Dagblaðið Vísir - DV - 28.04.1984, Qupperneq 8

Engilbert Jensen i dag. Trommu-
leikurinn að mestu iagður á hilluna
en gitarana handfjatlar hann dag-
lega við vinnu sina.
DV-mynd: EÓ.
Gömlu góðu Hljómar frá því á jóium 1964. Engilbert lengst til vinstri, þá
Rúnar, Gunnar og Erlingur. Myndin er i gömlum Bítlastíl, eiginhandar-
áritun hvers og eins prentuð á myndina.
ENGILBERT JENSEN:
Gríp í sönginn
„Eg fæst viö aö gera viö hljóöfæri,”
segir Engilbert Jensen, söngvarinn
góðkunni, sem var heimsfrægur um
allt Island á árunum fyrir og eftir 1970.
Frægastur er Engilbert eflaust fyrir
söng sinn meö Hljómum sálugu en frá
þeim árum þekkja flestir gulikom eins
og Bláu augun þín og Þú og ég. Seinna
söng Engilbert meö Lonlí Blú Bojs og
síðast með Geimsteini, 1980.
En í dag situr Engilbert hvunndags
niðri á Klapparstíg og gerir við hljóð-
færi, mestmegnis gítara, bæði raf-
magns og án rafmagns. Hann er sjálf-
lærður í iðninni og nýtur þar góðs af
gamla tóneyranu.
„Það er ómissandi í þessum
bransanum,” segir Engilbert.
Frá því að Engilbert hætti að syngja
meö Geimsteini hefur hann ekkert
komið fram opinberlega ef frá eru
talin nokkur kvöld á Bítlaæðinu í
Broadway í vetur.
„Eg hafði nú engan sérstakan áhuga
á aö taka þátt í þessu en lét tilleiðast á
endanum,” segir hann.
Þar með er ljóst aö það er ekkert á
döfinni hjá Engilbert aö byrja aö
syng ja opinberlega aftur.
„Nei, þaö er ekki á dagskránni hjá
mér, ég læt mér nægja að grípa í söng-
inn við og við í hópi góðra kunningja og
gríp þá einnig í gítarinn,” segir hann.
En hvað með trommumar?
„Það kemur fyrir að ég djamma
meö kunningjunum en annars er ég aö
mestu hættur að spila á trommurnar,”
segir Engilbert.
Engilbert fylgist vel meö öllu því
sem er að gerast í tónlistinni í dag og
lætur sér í léttu rúmi liggja þótt hann
og hans líkar séu kallaöir skalla-
popparar.
„Þeir sem em að byrja í bransanum
halda allir aö þeir séu að gera þetta af
einhverri hugsjón. En einn góðan
veöurdag vakna þeir upp við það að
þeir em að þessu fyrir peningana,”
segir Engilbert Jensen.
-SþS
Þuriður Sigurðardóttir söng um alllangt skeið með hljómsveit Ragnars Bjarnasonar. Vinstra megin við
Þuríði á myndinni eru Stefán Jóhannsson, Ragnar Bjarnason og Jón Sigurðsson. Hægra megin eru þeir
Andrés Ingólfsson (nú látinn), Grímur Sigurðsson og Árni Scheving.
ÞURjDUR SIGURÐ ARDÓTTIR:
Sólóplatan er enn á döf inni
„Eg er húsmóðir og fæst þar að auki
við að teikna auglýsingar í frístundum
jafnframt því sem ég teikna fyrir
sjálfa mig,” segir Þuríður Sigurðar-
dóttir sem söng um langt árabil með
hljómsveitum eins og hljómsveit
Magnúsar Ingimarssonar, Islandíu og
síöast hljómsveit Eagnars Bjarnason-
ar.
Þuríður byrjaði komung að syngja.
Aðeins 17 ára að aldri söng hún aðstað-
aldri í hinu gamalfræga öldurhúsi
Rööli. Árið var 1965. Söngurinn var svo
aðalstarf hennar fram til 1978 er hún
tók sér hvíld.
„Eg byrjaði aftur að syngja opinber-
lega þegar Bítlaæðið var sett upp í
Broadway í fyrrahaust. Það var mjög
Þuriður Sigurðardóttir i dag.
Húsmóðir og auglýsingateiknari
og syngur litillega enn.
DV-mynd Bj. Bj.
gaman að þessu, þetta var skemmti-
lega unnið, maður var kominn heim
um miðnætti þannig að þetta truflaöi
heimilsiífið lítið,” segir Þuríður.
Og þó að Bítlaæðið sé fyrir bí í bili
syngur Þuríður enn i Broadway, bak-
DV. LAUGARDAGUR 28. APRIL1984.
STJÖRNUR
GÆRDAGSINS
HVAR
ÞÆR
NÚ?
