Dagur - Tíminn - 18.10.1996, Blaðsíða 6

6 - Föstudagur 18. október 1996
jPagurÁCtmmn
HEILBRIGÐISMAL
Ingíbjörg Pálmadóttír.
Sá sem borgar
stjórni rekstri
Eðlilegra að ríkið
sem leggur til allt
fjármagnið sæi líka
um reksturinn á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur.
Iumræðum um rekstur Sjúkra-
húss Reykjavíkur undanfarnar
vikur og mánuði hafa ýmsir
m.a. varpað fram þeirri spurn-
ingu hvort eðlilegra væri að fjár-
hagsleg ábyrgð og fagleg færu
saman. Dagur-Tíminn ilutti heil-
brigðisráðherra, Ingibjörgu
Pálmadóttur, þessa spurningu og
nokkrar aðrar viðvíkjandi rekstri
SR.
„Reykjavíkurborg rekur SR
formlega en ríkið fjármagnar
reksturinn. Stjórnunarlega séð tel
ég það mikla spurningu hvort
slíkt fyrirkomulag sé heppilegt.
Það væri eðlilegra, að ríkið, sem
leggur til allt Qármagnið, sæi líka
um reksturinn".
- Hvernig má það vera að stór-
fé vanti í rekstur sjúkrahússins
aðeins 2-3 vikum eftir að samið
var um óbreyttan rekstur út árið?
„Það er ljóst að mörg svið inn-
an sjúkrahússins hafa verið um-
fram þær áætlanir sem við feng-
um upp gefnar frá SR fyrir rúm-
standast ekki. Það olli okkur öll-
um sem stóðum að þessum samn-
ingi verulegum vonbrigðum".
- Er kannski illgerlegt að reka
sjúkrahús undir endalausum
kröfum um sparnað og sérstakar
ráðstafanir? „Það verða auðvitað
sífelldar breytingar í rekstri
99 Til grundvallar samkomulaginu 28. ágúst lágu
áœtlanir frá Sjúkrahúsi Reykjavíkur. Fáum vikum
síðar kemur í Ijós að þœr standast ekki. Það olli
okkur öllum sem stóðum að þessum samningi
verulegum vonbrigðum. ií
um mánuði síðan. Þær áætlanir
sem sjúkrahúsið gerði sjálft hafa
því ekki staðist. Þann 28. ágúst
sömdum við um óbreytta þjónustu
út árið, gegn því að SR fengi 230
milljón kr. aukafjárveitingu í
reksturinn og 147 milljónir til
framkvæmda, til viðbótar því sem
fjárlög ársins segja til um. Til
grundvallar þessu samkomulagi
lágu áætlanir frá Sjúkrahúsi
Reykjavíkur. Fáum vikum síðar
kemur í ljós að þessar áætlanir
sem SR gerði um eigin starfsemi
sjúkrahúsa. Hin öra tækniþróun
gerir það t.d. að verkum að menn
eru alltaf að leita hagkvæmari
lausna. En það er mjög erfitt fyrir
hvaða stofnun sem er ef mikið er
um skyndilausnir. í samkomulag-
inu frá 28. ágúst var framtíðarsýn
um samræmingu milli deilda og
samhæftngu, sem er framtíðin í
þessum rekstri. Og ég á von á að
það samkomulag standi, þó svo
að fyrr hafi verið gripið til ým-
issar hagræðingar heldur en gert
var ráð fyrir“.
- Eru stjórnendur SR hugsan-
lega í andstöðu við sparnaðar-
áformin og/eða áhugalausir um
að framfylgja hagræðingarkröfum
sem engan enda taka?
„Ég held að stjórn Sjúkrahúss
Reykjavíkur vinni sín verk vel og
samviskusamlega. Hún er auðvit-
að undir mikilli pressu eins og
stjórnir stóru sjúkrahúsanna eru.
En ég trúi ekki að um neina upp-
gjöf sé að ræða. Það var t.d. al-
menn ánægja með samkomulagið
í ágúst, þótt að einhverjir hafi
sjálfsagt haft eitthvað við það að
athuga eins og allt sem gert er.
En menn lýstu samt almennri
ánægju og litu þá til bjartari
framtíðar“, sagði Ingibjörg
Pálmadóttir.
Kristín Á. Qlafsdóttir
Stjóm spítalans
stóð í góðri trú
Bráðavandi Sjúkra-
húss Reykjavíkur í
september virðist
stafa af því að yfir-
menn hafa ekki farið
að mjög ákveðnum
fyrirmælum stjórnar
spítalans, um stíft að-
hald í rekstri, eftir
þau hættuteikn sem
staðan eftir fyrstu 5
mánuðina leiddi í
Ijós.
