Dagur - Tíminn - 13.11.1996, Blaðsíða 5

jOagur-íEtmtmx
Miðvikuagur 13. nóvember 1996 -17
VIÐTAL DAGSINS
Vímiilausir grunnskólar
„Menn beina oft spjótum
sínum að íþrótta-
hreyrftngunni varðandi
fyrsta áfengisdrykkinn
o.s.frv. Þá vilja menn
koma á meira eftirliti til
að fylgjast betur með
hvað íþróttafélögin
eru að gera.
s
þróttir og tómstundir eru
forvarnarstarf, valmöguleiki
fyrir unglinginn," segir Ei-
ríkur Bj. Björgvinsson íþrótta-
og tómstundafulltrúi. Fulltrúar
íþróttafélaganna á Akureyri
ætla að funda um vímuefna-
vandamál unglinga á föstudag-
inn.
„Með námskeiðinu erum við
að fylgja eftir ályktun sem var
gerð hjá íþrótta- og tómstunda-
ráði í sumar. Umræða um vímu-
efnavandamál unglinga hefur
verið mikil og hlutverk íþrótta-
félaganna er mikilvægt í því að
móta hugmyndir þeirra um
vímuefni," segir Eiríkur.
fþrótta- og tómstundaráð vill
með námskeiðinu og
áframhaldandi vinnu leggja sitt
af mörkum til að markmið Ak-
ureyrarbæjar náist um að gera
grunnskólana á Akureyri vímu-
efnalausa fyrir árið 2000.
„Við viljum að íþróttahreyf-
ingin vinni markvisst gegn vím-
efnum með því að byrja starfið
innan frá, að hún byrji á að
taka til heima hjá sér. Auðvitað
þarf að vinna þetta á mörgum
sviðum en við ætlum að leggja
okkar af mörkum til að aldurs-
flokkur grunnskólanna verði
vímuefnalaus, sem er stórt og
mikið markmið."
En er það raunhæft?
„Pað er allt raunhæft!"
Eiríkur segir íþróttahreyfing-
una hafa legið undir því ámæh
að hafa ekki tekið á fíkniefna-
vandanum með markvissum
hætti. Fyrirlesararnir á nám-
skeiðinu munu m.a. koma inn á
þetta, en það eru þeir Einar
Gylfi Jónsson, deildarstjóri, og
Ingi Bæringsson, forvarnarfull-
trúi. „Menn beina oft spjótum
sínum að íþróttahreyfingunni
varðandi fyrsta áfengisdrykkinn
o.s.frv. Þá vilja menn koma á
meira eftirliti til að fylgjast bet-
ur með hvað íþróttafélögin eru
að gera. Markmiðið er náttúru-
lega að geta þannig gripið inn í
ef krakkar innan hreyfingarinn-
ar eru í vímuefnum.“
Eiríkur segir þá Einar Gylfa
og Inga leggja áherslu á hlut-
verk íþróttaþjálfara sem uppal-
enda og sem fyrirmyndir ung-
linga. Þeir munu líka benda á
nauðsyn þess að styrkja tengsUn
á milU foreldra og íþróttahreyf-
ingarinnar. Eins verður Ijallað
almennt um vímuefnaneyslu
unglinga og umfang vandans;
hvar vandamálin eru og hvernig
ráðast megi gegn þeim.
„Ég legg áherslu á að íþróttir
og tómstundir eru forvarnar-
starf. Við erum að reyna að
skapa aðstæður með þessu
starfi til þess að krakkar þurfi
ekki að lenda í vímuefnum. En
við þurfum líka að hugsa um þá
sem eru komnir í neyslu og til
þess þurfum við að kunna að
meta aðstæður og vita hvað við
eigum að gera.“
Eiríkur telur að íslendingar
séu í lægð hvað varðar áróður
gegn vímuefnum og þá kannski
reykingunum sérstaklega.
