Dagblaðið Vísir - DV - 14.12.1985, Síða 6

58
DV. LAUGARDAGUR14. DESEMBER1985.
ÚTBOÐ
Bæjarsjóður Selfoss óskar eftir tilboðum í innrétt-
ingar á hóteli í félagsheimili Selfoss, útboðsverk 23.
Um er að ræða smíði og uppsetningu milliveggja
og hurða og smíði og uppsetningu innréttinga í
hótelherbergi og móttöku. Útboðsgögn verða af-
hent á tæknideild Selfossbæjar, Eyrarvegi 8, Sel-
fossi, og Verkfræðistofu Gunnars Torfasonar, Ár-
múla 26, Reykjavík, gegn 5000 kr. skilatryggingu.
Tilboðum skal skilað á tæknideild Selfossbæjar fyrir
kl. 11.00 föstudaginn 3. janúar 1986 en þá verða
þau opnuð að viðstöddum þeim bjóðendum er þess
óska.
Forstöðumaður tæknideildar Selfossbæjar.
Lóð og hústil sölu
Kauptilboð óskast í eftirtaldar eignir:
Skútuvogur 7, Reykjavík, grunnbygging að iðnaðar-
húsnæði, þ.e. sökklar og steypt plata að hluta,
43 002. Stærð lóðar er 11.1 55 m2.
Kópavogsbraut 9, Kópavogi, einlyft steinhús með
risi og bílskúr. Brunabótamat kr. 3.407.000. Stærð
húss 285 m3. Til sýnis föstudaginn 13. des. og
laugardaginn 14. des. kl. 13-1 5.00.
Tilboðseyðublöð liggja frammi í ofangreindri hús-
eign og á skrifstofu vorri í Borgartúni 7, Reykjavík.
Tilboð verða opnuð kl. 11.00 föstudaginn 20. des-
ember 1 985 í Borgartúni 7, Reykjavík.
INNKAUPASTOFNUN RÍKISINS
BORGARTÚNI 7 SÍMI 26844 PÓSTHÓLF 1441 TELEX 2C06
CPC6128
Tæknilegar upplysingar:
128K RAM
48K ROM innbyggt Basic.
Z80A örtölva 4 MHZ.
CP/M plus stýrikerfi.
Dr. Logo forritunarmál.
20, 40, 80 stafir í línu.
27 litir.
640 x 200 teiknipunktar á skjá.
Litaskjár eða grænn skjár
Innbyggt 3" diskadrif (360 K á
disk).
Innbyggður hátalari (sterio
með aukahátaiara).
Fullkomið lykaborð með sér-
stökum númerslyklum.
12 forritanlegir lyklar.
Innbyggt tengi fyrir prentara
og segulband.
Afburðatölva
Tölvukaupendur fá alltaf meira og meira fyrir peningana sína.
í þeirri þróun er AMSTRAD tvímælalaust toppurinn:
128 K tölva, skjár og innbyggð diskettustöð.
Frábær hönnun, afl og hraði, skínandi litir,
gott hljóð og spennandi möguleikar.
CPC-6128 m/grænum skjá
Yerð aðeins 23.830 kr. staðqr.!
CPC-6128 m/litaskjá
Verðaðeins 32.980 kr. staðgr.
Söluumboð úti ó landi:
Bókabúð Keflavlkur
Kaupfélag Hafnarfjaröar
Músik & myndir, Vestmannaeyjum
Bókaskemman Akranesi
Seria sf ísaflröi
KEA-hljómdeild Akureyri
Bókaverslun Þórarins Húsavik
Fjölritun 8.f., Egilsstöðum
Söluumboð i Reykjavík:
rkf\ Bókabúð
Tölvudeildir:
Laugaveg 118 v/Hlemm. s: 29311,621122
TOLVULAND H/F
Undir öfugum
formerkjum
Islendingasögumar markaðssettar
Desember og Habbnfirðingar
þessa lands komnir ofaní fjöru að
bíða eftir jólabókaflóðina. Og bók-
menntagagnrýnendurnir, krítík-
kerarnir, þessir hámenntuðu fag-
urkerar, munda stílvopn sín og
hlaða lofi á kunningja og samherja,
en veita óverðugum ógóðar ádrep-
ur. Þetta er yndislegur timi - þrátt
fyrir fásinnið og skammdegið.