Stjórnarformaður Sjúkrahúss
Reykjavíkur, Kristín Á. Ólafs-
dóttir, var eins og heíibrigð-
isráðherra spurð hvort eðlilegra
væri að fagleg og ijárhagsleg
ábyrgð færu saman, þ.e. að sá
sem borgar sjái líka um stjórnun-
ina.
„Ég tel að það væri hægt að
fella þetta saman, ijárhagslega og
faglega ábyrgð ef að þjónustu-
samningar væru í gildi á milli
Reykjavíkurborgar, sem rekstrar-
aðila, og ríkisins. Og þá færi þetta
betur saman en það gerir með
núverandi fyrirkomulagi".
- Hvað breyttist svo snögglega
eftir að gengið var frá samning-
um, þann 28. ágúst, um óbreyttan
rekstur til áramóta? Hvernig
stendur á þeim vanda sem virtist
dúkka upp aðeins 2-3 vikum
seinna?
„Þegar staðan eftir fyrstu fimm
mánuði ársins lá fyrir snemma í
júlí, fengu stjórnendur mjög
ákveðin fyrirmæli um að þeir
yrðu að bregðast við og halda vel
utan um reksturinn, því ákveðin
ljós, að sumar deiidir og sum svið
spítalans höfðu farið talsvert fram
úr áætlunum. Það sáum við hins
vegar ekki í ágústmánuði, þegar
samkomulagið var gert. Launa-
kerfið hjá okkur er m.a. þannig
að yfirvinna, t.d. í júlí er ekki
greidd fyrr en um mánaðamótin
ágúst/sept. Þannig að staðan
janúar—júlí er ekki ljós fyrr en í
byrjun september.
Stjórn spítalans stóð síðan í þeirri trú að mjögfast
vœri haldið utan um reksturinn, enda fengum við
engar aðvaranir frá stjórnendum sviða og deilda,
þannig að við hefðum ástœðu til að œtla að allt
stefndi langt fram úr fyrri áœtlun“.
hættuteikn voru þá komin fram.
Stjórn spítalans stóð síðan í þeirri
trú að mjög fast væri haldið utan
um reksturinn, enda fengum við
engar þær aðvaranir frá stjórn-
endum sviða og deilda, að við
hefðum ástæðu til að ætla að allt
stefndi langt fram úr í rekstrin-
um. Þær tölur sem unnið var
með, þegar embættismenn voru
að undirbúa samkomulagið í
ágúst, voru að sjálfsögðu þær
réttustu sem þá lágu fyrir. Þá var
staðan metin svo, að tæplega 250
milljónir vantaði upp í reksturinn.
Þegar svo staðan eftir fyrstu
sjö mánuðina lá fyrir, í kringum
10. september, kom einfaldlega í
- Er það kannski illgerlegt að
reka sjúkrahús undir stöðugum
kröfum um sparnað og sérstakar
ráðstafanir?
„Ég tel það morgunljóst, að
ástand eins og sjúkrahúsið hefur
búið við í ár er ekki líðandi. Það
er ekki hægt að stunda eðlilega
starfsemi, m.a. ekki endilega
stjórnun þegar svona er þrengt
að. Því kraftar stjórnenda fara þá
í það að framkvæma það ófram-
kvæmanlega, þ.e.a.s. að koma
með tillögur um sparnað sem
ganga þvert á þá ábyrgð sem
stjórnendur hafa gagnvart sjúk-
lingum. Sá tími og sú orka sem
fer í að finna þessar leiðir og
framfylgja þeim, ætti að nýtast í
eðlilegri stjórnunarstörf en þetta.
Sameiningarvinna vegna Landa-
kots, hefði líka ein og sér verið
ærin vinna á þessu ári, þótt ekki
hefði bæst við glíman við það 400
milljóna gat sem við blasti í upp-
hafi ársins“.
- Eru stjórnendur Sjúkrahúss
Reykjavíkur kannski farnir að
vinna á móti sparnaðaráformun-
um — eða orðnir áhugalausir að
framfylgja kröfum sem engan
enda taka?
„Um það ætla ég ekki að full-
yrða eitt né neitt, en veit að bæði
stjórnendur og starfsmenn eru
orðnir afskaplega þreyttir og
ósáttir við þetta ástand. Ég trúi
því að stjórnendur taki sitt
ábyrgðarhlutverk mjög alvarlega
og reyni að vinna samkvæmt
bestu samvisku út frá þessu tvö-
falda ábyrgðarhlutverki; annars
vegar gagnvart peningunum og
hins vegar gagnvart sjúklingun-
um. Og sú ábyrgð er mjög þung
hjá faglegum stjórnendum".