Dagur - Tíminn Akureyri - 27.05.1997, Qupperneq 4

16 - Þriðjudagur 27. maí 1997
|Dagur-®mmm
Umbúðidaust
Sól og sæla
Vigfúsdóttir
Nú flatmaga ég á sólar-
strönd, komin í langþráð
sumarfrí. Portúgal, var
það heillin. Ég fór hlaðin ónot-
uðum sumarfötum og ólesnum
kvennakrimmum. Með góð ráð
frá vinum og vandamönnum í
farteskinu. „Farðu á The Big
One, hann er besti vatnsleikja-
garðurinn," sagði tæplega
þrettán ára gömul vinkona
mín. Níu ára systir hennar
benti mér á góðan veitingastað
og hvað skyldi panta. Þær syst-
ur hafa tvívegis farið til
áfangastaðar míns, Algarve, og
eru því öllum hnútum kunnug-
ar. Pær leystu mig út með smá-
peningum og sólarvörn úr síð-
ustu ferð og lögðu ríka áherslu
á að ég bæri vel og mikið af
henni á litlu dömuna. „Taktu
með þér almennileg strand-
handklæði," sagði eldri systir
mín. „Þú ert með allt of mikið
af fötum," sagði yngri systir
mín. „Gætið barnsins," sögðu
tengdaforeldrarnir.
Hvílíkur viðburður þessi sól-
arlandaferð mín! Enda okkar
fyrsta og allir skynja tilhlökkun
okkar og eftirvæntingu. Sjálf
hef ég aðeins tvisvar komið á
sólarströnd, ég hélt upp á tví-
tugs afmælið með tveggja daga
stansi á Interrail-túrnum á
Rimini og fannst sólarlandaferð
fyrir neðan virðingu mína. Níu
árum síðar var ég fararstjóri í
Qóra mánuði á Benidorm og
fannst gaman. Starflð kreíjandi
og skemmtilegt og æðislegt að
geta brugðið sér á sjóskíði eða
flatmagað á vindsæng á Mið-
jarðarhafinu. Nú ætla ég að
vera í þrjár vikur og flnnst það
langur tími. Tvær vikur á
ströndinni og ein vika í Lissa-
bon. Óttast mest að fjölskyldan
þoli ekki við ein svona lengi.
Gestagangur er það mikill að
þetta verða töluverð viðbrigði.
Ég hef einhvers staðar lesið að
sumarfrí sé mikill streituvaldur.
Sú tilhugsun að hafa eytt mán-
aðarlaunum í túrinn veldur
óneitanlega spennu - það verð-
ur að vera svoooo gaman! Ég
ætla ekki að gera neitt, liggja á
bekk og lesa reyfara milli þess
sem ég tek vaktir við að gæta
barnsins (til að það sólbrenni
ekki, verði ekki mannræningj-
um að bráð, hvað þá týnist eða
drukkni).
Þetta er í raun fyrsta alvöru
sumarfríið okkar, svona frí frí,
Sólarstrandarfí eru svona frí, frí þar sem maður vandar sig við að gera ekki neitt.
■eœsi

