Dagur - Tíminn Akureyri - 10.04.1997, Blaðsíða 4

16 - Fimmtudagur 10. apríl 1997
(JDagur-'3Ióntmt
Umbúðalaust
Einleikur á viftu
Vigfúsdóttir
Páskarnir urðu eins og við
mátti búast, hæfileg
blanda af menningu og
afþreyingu, útivist og inniveru,
hreyfingu og kyrrsetu, áti og...
nei annars, átið var víst ekki
hæfilega blandað með neinu.
Ég fór á skíði í sólinni á föstu-
dag, hélt spilaboð, fór með
helgargestina á Listasafnið og
hlustaði á Sinfóníuhljómsveit
Norðurlands ásamt stórum
sameinuðum kór frá Akureyri
og nágrenni flytja verk Carls
Orff, Carmina Burana.
Tónleikarnir voru glæsilegir
og mikið listrænt afrek að flytja
slíkt verk á ekki stærri stað en
Akureyri. Pað fór líka svo að
aðsókn á tónleikana var slík að
færri komust að en vildu og
misstu af veislunni. Hlýtur stór
hluti bæjarstjórnar að hafa
þurft frá að hverfa því ekki sá-
ust margir bæjarfulltrúar í
salnum. Menntamálaráðherra
var hins vegar meðal áheyr-
enda, svo hann
getur í næstu
ferð sinni til að
ræða framtíð
vetraríþrótta-
paradísar á Ak-
ureyri, sagt
bæjaryfirvöld-
um frá því hve
metnaðarfullt
og merkilegt
starf er verið
að vinna
menningarmál-
um við ótrúlega
bágbornar að-
stæður. Hljóm-
urinn í íþrótta-
skemmunni var
náttúrlega af-
leitur, körfubolt-
akarfan sem
bar við höfuð
stjórnandans
truflaði augað, en steininn tók
úr þegar loftræstikerfið fór upp
á eigin spýtur að taka þátt í
flutningi einsöngvara og hljóm-
sveitar. Fór svo að þessi
óboðna prímadonna frumflutti
Utla kadensu undir góðlátlegum
hlátri tónleikagesta. Hljóm-
sveitarstjórinn beið þolinmóður
eftir að þess-
um óvænta
miUikafla lyki
og hóf sitt fólk
til flugs eins og
ekkert heíði í
skorist að því
loknu.
Framboð
menningar og
aiþreyingar
hefur aukist
hér í bæ á
undanförnum
árum svo að
sögn þeirra
sem til þekkja
megi líkja við
uppgræðslu
örfoka lands.
Nú er hins
vegar búið að
loka jarðvegin-
um og tími til
kominn að leyfa hlutum að
vaxa úr grasi. í fljótu bragði
virðist tilhneigingin vera sú að
koma hlutum á koppinn og láta
þar við sitja. Sinfóníuhljómsveit
Norðurlands er til dæmis í
stöðugri framför, en hætt er við
Menn verða því að
bregðast við tíman-
lega og byggja upp
fjölbreytt mannlíf.
Geri þeir það ekki
- og það gerist ekki
af sjálfu sér - verð-
ur hér varla annað
en eftirlegusamfé-
lag með lágum
launum og litlausu
mannlífi.
að þeirri framför linni ef ekki
eru nema þrennir eða fernir
tónleikar á hverju starfsári.
Sama má segja um fleiri menn-
ingarfyrirbæri og stofnanir.
Verði þeim ekki gert kleift að
vaxa og dafna er þess ekki
langt að bíða að slyðruorðið
sem lengi var á Akureyri og
orðrómurinn um að hér gerist
ekki neitt komi tvíefldur í haus-
inn á bæjarbúum. Um Paradís
var sagt að þar væru margar
vistarverur og að sönnu verður
Akureyri hvorki sumar- né vetr-
arparadís nema að margar séu
vistarverurnar. Veður er iilvið-
ráðanlegt, en aíþreying og
menningarlíf fyrir ferðamenn
og bæjarbúa er að sönnu á
valdi þeirra sem bænum
stjórna. Og ef ástandið verður
þannig að menn taka vart séns-
inn á að koma til bæjarins í frí,
hverjir munu þá taka sénsinn á
að flytja til bæjarins? Maður
óttast allavega að það verði
ekki fólkið með þekkinguna og
reynsluna sem bærinn þarf líka
á að halda. Þetta er svo sem
ekki sér akureyrskt vandamál.
