Dagur - 20.03.1999, Blaðsíða 10

Veiðiástríðan er þeim í
blóð borin. Þórarinn
Sigþórsson, tannlæknir
og Árni Baldursson eru
ástríðuveiðimenn, ef
þeir eru ekki að berja
einhverja ána með
stöng þá eru þeir upp á
fjöllum með byssu. Þeir
hafa veitt saman síðan
árið T987 þegar Árni
hafði Laxá í Kjós á leigu
og Þórarinn kom til þess
að veiða hjá honum.
Árni stakk af þegar hann var ell-
efu ára með svefnpoka og veiði-
stöng. Hann segist aldrei hafa
haft tíma til að vera í skóla,
hann hafi alltaf verið að veiða.
„Þegar apríl kom þá strauk ég að
heiman og fór einn á puttanum
um allt land. Eg var heilu dag-
ana í burtu. Svo tók ég skóla-
bækurnar með og komst í gegn-
um landspróf. Eg man þegar
skólastjórinn rétti mér prófin og
útskrifaði mig úr gagnfræðaskól-
anum þá sagði hann: „Árni þetta
áttirðu ekki skilið."
Hver fiskur sigur
Á hverju vori fara þeir félagarnir
í Kjarrá. Þá fara þeir á hestum
innfyrir Eiríksjökull. Árni segist
ekki vera mikill hestamaður og
finni til í óæðri endanum á
hverju ári eftir þessa ferð. „Þetta
er eiginlega bara ævintýri, við
værum örugglega að veiða miklu
meira ef við værum niður frá.
Það er spennandi að sjá hvað
hefur farið mikið af fiski þarna
upp. Við eftirlátum hinum veiði-
mönnunnum neðri hluta árinn-
ar,“ segir Árni.
Þeir segja að vorveiðin sé
kreljandi, það sé skemmtilegast
að veiða á vorin þegar fiskurinn
er nýgengin í árnar, þá sé von á
stærsta fiskinum. „Þá er áin fisk-
Iítil en það er stórlax í henni.
Það er mikill sigur að ná hverj-
um fiski. Þá er mikil ánægja að
fá kannski einn fisk á vaktinni,"
segir Árni og bætir því við að
þeir séu farnir að hlakka til að
komast í Kjarrá. Þeir hringi
reglulega í bóndann til að passa
uppá að hann sé búinn að járna.
Samvinna lykill að
velgengni
Þeir félagarnir segja að samvinn-
an hafi mikið að segja í veiði-
skap. Þar dugi engin eigingirni.
Þórarinn segist þekkja til veiði-
félaga sem séu þannig að þegar
annar er búinn að fá fisk verði
hinn að pakka saman. Árni segir
að þó veiðifélaginn haldi ekki á
stöng sé hann síst minna að
veiða. „Hann er að spá í hvernig
flugan fer í vatninu, hann er að
svipast um eftir fiski. Hann er
að hvetja félaga sinn áfram,“
segir Árni.
Þórarinn tekur undir þessi orð
félaga síns og segir sögu af vor-
veiði í Langadal þar sem áin hafi
verið ísjökulköld en mikið vatn í
henni. „Fiskurinn lá mjög djúpt
og hann hreyfði sig ekki eftir
túbunni fyrr en hún Iak fyrir
framan hann, svona tvö fet.
Annar sagði hinum til og þarna
bókstaflega mokuðum við upp
fiski. Þetta var ekki hægt nema
annar segði hinum til og hann
gat þá haft línulengdina klára og
kastað bara rétt fyrir framan
fiskinn," segir Þórarinn.
Bar bát og mann á
bakinu
Þeir félagar veiða ekki bara á Is-
landi. Fyrir nokkrum árum fóru
þeir í veiðiferð til Rússlands.
Keyptu sér veiðileyfi í frægri
stórlaxaá sem heitir Karlowka,
og bjuggust við að allt væri
þrautskipulagt en þegar þeir
komu til Múrmansk voru skipu-
leggjendurnir með afsakanir á
reiðum höndum. Því fóru þeir
að veiða í ánni Umbu í staðinn.
Einn daginn fóru þeir með
gúmmfbát niður Kríwertz sem er
ein af þverám Umbu og er á
stærð við Þjórsá. Þórarinn segir
þá hafa orðið að ganga yfir skaga
með gúmmíbátinn á öxlinni en
fljótlega hafi leiðsögumaðurinn
þeirra gefist upp og þeir þurft að
bera hann Iíka. „Þetta var engin
smá mannraun vegna þess að
við óðum þarna uppundir hend-
ur stundum í díamosa, og von á
öllu skemmtilegu þarna, geng-
um m.a. fram á skítinn úr bjarn-
dýrunum þetta voru haugar al-
veg hlöss.“
Störðu í byssukjafta
Þeir segjast hafa veitt ágætlega í
Rússlandi. Þar voru menn af öll-
um þjóðernum. Árni segir að
þegar þeir voru á Ieiðinni frá
Múrmansk og niður að Umbu
hafi þeir verið stöðvaðir af lög-
reglunni og hernum. „Þeir veif-
uðu byssukjöftum framan í okk-
ur. Við fundum að vestrænt fólk
var ekkert sérstaklega velkomið
þarna. Það voru sumir sem að
sprungu bara gjörsamlega á
Iimminu og fóru heim,“ segir
Árni og bætir við að næsta vetur
sé stefnt á að Fara til Argentíu
og veiða í Rio Grande í Tiera
Del Fuego, þar sem heitir Eld-
land. Hann var þar núna í janú-
ar og segir að þar megi veiða
stóra Sjóbirtinga.
Þeir segja að ísland sé paradís
fyrir veiðimenn og eru ekki
hrifnir af öfgum í náttúruvernd
sem þeir segja að séu miklar í
Evrópu. Árni tekur dæmi af
fisklausum fjallaám sem mikil
veiði hafi verið í fyrir nokkrum
árum, þar sé fjölgun í Skarfa-
stofninum farin að eyðileggja
árnar. Þeir segja að víða jafngildf
það mannsmorði að skjóta fugl.
„Eg hef alltaf sagt að við séum
heppin að njóta þeirrar forétt-
inda að fá að búa hérna á Is-
landi," segir Árni.
Árni Ba/dursson og Þórarinn Sigþórsson eru veiðimenn, þeir segja að samvinnan skipti miklu máii við veiðarnar. -mynd pjetur.
-pjesta