Dagblaðið Vísir - DV - 06.01.1983, Blaðsíða 4

4
DV. FIMMTUDAGUR 6. JANUAR1983.
„Svona strákar, nú hefst það”
, ■: ,■„, :■
— leggðu betur á ’ann og rétt ’ann af
holtsbrautina. Hann sagöi aö um
fimmtán stórvirk snjóruöningstæki
væru á ferö um borgina og þau heföu
ekki undan. Þá væru einnig mörg
leigutæki í förum. Aö sögn hans tefur
þaö mest fyrir þeim hve margir van-
búnir litlir bílar eru fastir í sköflum og
hindra þannig snjómokstur.
„Skilaðu því að
ég komist ekki heim"
Skyndilega mátti heyra í talstööinni
hjá honum: „Skilaöu því aö ég komist
ekki heim f yrr en einhvern tímann meö
kvöldinu.” Einn bílstjóri á snjóruön-
ingstæki var sumsé tepptur eftir aö
hann var búinn á vaktinni. Og eflaust
hafa þessi skilaboð veriö dæmigerö
Enn einn fastur! Dæmigerð mynd fyrir
ástandiö í höfuöborginni í gær.
DV-myndir: GVA
fyrir marga í gærdag í höfuðborginni.
Þegar viö fórum um Hólahverfiö var
ástandiö mjög slæmt þar. Fjöldi bíla
fastur og blindbylurinn þannig aö ekki
sá neitt út úr augum. Ötrúlega slæmt
veður. Og hvaö eftir annaö uröum viö
aö fara út og hjálpa bjarglausum bíl-
stjórum sem voru meö bílana blýfasta
í sköflum. Reyndar undarlegt hvað
menn eru bjartsýnir þegar þeir fara á
litlum bílum út í svona veður. Er nán-
ast eins og aö biöja um aö lenda í vand-
ræðum.
Bflaaðfenna íkaf
Á leiö okkar úr Breiðholtinu uröu
fastir og yfirgefnir bílar víöa á vegi
okkar. Suma hreinlega aö fenna í kaf.
Er einn bíla Hjálparsveitar skáta ók
framhjá okkur með fullan bíl af fólki á
leið heim til sín kom berlega í ljós hve
hjálparsveitimar vinna fómfúst starf í
óveðram. -JGH
„Réttu hann af. Leggöu betur á
hann. Svona strákar, nú hefst þaö.”
Já, þaö vora vaskir hjálparsveitar-
menn sem stóöu í ströngu viö aö aö-
stoöa bílstjóra á Reykjanesbrautinni á
leiö upp í Breiðholt í fárviörinu
skömmu eftir hádegið í gær.
Þegar okkur DV-menn bar að garöi í
öflugum f jallabíl voru margir fólksbíl-
ar fastir og treystu bílstjóramir ein-
göngu á hjálp annarra. Flestir bílanna
vora meö keöjur, en þaö dugði einfald-
lega skammt í sköflunum. Snjórinn
hlóöst svo fljótt undir bílana að þeir
stóðu fastir.
í ótrúlegu hríðarkófi spuröum viö
hjálparsveitarmennina hve margir frá
Hjálparsveit skáta í Reykjavík hefðu
verið kallaðir út. Þeir sögðu aö um
fimmtíu skátar væru í flokkum víös
vegar um bæinn aö aðstoöa ökumenn
og aö þaö væri búið aö vera allt vitlaust
aögera.
„Erallt stoppþarna"
Er við fórum áfram upp Reykjanes-
brautina komum við að langri bílaröð.
Bílstjórar voru þá búnir aö bíöa þar í
langan tíma í mikilli óvissu. Þegar viö
örkuðum framhjá bílaröðinni var
hrópaö í angist á okkur: „Er allt stopp
þama? Hvaö ætla þeir eiginlega aö
gera?” Eftir smátíma losnaöi þó um
bílaröðina og menn gátu haldið upp í
efra Breiðholt án mikilla erfiöleika.
Viö ræddum viö einn bílstjóra á snjó-
ruðningstæki borgarinnar viö Breið-
Svona, strákar, nú hefst það! Og það hafðist. Já, félagarnir í Hjálparsveit skáta í Reykjavík hjálpuðu mörgum bjargarlausum bílstjórum á Reykjanesbrautinni.
Svo mælir Svarthöfði Svo mælir Svarthöfði Svo mælir Svarthöfði
Daglangar smásögur úr snjónum
Mikið lifandi skelfing gengur mikiö
á í veðurfarinu um þessar mundir.
Klukkan eitt í gær var komið gott
veður á Hvolsvelli eftir mikinn
hríðarbyl. Um það leyti varð enn
einu sinni allt vitlaust hér í Reykja-
vík. Um fjögurleytið í gær var orðið
vitiaust veöur að nýju á Hvolsvelli.
