Dagblaðið Vísir - DV - 28.04.1984, Page 14

14
DV. LAUGARDAGUR 28. APRlL 1984.
Þeir kalla ekkl allt.. •
Mönnum verður hugsað til jólasteikur-
innar. Hún fær sennilega að bíða í
þetta skipti.
Snjór og sandbyiur fyllir
augun
I Mýrdalnum eru víða stórir skaflar
á veginum og bíllinn festist hvað eftir
annað, þrátt fyrir mikið vélarafl og
keöjur á öllum hjólum. Það er ekki um
annaö að ræða en moka og taka atrenn-
ur og moka svo meira. Það rétt grillir í
afturendann á mönnum undan bílnum
og snjógusurnar ganga í allar áttir. Aö
áliðinni nóttu er komið til Víkur. Þar
eru komnar fréttir af hinum línu-
mönnunum sem fóru á Landeyjasand.
Þeir eru búnir að finna brunninn staur.
Það logar í honum enn þá þegar menn
koma á staðinn. Þar er illt til vinnu.
Snjó- og sandbylur fyllir augun’ og þau
verða blóðhlaupin og hárið er eins og
gamall vírbursti. Það er erfitt að ná
andanumá köflum.
Þeir sem komnir eru til Víkur öfunda
ekki þá sem á sandinum eru. Þeir hafa
sjálfir prófað þetta nokkrum sinnum.
Sandararnir öfunda heldur ekki þá
sem komnir eru til Víkur. Þeir hafa
líka reynt hvemig er að koma efni upp
á Háfell til viðgerða í vitlausu veðri.
Astæöan í þetta sinn reynist einmitt
vera brunnin slá uppi undir brún á Há-
felli. Það er lagt á brattann svo langt
sem bíllinn kemst, svo er stritað og
kafað í sköflum, klofaö yfir girðingar,
dottið um ójöfnur og brölt yfir
ímyndaðar holur sem eru bara dökkir
skuggar í myrku landslaginu.
Þessu lýkur von bráöar og nú kemst
rafmagn austur á Múlakvísl.
Sá grunur að spennujafnarar austan
við Mýrdalssand séu bilaðir fæst nú
staðfestur. Þangað verður að komast
til að hægt verði að halda jól í sveitun-
um þar fyrir austan.
Á snjóbíl í sprunginn
„regúlator"
Snjóbíll er fenginn hjá björgunar-
sveitinni og enn haldið í austur.
Utsýnið er nánast ekkert á sandinum.
Á góðviðrisdegi er einn kostur við starf iínumannsins — hann getur oft
og einatt séð vitt um sveitir af vinnustað sinum.

Timarit fyrir alla
1
i ;«MI

Wm

" jntdnf
„n■ <
hí>lJr£jrr
An'

lju'nin,at ',„fur»un'

i M' ■
ER SAFN STUTTRA, AÐGENGILEGRA GREINA
UM ALLT MILLI HIMINS OGJARÐAR,
SEM SETTAR ERU FRAM Á AÐGENGILEGAN
OG AUÐSKILINN HÁTT.

s>
^4
Qp

ER SAMBLAND AF SKEMMTUN
OG FRÖÐLEIK OG HENTAR
ÖLLUM ÞEIM SEM HAFA
LÍTINN TÍMA TIL LESTRAR
EN VILJA SAMT FYLGJAST MEÐ.

hji”
í htnnl
,1111**
«í»"

tnfíiW
u h*l,,r
lítih
,Mr. "K

il-ÍCcr;..
r sU'f'
v
húsm^'
, Ú",J
M‘6ru
,aSh'0e
felst «

AVAOS

" V.
-LV'V'

