Dagur - Tíminn Akureyri - 28.06.1997, Blaðsíða 4

16 - Laugardagur 28. júní 1997
^JDagur-Ctxrarat
LIFIÐ I LANDINU
Stefán Magnússon
hreindýrabóndi á
Grœnlandi er snjall
maður. Hann þarf
aðfækka hreindýr-
unum sínum og sel-
ur nú ferðamönnum
œvintýraferðir
til að skjóta
hreindýr...
skjóta en svo er aldeilis ekki.
„Hreindýrin endurnýjast hratt
og þau eru á 3-400 ferldló-
metra svæði. íslensku hreindýr-
in eru t.d.
miklu mann-
vanari en
þessi.“
Þetta var
ekki fyrsta
Grænlandsför
Gunnars Óla.
Iiann kom
þangað fyrst í
veiðitúr árið
1994 „og ég
segi að þegar maður hefur
komið einu sinni til Grænlands
að þá er ekki aftur snúið.“
Ilann fór aftur síðasta sumar
með unglingahóp frá Akureyri í
gönguferð og frétti þá að Stefán
var að leita að starfsmanni til
að smala og slátra hreindýrum.
„Maðurinn átti að vera sprækur
að ganga, vanur að umgangast
dýr, vanur skytt-
eríi og geta far-
ið með hesta.
Þannig að ég
lagði bara inn
nafn og síma-
númer í ein-
hverri ævintýra-
þrá,“ sagði
Gunnar Óli og
þarf ekki langa
viðkynningu af
honum til að skilja að þarna
var komin uppskriftin að
draumastarfinu. Mað'urinn er
heltekinn af veiðum. Og hann
var ráðinn.
. .það er sumar
þarna eins og ann-
ars staðar og við er-
um á sömu hreidd-
argráðu og Osló. “
Nokkrir tugir þúsunda
byssa munu vera í land-
inu og má því ætla að
markhópur fyrir veiðimennsku í
óbyggðaferðum til Grænlands
sé allstór. Er það ekki draumur
sérhvers frumstæðs karlmanns
að fá að reika ábúðarfullur um
kletta með altmúlíghnífmn
hangandi í beltisstað, skjóta
hreindýr, veiða silung, vasast í
blóði, éta yfir opnum eldi, skít-
ugur og sæll villimaður í 6
daga. „Það er ekkert hlaupið í
sjoppu heldur lifað af landsins
gæðurn," segir Gunnar Óli Há-
konarson minkabani í Aðaldal
sem verður leiðsögumaður í
vikuveiðiferðum Islendinga til
Suður-Grænlands sem heíjast
um miðjan júlí. Og þeir eru
margir íslensku karlmennirnir
sem hafa hringt í Úrval-Útsýn
fullir áhuga. En ekki er víst að
eiginkonurnar séu jafn áljáðar í
að senda karlana eina í sumar-
leyfi án íjölskyldunnar (þetta er
ekki karlremba - það hafa ein-
faldlega engar konur skráð sig í
ferðirnar). „Þetta er náttúru-
lega ekki alveg þessi vísitölu-
fjölskylduferð. Þetta eru hálf-
gerðar karlrembuferðir," segir
Gunnar Óli.
Uppskriftin
að draumastarfinu
Grænlenska landsstjórnin hefur
farið fram á það við Stefán
Magnússon hreindýrabónda að
hann fækki stofninum um ca.
3000 dýr því þau eru farin að
flakka út fyrir sín svæði. Um
1500 dýrum var lógað í fyrra og
á Gunnar Óli nokkurn þátt í því
þar sem hann, ásamt tveimur
vinum sínum, starfaði sem
veiðimaður hjá Stefáni um
tveggja mánaða skeið síðastlið-
ið haust. Þeir sem ekki þekkja
til myndu kannski halda að lítið
mál væri að smala saman nokk-
ur hundruð hreindýrum og
Þegar maður fellir sitt fyrsta dýr á Grænlandi þarf hann að taka bita af heitri lifrinni. „Annars nærðu aldrei öðru
hreindýri. Þetta er svona svipuð hjátrú og að bíta veiðiuggann af fyrsta laxinum," sagði Gunnar Óli og hló þegar
blaðamaður hryllti sig. „Þetta er býsna gott. Það er mjög sterkt villibráðarbragð af hreindýralifrinni."
