Dagblaðið Vísir - DV - 14.12.1985, Blaðsíða 9

rstein úr því að þið ratið um mýr-
rnar í svo villugjörnu veðri. Þú
emur inn, góðurinn minn, og tekur
r þér hrollinn með því að drekka
las af púnsi með kapelláninum."
„Ég vil ekki stansa. Ég er einungis
ð sækja póstinn" og hann sagði
enni síðan hvað þeim bændum fór
milli.
„Þar hef ég, því er miður, engin
rræði,“ sagði húsfreyja. Hún sótti
óstinn, eitt sendibréf og póstkort frá
'esturheimi. Stóra rúgköku með
ykkri sneið af kálfskjötskæfu rétti
ún telpunni - og fimm krónur að
jöf.
„Eg fer þá eins og ég kom,“ mælti
óndi og kvaddi. Hann reikaði út
/rir túngarð og leiddi telpuna, en
iam þar staðar hugsi.
„Hvert ertu að fara, pabbi?“ spurði
elpan kvíðin.
„Nú hef ég tekið ákvörðun," ansaði
ann brátt. