Dagur - 22.01.2000, Blaðsíða 16

32 - LAUGARDAGUR 22. JANÚAR 2000
X^tr
Fluguveiðar að vetri (151)
Maður eigin flugna
Valið í „Tíuflugnaboxið"
heldur áfram og nú er
það enginn annar en
sjálfur ritstjóri Veiði-
mannsins, Gylfi Páls-
son, sem hefur orðið.
„Tíuflugnaboxið" hefur
fengið mjög góðar við-
tökur og nokkrir valin-
kunnir veiðimenn sent
inn tillögur sínar. Eins
og minnuga lesendur
rámar í er tíuflugnabox-
ið hugsað sem eins og bókin sem maður
myndi helst taka með sér á eyðieyju:
það geymir þær 10 flugur sem veiði-
maðurinn vildi helst hafa með sér til
veiða á íslandi. Skilyrði er að hann velji
saman flugur sem veiði lax, sjóbirting,
bleikju og urriða. Engar smá flugur sem
þarf til að sinna þessum veiðiskap!
Þessi hugmynd er heimasmíðuð, en
ekki ný, frekar en annað gott undir sól-
inni. Bandarískt tímarit lét einu sinni
velja „bestu“ flugur í öllum fylkjum
Bandaríkjanna og fékk síðan valinkunna
veiðimenn til að velja sex flugna box úr
öllum tilnefningum. Hvað gerðist? Eng-
inn hinna frægu veiðimanna valdi sömu
sex flugurnar! Það þarf því ekki að
koma á óvart að íslenskir veiðimenn fari
í ýmsar áttir í vali sínu. En ætli Gylfi
Pálsson sé ekki Iangt frá meðalhófinu í
sérvisku? Hann útskýrir það sjálfur:
10 flugna box Gylfa:
Gylfi segir: „Það er nú svo með mig að
ég hef alla daga átt mjög erfitt með að
taka við fyrirmælum, boðum og tilskip-
unum, að ég ekki segi að hlíta lögum og
reglum, og talið mér betur borgið með
því að halda eigin leiðir. Því er svo
einnig farið í vali á veiðiflugum, ég
nenni helst ekki að fylgja uppskriftum.
Til laxveiða nota ég, af eigin sköpun-
arverkum, oftast Bleikálu, sem er með
laxbleikum búk gerðum úr rayonþræði,
svörtu skeggi og svörtum væng og síðan
Grængolu sem hefur grænan búk en
svart skegg og væng. Þó verð ég að segja
að í bakhöndinni hef ég alltaf Sweep og
Undertaker, núorðið hnýttan á silfur-
öngul.
í urriðaveiði brúkaði ég mest á Skott-
urnar, brúna og gráa sem ég uppdiktaði
er ég veiddi á urriðasvæðinu í Laxá í
Þingeyjarsýslu. Þær eru einfaldlega
straumflugur með silfruðum legg og sú
brúna með brúnu, bekkjóttu íkorna-
skotti f væng og gulu skeggi, hin með
gráu íkornaskotti og bláu skeggi. Mest
veiddi ég á langa Limerick-öngla númer
8 og 6.
Eg hef svo sem ekki stundað sjóbirt-
ingsveiði ýkja mikið en tvær flugur úr
eigin smiðju hafa reynst mér vel, Apó-
tekarinn og Organistinn. Hvort tveggja
eru straumflugur, báðar með gylltum
legg, litirnir í væng og skeggi þeirrar
fyrrnefndu eru rauðgult og svart en
grænt og gult í hinni síðarnefndu.
Bleikjuveiðinni finnst mér mega
skipta í tvennt, veiðar á staðbundinni
bleikju og svo sjógenginni. Eg hef aðal-
lega Iagt mig eftir sjóbleikjunni við
norðurströnd landsins og veiði gjarnan í
sjónum með sérlega gerðum spæni sem
af sérstökum ástæðum nefnist Janny,
eftir Janny Spies fyrrum ferðaskrifstofu-
drottningu. En þegar bleikjan er komin
í ferskvatn reyni ég fyrir mér með litlum
straumflugum, og nefni ég þá tvær til
sögunnar, Ljómalind sem er með gyllt-
um legg, gulu skeggi, rauðfjólubláum
innri væng og hvítum hænsnafjöðrum
utan yfir. Hin er Huppa, búnaðurinn er
sá sami nema hænsnafjaðrirnar eru
svartar."
Einfalt og gott
Það sem manni verður fyrst á orði um
flugur Gylfa er „einfalt og gott“. Fyrir
mína parta eru þetta allt flugur sem
spennandi væri að reyna. Undertaker er
sjálfsagt meðal allra vinsælustu laxa-
flugna á Islandi, en hef ekki heyrt um
hana áður á silfurkrók, sem ég viður-
kenni að virðist heillandi. Myndi veðja á
hana. Þá eru sjóbleikjuflugurnar spenn-
andi, og nefni ég sérstaklega þá sem
mér þótt lofa góðu á pappírnum:
Ljómalind. Rauðfjólublár innri vængur
er einmitt nokkuð sem leggjandi er und-
ir að veiði vel. Þá rifjast upp minning
frá síðasta sumri er ég náði nokkrum
góðum bleikjum á rauðfjólubláa
prinsessu einhverja. Þegar ég opnaði
bleikjurnar og tók innan úr þeim kom í
ljós að himna við hrogn og svil var með
nákvæmlega þcnnan sama lit og var í
flugunni. Nánast ofskynjana-rauðfjólu-
blá á lit. Er eitthvert samband þar á
milli? Já. Eitthvert. Eg veit bara ekki
hvert.
