Dagur - 20.03.1999, Blaðsíða 9

X^ÍÍÍT.
LAUGARDAGUR 20. MARS 1999- 25
„Já, okkur finnst að það hafi
verið of lítið hugsað um að fólk
hafi eitthvað að gera. Við höfum
í mörg ár verið með allskonar
tilboð í þ\a efni og núna eftir að
ég hætti búskapnum höfum \dð
bætt við.“ Meðal þess sem er í
boði eru hestaferðir, gönguferð-
ir, sjóstangaveiði og hvalaskoð-
un á sumrin og sjóferðir og
svartfuglsveiði á veturna. Einnig
rjúpnaveiði. Fyrir nokkrum
árum bjuggu þau til stöðuvatn
inni á Þorvaldsdal og selja fólki
aðgang að því með sleðaferðum
og fiskveiði. Snjósleðaferðirnar
eru vaxandi þáttur og fara auð-
vitað nokkuð eftir veðri en það
nýjasta er bátabrun frammi á
Þorvaldsdal. „Við notum
gúmmíbát til að leyfa fólki að fá
svolítið kikk í magann. Þetta er
nú svona til að hafa einhverja
tilbreytingu í hlutunum," segir
Sveinn.
Þegar ég verð fullorðinn
- Nú tala menn um menningar-
ferðaþjónustu.
„Já, og mér finnst það mjög
tilhlýðilegt. Ef við förum aftur í
aldirnar þá eru þetta miklar
söguslóðir og við eigum líka
þjóðsögurnar. Við eigum svo
margs konar sagnir sem væri
hægt að nýta hér í ferðaþjón-
ustu og bæta við. Við gætum
sett upp bardaga hérna úti á
Hálsi þar sem fundist hafa
margar grafir og beinagrindur
við vegarlagningu. Þarna hefur
verið bardagastaður og þarna
um allan heim. Til dæmis segist
Sveinn eiga heimboð hjá æðstu
forstjórum stórfyrirtækis í París,
sem meðal annars framleiðir
Zodiak björgunarbáta, eru með
þyrluframleiðslu og fleira.
„Ég á heimboð hjá þeim í Par-
ís,“ segir Sveinn. „Það er
kannski þessi ferðamennska
sem gerir þetta svo skemmtilegt.
Maður eignast vini úti um allan
heim og á heimboð. Þegar ég
verð fullorðinn ætla ég að nota
það,“ segir hann og hlær við.
Hugmyndasmiður
Sveinn er orðinn þekktur fyrir
framsæknar hugmyndir sem
ekki er alltaf vel tekið þegar þær
koma fram. „Ég boraði eftir
heitu vatni fyrir tveimur árum í
andstöðu við alla hér,“ segir
Sveinn. „Það var talið að þetta
væri ekki nógu heitt og því borg-
aði þetta sig ekki. Ég er nú svo
þrár að ég vil skoða hlutina áður
en ég dæmi þá. Ég var mjög
heppinn, fékk 80 gráðu heitt
vatn og á nú þessa borholu sjálf-
ur. Eg er búinn að leggja hér
heim í vetur og er orðinn hita-
veitustjóri hjá sjálfum mér,“ seg-
ir hann og brosir að tilhugsun-
inni. En sjálfur virðist hann ólga
eins og sjóðheit borhola og nýjar
hugmyndir þrýsta sér upp á yfir-
borðið.
„Þetta útaf fyrir sig gefur okk-
ur grunn að öðru meira og mað-
ur hefur verið að láta sér detta
ýmislegt í hug í sambandi við
nýtinguna á vatninu. Til dæmis
koma hugmyndunum áfram.“
- Ein af athygliverðari hug-
myndum þinum gengur út á að
setja upp kláfferju og ýmislegt
fleira i Hlíðarfjalli við Akureyri.
„Já, það er náttúrlega annar
kapítuli. Ég viðurkenni það al-
veg að fyrir fjórum árum þegar
ég kom með þetta fyrst þá sögðu
allir: „Þetta er ekki hægt, þetta
er svo dýrt. Og hverjir ætla að
fara þarna?“ Núna finn ég að
fólkið trúir því að þetta sé hægt.
Viðmót Akureyringa í þessu efni
hefur alveg gjörbreyst en það
voru Reykvíkingar sem buðu
mér aðstoð. Það voru verkfræð-
ingar hjá Istak og Línuhönnun -
hjá þessum stóru fyrirtækjum
sem \Tlja sjá mannvirki verða til.