Það flæðir og uppá fjörur skolar
allsendis óvænt islendingasögun-
um, sjálfum bókmenntaarfinum í
þekkilegu alþýðubroti sem harð-
snúinn hópur ungs fólks gefur út í
þeirri von að einhver nenni að lesa.
Verkið var kynnt í blaðmanna-
fundi um daginn og hafði þá einn
forsvarsmaður útgáfunnar meira
að segja uppi hughreystandi orð
um „þjóðlega vakningu sem er
framundan og má raunar víða sjá
staði“.
Jamm. Islandi allt!
I framhaldi af þessu gerist sú
spurning óneitanlega áleitin
hvernig best megi „markaðssetja“
(flott orð, ekki satt - samt ekki að
finna í Blöndalsorðabók) Islend-
ingasögurnar, það er matreiða
þær á nútímavísu og selja hinum
læsa almúga á frjálshyggjuvísu, því
markaðurinn hefur víst alltaf á
réttu að standa.
Það var svosem ekki hátt risið á
íslenskri menningu hér íyrir
nokkrum árum þegar þartilgerðir
félagsfræðingar lögðu upp með
töflur sínar og skapalón til að
mæla hvað tórði eftir af menning-
ararfinum í hjörtum landsmanna.
Unnendum menningarinnar varð
satt að segja ekki um sel þegar
þeir sáu niðurstöðurnar og fannst
sem að til lítils væri að halda uppi
almenningsfræðslu í landinu með
svo rýrum árangri. Aðeins þrettán
prósent aðspurðra vissu hvenær
Alþingi við Öxará ákvað að kasta
átrúnaði á stokka og steina og trúa
í staðinn á Jesúm Krist. Margir
stóðu á því fastari fótunum að Jón
Sigurðsson hefði með kænsku
bjargað handritunum - eða „skjöl-
unum“ eins og einhver kallaði það
- frá glötun og síðan komið fagn-
andi með þau heim. Höfuð Jóns
Arasonar rúllaði og skoppaði gegn-
um aldirnar - öllum gleymt; hyl-
dýpi fóviskunnar gein við, glám-
skyggn þjóð framanvið vídeótæki
og steríósamstæður, talandi eitt-
hvert samsull úr móður- tungunni
og engilsaxnesku, þrælamál sumsé.
Glötuð öll þau verðmæti sem mölur
og ryð fá ekki grandað.
Hjá því varð náttúrlega ekki
komist á þessari ágætu tækniöld
að menn færu að bera sig til við
að reyna að bjarga menningararf-
inum á kvikmynd, þessum tjáning-
armiðli tuttugustu aldarinnar. Og
það var kvikmyndað og kvikmund-
ar fóru á hausinn og njisstu ibúðir
og gerðust landflótta vanskila-
menn, en allt kom fyrir ekki, menn-
ingararfurinn var ennþá of seigur
undir tönn, þótt á kvikmynd væri.
Það sá ekki högg á vatni, nema
hvað þjóðarvitundin tileinkaði sér
þá grillu að Gísla saga Súrssonar
eða „Útlaginn" væri eitt af æsku-
verkum Indriða G. Þorsteinssonar
og Snorri Sturluson birtist í sjón-
vörpum hérlendra, góðlátlegur
skólastjóri norðan úr landi, sem
sagði á banadægrinu: „Æi, strákar,
þetta hlýtur að vera einhver mis-
skilningur, eigi skal höggva!“
Þrotlaust erfiðið var víst mestan-
part unnið fyrir gýg - „norðrinn“,
sem átti að verða eitthvert merk-
asta framlag íslendinga til heims-
menningarinnar, í senn þjóðlegur
og fjölþjóðlegur, var andvana bor-
inn inní þessa fláttsömu veröld
eða svona hérumbil. Kvikmundar
lögðust í drykkjuskap.
Það ber allt að sama brunni, það
þarf að leita nýrra leiða, róttækra
leiða, það þarf að markaðssetja
íslendingasögumar.
Ungmenna- og þjóðræknisfélagið
Grani hélt á dögunum ráðstefnu
um þetta þjóðþrifamál í Templara-
höllinni við Eiríksgötu. Voru þar
saman komnir ýmsir góðir menn
og grandvarir og málin rædd af
djúpri alvöru og spaklegu viti. Það
þarf varla að taka fram að ráð-
stefnugestir voru ekki á eitt sáttir
um hvað yrði þjóðlegri menningu
íslenskri helst til bjargar.
