Dagur - 16.10.1999, Síða 16

32 - LAUGARDAGUR 16. OKTÓBER 1999

Fluguveiðar að sumri (140)
Barátta sem borgar sig
Stefán Jón Hafstein og Garðar á þingi fíuguveiðimanna i hiéi frá keppninni.
Þegar íslensku keppnis-
mennirnir á Alþjóðlega
urriðaveiðimótinu á Ir-
landi höfðu lokið þremur
lotum af fjórum var stað-
an þessi: 1) báðir höfðu
dottið í ána, 2) hvorugur
hafði veitt fisk, 3) Garðar
Scheving hafði fengið
góðar atlögur að þurr-
flugunni, 4) Stefán Jón
hafði ekki fengið högg,
5) allir voru í góðu skapi.
Fararstjóri vor, Asgeir í Sportvörugerð-
inni, var ekki síst ábyrgur íyrir liði númer
fimm. Nú var komið að síðustu lotu.
Hvflík heppni!
Nú var loks komið að því að ég fengi að
veiða hliðará sem hafði reynst fiskisæl,
því hún var ekki jafn skoluð og aðaláin.
Hér hlakkaði mjög í franskmanni við hlið
mér því hann hafði dregið númer 28!
Hann söng: 28! 28! 28! Allir vissu að í
lotunni á undan hafði Pólverji náð
FIMM fiskum í einum hyl, og í eitt skipt-
ið dregið tvo á land í einu! A stað númer
28. Frakkinn taldi sig vera í góðum mál-
um. Snéri sér að mér: og hvar ert þú? Eg
sagði honum það. 29. Hann brosti: næst
besti staðurinn!
Þröngt
Dómarinn benti: „Það er mjög þröngt
hér“. Jájá. Áin var á stærð við Hólmsá
sem rennur við Vesturlandsveg. En hún
var að mestu hulin greinaþykkni sem
slútti yfir. Fyrir aftan mig þar sem ég stóð
á háum bakka var þéttur skógur. Yfir
trjákrónur. Til beggja hliða tré sem
teygðu sig yfir ána. Eftir þrjár festur í
bakkasti ákvað ég að reyna að slæma
flugunni út. Setti þungar púpur undir, og
þær festust fljótt í trjárgreinum sem flóð í
ánni hafði hrúgað við bakkann. Dómar-
inn fór þögull inn í rjóður. Mr. Hafstein
var einn með flugum og stöng.
Glingló!
„Plask!“ Hið undursamlega hljóð í sil-
ungi sem tekur uppi vakti mig. Gára sást
niður undan mér fyrir framan tré, út í
miðri á, undir þykku laufskrúði, þar sem
brotin grein hékk niður í ána. Fiskur! Sá
fyrsti sem ég hafði komist í kastfæri við
um daginn. Ef „kastfæri" skyldi kalla. Ég
hugaði að því hvernig ég kæmi flugu út.
Bakkast var mjög þröngt. Beint kast á
staðinn þar sem fiskurinn vakti var
ómögulegt fyrir tijákrónunni. Ég snéri
mér við og horfði inn í þéttan skóginn.
Gat! Það var gat f trjáþykkninu, skáhallt
aftan við mig, í stefnu af vinstri öxl. Þar
sá f himinn. Ég snéri baki í ána. Miðaði
eins og fiskurinn væri uppi í trénu.
Kastaði skáhallt upp í loftið frá ánni og
skaut á gatið, náði að vinna út línu, sem
ég slæmdi aftur fyrir mig, yfir ána í átt að
hinum bakkanum. Dómarinn daufi lifn-
aði við: „Þetta verð ég að muna!“ hrópaði
hann og kallaði á nærstadda, „sjáiði,
hann snýr baki í ána!“ Ég gaf slaka út af
hjólinu og nú fór flugan y{\r staðinn sem
fiskurinn hafði sýnt sig. Ég hafði sigrast á
aðstæðum!
Meira fjör
Ég kastaði nokkrum völdum þurrflugum
með þessum hætti og uppskar mikið lof
viðstaddra, en engar viðtökur hjá fiskin-
um. Erfitt var að láta þurrfluguna reka
alveg frjálsa nákvæmlega yfir punktinn
þar sem hann vakti, því á leið línunnar
var greinin stóra sem lá brotin niður í
vatnið. Ef ég gaf mikinn slaka dró Iínan
fluguna til sín svo hún skautaði óeðli-
lega, ef ég slakaði ekki nóg fór flugan
framhjá. Svona fóru nokkrar flugur án
árangurs. Ég rölti niður fyrir og reyndi
að kasta púpum upp fyrir mig, inn und-
ir tréið. Án árangurs. Var að hugsa um
að snúa mér að öðru. Þá kom það aftur:
„Plask!" Ég ákvað að nú yrði ekki hugs-
að um annað en þennan fisk.
Enn meira fjör
Ég fór á sama stað, en setti lítinn
nobbler undir, frá Stebba Hjaltested,
svartan, agnarsmáan. Snéri baki í ána,