„Þegar ég var unglingur var
áróðurinn gegn reykingunum
miklu meiri en í dag, og ég tel
að hann hafi skilað sér. Ein-
hverra hluta vegna hafa reyk-
ingar t'.þ.m. stóraukist rneðal
unglinga í dag.“
Sækja krakkar sem neyta
vímuefna í félagsmiðstöðvarn-
ar?
„Nei, yfirleitt ekki og það er
vandinn. Þau vita að við erum
að fylgjast með og erum „leiðin-
leg“ með því að vera með stans-
lausan áróður. Allar félagsmið-
stöðvarnar okkar eru vímuefna-
og reyklausar en okkar hlutverk
er að teygja okkur aðeins út fyr-
ir þær með þvi að hjálpa til og
benda á það sem betur má fara.
Því miður erum við ekki nægi-
lega fjársterk til að koma á leit-
arstarfi en vonumst hins vegar
eftir góðu samstarfi við for-
eldra. Foreldravaktin er einmitt
skref í rétta átt. Þá sjá foreldr-
arnir hvað er að gerast en fá
ekki einungis hráar upplýsingar
frá okkur, starfsmönnum Akur-
eyrarbæjar."
Að lokum sagði Eiríkur að á
næstu dögum yrði bæklingnum
„Fíkniefni: Þú og barnið þitt“
dreift í öll hús á Akureyri. Þetta
er liður í því að ná til foreldr-
anna engu síður en til
barnanna. -mar
Stalín er ekki í Hafnarfírði
ÉBerglind
Steinsdóttir
skrifar
egar 20-30 spennandi
leiksýningar slást um at-
hyglina á einu hausti, og
maður kemur því í verk að sjá
aðeins 5-8, er manni stundum
nauðugur einn kostur að
treysta dómgreind annarra.
Nærtækt er þá að lesa gagnrýn-
ina/umíjöllunina sem skrifuð er
í blöðin af til þess ráðnum
áhorfendum leiksýninganna. Og
af því að smekkur er huglægur
reiknar blaðalesandi varla með
að þurfa eingöngu að sætta sig
við að lesa um smekk viðkom-
andi áhorfanda.
Á föstudaginn gerðist það að
ég var ráðin í að sjá sýningu
Leikfélags Hafnarijarðar á leik-
riti Vésteins Lúðvíkssonar,
Stalín er ekki hér. Ég sá forðurn
daga sjónvarpsupptöku af upp-
færslu Þjóðleikhússins á stykk-
inu, og fannst ráð að riija upp
kynnin. Og til allrar hamingju
lét ég ekki smekk Heimis Við-
arssonar standa mér fyrir þrif-
um.
Heirnir fellur nefnilega í þá
gryiju í leiklistardómi sínum í
Mbl. sl. föstudag að Qalla um
leikritið á forsendum srnekks
síns. Honum leiðast stofuleikrit
almennt, og ég fæ ekki betur
séð en að honum sé þá nokk
sarna hvort Vésteinn semur það
eða Ibsen. Svo spyr hann: „Var
Stalín er ekki hér ekki barn síns
túna?“ og leggur út af pólitík-
inni sem kentur fram í verkinu.
Honum finnast þá líklega sið-
ferðileg spursmál úrelt, eins og
hvort lygar séu réttlætanlegar,
hvort sumir megi eða skuli
ráðskast með aðra og hvaða til-
finningar fylgi því að gefa barn-
ið sitt. Hann vill þá líklega
merkja endalausa tilhneigingu
fólks til að fela tilfinningaþrot-
ann undir jólakökusneiðum og
drekkja sárindunum í kaffi ár-
inu 1957. Síðan hafi fólk varla
talað í kringum hlutina. Eða
hvað? Spyr sú er ekki veit.
Ekki einasta er leikritið vel
boðlegt á því herrans ári 1996
heldur skila ílestir leikararnir
stnu með miklum sóma. Niður-
staða mín er því sú að ég get
ekki treyst Heimi Viðarssyni til
að veita mér leiðsögn í vali
mínu á leiksýningum.