Dagur - Tíminn Reykjavík - 01.03.1997, Page 7

|Dagur-®mtmn Laugardagur 1. mars 1997 -19
Sigrún Stefánsdóttir, lektor við Há-
skóla íslands, tekur við forstöðu
Norræna blaðamannaháskólans
eða Nordisk Jurnalist Center næsta
haust, sem er með aðsetur í Árósum í
Danmörku. Miklar breytingar eru fram-
undan en Sigrún segir að fólk sem bíði
með breytingar fram yfir fimmtugt missi
oft stökkkraftinn og þori ekki.
„Þetta er eins konar endurmenntun-
arstofnun fyrir blaðamenn, sem hefur
smám saman verið að færa út kvíarnar
og auka starfsemi sína. Mitt hlutverk
verður að sjá til þess að blaðamenn á
Norðurlöndum hafi aðgang að áhuga-
verðum námskeiðum og að finna fjár-
mögnunarleiðir. Ég vonast líka til að
koma með eitthvað nýtt inn því hingað
tfi hefur stofnunin fyrst og fremst tekið
mið af Noregi, Svíþjóð og Danmörku en
áherslan verið lítil á okkur hér x ein-
angruninni, ísland, Færeyjar og Græn-
land.“
Sigrún segir markmið stofnunarinnar
að viðhalda og skapa áhuga innan fjöl-
miðla á norrænni samvinnu og menning-
arlegu samstarfi með námskeiðahaldi.
„Ég ímynda mér að ég muni vilja kenna
eitthvað líka, en mun aðallega halda ut-
an um kennslu annarra."
Á undanförnum árum hefur einnig
verið byggt upp á vegum Norræna
blaðamannaháskólans umfangsmikið
starf í Eystrasaltslöndunum. Þar hefur
fyrst og fremst verið um að ræða grunn-
námskeið í blaðamennsku og er Sigrún
þeirrar skoðunar að þessi hlið starfsem-
innar eigi eftir að eflast í framtíðinni og
jafnvel skapa íslenskum blaðamönnum
áhugaverð tækifæri við
kennslu.
Náðargáfan
alræmda
Sigrún hefur síðasta ára-
tuginn byggt upp litla
námsbraut innan Félags-
vísindadeildar undir heit-
inu hagnýt fjölmiðlun. í
því uppbyggingarstarfi
hefur gengið á ýmsu og
segir Sigrún að þeir sem
fussuðu hvað hæst yfir
faginu í byrjun fussi
nokkru minna í dag.
„Þegar ég kom með
blaðabunkann minn í
fyrsta skipti á leið í
kennslu hló einn maður
að mér og sagði: Á nú að
fara að kenna blaða-
mennsku í Háskóla ís-
lands. - En fyrstu árin átti
ég líka dygga stuðrúngs-
menn og kannski hefur mér í heildina
fimdist þetta auðveldara en ég gerði ráð
fyrir. Hitt er annað mál að það verða
alltaf margir innan blaðamannastéttar
sem hafa sínar skoðanir á þvx' hvort það
sé yfirleitt hægt að kenna blaða-
mennsku. Þeim fer þó blessunarlega
fækkandi sem halda að þetta sé með-
fædd náðargáfa sem ekki megi vinna
neitt frekar úr.“
Fimmtug og ætlar að
stökkva
Sigrún segist hægt og hægt vera að venj-
ast tilhugsumnni um að flytja frá íslandi
og takast á við nýtt starf. „Ég hef flutt út
áður og búið í Noregi og Ameríku en ég
verð að játa að mér finnst þetta bæði
flóknara og erfiðara núna. Kannski var
kominn tími á breytingar hjá manni, ég
er búin að vera hér við Háskólann meira
og minna í 10 ár eða frá því ég lauk
doktorsprófi. Ég held því líka fram að ef
maður bíður mikið lengur þá missi mað-
ur stökkkraftinn og þori ekki. Mér fannst
því tilvalið að hoppa núna úr því að
þetta áhugaverða tækifæri kom upp í
hendurnar á mér. Maður bítur bara á
jaxlinn og skellir sér í þetta.“
Undarleg ráðningamál
Sigrún segist oft áður hafa þurft að bíta
á jaxlinn og stundum fast. Spjótin bein-
ast að gamla vinnustaðnum, Ríkissjón-
varpinu. „Ég fór frá Rúv 13. september í
hitteðfyrra, en það er nú eins og ég hafi
aldrei getað farið því ég þvælist alltaf
inn og út. Á sínum tíma flutti ég frá Ak-
ureyri til að fara á Rúv og finnst alltaf
einhvern veginn að það sé annað heimili
mitt. - En ég viðurkenni að ég hefði
gjarnan viljað fara þaðan með öðrum
hætti eftir öll þessi ár sem fastur starfs-
maður.“
Ertu bitur vegna ráðningamálanna?
„Nei, ég er sko löngu hætt að vera bit-
ur en var það fyrstu tvo mánuðina en
hristi það af mér. Ég er hins vegar enn-
þá þeirrar skoðunnar að það sé margt
athugavert við starfs-
mannamál stofnunarirm-
ar. Ráðningarnar sem
þarna viðgangast eru Rík-
issjónvarpinu ekki til
framdráttar og verða oft
til þess að gott fólk
flosnar burtu eða kemst
ekki að.“
Hver er þín skoðun á
því að þú varst ekki ráð-
in?