Samkeppni um fólk, hvort
heldur er ferðamenn eða hæfi-
leikafólk til varanlegrar búsetu
verður sífellt harðari. Menn
verða því að bregðast við tím-
anlega og byggja upp fjölbreytt
mannlíf. Geri þeir það ekki - og
það gerist ekki af sjálfu sér -
verður hér varla annað en eft-
irlegusamfélag með lágum
launum og litlausu mannlífi.
IKI
Bóndinn Páll
Páll Pétursson félags-
málaráðherra hefur
svo sannarlega látið
hendur standa fram úr
ermum í félagsmálaráðu-
neytinu, enda er það ekki
siður íslenskra bænda að
hafa hendur í vösum. Verk-
in vinnast ekki þannig. Með-
al þess sem Páll hefur hrist
upp í eru
flóttamanna-
málin og Garri
getur ekki ann-
að en stutt Pál í
landvinningum
á því sviði,
enda hafa þeir
flóttamenn sem
hingað hafa
komið í flestum
tilfellum auðg-
að mikið
mannlíf og
menningu
hinna sem voru
hér fyrir.
Degi-Tímanum
í gær upplýsir
Páll að hann hyggist halda
áfram innflutningi flótta-
fólks og helst koma því svo
fyrir að árlega komi hingað
hópar með vorskipunum að
utan.
Blóðblöndun
Páll hefur enda sett á stofn
sérstakt fóttamannaráð sem
á að sjá um að velja hingað
fólk og tryggja að það fái
sem bestar móttökur þegar
hingað er komið. Garri er
ekki í nokkrum vafa um að í
þessu flótamannamáli kem-
ur hrossaræktin og hesta-
mennskan Páli að góðum
notum því hann sér það
greinilega í hendi sér að ís-
lenski stofninn hofur gott af
því að fá hæfilega blóð-
blöndun utan frá til að
halda uppi sem Qölhreytt-
astri og hæfileikaríkastri
hjörð. Það er einmitt aðals-
merki góðbóndans að líta út
fyrir túngarðinn eftir mögu-
leikum til að bæta búskap-
inn heima fyrir.
En það sem endanlega
sannfærði Garra um að það
var bóndinn í Páli sem réði
ferðinni í þessu máli, var
röksemdafærsla hans fyrir
því að fá hingað flóttamenn
af júgóslavnesku bergi
brotna. Nýtni er dyggð á
betri sveitaheimilum, enda
margsannað að ýmislegt dót
sem ekki hefur
augljóst nota-
gildi í dag get-
ur komið í góð-
ar þarfir síðar.
Baggabönd og
áburðarpokar
hafa þannig
ósjaldan komið
að góðu gagni
ef menn á ann-
að borð hafa
haft sinnu á að
halda þeim til
haga.
Hyggilegt
Páll Pétursson
bendir á góða
reynslu af komu flótta-
manna til fsafjaröar í fyrra
og segir með réttu þá að-
gerð alla hafa heppnast
mjög vel. Síðan segir hann
að hætti góðbóndans: „Það
er hyggilegt að fá hingað
fólk frá fyrrum löndum
Júgóslavíu. Við eigum til
kennslugögn sem voru út-
búin í tilefni af komu hóps-
ins í fyrra og gætum þá not-
ast við þau.“ Hér er nýtnin í
fyrirrúmi og þau sjónarmið
sem varðveist hafa til sveita
en glatast í neyslu- og um-
búðaþjóðfélagi borgar og
stórra bæja. Svona talar
bara sveitamaður. Án þess
að í því felist nokkrar mein-
ingar um starfsstétt póst-
manna, þá er náttúrulega
augljóst af þessu að það er
hinn mesti misskilningur
hjá krötum og öðrum
stjórnarandstæðingum að
kalla Pál „póstinn Pál.“ Það
á einfaldlega að kalla hann
„bóndann Pál“. Garri.