Dagur - 03.03.2001, Blaðsíða 7

LAUGARDAGUR 3. MARS 2001 - 31

RITSTJÓRNARSPJALL
AUtaf sama sagan
Það kemur iðulega fyrir þá sem
starfa í hringiðu blaðamennsk-
unnar og eru að fjalla um mál-
efni líðandi stundar að þeim
f'innst þeir vera að skrifa nánast
sömu fréttirnar eða greinarnar
aftur og aftur. Að mörgu leyti er
það þó eðlilegt. Hver árstíð hef-
ur sínar fréttir. Það er sauðburð-
ur, loðnuvertíð, afkomutölur
fyrirtækja og fleira og flcira. En
menn eru nú sem betur fer laus-
ir við fréttahringekjuna sem jafn-
an fylgdi ákvörðun fiskverðs hjá
verðalagsráði sjávarútvegsins á
sínum tfma eða tilkynningum
um hækkun vísitölunnar!
Sama greinin enn
Það er hins vegar sjaldgæfara að
menn standi sig að því að ætla
að fara að skrifa sömu greinina
um stjórnmálaviðhorfið aftur og
aftur. Rétt eins og pólitíkin og
pólitískt umhverfi væri hluti af
þessum náttúrusveiflum sem við
miðum líf okkar enn svo mikið
við. Þetta gerðist þó þegar ég
settist niður til að skrifa þetta
greinarkorn sem átti að fjalla um
ástandið í borgarstjórnarflokki
sjálfstæðismanna og horfurnar
fyrir komandi kosningar. Dejavú
-tilfinningin helltist vfir mig \áð
tilhugsunina eina saman. Eg
áttaði mig á því að trúlega væri
ég að skrifa sömu geinina, eða
tilbrigði við sömu greinina í
þriðja sinn að minnsta kosti!
Sama stefið
Stefið sem allar þessar greinar
hafa snúist um er einfalt: - Sjálf-
stæðismönnum í Reykjavík er
hugsunin um að vera í minni-
hluta í borgarstjórn Reykjavíkur
tilfinningalega óbærileg. Vegna
þess hve miklar tilfinningar eru
bundnar við það að halda eða ná
völdum í borginni verður hegðun
þeirra á tíðum órökrétt og svo
hlaðin tilfinningasemi að þeir
stórskemma fyrir sjálfum sér og
ná aldrei vopnum sínum gegn yf-
ir\'eguðum og vel undirbúnum
pólitískum andstæðingum. Og
þessi þrá sjálfstæðismannanna
brýst m.a. fram í því að þeir ætla
alltaf að finna einhverja nýja og
nýja töfralausn, nýjan og nýjan
leiðtoga - nýjan og nýjan gæðing
sem færa á Sjálfstæðisflokknum
borgina á ný með einhvers konar
ofurskori í pólitískum fjórgangi.
Markúsarsaga
Þetta byrjaði með Markúsi Erni
Antonssyni, sem kom ekki vel út
í könnunum í aðdraganda kosn-
inga 1994. Þá þegar komu fram
raddir - ekki sist innan úr Sjálf-
stæðisflokknum sem efuðust um
að Markús væri rétti maðurinn
til að taka við af Davíð og Ieiða
Sjálfstæðisflokkinn í borginni.
Enda var Markús fenginn til að
draga sig í hlé og Árni Sigfússon
var leiddur fram sem sá A- flokks
gæðingur er tryggja skyldi völd
sjálfstæðismanna í borginni.
Korter í þrjú
Strax þá man ég eftir að hafa
skrifað grein íTímann sáluga um
Þetta byrjaði allt með Markúsi sem átti ekki að vera nógu góður leiðtogi til að vinna borgina. Síðan hefur þetta alltaf verið sama sagan, menn fara og
leita að leiðtoga fyrir hverjar kosningar.
að slík hestaskipti í miðju
straumvatni virkuðu illa korteri
fyrir kosningar. Að Árni minnti
einna helst á pólitíska útgáfu af
korter í þrjú gæjum skemmti-
staðanna, sem á elleftu stundu
þreif til allra þeirra kjósenda sem
á vegi hans urðu í von um að
þeir væru til í tuskið. Enda kom
á daginn að borgin tapaðist J\rátt
fyrir hetjulega baráttu Arna.
Hann komst bara aldrei alveg út
úr þeirri klemmu að flestir litu á
hann sem eins konar reddingu.
Og þegar hann svo tapaði borg-
inni var ljóst að hann hafði
framið synd sem ekki yrði svo
auðveldlega fyrirgefin af
áhrifaöflum í flokknum.
Guðrún Péturs
Eins og menn muna þá byrjuðu
efasemdarraddirnar um leiðtoga-
hæfileika Arna aftur að láta á sér
kræla fyrir síðustu kosningar. Þá
var lengi, lengi, látið í veðri vaka
að skipt yrði um leiðtoga borgar-
stjórnarflokksins og einhver ut-
anaðkomandi fenginn til að taka
við flokknum og leiða hann.
Þessum orðrómi var ekki hvað
síst haldið lifandi af sjálfstæðis-
mönnum sjálfum og lengst af var
talað um að Guðrún Pétursdótt-
ir gæti orðið fínn mótframbjóð-
andi gegn Ingibjörgu Sólrúnu.