Að lokinni fánahyllingu, sviða-
kjömmum og ómældu kaaberkaffi
tók til máls Burkni Dónaldsson
garðyrkjufræðingur og höfundur
þeirrar frægu bókar „Leitin að
Njáluhöfundi". Var það skoðun
Burkna að helst væri liðsinnis að
leita í auglýsingaiðnaðinum, sem
hvorteðer héldi augum og eyrum
landsmanna föngnum. Væri það
ekki þjóðráð, sagði Burkni, að
freista þess að vekja áhuga
fjárafiamanna og stórfyritækja á
fornköppum og fornkonum, náttúr-
lega í auglýsingaskyni. Það sæi
hvert mannsbarn að Hallgerður
langbrók væri eins og sköpuð til
að auglýsa sjampó og hárvötn og
Egiil Skallagrímsson hártoppa, en
ekki vissi hann til þess að nokkrum
hefði hugkvæmst að gera sér á
sama hátt mat úr Drangeyjarsundi
Grettis Ásmundssonar. Þar synti
Grettir, eins og alþjóð er óðum að
gleyma, frá Drangey til lands og
aftur útí eyna - og til hvers? Jú til
að ná í eld,-eld í kamelsígarettuna
sem hann tók uppúr vasanum í
flæðarmálinu, kveikti í og sagði. .
Hansína Strange leikfimikenn-
ara og höfundi bókarinnar „Skrif-
aði Njáll Njálu“ þótti heldur lítið
leggjast fyrir kappa af stærð Grett-
is að vera farinn að reykja kamel
og sendi Burkna óblítt augnaráð.
Hún vildi hins vegar vekja athygli
ráðstefnugesta á þeim ómældu
möguleikum sem liggja í hljóm-
plötuiðnaðinum. Benti hún á for-
dæmi hljómplötuútgáfu á Suður-
nesjum sem hefur leikið og sungið
sígild ævintýri á borð við Rauð-
hettu og Jóa og baunagrasið inná
hljómplötur. Svo ósgu fallega!
sagði Hansína. Hér yrði auðvitað
að sæta lags, dægurlags (almennur
hlátur): ef bara væri hægt að fá
eitthvert af tónskáldunum okkar
ungu, til dæmis hann Gylfa Ægis-
son, til að færa Njálssögu í skaut-
búning tónlistarinnar og síðan
vinsælt skemmtifólk til að túlka
fornkappana og fornkonurnar.
Hermann Gunnarsson væri næst-
um eins og fæddur í hlutverk
Gunnars á Hlíðar- enda, svo ósgu
geðgóður, Magnús Ólafsson væri
ekki ókarlmannlegar vaxinn en
Skarphéðinn, Bessi sannkallaður
Björn í Mörk en hins vegar gat
hún ekki alveg séð Hallbjörn
Hjartarsson fyrir sér í hlutverki
Njáls...
Boði Björnsson sendiboði og
höfundur ,,Njálu“ hvatti ráð-
stefnugesti til að umgangast
sagnaarfinn með varúð og virð-
ingu. Hann tók samt undir þá
skoðun að tslendingasögurnar í
núverandi mynd væru helsti þung-
meltar allri alþýðu manna. Hann
'taldi hins vegar vist að það yrði
öllum hlutaðeigandi til sóma að
færa íslendingasögurnar i búning
Aldanna svokallaðra, og vitnaði
þar til bókaflokksins vinsæla „Öld-
in okkar“ sem til er á hverju ís-
lensku menningarheimili og reynd-
ar víðar. Það væri tilaðmynda ekki
amalegt að lesa á slíkri bók svo-
hljóðandi fyrirsögn: „Njáll á Berg-
þórshvoli brenndur inni ásamt
sonum sínum!“ eða „Gunnar fer
hvergi!“ eða...
Islenskur almúgi: Þetta þýðir
ekki hjá þér. Við nennum ekki að
lesa Islendingasögurnar um jólin.
Við ætlum að lesa Bagley og
McLean.
Jæja, hafið þið ekki áhuga á
fornköppum.
ísl. almúgi: Nei. Við ætlum að
láta gera við vídeóið og fara útá
leigu og fá okkur góða mynd.
Jæja, ég má hvorteðer ekki vera
að þessu. Ég þarf að flýta mér á
ráðstefnu um varðveislu og eflingu
íslenskrar tungu...
ísl. almúgi: Ertu farinn?
Jamms. Bæ.Bæ.