//£YJ&>0 A/JoRlF/FOR.
AÆIDORBO

eins og konan sagði. Við erum
hvorki að heimsækja ættingja
og vini né ætlum okkur að
skoða og fræðast einhver
ósköp, bara að hvíla okkur og
njóta þess að
vera saman.
Leyfa dóttur-
inni að verða
almennilega
hlýtt og fá
tækifæri til að
nota sumarföt-
in sín. „Fara í
sund og sól-
ina,“ eins og
hún segir sjálf.
Eitthvað virðist
hún kvíða því
að verða ein
með foreldrum
sínum því hún
bauð leikskólakennaranum
sfnum, móðursystur sinni og
uppáhaldsfrænku með. Engin
þeirra gat þegið boðið.
Ég keypti ferðina í algjöru
bríaríi. Við þurftum að tilkynna
fyrir marslok hvaða fjórar sam-
liggjandi vikur barnið tæki frí
frá leikskólanum. Mér fannst
það hræðileg
tilfmning að
einhver væri að
skikka mig í frí
og það í óra-
tíma. Auglýs-
ingar ferða-
skrifstofanna
glumdu í ljós-
vakamiðlunum.
Einn morgun-
inn horfði ég
gaumgæfilega á
okkur þar sem
við snæddum
hafragraut og
lýsi. Mér fannst
við koma illa undan vetri. Ten-
ingunum var kastað og nú er-
um við hér! í sól og sælu.
Sú tilhugsun að
hafa eytt mdnaðar-
launum í túrinn
veldur óneitanlega
spennu — það verð-
ur að vera svoooo
gaman!
Atli - lang flottastur!
atramli
Fordómar Garra og virð-
ingarleysi fyrir upp-
skrúfuðum menningar-
vitum og sjálfskipuðum
„besserwisserum" í öllu sem
tengist menningu, fékk kær-
komna næringu um helgina í
tveimur aðskildum greinum í
Morgunblaðinu. Fyrri greinin
birtist á laugardag og sú
seinni á sunnudag, en í báð-
um var eitt eftirlætistónskáld
Garra, Atli Heimir Sveinsson
í aðalhlutverki.
Á laugardag ryðst Atli
sjálfur fram á ritvöllinn og
hundskammar nokkra tón-
listargagnrýnendur fyrir
hálfmenntun, skilningsleysi
og heimsku. Þau sem einkum
fá til tevatnsins eru þau Sig-
ríður Björnsdóttir sem skrif-
ar í DV og Ævar Kjartansson
sem fimulfambar í ríkisút-
varpið. Reyndar fær Ragnar
Björnsson Moggaskríbent
líka væna gusu.
Merkikerti
Tilefnið er gagnrýni á óperu
Atla, Tunglskinseyjuna, sem
óperuhöfundur er vægast
sagt óánægður með. Niður-
staða Atla er í stuttu máli sú
að gagnrýnendurnir Sigríður
og Ævar séu uppfull af
einhverjum orðaleppum sem
þau viti ekki einu sinni sjálf
hvað merki. „En þjóðin tekur
ekki mark á þessum gang-
rýnendum. Hún lætur ekki
illa ritfær merkikerti villa sér
sýn,“ segir Atli Heimir. Það
kann að stafa af því að Garri
hefur stundum átt í erílðleik-
um með að skilja ýmsa þá
„orðaleppa" sem gagnrýn-
endur nota, að honum þótti
Atla bara mælast nokkuð vel.
Auðvitað er það alltaf dálítið
pínlegt þegar listamaður fer
að svara gagnrýni, en Atli
gefur svo innilegan skít í allt
dótið að það er ekki annað
hægt en dást að honum fyrir
sjálfsöryggið. Þetta er eins og
prímadonna og púðluhundar,
prímadonnan Atli sveiar
gjammandi litlum púðlum
sem reyna að vera ógnandi -
meira af vilja en mætti.
Sænski dómurinn
En það sem gerði þó útslagið
í heildarsvip málsins var að
daginn eftir birtist seinni
greinin þar sem Atli var í
sviðsljósinu. Sú grein var
endursögn af því sem einn
virtasti tónlistarskríbent
Svía, Carl-Gunnar Áhlén,
skrifar í Svenska Dagbladet
um Tunglskinseyjuna. Sá
sænski er ekkert að skafa ut-
an af hlutunum og talar um
óperuna sem „sjaldgæflega
fallega og fagurfræðilega
fullkomna"!! Þetta er enginn
smá stuðningur sem príma-
donna þessa máls fær og
gerir gelt púlanna enn ámát-
legra.
Það er því greinilegt að
tunglskinið í óperunni mun
áfram geta þegið ljós sitt frá
sól Atla enn um hríð í það
minnsta. Hann er einfaldlega
lang flottastur. Garri