Dagur - Tíminn - 21.09.1996, Blaðsíða 15

Herratískan í haust
Anna F.
Guðmundsdóttir
skrifar um tísku
að er mikil breidd núna í
herratískunni. Fjölbreytt
snið eru til af jökkum og
ættu því allir að finna eitthvað
við sitt hæfi. ítalskir hönnuðir
hafa verið leiðandi í tískunni
undanfarin ár og leggja þeir
mikið upp úr að efnin séu sem
þægilegust og vönduðust. Þýsk-
ur fatnaður er einnig mjög
vandaður og hentar okkur afar
vel. En íslenskir karlmenn
þurfa að fara að leggja meira
upp úr náttúrulegum efnum og
velta fyrir sér gæðum fatnaðar-
ins. Það allra nýjasta í tískunni
eru buxur sem þrengjast niður
og hafa 6 cm uppábrot. Við
þessar buxur þarf að nota upp-
háa skó svo heildarútlitið sé
gott. Sterklitaðar skyrtur eru
mjög áberandi í Evrópu um
þessar mundir.
Á Ítalíu sjást ekki vesti við
jakka eins og á íslandi og í
Þýskalandi. Jakkaföt eru alls-
ráðandi á Ítalíu og eru þau í
dökkum litum s.s. steingráum,
dökkbláum og svörtum. Engin
sérstök lína hefur fylgt bindun-
um eins og undanfarin ár. ítal-
arnir eru mjög sígildir og halda
sig við einfaldleikann. Jakkarn-
ir eru örlítið aðskornir og tví-
hnepptir með hárri hneppingu.
Einnig er klauf á hliðunum á
jökkunum og kemur teinótt eða
röndótt aðeins við sögu. Ein-
hnepptir jakkar eru eimúg með
háa hneppingu. Mikið er lagt
upp úr að efnin séu úr góðri ull.
Buxurnar þrengjast örlítið nið-
ur svipað og var uppi um síð-
ustu aldamót. Hinn kunni sjón-
varpsmaður Davið Letterman
er í dæmigerðum tvíhnepptum
jakkafötum með röndum. Jakk-
arnir hans eru aðeins aðskornir
eins og það sé verið að leggja
áherslu á mittið og magasvæð-
ið. Karlmenn sem ætla að fylgja
þessari tísku verða að vera
grannir og herðabreiðir eins og
Tarsan. Tvíhnepptir jakkar
breikka magasvæðið og stytta
hæð manna. Ef afturendinn er
útstæður er ráðlagt að velja
ekki jakka með klaufum á hlið-
um.
Vesti vinsæl
í Þýskalandi eru bæði jakkaföt
og stakir jakkar í tísku. Jakka-
fötin eru bæði hefðbundin og
með nýjum sniðum. Litirnir í
fötunum eru dökkir. Stöku jakk-
arnir eru yrjóttir en dökkir.
Vestin eru þar mikið notuð og
eru mismunandi snið á vestun-
um bæði þver og með spíss að
framan. Þau eru í fjölbreyttum
litum en náttúrulitirnir eru þó
allsráðandi. íslenskir herrar
hafa verið hrifnir af vestum og
verða þau áfram í tísku hér.
Vestið sem notað er við íslenska
herrabúninginn er mjög fallegt
en passa verður að misnota það
ekki. Stundum er ágæt tilbreyt-
ing í því að sjá herra í vesti og
kínaskyrtu í stað þess að nota
bindi. Vesti sem eru hátt hneppt
fara ekki öllum vel. Örlítið
framstæðir menn ættu að velja
sér lægra hneppt vesti. Vesti
getur látið magann virka
grennri ef það er í réttu sniði.
Allir fylgihlutir verða að vera
vandaðir ef heildarútlitið á að
vera í lagi. Belti og skór þurfa
að vera úr ekta leðri. Beltis-
sylgjan er meira áberandi nú
en oft áður. Leggur hún að
sjálfsögðu áherslu á magann.
Skórnir gefa mismunandi skila-
boð til annarra. Ekki passar t.d.
að vera í mokkasíum við æfing-
argalla. Betra er að sjálfsögðu
að nota æfingarskó. Þykkbotna
skór henta betur við sport-
klæðnað og þunnbotna skór við
viðskiptaklæðnað. Skórnir
þurfa alltaf að vera fínt pússað-
ir. Úrið á að vera stílhreint og
bindið úr vönduðu efni t.d. silki.
Hafið það í huga að fylgihlutir
eru nokkurskonar „rammi“ ut-
an um okkur.
Litir og munstur
Karlmenn mættu vera djarfari í
litasamsetningum og vera
stundum frumlegir. Aldrei má
blanda saman fleiri en tveimur
litum úr litahringnum. Það er
aftur á móti í lagi varðandi
náttúrulega liti. Litirnir í hta-
hringnum eru t.d. rauður, blár,
gulur, appelsínugulur, grænn og
íjólublár. Náttúrulegir htir eru
t.d. grár, svartur, dökkblár,
brúnn, kremaður o.s. frv.
Skyrtukragar verða að passa
í hálsinn. Ef efsta skyrtutalan
er ekki hneppt virkar viðkom-
andi illa til fara nema kraginn
sé mjög stór og leggist yfir
jakkaboðungana eins og sjá má
á meðfylgjandi mynd.