„Ég hef náttúrulega
mínar kenningar um
hrossakaup og pólitrk og
að það sé eitthvað annað
en fagleg sjónarmið sem
ráða ferð. Það eru mörg
fordæmi fyrir svipuðum
hlutum og ég var að fara
fram á - eða að vera í allt
að hálfu starfi hér við há-
skólann og í fullu starfi á
Sjónvarpinu, svona ráðn-
ingar eru út um allt. Leik-
fléttan var undarleg en
kannksi var þetta mín
gæfa. í þessum hremmingum mínum,
þegar ég lét þetta angra mig, sagði
Grænlendingur við mig að erfiðleikar
þýddu tækifæri og ég trúi því. Ef maður
hefur það of gott gerist ekkert."
En eitt og hálft starf, hefði það ekki
verið dálítið mikið?
„Ég er náttúrulega vinnufíkill, ég verð
að hafa mikið að gera og hef alltaf lifað
þannig. Ég hef líka þá óbilandi trú að
maður geti ekki kennt blaðamennsku án
„Ég er dálítið til-
finningasöm þessa
dagana en maður
þroskast á að
breyta til og þótt ég
sé að verða fimmtug
þá er enn ágœtt að
þroskast dálítið. Ég
œtla mér ekki að
verða leiðinleg
nöldrandi kerling og
þetta er ákveðin
yngingaraðferð. “
Sigrún Stefánsdóttir, lektor við Háskóla íslands, tekur við forstöðu Norræna blaðamannahá-
skólans eða Nordisk Jurnalist Center næsta haust, sem er með aðsetur í Árósum í Danmörku.
þess að vera í blaðamennsku eða á fjöl-
miðli. Maður trénar að innan ef maður
er ekki í tengslum við fjölmiðla og það er
nauðsynlegt að halda sjálfum sér við.“
Sigrúnu finnst leiðinlegt að sjá Rúv
dragast aftur úr, henni þykir afar vænt
um stofnunina og marga sem þar vinna.
„Það þarf að gæta þess betur að Rúv sé
samkeppnishæft og það mótvægi sem
það þarf að vera við annað efni sem er í
boði.“
Af hverju fjölmiðlun?
Sigrún segir að það hafi verið eins og
hver önnur tilviljun að hún skellti sér á
bólakaf í fréttirnar. „Ég notaði útilokun-
araðferðina þegar ég var að hugsa um
hvað ég ætti að læra. Það erfiðasta sem
ég gerði í skóla var að skrifa ritgerðir
fyrir Gísla Jónsson, þótt sæmilega gengi.
En tilviljunin var farsæl, ég hafði þjáðst
af útþrá og langaði til Bandaríkjanna í
nám, sótti um styrk og komst þannig í
burtu. Þetta var strax eftir stúdentspróf
þegar ég var búin að vinna mér fyrir far-
seðli í frystihúsinu yfir sumarið. Síðan
hef ég verið eins og krfan, komið til Ak-
ureyrar og goggað aðeins og flogið af
stað aftur.“
Sigrún tók smá hliðarskref frá fjöl-
miðafræðinni eftir blaðamannanámið,
hana langaði að verða íþróttakennari.
„Daginn sem ég útskrifaðist frá Iþrótta-
kennaraskólanum fór ég og talaði við
Sigurð Bjarnason á Mogganum og hann
var búinn að ráða mig fyrir hádegi og
þar með voru örlög mín ráðin. Þar var
ég í tvö ár og fór þá til Noregs í blaða-
mannaskólann og vann síðan á norsku
blaði og fór heim þegar þáverandi eigin-
maður minn Björn Þórleifsson var búinn
í sínu námi. Við fórum þá heim til Akur-
eyrar og hann gerðist félagsmálastjóri
og ég ritstjóri íslendings. Þetta myndi nú
tæpast gerast með þessum hætti í dag.“
Endurhæfing vinnufíkils
Sigrúnu líður skrýtilega þessa dagana og
sefur illa þessar nætur. „Einn daginn
hlakka ég til að flytja og næsta dag
hugsa ég hvað ertu nú að þvæla þér út í.
Ég horfi á heimili mitt og fæ hroll í bakið
við tilhugsunina um að pakka, selja og
flytja. Síðan hugsa ég um það hvenær ég
komi aftur og hvernig ég verði þá,
hvernig synir mínir verða og hvernig
þetta muni koma við þá. Ég á tvo stráka
og annar er á Akureyri og hinn í Amer-
íku eins og er. - En síðan hugga ég mig
við að þeir geti alveg eins komið til Ár-
ósa að heimsækja mig einsog til Reykja-
víkur og á tímum Internets getum við
verið í sambandi. Og hvað geri ég við
blindan kött sem hefur verið minn dyggi
lífsförunautur í svo mörg ár? Ég hugsa
að ég verði að taka hana með. Já, ég er
dálítið tilfinningasöm þessa dagana en
maður þroskast á að breyta til og taka á
og þótt ég sé að verða fimmtug þá er
enn ágætt að þroskast dálítið. Ég ætla
mér ekki að verða leiðinleg nöldrandi
kerling og þetta er ákveðin yngingarað-
ferð. Vinir mínir eru líka búnir að lofa
staðfastlega að heimsækja mig.“
Heldurðu að þetta verði nóg vinna
fyrir þig?
„Ég læri kannski af Dönum að vinna
bara eina vinnu. Ég lít hýrum augum til
þess að þeir endurhæfi vinnufíkilinn og
ég fari bara heim klukkan fjögur að
spila golf sem ég hef reyndar aldrei á
ævinni gert. Maður getur ekki alltaf unn-
ið eins og skrattinn sé á hælunum á
manni. Mig langar til að gera svo margt,
taka myndir og sinna áhugamálum mín-
um, - kannksi gefst tækifærið núna þeg-
ar maður fer að geta lifað af einum
launum. Það er ansi langt síðan maður
hefur getað það, en ég man hins vegar
þegar ég byrjaði hjá Sjóvarpinu að þá
lifði ég ágætis lífi af laununum mínum,
síðan hefur farið hratt niður á við.“
-mar