Dagblaðið Vísir - DV - 28.09.1983, Síða 14

'fttit cfTr«Tf,jrfnfTcr»TT?*
A/TTVwnjrrrnfcflr
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á Þverholti 11, þingl. eign DagbTaðsins hf., fer fram
eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík á eigninni sjálfri f östudaginn
30. sept. 1983 kl. 10.45.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 22., 28. og 33. tbl. Lögbirtingablaðs 1983 á hluta í
Laugavegi 80, þingl. eign Radíóstofu Vilb. og Þorsteins sf., fer fram
eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík á eigninni sjálfri föstudaginn
30. sept. 1983 kl. 10.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á hluta í Hvassaleiti 24, þingl. eign Stefáns Björnsson-
ar, fer fram eftir kröfu Ævars Guðmundssonar hdl. á eigninni sjálfri
f östudaginn 30. sept. 1983 kl. 15.45.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annaö og síðasta á Sævarlandi 2, þingl. eign Jóns Viihjálmssonar, fer
'fram eftir kröfu Ásgeirs Thoroddsen hdl. á eigninni sjálfri föstudaginn
30. sept. 1983 kl. 16.00.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
eftir kröfu Skiptaréttar Reykjavíkur fer fram opinbert uppboð á hús-
eigninni Eskihlíð D við Reykjanesbraut, þingl. eign Magnúsar
Kristjánssonar, föstudaginn 30. september 1983 kl. 14.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á hluta í Grettisgötu 52, þingl. eign Páls Jónssonar,
fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík á eigninni sjálfri
f östudaginn 30. sept. 1983 kl. 13.45.
Borgarf ógetaembættið í Reykjavík. x
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á hluta í Hverfisgötu 108, þhigl. eign Helgu Elísdótt-
ur, fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík á eigninni sjálfri
f östudaginn 30. sept. 1983 kl. 14.00.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Herstöðva-
andstæðingar
Landsráðstefna Samtaka herstöðvaandstæðinga verður hald-
in dagana 29. og 30. október nk. í Félagsstofnun stúdenta við
Hringbraut.
Nánar auglýst síðar.
SAMTÖK HERSTÖÐVAANDSTÆÐINGA.
DV. MIÐVIKUDAGUR 28. SEPTEMBER1983.
Ferðamál
HÁLENDIÐ, NÁTTÚRU-
VERND OG RALL
Margir erlendra gesta okkar heillast
af hálendi landsins og er margt, sem
stuðlar að því. Fyrst má nefna víðáttur
þess og auðnir, og er það kannski ein-
mitt sá þáttur, sem mestu áhrifin hef-
ur á útlendinga, sem flestir koma frá
suðlægari löndum, þar sem gróður set-
ur meiri svip á landiö. Víðsvegar í
þessum auðnum eru gróðurreitir, sem
eðlilega verða áningarstaðir ferða-
manna um landiö. Margir útlending-
anna koma frá þéttbýlum löndum, og
því finnst þeim notalegt aö komast um
stundarsakir úr margmenninu. Loks
má nefna, aö Island er mjög svo frá-
brugðið flestum öðrum löndum, og þaö
er trúlega það, sem leggja ber mesta
áherslu á í auglýsingum um landið.
En hvers vegna þurfum viö yfir
höfuð að vera að auglýsa landið og fá
hingað erlenda ferðamenn? I fyrstu
greinum mínum kom ég aö þessu atriöi
og mun gera þaö aftur síðar, en hér
nægir aö endurtaka og undirstrika þá
staöreynd, aö við verðum að lifa af öll-
um landsins gæðum, einnlg af túrisma,
ekki veitir nú af.
Einmitt þess vegna verðum við að
varðveita og ganga vel um landið, en
það má samt breyta og bæta ýmislegt,
svo að landiö verði aðgengilegra fyrir
alla ferðamenn, innlenda sem erlenda.
Það má leggja nýja vegi og slóðir um
hálendiö og koma upp betri tjald-
stæðum og skálum; jafnvel einnig hót-
elum, þar sem það á við. Maðurinn er
ótvirætt hluti af náttúrunni og ekki sá
veigaminnsti, enda er hann mesti
vargurinn í dýraríkinu. Hann verður
því að vera með í myndinni en gæta
þess samt að eyðileggja ekki fyrir sér
og öðrum lífverum.
EinarÞ. Guðjohnsen
11 1 i ... . .
Náttúruvernd
Ferðamálamenn vita það bezt allra,
að til þess að ferðamannastraumur
haldi áfram og aukist verður að fara
vel með hlutina. Með það í huga, sem
sagt er í upphafi þessarar greinar, má
fullyrða að þeir eru jákvæðir náttúru-
verndarmenn. Þeir neikvæðu í röðum
náttúruverndarmanna, sem stundum
eru allháværir, vilja sumir hverjir
enga ferðamenn og engar breytingar
til batnaðar, aðeins óbreytt ástand.
Sem betur fer eru þessir menn í mikl-
um minnihluta, þótt háværir séu og
jafnvel komnir í áhrifastööur. Þessir
menn tala gjama um viðkvæma nátt-
úru, sem þoli ekki neitt eða ekki svona
mikið álag ferðamanna. Aðallega er
það gróðurinn á hálendinu, sem hér er
átt við. Mér vitanlega hafa ekki fariö
fram neinar vísindalegar rannsóknir á
áhrifum ferðamanna á gróður ýmissa
hálendisvinja.