Gunnar Óli byrjaði að veiða í skurðunum í Aðaldal og starfar nú ýmist sem minkabani á íslandi eða hreindýraskytta á Grænlandi.
Karlrembuferðir til Grænlands
Beinamjölið
eykur kynhvöt
Það var eínmitt síðastliðið
haust sem sú hugmynd kom
upp að mark-
aðssetja alvöru
veiðiferðir í
raunverulegum
óbyggðum Is-
ortoq-fjarðarins
þar sem Stefán
hefur hrein-
dýrastöðina
sína og var
Gunnar Óli ráð-
inn sem leið-
sögumaður.
„Þetta er allt
öðruvísi en að veiða hér þar
sem er yfirleitt ekki þverfótað
fyrir mönnum sem eru að
veiða. Svo er landið bara ein-
hvern veginn svo magnað. Mað-
ur kemur inni algerar óbyggðir
og við erum þrjá klukkutíma að
sigla í bæinn til að skreppa í
búð. Þú sérð hvergi slóð eða
girðingu. Það er ekki að sjá að
þarna hafi nokkurn tímann
komið maður. Hér snýrðu þér í
hring og það eru raflínur á alla
vegu. Svo er frekar hægt að
treysta á veðrið þar heldur en
hór. Menn halda að það sé kalt
en það er sumar þarna eins og
annars staðar og við erum á
sömu breiddargráðu og OsIó.“
Bækistöðvar hvers hóps
verður í hreindýrastöðinni en
gist er í tjöldum og skálum. Þó
verður alltaf að koma kjötinu
heim í kæli. Ekki svo að skilja
að líklegt þyki að ferðamenn-
irnir stráfelli dýrin. „Þetta er
óttalega lítið kjötmagn sem
svona sportveiðimenn koma
með, þeir eru kannski að elta
einn stóran tarf yfir daginn. Við
myndum veiða meira ef við
værum lausir við þá.“ Ferða-
mennirnir mega éta eins og þá
lystir meðan á ferðalaginu
stendur en vegna íslenskra
reglna mega þeir ekki koma
með nema 3-5 kiló af matvæl-
um inní landið. Menn geta því
ekki komið heim með birgðir af
fágætu og rán-
dýru hreindýra-
kjöti til blíðka
Seld konur sínar.
Kjötið sem
menn innbyrða
ekki í veiðitúrn-
um fer þannig
til vinnslu í
hreindýrastöð-
inni hans Stef-
áns en hann
selur nánast
alla sína framleiðslu á Græn-
landsmarkað. Hornin eru svo
möluð niður og seld til Japan.
Þarlendir trúa því að mjölið
hressi upp á kynhvötina.
Pöbbarölt
Ilafi menn áhuga á fleiru en
veiðum, eins og t.d. mannlífinu
í Grænlandi, er liægt að renna
við á heimleiðinni í Qaqortoq
þar sem búa um 3800 manns,
nægilega margir til að hægt sé
að fara þar á pöbbarölt sem
Gunnar ðli segir mjög gaman
þó að drykkjan á Grænlending-
um sé leiðinlega mikil. „Danir
færðu þeim ölið og mikið af því.
En þeir Grænlendingar sem eru
ekki á kafi í brennivíni eru al-
gjörir jaxlar. Maður fær ekki
betri menn að vinna með.“
Gunnar Óli segir frjálslegra
yfirbragð á pöbbamenningunni
þar en hér. „Þeir eru ekki að
reyna að vera eins amerískir og
íslendingar. Svo lenda íslend-
ingar þarna í sömu hremming-
um og amerísk körfuboltalið
eða ítalskir duggarar á pöbba-
rölti í Reykjavík," og þykir (ein-
hleypum) mönnum það varla
neitt verra eftir vel heppnaða
veiðiferð! lóa
Hornin eru svo
möluð niður og
til Japan. Þar-
lendir trúa því að
mjölið hressi upp á
kynhvötina.