Dagblaðið Vísir - DV - 06.05.1983, Blaðsíða 12

Útgáfufélag: FRJÁLS FJÚLMIOLUN HF.
Stjómarformaöurogútgáfustjóri: SVEINN R. EYJÓLFSSON.
Framkvæmdastjóriogútgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON.
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM.
Aðstoðarritstjóri: HAUKUR HELGASON.
Fréttastjórar: JÓNAS HARALDSSON ogÓSKAR MAGNÚSSON.
Auglýsingastjórar: RÁLL STEFÁNSSON og INGÓLFUR P. STEINSSON.
Ritstjóm: SÍÐUMÚLA12—M. SÍMI86611. Auglýsingar: SÍÐUMÚLA33. SÍMI27022.
Afgreiðsla,áskriftir,smáauglýsingar, skrifstofa: ÞVERHOLTI11. SÍMI27022.
Sími ritstjómar: 86611.
Setning, umbrot, mynda-ogpkjtugerð: HILMIR HF„ SÍÐUMÚLA12. Prenfun:
ÁRVAKUR HF..SKEIFUNNI 19
Áskriftarverðá mánuði 210 kr.Verð í lausasolu 18 kr. Helgarblað 22 kr.
Tilskipanir um vegamál
Er farið að stjórna landinu meö tilskipunum? Ríkis-
stjórnin hegðar sér þannig í afstöðu til fjáröflunar vega-
gerðar, að slíkar spurningar vakna.
Margt er skrýtið í landsstjórninni um þessar mundir,
meðan starfsstjórn situr, sem ekki styðst við þingmeiri-
hluta. Því nauðsynlegra er, að ráöherrar gæti hófs í meö-
ferö þess valds, er þeir enn hafa. Á síöasta þingi voru uppi
tillögur um nýjan „bifreiðaskatt”, sem lagður skyldi á
eftir þyngd bifreiða. Málið dagaði uppi. Síöan hafa
ráðherrar haldið einkennilega á spilum.
Nýja bifreiöaskattinn dagaði meðal annars uppi vegna
andstöðu sjálfstæðismanna í stjórnarandstöðu. Skattur-
inn var illa undirbúinn. Eins og hann birtist var afkomu
margra atvinnubílstjóra stefnt í hættu. Undir þinglok
var reynt aö sníða agnúa af í því efni.
Auknar framkvæmdir Vegagerðarinnar skyldu meðal
annars fjármagnaðar með tekjum af þessum nýja skatti.
Þegar málið var „jarðað” í þinginu, höfðu ráðherrar að
orði, að þeir mundu bara koma skattinum á með bráöa-
birgðalögum strax að loknu þinginu.
Það gerðu þeir ekki.
Líklega hefur ráðherrum þótt vænlegra að fresta
bráöabirgðalögunum fram yfir kosningar til þess að
styggja ekki kjósendur sína.
Bifreiðaeigendum þykir nóg um þá háu skatta og gjöld,
sem þeir greiða hinu opinbera. Þeir greiða miklu meira
en þaö, sem til vegamála fer. Nær væri, að ríkið léti
stærri hlut af þeim sköttum ganga til vegamála en að
skattpína bifreiðaeigendur enn.
Ráðherrar vissu, að nýi skatturinn yrði ekki vinsæll.
Þótt ekki væri um stórupphæðir að ræða, ef dreift væri á
heilt ár, yrði þaö bifreiðaeigendum þungt að greiða þessa
þúsundkalla í einu lagi, til dæmis nú í maí, þegar að
kreppir almennt, til viðbótar bifreiðatryggingum, svo aö
dæmi sé tekið.
Þingstyrkur ríkisstjórnarinnar minnkaði í kosningun-
um. Miklar breytingar urðu í þinginu. Augljóst er, að
ríkisstjórnin fékk í kosningunum ekkert umboð til að
setja bráðabirgðalög um þetta eða önnur efni. Nú er
stjórnin aðeins starfsstjórn. Starfsstjórn á ekki að setja
bráðabirgðalög, nema neyðarástand ríki.
Ráðherrar hikuðu enn eftir kosningarnar við að setja
bráðabirgðalög um nýjan bifreiðaskatt. En þeir tóku
þann kost, sem er enn vafasamari. Þeir sögðu Vegagerö-
inni að miða framkvæmdir við, að þessar nýju tekjur
skiluðu sér. Til þess hafði ríkisstjórnin ekkert umboö. s
Það verður væntanlega eitt þeirra mála, sem upp koma í
viðræðum um myndun nýrrar ríkisstjórnar, hvernig fer
um hinn nýja skatt.
Þingmeirihluti fyrir skattinum er vafasamur, jafnvel
þótt framsóknar- og alþýðubandalagsmenn telji sig hafa
stuðning alþýðuflokksmanna til að leggja hann á.
Útkoman fer auðvitaö eftir því, hvernig viðræður þróast
um stjórnarmyndun, meðal annars því, hversu hart
sjálfstæðismenn standa á andstöðu við skattinn.
Ný öfl hafa komiö inn á þingið. Ekkert liggur fyrir um
stuðning Bandalags jafnaðarmanna eða kvennalistanna
við bílaskattinn.
Þegar ráðherrar segja Vegagerðinni að miða fram-
kvæmdir við tekjur, sem ekki eru til og ekki vitað,
hvernig verða til, eru þeir farnir að stjórna með tilskipun-
um.
Haukur Helgason.