Sjálfur hefi ég ferðast í áratugi um
hálendi Islands og byggðir og hef
fylgst með ýmsum breytingum, sem
orðið hafa á landinu. Stundum eru það
náttúruöflin sjálf, sem breyta ýmsu og
skemma það, sem okkur er kært. Ekki
verður ferðamanninum kennt um þær
skemmdir. Ferðamaðurinn, hinn já-
kvæði náttúruvemdarmaður, breytir
hins vegar ýmsu til batnaðar og kemur
í veg fyrir sp jöll á f ögrum stöðum.
Sumariö 1947 ferðaðist ég um Odáöa-
hraun til öskju og kom fyrst í Herðu-
breiöarlindir, að sunnan. Þá lágu þrjár
kvíslar úr Jökulsá yfir í Lindaá og var
gróðurinn í Lindunum í mikilli hættu af
völdum sjálfrar náttúrunnar. Þarna
var hópur Farfugla á ferð í fygld með
þeim ágæta frumkvöðli fjallaferða,
Páli Arasyni. Páll átti hugmyndina að
því að reyna að bjarga Lindunum úr
greipum Jökulsár. I stuttu máli sagt,
þessi 40 manna hópur eyddi heilum
degi í að aka og bera grjót í syðstu
kvíslina, sjálfsagt ein 20—30 tonn.
Seinna var þessi garður okkar styrktur
og lagaður með ýtu, en handaverk okk-
ar vom góð og Lindunum var bjargað.
Siðan þá hefur umferð stóraukizt í
Herðubreiðarlindum og gróður sömu-
leiðis. Vegurinn liggur þarna hvergi á
gróðri, svo að þess vegna hefðu rall-
menn mátt fara þar um.
Landmannalaugar hafa oft verið
nefndar sem viðkvæm hálendisvin,
sem þoli ekki þá umferð, sem þar er. 1
Laugum er samt sömu sögu að segja
sem í Herðubreiðarlindum, að gróður.
Bjóðast
betri leiðir?
Talið er að allt að 9/10 Islendinga búi
í sinu eigin húsnæði og er þetta lang-
hæsta hlutfall sem þekkist í hinum þró-
aðri löndum. Þeir eru margir sem telja
þessa staðreynd bera órækan vott um
dugnað okkar og ríkidæmi. Það fýrr-
nefnda et rétt, en siöara atriðið er ég
hins vegar f arinn að efast um.
Getur þaö hugsast, aö hin mikla
einkaeign á húsnæði sé í raun vottur
um fátækt okkar Islendinga?
„Sjálfseignarstefnan"
Við höfum nefnilega verið svo fátæk
þjóð, að við höfum ekki haft efni á að
byggja upp húsnæðislánakerfi sem
gerir fólki kleift að dreifa húsnæöis-
kostnaði sínum jafnt á endingartima
húsnæðisins, þ.e. raunar á gervallt
æviskeið þess sem not hefur af hús-
næðinu. Af þessum sökum hafa menn
sjálfviljugir orðið að leggja á sig gúl-
agþrældóm um nokkurra ára skeið svo
að þeir geti borgaö á 4—5 árum fyrir
eign, sem eðlilegt væri að greiddist upp
á nokkrum áratugum. Áöur fyrr stytt-
ist og léttist þessi byrði nokkuð vegna
verðbólgunnar, en því er ekki lengur til
aðdreifa.
Það er lánsfjárskorturinn, en ekki
„Islendingseðlið”, sem knúið hefur
fólk út í einkabyggingarnar og út á
fasteignamarkaöinn. Lögmáliö hefur
verið það, að hver og einn bjargar sínu
skinni, og fjandinn hirðir þann síöasta,
eins og í Svartaskóla forðum. Undirrót
lánsfjárskortsins er hins vegar fyrst
og fremst sú óðaverðbólga sem ríkt
hefur hér síðan í síðasta stríði; hún
JónRúnarSveinsson
annað og meira en samheiti á þegjandi
samkomulagi andfélagslegra afla í
öllum stjórnmálaflokkum um það að
þjóðfélagið eigi ekki að lána mönnum
tU húsnæðisöflunar meira en sem
nemur verði á þokkalegum, notuðum
biL
Nú hafa hins vegar þau stórmerki
orðið, að fjöldinn hefur upp risið og
kraflst róttækra úrbóta. Þessu tengist
það að einkum yngra fólk er upp til
hópa farið að sjá, að „sjálfseignar-
stefnan” er, eftir að verðtrygging var
tekin upp, réttilegar nefnd „sjálfspín-
ingarstefna”. Eða hverju er það líkt
þegar fólk á sínum bestu árum veröur
að búa inni á foreldrum svo árum
skiptir, kannski með 2—3 böm, neyðist
til þess að lifa meinlæta- og snikjulífi,
vanrækja bömin sín og fara á mis við
• „Alls óverðskuldaö var hlaðið undir mann
í húsnæðismálum í þeim mæli að undir
lokin átti maður orðið ævilangan búseturétt í
raðhúsi... allt fyrir aðeins sem svarar um
25.000 islenskum krónum.”
hefur að jafnaði verið rúm 20% allar
götur síðan árið 1940.
„Sjálfseignarstefnan”, sem ýmsir
tala um með stirðnaðan helgisvip í
framan hefur aldrei verið nein fast-
mótuð stefna, hún er raunar ekkert
eðlileg mannleg samskipti vegna óhóf-
legs vinnuálags? Halldór Blöndal, hús-
næðisnefndarmaður telur þetta eflaust
bara „þroskandi” fyrir öll ung hjón.
Eg tel þetta vera bæði óskynsamlegt
og óhentugt fyrir þjóöfélagiö, en þó
■