Hverjir muna ekki eftir lögum á
borð við Bláu augun þín, O, hún
er svo sæt, I sól og sumaryl, Þin
innsta þrá? Og hverjir muna
ekki eftir söngvurum eins og
Berta Möller, Engilbert Jensen,
Þorvaldi Halldórssyni, Þuriði
Sigurðardóttur, Ingibjörgu
Guðmundsdóttur og Bjarka
Tryggvasyni? Allt eru þetta
þekkt nöfn i sögu islenskrar
da^gurtónlistar. En hvar er þetta
fólk i dag og hvað gerir það?
raddir og fleira. Og hún ætlar aö halda
áframaðsyngja; til dæmis er sólóplat-
an enn á dagskránni.
„Það hefur oft verið talað um sóló-
plötuna, en af einhverjum ástæöum
hefur ekki orðið af henni ennþá, en það
er aldrei að vita nema að það verði ein-
hvern tíma,” segir Þuríður.
Hún hefur þó ekki hug á aö leggja
sönginn fyrir sig sem aðalstarf að
nýju.
„Nei, ég fer seint út í dansbransann
aftur,” segirhún.
Þuríður reynir að fylgjast með því
sem er að gerast í tónlistinni í dag eftir
bestu getu en tíminn er oftast naumur.
„Yfirleitt set ég bara rás 2 á og læt
hana ganga, eins og hinar húsmæðurn-
ar,”segirhún.
Annars eru það rólegu ballöðumar
sem höfða mest til Þuríðar þó svo hún
hlusti svo til á hvaða tónlist sem er.
Henni líst vel á það sem er að gerast í
tónlistarmálum hér á landi í dag og
finnst gaman að sjá hvað mikiö af
góðu fólki hefur komið fram á sjónar-
sviðiö á síðustu árum.
„Þó vil ég ekki ráðleggja neinum að
byrja eins ungum og ég gerði, ég
missti alveg af skemmtanalifi áranna
kringum tvítugt. Eg hafði engan tíma
til að skemmta mér sjálf,” segir Þuríð-
ur Sigurðardóttir.
-SþS
Berti Möller i dag. Aðstoðarvarð-
stjóri i lögreglunni, en á þessu ári
eru 20 ár frá þvi Berti hóf störf
þar.
DV-mynd S.
Falconsextettinn á gullaldarárunum. Berti Möller lengst til vinstri, þá Gissur Helgason, Arthur Ross
Moon, Geir Vilhjálmsson, Eyjólfur Melsted og Sigurjón Fjeldsted.
BERTIMÖLLER:
Fyrst og fremst lögreglumaður
„Eg er fyrst og fremst lögreglu-
maöur en auk þess eiginmaður og
faðir,” segir Bertram Möller sem
flestir þekkja frekar undir nafninu
Berti Möller. Berti var upp á sitt besta
á rokktímabilinu í kringum 1960 og
söng þá með ýmsum hljómsveitum
eins og Plúdó-sextettinum, síðar Lúdó-
sextettinum, og Falcon-sextettinum.
Rokkarar þeirra tíma höfðu tónlist-
ina bara að hobbíi og aðalstarf Berta
varoghefurveriðlögreglan frá 1964.
Hann hélt áfram að syngja alveg
fram til 1978 er hann hætti alfarið.
„Eg spilaði þá með Lúdó og Stefáni í
Átthagasalnum á Hótel Sögu en þaö
gekk æ erfiðlegar að samræma spila-
mennskuna vaktavinnu hjá lögregl-
unni. Eg sá aö þetta gekk ekki til
lengdar og ákvað að hætta í spiliríinu,”
segir Berti.
Og svo harður var Berti á því að .
hætta að hann seldi og gaf öll hljóð-
færin sem hann átti. Og þannig liðu
fimmár.
Síðastliðið haust þegar Rokkhátíðin
var sett upp í Broadway var að sjálf-
sögðu leitaö til Berta og þá gat hann
ekkisagtnei.
„Það var ekki hægt, sérstaklega
þegar ætlunin var upphaflega að þetta
yrði bara eitt kvöld,” segir Berti.
En þrátt fyrir að honum hafi þótt
þetta alveg sérstaklega gaman og mót-
tökumar frábærar hefur hann ekki í
hyggju að byrja aftur.
„Nei, ætli ég láti þetta ekki nægja,
það er ekki séð fyrir endann á Rokk-
hátiðinni ennþá,” segir Berti.
Hann segist vera alæta á tónlist þó
að stefnur eins og bárujámsrokk og
tölvupopp höfði ekki til sín. Og honum
finnst að íslensku tónlistarlífi hafi
hrakaðfrá gullaldarárum rokksins.
„Það fer ekkert á milli mála. Popp-
arar í dag verða að vera afkáralega
klæddir og haga sér afkáralega af
þeirri einföldu ástæðu að þeir verða að
fela lélaga tónlist meö einhverju öðm.
Svona var þetta ekki í gamla daga. Þá
kom fólkiö til að hlusta á tónlistina en
ekki til að horfa á okkur,” segir Berti
Möller.
-SþS.