^arsiminn er
ER EKKI SÍÐUR KJÖRIÐ
TIMARIT FYRIR LESTRAR-
HESTINN, SEM FÆR
HVERGI EINS MIKIÐ
AÐ LESA FYRIR
JAFN LlTIÐ VERÐ.
ÞAÐ VIÐRAR
ALLTAF VEL
TIL AÐ LESA
Túnarit fyriralla
1 ■^^V
þar er öskubylur. Það skröltir í belta-
búnaðinum og svæfandi niðurinn í vél-
inni gerir mönnum erfitt að halda
augunum opnum. Leiðin liggur í far-
vegi Kötluhlaupa. Menn gera sér til
dundurs aö bollaleggja hvemig færi ef
gos hæfist einmitt núna. Það væri
svolítið hráslagalegt að mæta
mórauöum flaumnum og hafa ekki
einu sinni tíma til aö snúa bílnum í
hálfhríng áður en allt færi í kaf. Svo er
farið að ræða hvort yngri mennimir
komist á balliö annan í jólum og
hvaða dömur séu helst í sigtinu. Þessu
svara þeir engu en brosa út í annað og
hugsa sitt.
Feröin tekur enda við ána Skálm og í
stæðunni grillir í regúlatorana, einn
þeirra er sprunginn og oh'an út um allt.
Þaö er ekki um annað að ræða en
tengja fram hjá og freista þess aö
halda spennunni uppi með dísilstöðinni
að Kirkjubæjarklaustri.
Það næst ekki í talstöö svo ekki er
hægt að prófa hvaö gerist fyrr en
komiö er tilVíkur.
Ljósin kvikna — jólahelgi
gengur í garð
I bakaleiðinni eru allir orðnir
svangir og hrollur sækir að eins og allt-
af þegar vakað er sólarhringum
saman. Fatnaður er orðinn blautur og
kaldur og klakinn tekinn að bráðna úr
hári og skeggi og sækir niður í háls-
máhö. Það er farið aö dimma þegar
komið er að Múlakvísl aftur. Raf-
magni er hleypt á línuna og í þetta sinn
er allt í lagi. Ljósin kvikna austan við
sandinn, allar götur að Núpsstaö. Nú
er sem sagt í lagi með jóhn hjá Skaft-
feUingum ef veörið versnar ekki aftur,
segja menn.
I Víkurskála bíður ríkuleg máltíð
sem er framreidd af mikiUi hjarta-
hlýju. Stúlkumar þar þekkja Unu-
mennina og vita hvað þeim kemur.
Afram er haldið í vestur. Það er búið
aö moka út úr Mýrdal en það er fariö
aöfenna aftur i slóðina.
Jólahelgin gengur í garð meðan bíll-
inn þokast út Skógasand. Veðrið er aö
mestu gengið niöur við Skóga. Það er
gert við slitna heimtaug uncUr fjöUun-
um og komið í aðveitustööina á Hvols-
velU um áttaleytið. Þar f réttist af þeim
sem fóru í vestursýsluna. Þeir eru bún-
ir að laga lúiuskemmdir víðs vegar og
eru núna ásamt þeim sem fóru á
Landeyjasand að gera við sUt á Unu á
RangárvöUum. Þangað er stefnt og
þar lýkur þessu útkaUi. AlUr hjálpast
að við síðasta sUtið. Komið er heim um
miönætti aðfangadagskvölds. Yngri
kynslóðm er sofnuð. Það er nóg af
góðum mat og Umur af jólaávöxtum og
greni. En matarlystin lætur á sér
standa og þaö gerir svefninn líka. Það
dunar fyrir eyrunum af næstum sólar-
hringslöngum vélamiðnum. Hróp og
köU óma ennþá: ,JUfa betur, nei slaka,
slaka aðeins, setja fast.” Og fyrh-
augunum iða mUljón snjókom en eftir
margar byltur og ýmsar jógasteU-
ingar, slaknar á taugunum og veröldin
hverfur í þungum draumlausum
svefni.
Klukkan sjö fer síminn að hringja.
Nei, það er bannað. En hann hættir
ekki. Línumaðurinn sér sjálfan sig í
spegUnum þegar hann tekur upp tólið.
Það em dökkir baugar undir
augunum, húðin er grá, hárið er úfið.
Hann er eins og uröarköttur í framan.
„Það er aftur bUað á RangárvöUum,”
segir röddin í símanum. Það er víst
best að athuga hvort gemsinn stendur
ennþá upp úr sn jónum.
NOACK
LZJTíTLim
FYRIR ALLA BÍLA OG TÆKI
Sænsku bilatramleiðendurnir VOLVO. SAAB oq SCANIA
rtola NOACK ralgeyma vegna kosta þeirra.