DV. FÖSTUDAGUR6. MA! 1983.
sér ekki saman um stefnuna. Átti
staðreynd mála þá að verða sú að ef
þjóð veldi sér eða lenti undir stjórn
kommúnistaflokks mætti sú hin sama
þjóð eiga von á rússnesku hemaöarof-
beldi ef „félagarnir” yröu ósammála
um stefnuna. Á það að blasa við heims-
byggðinni að hið kommúnistíska
flokkskerfi bjóöi ekki upp á aðra lausn
ágreinings í stefnumálum en rúss-
neska hernaöarofbeldisárás? Þannig
standa mál svo sannarlega í dag eða
hvað??? Það var svo sannarlega ekki
um að ræða nein skipulögðstjómmála-
öfl sem kommúnistunum stafaöi hætta
af. Þetta hefur sannast svo áþreifan-
lega í sundurlyndi og samkomulags-
leysi þeirrar andkommúnistísku afla
er nú berjast við rússneska herinn í
Afganistanídag.
Slíkt voðaverk sem innrás Rússa í
Afganistan er og verður er ekki afráðið
aö valdamönnunum í Kreml án undan-
genginnar athugunar og átaka. Sbr.
mynd af forystumönnunum í Kreml,
sem tekin var nú 1. maí sl., kemur
greinilega í ljós að þar er um tvo hópa
Á jólum 1979, aö næturlagi, réðust
Rússar inn í Afganistan með óvígum
her og hugðust leggja undir sig landið
og þá tæplega 20 milljóna manna þjóð
er það byggði. Hér var um vopnað
erlent herveldi að ræða er réðst með
hernaðarofbeldi inn í hlutlaust sjálf-
stætt land, nákvæmlega eins og Hitler
réðst á Pólland í sept. 1939.
Um það bil hálfu ööru ári á undan
innrás Rússa í Afganistan höfðu
kommúnistar tekið völdin meö bylt-
ingu. Vitaö var fyrirfram að rússnesk
hernaðarinnrás í Afganistan, sem var
eitt af hinum „óháðu ríkjum” í heims-
byggöinni, mundi verða Rússum
hræðilega dýr í áróðurslegri stöðu
þeirra í heiminum, kommúnistar í öll-
um löndum neituðu aö sætta sig við
rétt Rússa til þess að vaða með hem-
aðarofbeldi inn í sjálfstætt ríki, heims-
veldissinna eöli og áætlanir Kremlklík-
unnar stæðu berskjaldaðar, hugsjón-
inni um frelsi, jafnrétti og bræðralag
væri ennþá einu sinni kastað fyrir
borð, hópur hinna ennþá sanntrúuöu
kommúnista á heimsbyggðinni minnk-
Kjallarinn
PéturGuðjónsson
aði stórlega; ástæðan sem upp var
gefin svo vesældarleg, tveir hópar
„félaga” í kommúnistaflokknum komu
Kjallarinn
Arí T. Guðmundsson
I kosningabaráttunni kom glöggt í
ljós að heimska, misskilningur eða
lágkúrulegar, meðvitaöar falsanir
eru meginatriöin í umræöu um
verðbætur á laun. Það er hreint
ótrúlegt að fullorðiö og menntaö fólk
skuli geta æst upp andúö launafólks
og þorra kjósenda á veröbótakerfi
okkar — einu vörn launamanns gegn
verðbólgu, ef frá eru taldar
efnahagsaðgerðir. Sjöfn Halldórs-
dóttir af C-lista á Suðurlandi, ræddi í
sjónvarpi um óréttlæti verðbóta-
kerfisins: Einn launamaður fær
hærri verðbætur en annar og allt
það. Gamla tuggan skal jöpluð á-
fram. Ekkert hef ég út á Sjöfn að
setja, enda þekkjumst viö ekki. Samt
ætla ég aö biðja hana um að svara
mér á þessum vettvangi spurningum
sem hér fara á eftir — svona, sem
fulltrúa þeirrar röngu gagnrýni sem
dengt er yfir veröbótakerfið. Ég ætla
aö hvorki heimska né falsanir ráði
Þvættingur
um verðbætur
málflutningi hennar í þessum efnum,
heldur leiður misskilningur.
Fyrstsmádæmi:
Maður hefur 10.000 kr. laun, annar
20.000 kr. — hvort tveggja umsamin
laun. Veröbætur eru 10% og greiddar
ciua
V UHU V I upjjnau I-, „ ...
væntanlega aö geta það í lok þi
Hinn gat þá keypt tvær vélar
getur það líka ári síi
fjórum sinnum á ári. Launaþróun sem sagt ekki, heldur var óbreyttur
verður sem hér segir: enda á að breyta launahlutföllum
Launamunur: M
10.000 20.000
10% 1.000 10.000 2.000
10% 11.000 11.000 22.000
1.100 2.200
10% 12.100 12.100 24.200 Öbreytturmunur
1.210 2.420 kaupmáttar
10% 13.310 1.331 13.310 26.620 2.662
14.641 14.641 29.282
' '
I upphafi var launamunur 10.000 kr., eftir eitt ár er hann 14.641 kr. En samningum, en ekki meö veröbóta- kerfinu.
ðvitað segir krónutalan ekki til
í að launamunur hafi aukist vegna
ss að kaupgeta 10 þús. krónanna er
n kaupgetu rúml. 14.000 krónanna
rslok — vegna veröbólgu (sem var
tó 10% + 10% + 10% + 10% !!!).
Og ég spyr þig, Sjöfn — eða aðra
þá sem ruglaö hafa almenning í
ríminu í þessu máli: Hvaö er órétt-
látt viðhlutfallsveröbætur?
Ari Trausti Guðmundsson.