Söguhornið
í tilefni þess að fjöldi pistla nálgast nú
200 snúum við okkur að fróðleik hér í
hinum nýja söguhorni fluguveiða að
vetri. Um þessar mundir gælir maður
við drauminn um fiska næsta sumars.
Að mati Þingvallasérfræðings þáttarins
er nú raunhæfur möguleiki á nokkrum
7-14 Þingvallaurriðum í þeim stofni
sem er í vatninu. Og a.m.k. þrjár bleikj-
ur komu upp úr vatninu í fyrra, 10
pund og yfir. Víðar eru líkur nokkrar á
risasilungum, í Veiðivötnum og á sjó-
birtingaslóðum, og náungarnir sem
kunna á Eyjafjarðará glíma alltaf við 10
punda drauminn. Þvf miður fækkar
óðum þeim laxveiðimönnum sem geta
gert sér raunhæfa von um 20 pund og
meira, hnignunin er slík. Og 30 pund-
arinn er vísast alveg horfinn okkar dög-
um. En hver eru metin hjá vinum okkar
á Bretlandseyjum? Þar veiddist stærsti
urriði sögunnar á stöng fyrir fjórum
árum: rúm 25 pund. Stærsti regnboga-
silungur Bretlands var aðeins pundi
léttari. Mikilfenglegasti sjóbirtingur
Breta veiddist 1992, rúm 28 pund.
Stærsta bleikja Breta er rétt tæp 10
pund, veidd 1995. Og svo er það hinn
goðsagnakenndi lax sem frú Ballantyne
tók í Tay í Skotlandi, 64 pund, árið
1922. Þeir sem eiga leið um London
ættu að kíkja við hjá Hardy á Pall Mall
til að skoða ferlíkið. Athyglisvert er að
stærstu silungarnir skuli tiltölulega ný-
veiddir, en langt um liðið síðan goð-
sögulegir laxar komu á land. Auðvitað er
átt við náttúrlega fiska. Bretar eiga mik-
ið af sleppitjörnum og hafa verið að
rækta upp rosalega eldisfiska til að
„setja met“. Hér í söguhorninu er þau
ekki talin með!
Munið: allir eru hvattir til að taka
þátt í að velja „10 flugna böxið" fyrir
lax, sjóbirting, urriða og bleikju. Sendið
valið til: SJH, pósthólf 79, 101 Rvík eða
á netfangið stefanjon@islandia.is og
valið verður skemmtilegra!
FLUGUR
Stefán Jón
Hafstein
skrifar
Q_ ' ' r xffiftt TRÉ * KLAf1' V FJALL' 3 LöFT- oP LÍF ' V DfiYKK- 2 Fjöloa MÚLAl/- UAi
80Ré- AHO1 FUÓT- F/EMI
HR’ofi- neu REI-BAR SVEll 5>0fA OtlLA
VALDl >. lllli HlTTA 11111 Ir 1 Kl A
L'IFT- IR > t K/UOI ' nTEtm- Sr Áfot... FAISKI k MlLOI Rusl
Htiom 0YSJA
5 «£LT| 0EIT1- SlCLiKö /EXL- f/?uma 6£LT) IlllS Í.ÆKK- UN uTArl 8
mA Rösk s fiAEUOI ‘ATT
ÖkbLEO K0RA
t f(YK- \ KOkti V£K U'AT 7 STÖRF- uöu AUfiUÍA
TÆPlR HRATT
TIL- KALL CU66I
DKAC- SPiLI 6 8LAÉ BRll&LA HíFtU UtoRÓT
'AFORm SKdÓL
\ t TRÖLL (0 Wri R'OFA ;>T LEYFl GAXkti- L£01
E>rot SV)K ViDSÓT
R 0 L A Huri&u/t 8LEKK- IM EFM 0001 -SS&rf&Sgá
:ixx-:;xý:;sí K&RSLA bmtfT
J tala H/VARR- RElST heaiti iKMrt- FITA 1 fERSK RÖLT 'AT T
X&e- UA
SVARti Wz&m Vló- KVÆMA WfMMA HAL0 KVÆfil
TAK6I Blab
elour 8R8G0
t5 HÍ |ll:: YF/R; tiÖFjL. Þvoif- U R <S-0ö_ ViRfi- l/VG HRESS
R'o.í, G- ■S0M STOfU
PINNA FUbTIC Mjlm- áííð/i KEYRlfi m PAHT- uR b
KOMAST 'OTTAST
1 7 REYKJA fjrir 14/ /2/Í
i K V 1 K/tf 0- LIM 5 P i L Hkós þl/lM A t
Helgarkrossgáta 170
í krossgátunni er gerður
greinarmunur á grönnum
og breiðum sérhljóðum.
Lausnarorð sendist til
Dags (Helgarkrossgáta nr.
170), Strandgötu 31, 600
Akureyri eða með símbréfi
í númer 460-6171.
Lausnarorð 168 var
„álfakóngur“. Vinningshafi
er Hanna G. Jónsdóttir,
Hólmgarði 54 í Reykjavík
og fær senda bókina Ég
skal, eftir Onund Björns-
son. Skjaldborg gefur út.
1/erðlaun: Dreka-
tár eftir Dean
Koontz. Skjald-
borg gefur út.