Þeir hafa aðstoðað mig og eru
að því. Núna bara ihnan
skamms getum við farið að
koma með nákvæmar tölur. Við
erum að gera viðskiptaáætlun til
að kynna fyrir fjárfestum. Þeir
segja: „Ef þú sannfærir okkur
um arðsemina af þessu þá eru
til nægir peningar." Þeir sem
hafa komist lengst i kaupsýslu
hér á landi hafa tekið þessu
mjög vel.“
- Það erfátt sem þú spekúlerar
ekki í.
„Já, en það er ekki nóg að
spekúlera. Ég get haldið áfram
með hugmyndir sem ég sé fyrir
mér. Þær eru mildu fleiri og
margskonar. En það hefur líka
sýnt sig að það er vont að vera í
alltof mörgu. Ég hef stundum
haft tilhneigingu til þess að vera
, 'Æjí, • -• 'mm
í ! ; , .... ■ ■ ■;
„Ég á heimboð hjá þeim íParís," segir Sveinn. „Það er kannski þessi ferðamennska sem gerir þetta svo skemmtilegt.
Maður eignast vini úti um allan heim og á heimboð. Þegar ég verð fullorðinn ætla ég að nota það, “ segir hann og
hlær við.
mættust menn þegar fylkingar
riðu um héruð. Við eigum
skemmtilega möguleika á margs
konar menningarferðaþjón-
ustu.“
Ferðaþjónustu af þessu tagi
segir Sveinn fólk sækjast eftir í
vaxandi mæli þó það \Tlji jafn-
framt góða þjónustu í mat,
drykk og húsnæði. En síðan er
enn önnur hlið á ferðaþjónustu
til sveita: „Sumir spyrja bara:
„Geturðu talað við mig í hálf-
tíma?“, „Geturðu borðað með
mér morgunmat svo við getum
talað saman?“,“ segir Sveinn og
bætir við að þau séu að vísu
ekki mikið málafólk, „nema í
enskunni og skandinavísku".
Þau eru semsagt sjálf hluti af
aðdráttaraflinu, fædd og uppal-
in í sveit og hafa stundað sinn
búskap þar í fjörutíu ár.
Einn kostur þess að þjóna
ferðamönnum og gera það vel er
sá að tengsl myndast við fólk
glerskála eða vetrargarð þar sem
maður gæti verið inni í vetrar-
stórhríðum þegar brimið lemur
bakkana neðan við þar sem við
erum búin að byggja. Sitja þar
inni í suðrænni sælu með græn-
an gróður og íssjoppu á öðrum
staðnum en bjórkrá á hinum og
þarna væru heitir pottar og
sundlaugar á milli. Dæla heitum
sjó á land með því að kynda
hann á leiðinni og þá gæti mað-
ur boðið heita sjósundlaug.
Þetta tengdist svo veitingastað
og hóteli. Þetta sér maður fyrir
sér að mætti gera en ég er nú
orðinn það fullorðinn að ég veit
að það borgar sig ekki að gera
þetta öðruvísi en að markaður-
inn kalli eftir þessu og hann
fylgi með.“
- En allt hyrjar þetta með hug-
myndum, ekki satt?
„Já og vilja til að vinna að
þeim. Það er rétt. Láta sér detta
eitthvað í hug og reyna svo að
í of mörgu og ég veit að það
skemmir fyrir en ég hef verið
það heppinn að hafa með mér
gott fólk.“
Grafa sig ekki í áhyggjur
- Það er þekkt staða í landbúnaði
að börnin halda ekki áfram starfi
foreldranna, foreldramir klára
st'na starfsævi en svo leggst bú-
sltapur af. Hafi þið kviðið þessu í
ferðaþjónustunni, að einn góðan
veðurdag stæðuð þið uppi með
það að þurfa að selja þetta frá
ykkur til ókunnugra?
„Já, við getum alveg viður-
kennt það,“ segir Sveinn. „Það
getur allt gerst í þessu,“ segir
Asa. En Sveinn bætir við að lok-
um lítilli setningu sem eftir
stutt kynni virkar mjög lýsandi
fyrir hann sjálfan: „Við höfum
svosem ekki ætlað að grafa okk-
ur í áhyggjum útaf því hver tek-
ur við af okkur...“
Marinó Viðar Sveinsson: „Við höfum bara ekki tíma til þess að rífast það lengi
að það verði ósamkomulag. Yfirleitt stoppum við og förum að gera eitthvaö
þegar við vitum að við erum komnir að því að fara að rífast um smáatriðin."
mynd: brink
Marinó Viðar Sveinsson, sonur
þeirra Asu og Sveins í Kálfs-
skinni, er framkvæmdastjóri
Pizza 67 og Sportferða.