Þá var logn og heiðskirt orðið í
Reykjavík. Þaö má vænta þess aö
enn eigi eftir að gera bylji í Reykja-
vik frá því að þetta er skrifaö og
þangað til degi lýkur. Veðurstofan
spáir almennt um þessa hluti, eins og
hún fái veðurskeyti sin frá Englandi
eða einhverjum öörum þeim stað
sem hefur Noröur-Atlantshafið und-
ir. Veðurlýsingar af landinu eru aft-
ur á móti nákvæmar og sendar á
ákveðnum tímum á dulmáli til
veðurstofunnar.
Það sem kallast verður merkileg-
ast viö það veðuráhlaup sem nú
gengur yfir með stuttum hiéum er sú
ringulreið sem það skapar. Maður
man bara ekki svona gauragang.
Lýst er yfir aö bílar á sumardekkj-
um stöðvi umferðina. Þá eru skaflar
orðnir tveir metrar, alltof háir og
þéttir fyrir ýtrustu bjartsýni. Síðan
er tilkynnt að ófært sé um bæinn.
Skömmu síðar segja strætisvagna-
stjórar að þetta sé svona slarkfært.
Maður á jeppa kallaði í Svarthöfða
þar sem hann var að baslast út úr
tröðinni hjá sér og tilkynnti að þetta
þýddi ekkert, það væri blindófært um
allan bæ. Krakki í rútu uppi í Borgar-
firði stökk út í bylinn og hvarf þegar
honum fannst rútan hallast of mikið.
Hann fannst seint og um síöir.
Þannig gengur nú þetta fyrir sig þeg-
ar hríðar.
Liklega höfum við búið svo lengi
við gott veður aö enginn kann lengur
á kerfiö þegar hríðar. Það ætti að fá
mann á borð við Óiaf Ketiisson til að
tala í útvarpið á svona dögum, svona
til að segja fólki hvað hríð þýðir og
hvaö vonlaust er að halda frá Kol-
viðarhólnum, nema þá með það í
huga að liggja úti. Fólk getur ekki
svindlaö sér áfram í hríð og ekki
þýðir að ákalla Iandsfeöurna. Þeir
eru alveg eins fastir og allir aðrir.
Þeir sem hafa ekki brýn erindi að
reka eiga bara að sitja heima og
borða afganginn af hangikjötinu.
Rútur fullar af fólki eiga að stansa
við bæi og koma fólkinu í skjól þang-
að til slotar. Þannig var alltaf ferð-
ast í hríð hér áður. Nú er eins og allir
ætli að sigra hríðína sem er í eðli sinu
meiriháttar náttúruhamfarir. Þeir
einu sem hér áður þoldu ekki að bíða
dögtun sarnan í einhverri Grænu-
mýrartungunni æddu kannski af staö
yfir Holtavörðuheiðarnar á þriðja
eða fjórða degi og komust við það
annað tveggja til himnaríkis eða í
bókmenntirnar og er hvort tveggja
sælustaður. En þeir fóru akkúrat
ekkert á sumardekkjum.
I litlu bæjargili fyrir norðan var
bóndi eitt sinn í átta tíma að finna
tröðina heim tii sín, sem voru svona
fimm hundruö metrar. Það var í
mannskaðaveðri. En þaö veöur var
litið meira en í verstu hryðjunum
sem hér hafa verið. Þaö stóð bara
lengi. Htmdur í bæjargöngum fór að
gelta út af húsbóndanum sem hann
vissi að var að þæfa í gilinu fram og
aftur. Þá vitraðist einhverjum aö
fara með fjósluktina norður fyrir
bæjarhúsin. Hann fór á streng. En
ljósið sást ekki fyrir bylnum. Maður í
bíl með fjögur hundruð kúbika vél
finnur auðvitað ekki fyrir svona
veðri. Hann strandar bara og lætur
sæll og rólegur fenna upp í pústurrör-
ið. Þannig hefur bilaþjóðin tapað öllu
veðurskyni. Hún heidur bara áætlun
í bílunum sínum. Við erum ekkert
öðruvísi að þessu leyti en t.d. Danir
eöa Bretar, sem láta sig fenna í kaf í
bílunum. Við búum bara norðar.
Það er merkilegt að vera ís-
lendingur og kunna ekkert á snjó og
hafa dagsyndi af hríðum. Um alla
vegi er nú verið að aka og tugir
manna eru fastir í rútum hér og þar.
Þeir einu sem fá eitthvað liflegt út úr
þessu er fréttastofa útvarps sem get-
ur daglangt þulið smásögur úr snjón-
um.
Svarthöfði