöHur raun-
verulegrar jafnréttis-
vitundar í þjóðfélag-
inu.
að takast á við veruleikann og
læra af mistökunum.
- Karlar eru meiri þátttakend-
ur í Ieikjum barnanna og eiga
auðveldara með að bregða sér í
leikinn á forsendum þeirra.
Fyrir vikið verða þeir vinsælir í
barnahópnum. Jafnframt er há-
vaðaþol þeirra meira og útrás
barna þar með síður stöðvuð.
- Karlar tala öðruvísi við börn.
Samtalið á sér ekki alltaf ytra
markmið heldur er einungis
verið að spjalla og jafnvel leika
sér með mál - spauga.
- Samskiptaform karla er ein-
faldara en kvenna og þeir taka
síður gagnrýni sem persónuleg-
um aðfinnslum.
Ef hugsað er til þess hversu
karlar eru fáir í leikskólakenn-
arastétt er auðvelt að sjá ann-
marka á slíkum vangaveltum.
Það er ekki nægjanleg reynsla
komin á starf karla í leikskólum
til þess að taka megi þessa upp-
talningu sem algildan sannleik.
Þó er Ijóst ef engu eða litlu er
frá logið, að þessi önnur tök
karla á leikskólakennslu myndu
auðga starfið.
Fyrirmyndarekla
Margt er það fleira sem sýnir
okkur að karlmannsleysið er
óásættanlegt. Það að hafa karl-
menn til jafns við konur í leik-
skólum, gerir karlmanninn
sjmilegan í veröld barnsins, ná-
lægan og áþreifanlegan. Þá
fyrst skapast grundvöllur raun-
verulegrar jafnréttisvitundar í
þjóðfélaginu. Drengjum væri
skenkt gott fordæmi og stúlkur
fengju jákvætt viðmið.
Þessi fyrirmyndarekla hrjáir
ekki bara drengina stuttu held-
ur skortir karlkyns Ieikskóla-
kennara sárlega fordæmið. Þeir
karlar sem sinna leikskóla-
kennslu nú eru frumheijar og
einhvern veginn reynist fólki
erfitt að sjá fyrir sér fimmtugan
karlmann inn á deild að sinna
uppeldi!
Að axla ábyrgð
Hverra er ábyrgðin? Er hún al-
farið karlanna? Nei, það hlýtur
að vera jafn brýnt fyrir konur og
karla (foreldra) að börn þeirra
njóti allra bestu uppeldisskil-
yrða. Uppeldi er nefnilega ekk-
ert einkamál einstaklings, þjóð-
félagshóps eða kyns. Samt er
málið allt þannig vaxið að vér
karlar hljótum að axla ábyrgð-
ina. Það er engra annarra að
breyta hlutföllunum og stíga
skrefið inn í leikskólana. Og vit-
ið menn! Þar er körlum vel tek-
ið, ekki síður af konum en
börnum. Vonandi verður því á
þann veg farið, að í framtíðinni
finni börn ímynd karlmennsk-
unnar í íslenskum leikskólum
en ekki í sjónvarpinu, í mynd
Batmans eða prinsanna!