Sportferðir eru orðnar eins
konar samnefnari yfir alla afþr-
eyingu sem gestir í Ytri-Vík og
fleiri geta nýtt sér.
„Alveg frá því fyrir fjórtán
árum þegar fjölskyldan byrjaði á
þessu hef ég verið meira og
minna í kringum þetta," segir
Marinó. „Ut frá því spannst
þetta fyrirtæki, Sportferðir, sem
sérhæfir sig í ýmsum ferðum.
Aukningin var bara það mikil í
kringum þetta að það var
ástæða til að hafa praktíserandi
fyrirtæki sem hefur ferðaskipu-
lagningarleyfi. Síðan tengist
veitingareksturinn þessu öllu
saman. Sportferðir og Pizza 67
hafa verið með samstarf um
óvissuferðir og inni í því er að
það er farið eitthvað, gert eitt-
hvað og borðað eitthvað.“
- Hvernig sérðu fyrir þér fram-
haldið hjá fjölskyldunni? Myndir
þú vera tilbúinn sjálfur til að
taka við þessu öllu saman þegar
að þvt' kemur að foreldrar þt'nir
hætta?
„Það standa allar dyr opnar
varðandi það. Við tökum á þvi
hvernig sú rekstrareining verður
formuð þegar þar að kemur. Já,
það er allt mögulegt í því en það
er ekkert ákveðið þar sem þau
eru ekki nema tvítug ennþá. Við
erum líka að huga að áfram-
haldandi uppbyggingu og þetta
fer mikið eftir því bvernig hún
er hugsuð."
Vantar hugmyndasmiði
- Það eru margar og stórar hug-
myndir í gangi.
„Já, það er úr mörgu að velja
og spurningin er bara hvar aðal-
vaxtarbroddurinn verður og hvar
eru möguleikarnir. Ég get sagt
það, ef við notum ameríska mál-
tækið, „It runs in the Family“.
Þannig að það er yfirleitt tekið
þokkalega vel á þeim málum og
flestir móttækilegir að ræða
þær. En hins vegar er mikið
diskúterað, bæði framkvæmd
þeirra og gáfuleiki. Þannig að
það er tekið mjög vel á því inn-
an fjölskyldunnar."
- En þetta byrjar allt með því
að einhverjum dettur eitthvað í
hug?
„Nákvæmlega, það er alveg
synd að það skuli ekki vera fleiri
til að framkvæma þær hug-
myndir sem koma á borðið. Það
sem er að í íslensku þjóðfélagi
er að sá hinn sami þarf bæði að
fá hugmyndina, framkvæma
hana, fylgja henni síðan eftir og
reka hana. Það vantar fleiri hug-
myndaframleiðendur."
Ekki tími til að rífast
- Hvemig er samkomulagið inn-
an fjölskyldunnar í þessum
rekstri?
„Við höfum bara ekki tíma til
þess að rífast það Iengi að það
verði ósamkomulag. Yfirleitt
stoppum við og förum að gera
eitthvað þegar við vitum að við
erum komnir að því að fara að
rífast um smáatriðin. Þá tekur
bara framkvæmdin við. Auðvitað
hefur hver sína skoðun og mis-
jafnt hvort menn vilja fram-
kvæma hana svona eða hinseg-
in, en það hefur ekki valdið
stórkostlegum vandamálum hjá
okkur ennþá."
- Sumir þeirra sem leita í
ferðaþjónustu í sveitum vilja
meðal annars fá að kynnast full-
orðnu, íslensku sveitafólki.
Hvernig virka þessar andstæður,
foreldrar þt'nir annarsvegar með
mikla sögu og langa og svo þú,
veitingamaður í bænttm, ef svo
má segja?
„Þau hjónin spanna náttúrlega
langan tíma og hafa ekkert minni
framtíðarsýn heldur en við.
Þannig að það fer vel saman fyrir
útlendinginn að sjá úr hveiju þau
koma og hvert þau vilja sjá okkur
fara. Hinsvegar eru rnenn oft og
tíðum hissa á því hvað fjölskylda
eins og þessi er að gera. Hveijum
sýnist sitt um það hvort við eig-
um að vera að gera alla þessa
hluti eða bara einn þeirra. En
þetta hefur allt ákveðna samverk-
un og þessvegna erum við í þessu
öllu. Þetta breytist allt, við próf-
um hluti og hættum við þá ef
þeir falla ekki inn í formið. Varð-
andi þetta tímabil þá spinnst það
af hveijum ferðamanni, hveiju
hann er að sækjast eftir. Við reyn-
um að koma því við sem passar
hveijum og einum, hvort sem
menn eru að sækjast eftir fortíð-
inni eða framtíðinni." - HI