Hún væri einmitt þessi heims-
borgaralega týpa sem gæti skák-
að borgarstjóranum og unnið
borgina aftur fyrir sjálfstæðis-
menn. En allan þann tíma, sem
þessi umræða var í gangi - og
rétt er að ítreka að þreifst ekki
síst á næringu innan úr Sjálf-
stæðisflokknum sjálfum - var
verið að gengisfella Árna Sigfús-
son og borgarstjórnarflokkinn í
buga almennings. Enginn lands-
maður var svo skyni skroppinn
að geta ekki gagnáíyktað sem svo
að þessi leit flokksins að nýjum
leiðtoga stafaði af þvf að sá gamli
hlyti að vera ómögulegur og eng-
inn í borgarstjórnarflokknum
væri heldur nógu góður!
Eins og Fraiser
Um þessa ótrúlegu gengisfell-
ingu og áráttu að vilja sífellt
leiða inn nýjan leiðtoga, man ég
að ég skrifaði aftur grein hér í
Dag. Ef minnið bregst mér ekki
fannst mér þá sjálfstæðismenn
hegða sér eins og hinn frægi
sjónvarpsmaður Fraiser sálfræð-
ingur hafði gert í einhverjum
þætti, þar sem hann var svo yfir
sig ástfanginn af tiltekinni konu
að hann hegðaði sér eins og
kjáni þegar hann var nálægt
henni. Fyrir vikið fékk hann auð-
vitað ekki konuna, enda hélt hún
að hann væri stórskrýtinn!
En þegar til kom var aldrei
leiddur fram nýr alhliða gæðing-
ur til að leiða sjálfstæðismenn í
síðustu kosningum. Sjálfstæðis-
menn tefldu því fram hinum
gengisfellda borgarstjórnarflokki
og töpuðu auðvitað borginni aft-
ur. Þegar menn eru að takast á
við alvöru pólitíska andstæðinga
dugar skammt að senda fram á
skeiðvöllinn gæðinga, sem eru
orðnir slituppgefnir og þræl-
mýldir eftir innri átök.
Verðlaunahestur
Og nú á aftur að senda inn á
hinn pólitíska völl nýjan verð-
launastóðhest í von um að hann
geti fyljað Reykjavíkurborg því
pólitíska f\li sem sjálfsstæðis-
menn þrá svo heitt. Björn
Bjarnason menntamálaráðherra
hefur tekið við hlutverki Guð-
rúnar Pétursdóttur, frænku sinn-
ar frá því í aðdraganda síðustu
kosninga. Að vísu er það ekki
Árni Sigfússon sem lendir í
gengisfellingunni að þessu sinni,
heldur arftaki hans Inga Jóna
Þórðardóttir. Ingu Jónu er raun-
ar ekki einu sinni gefið tækifæri
til að leiða flokkinn inn í kosn-
ingabafáttu, því eins og menn
muna tók hún við af Árna eftir
síðustu kosningar. En umræðan
um innkomu Björns Bjarnasonar
og þær undirtektir sem slíkt fær
í flokknum er auðvitað enn ein
yfirlýsingin um að borgarstjórn-
arflokkur Sjálfstæðisflokksins sé
þannig samansettur að þar finn-
ist ekki leiðtogar. Það gerist
raunar þrátt fyrir að í þessum
sama borgarstjórnarflokki séu
einmitt nokkrir einstaklingar,
fyrir utan Ingu Jónu, sem telja
sjálfir að þeir gætu leitt flokkinn
í borginni. Enda er greinilegt að
mörgum borgarfulltrúum er
hreint ekki skemmt yfir þessu út-
spili Björns Bjarnasonar. Þannig
hefur Júlíus Vífill Ingvarsson
sagt - dálítið snúðugt - að Björn
verði að tala skýrt út um það
hvað vaki fyrir honum!
Skýr skilaboð
I öllu falli er Ijóst að Sjálfstæðis-
flokkurinn í Reykjavík ætlar enn
að halda sig við þetta sama hey-
garðshorn og draga á langinn
umræður um hugsanleg for-
ingjaefni og nefna til sögunnar
hina og þessa úti í bæ, sem allir
eru auðvitað betri en þessir ræfl-
ar sem mynda sjálfan borgar-
stjórnarflokkinn! Skilaboðin til
kjósenda eru skýr - úr því að
flokksforusta Sjálfstæðisflokks-
ins treystir þessu fólki ekki til
stórræða, hví ættu þá kjósendur
að gera það?
Raunveruleg ástæða?
Og enn virðist það ætla að verða
hlutskipti blaðamanna eins og
þess sem þetta ritar, sem ætla
að skrifa um stöðuna hjá sjálf-
stæðismönnum í aðdraganda
borgarstjórnarkosninga, að lenda
í því að skrifa enn á ný nánast
sömu greinina. Það virðist einu
gilda þótt menn leiði hvern gæð-
inginn inn í borgarpólitíkina á
fætur öðrum án þess að upp-
skera laun erfiðisins - sjálfstæð-
ismenn virðast ekkert læra af
þeirri reynslu. Spurningin núna
er sú hvort Björn Bjarnason -
eða jafnvel einhver enn annar
nýr leiðtogi - lendi ekki einfald-
lega í sömu vandræðum og þeir
fyrri. Það væri alla vega skyn-
samlegt hjá Sjálfstæðisflokknum
að velta því fyrir sér, hvort það
séu í raun persónur foringjanna
sem eru að klikka í þessu dæmi
öllu. Er ekki alveg eins líklegt - í
ljósi alls þess fjölda sem komið
hefur við sögu - að ástæða árang-
ursleysisins liggi í það minnsta
að hluta til í einhverju öðru?
Eins og til dæmis þeirri mál-
efnapólitík sem flokkurinn hefur
boðið upp á í höfuðborginni?!
BIRGIR
GUÐMUNDS-
SÖN
S ^ f
á’i SKRIFAR