miðaði á gatið, skaut honum upp í
gegnum þykknið, og slæmdi svo línunni
alla leið yfir á hinn bakkann. Þetta var
flott. Nobblerinn dró línuna aðeins
niður undir yfirborð svo hún fór ekki í
greinina, og nú kom hann á punktinn
undir trjákrónunni. Plask! Og aftur
plask! Tveir urriðar komu upp í flug-
una!!! En tóku ekki. Einum hitnaði í
hamsi. Næsta kast fór alveg eins, og nú
komu fiskar upp aftur, og meira að segja
sást í gulan kvið á einuni. En ekki tók
hann. I þriðja kasti gerðist ekkert. Ég
setti grænan nobbler undir, lítinn. Nú
komu þrír í fluguna, án þess að taka. Ég
sendi þann græna aftur út. Línan fór
vel, ég vissi að flugan var á nákvæmlega
sama stað og fiskurinn hafði skvett sér.
Og þá stöðvaðist línan. Ekki biluðu
taugarnar. Ég lyfti stönginni. Hægt.
Festi í honum. Hann var á.
Löndun í lagi
Mr. Hafstein varð nú að draga fiskinn
þéttingsfast að sér, framhjá tréinu, að
bakkanum. 2ja punda urriði lét til Ieið-
ast, en stakk sér beint f trjágreinahaug
sem lá í vatninu. Flækti sig og var fast-
ur. Ég lét mig sakka varlega niður
mannhæðarháan bakkann, ég hélt með
annarri hönd í trjágreinar á meðan, fyrir
neðan var svakalegur pyttur, en fann
fótfestu fyrir vinstri fót á hnédýpi.
Þarna dinglaði ég og náði að kraka mér
í Iausa trjágrein sem ég notaði til að
losa Iínuna úr greinaruslinu. Fiskurinn
synti aftur. Ungur bóndasonur, ekki lít-
ið sterkur, lagðist á bakkann og greip í
hálsmál mitt svo ég gæti skotið háfi út
án þess að detta í ána. Eftir langa
mæðu gat ég dröslað fiskinum framhjá
greinaruslinu. Strákurinn slakaði mér
neðar. „It is OK sir, you will not fall in
the river“ sagði hann og hélt þéttings-
fast í hálsmál mitt. Urriðinn hringsólaði
fyrir neðan mig og ég rembdist með háf-
inn neðar og neðar. Loks seig hann yfir
brún háfsins: „Hífa“ æpti ég. Bóndason-
urinn dró mig með heljarafli upp á
bakkann ásamt fiskinum í háfnum.
Gríðarleg fagnaðarlæti brutust út þegar
silungurinn skoppaði í forinni.
Ég vissi að Frakkinn á 28 hafði náð
einum. Flýtti mér, því nú voru 10 mín-
útur eftir af kcppninni. Þrusaði
nobblernum upp í skógarþykknið. Og
festi.
Urriðinn reyndist 38 sentimetra Iang-
ur og dugði mér í 22. sætið af 53 í
keppninni.
FLUGUR
Stefán Jón
Hatstein
skrifar
If 1íiö J Ji' 1. 6Ll&T m mtoí " me 'f hlLLT 4 Kmí slæmt "— iÖTurM R'm- l«(l SPiK
wto phR WpT-
1 Illl: .. • : - - vX;X"vX-X :•:■:•»»»:•>:• ■ ■ t /X..-». l>>>>x:»::.x vííj: »>»»:»» ■••- #11 ■ -:.S.■■•
WÆm ' NÓT4Ö1 FU&LA o/ws FutiL 3
1 ^ R'iKu- LF-GlR wnr srén
ÓV/L0 | l V W473J Skb 1
£ll- e&AR
** 1 'OTTI P’IPA
• fLfiflfi mAt(
TITT EFLIST SKbkl .VV.V.V.V/.V FÁ FllKIB WMf hm
'ofúí BÚMAi nmi
w>r ÖRKA RbTA
&ií &ARA 'OLTKT
ö W- fV>T SMA ‘Hfrl ÆVl SKABfí «
Vte ,EKK i 1 m 1 , 1 Kf?/»P Rb ÖNÆfll
uri
TtíSl pyfufi
| uriA s 8 WTgF m NÉKi
buöifii KlMi XvXxXvXK r •••* y.sy.v.ys.ýy. 'PiST- 5 ÆU n i

GR/Efi- HE.TI LfJK- rÆ)o Mm 5 fW’ÓK FLríTlk
1ÍUOO PílKl
wr mm firT- Eilitilt hbC,L BdKFT. til 1
uTM WKm mi KlAMP- Æk. ÍKAfA
H'fíTT- PRð&kj V $TUm 'itlíád
1\ymmr
Krossgáta nr. 158
Lausn .................
Nafn...................
Heimilisfang
Póstnúmer og staður
Helgarkrossgáta 158
í krossgátunni er gerður
greinarmunur á grönnum
og breiðum sérhljóðum.
Lausnarorð sendist til
Dags (Helgarkrossgáta nr.
1 58), Strandgötu 3 1, 600
Akureyri eða með símbréfi
í númer 460-6171.
Lausnarorð 156 var
„bílastæði". Vinningshafi
er Sigurborg Einarsdóttir,
Fannhorg I í Kópavogi og
fær scnda bókina Morð í
þremur þáttum eftir Agöt-
hu Christie. Skjaldhorg
gefur út.
Verðiaun: Sunnu-
dagsmorð eftir
Agöthu Christie.
Skjaidborg gefur
út.