Dagur - Tíminn - 09.11.1996, Side 2

TT
14 - Laugardagur 9. nóvember 1996 |Dagur-®tmimt
Sólarmegin
syngur á
Sólon
Sönghópurinn Sólarmegin
hefur gefið út geisladisk og
af því tilefni verður hópur-
inn með tvenna tónleika á
næstu dögum. Þeir fyrri verða á
Sólon íslandus á morgun og
þeir seinni í Hafnarborg á
þriðjudaginn, klukkan 20:30 í
bæði skiptin.
Sólarmegin er áhugamanna-
sönghópur á Akranesi og í hon-
um eru 10 söngvarar. Hópurinn
hefur starfað frá árinu 1990 og
komið víða fram. Flest lögin
syngur hann a cappella en þó
bregður fyrir undirleik í ein-
staka lagi. Á diskinum eru ís-
lensk lög, erlend lög með nýjum
íslenskum textum og erlend lög
með upprunalegum texta; alls
20 lög. Hljómdiskurinn var tek-
inn upp í vor og sumar og ann-
aðist Sigurður Rúnar Jónsson
upptöku og hljóðvinnslu. AI
Sólarmegin syngur oftast a cappella en þó bregður fyrir undirleik í ein-
staka lagi.
Stjórnlaus bær
og vélarvana
Nýtt íslenskt barna-
leikrit, Rúi og Stúi,
verður frumsýnt í
Höföaborginni á
morgun.
Leikfélag Kópavogs, sem
fengið hefur inni í Höfða-
borginni í Tryggvagötu í
Reykjavík, hefur í samvinnu við
leikstjóra sinn, Vigdísi Jakobs-
dóttur, samið leikritið Rúa og
Stúa. Þeir Rúi og Stúi eru upp-
finningamenn snjallir og tókst
þeim að búa til vél sem getur
allt. Hún bakar, stoppar í
sokka, býr til styttur, lagar allt
sem brotnar og býr til hluti úr
engu. Þeir Rúi og Stúi hafa ekki
undan við að taka á móti pönt-
unum frá bæjarbúum. Ku
ástandið vera orðið svo slæmt
að Hannes á Horninu nennir
ekki einu sinni að þvo sokka
sína heldur pantar bara sjö pör
frá vélinni vikulega.
Vélin er orðin ómissandi
þarfaþing í þorpinu. En þegar
bæjarstjórinn pantar styttu af
sér til að setja á torgið dynja
ósköpin yfir: vélin bilar í miðri
aðgerð. Og bæjarstjórinn hverf-
ur sporlaust. Neyðarástand
skapast í bænum, bærinn verð-
ur stjórnlaus og vélarvana og
íbúarnir þurfa skyndilega að
standa á eigin fótum.
Hvernig þeir pluma sig í vél-
arvana bæjarfélagi kemur svo í
ljós á sýningu Leikfélagsins þar
sem sjö leikarar reyna að fóta
sig í ringulreiðinni.
Ætli þrír klukkutímar séu nógu langur
tími til að leysa lífsgátuna? Þeir sem
mœta í Laxdalshús í dag komast að því
en Æskulýðsfélag Akureyrarkirkju stend-
ur fyrir „heimspekilegu kaffi(<þar milli
klukkan þrjú og sex.
Mér kæmi nú ekki á óvart
þótt við þyrftum að hitt-
ast alla vega einu sinni
enn og trúlegast er að þetta
verði eilífðarverkefni. En það er
kannski einmitt það sem gerir
umræðuefnið svona spenn-
andi,“ segir Svavar A. Jónsson,
sóknarprestur í Akureyrar-
kirkju en hann er ungmennun-
um í Æskulýðsfélaginu innan
handar.
Kaffibollaspjallið er öllum
opið. Þar verður hægt að kaupa
kaffi og meðlæti og síðan mun
Þórgnýr Dýríjörð, heimspeking-
ingur, ílytja stuttan fyrirlestur
undir yfirskriftinni: „Er rétt að
trúa á Guð?“ Svavar segir þó
umræðurnar á eftir ekki endi-
lega þurfa að tengjast fyrir-
lestrinum beint heldur bara því
sem liggi mönnum helst á
hjarta. „Við ætlum að hefja
okkur upp úr dægurþrasinu og
ræða ýmis grundvallaratriði
sem skipta máli,“ segir hann.
Svartur köttur
Svavar telur eðlilegt fyrir kristi-
leg félög að leita í smiðju heim-
„Er rétt að trúa á Guð?“ spyr heim-
spekingurinn Þórgnýr Dýrfjörð í
Laxdalshúsi í dag.
spekinga um vangaveltur um
lífið og tilveruna og segir heim-
spekina vera þá vísindagrein
sem eigi mesta samleið með
guðfræðinni. Engu að síður er
munur á þessum tveimur fræði-
greinum og Svavar rifjar upp
ágætis dæmisögu um hvað
greini þetta tvennt að.
„Heimspeki er í því fólgin að
leita að svörtum ketti inn í
myrkvuðu herbergi með bundið
fyrir augun og kötturinn er alls
ekki í herberginu. Guðfræði er
aftur á móti fólgin í því að leita
að svörtum ketti inni í myrkv-
uðu herbergi með bundinn fyrir
augu og kötturinn er alls ekki í
herberginu, en svo er allt í einu
hrópað: Ég er búin að finna
hann!“ y\I