Til að vera sígildur í útliti má
ekki blanda mörgum munstrum
saman. Það er ekki fallegt að
sjá teinóttan jakka, röndótta
skyrtu og skræpótt bindi. Öll
þessi munstur njóta sín vel í
einlitu umhverfi en ekki öll í
einu. AUt sem er of skreytt
verður yfirþyrmandi.
Smávaxnir herrar ættu að
velja sér einhneppt föt. Sama á
við um þá sem eru farnir að
fitna. Mjög grannvaxnir, háir
karlmenn ættu að velja sér tví-
hneppt föt og þykkari efna-
blöndur.

Sigurborg Kr.
Hannesdóttir
skrifar
frá Egilsstöðum
Af fullkomn-
unaráráttu
Þegar einhver segir - við
sjálf eða aðrir, „ég er
með svo óskaplega full-
komnunaráráttu“, virðist
sem oftast sé átt við það að
viðkomandi vilji gera allt vel.
Þetta er hugsað sem hrós, því
það þykir mikill kostur ef fólk
er tilbxxið til að leggja sig
fram. Gott ef þetta er ekki
líka talinn mælikvarði á ár-
angur. Er ekki annars líklegt
að þeir sem hafa náð mest-
um árangri hafi gert það ein-
mitt vegna fullkomnunarár-
áttunnar? En hverju skilar
fullkomnunarárátta okkur í
raun og hveru? Hvaða líðan
fylgir því að vera haldinn
fullkomnunaráráttu ?
Orðið árátta felur í sér það
að vera heltekinn af því sem
furitagóœt
áráttan beinist að. Árátta er
ekki eitthvað sem við grípum
til af og til, heldur er hún
þarna alltaf. Að vera haldinn
fullkomnunaráráttu felur því
í sér að þurfa að hafa allt
„fullkomið", bæði það sem við
gerum, umhverfi okkar og
aðstæður, og ef til vill líka það
sem aðrir gera. í þessari
hugsun leynist líka einhver
viðmiðun, sem segir til um
hvenær hlutirnir eru full-
komnir og hvenær ekki. Þess
vegna mætti ætla að við setj-
um okkur markmið, vinnum
að því að ná því og leyfum
okkur að vera ánægð og
þakklát þegar það tekst. En
það er ekki svo, því kjarni
fullkomnunaráráttunnar er
sá að það er alltaf hægt að
gera betxxr. Þess vegna gerum
við okkur bara h'tið fyrir og
setjum markið ennþá hærra.
Fullkomnunaráráttan fær
okkur alltaf til að horfa á það
sem fer úrskeiðis eða er ekki
nægilega gott, í stað þess að
beina sjónum okkar að því
sem við getum verið ánægð
og sátt við. Ekkert er alveg
nógu gott. Við sjálf erum ekki
alveg nógu góð. Þetta er
hugsun sem er neikvæð í eðli
sínu og hún brýtur okkur
xúður bæði andlega og líkam-
lega. Þetta er hugsun sem
getur aldrei gert okkur ham-
ingjusöm, sama hversu mikl-
um árangri við náum, utan-
frá séð. Aftur á móti, þegar
við erum að gera eitthvað
sem við höfum brennandi
áhuga á, gleymum við bæði
stað og stund og það er eins
og allt gangi upp. Allt flæðir
og við verðum sjálfsprottin
eins og það er stundum kall-
að í fræðibókunum. Á þeim
stundum þurfum við ekki að
hafa neina viðmiðun, mark-
mið eða árangur í huga. Við
bara erum, og gerum okkar
besta. Og án allra átaka ná-
um við þeim besta árangri
sem við getum náð. Það ger-
ist af sjálfu sér.
Ef við lítum á fullkomnun-
aráráttuna í þessu ljósi, sjá-
um við hvað hún er í raun-
inni gagnslaus. Við eigum öll
svo miklu betra skihð en að
rífa okkur stöðugt niður, bera
okkur saman við aðra, og
hamast við að ná markmið-
um sem við höfum jafnvel
ekki sett sjálf. Við, sem eig-
um skilið að lifa þessu h'fi
bæði heil og sæl.
Þumal-
puttasog
Lítil börn sjúga gjarnan
á sér þumalputtann
foreldrum til mismikill-
ar gleði. Ekki er ástæða til að
hafa áhyggjur af því þó börn-
in sjúgi á sér puttann af og til
en ef um h'fseigan vana er að
ræða er vissara að vera vak-
andi.
Hjá börnum á aldrinum
eins til þriggja ára getur
þumalputtasog valdið því að
efri framtennur ýtast fram,
sem aftur leiðir til þess að bit
framtannanna verður skakkt.
Ef börnin hætta að sjúga
puttann fljótlega gengur
þessi þróun þó til baka. Þau
sem halda puttasoginu hins
vegar ótrauð áfram þar til
þau eru orðin fimm eða sex
ára gömul eiga það á hættu
að eðlilegur beinvöxtur í
gómnum ruglist. Ágætt ráð til
að fá börnin til að hætta að
sjúga puttann er að smyrja
einhverju bragðvondu efni á
þumalinn. Ef slíkt dugar ekki
verður að leita í smiðju sér-
fræðinga með ráð.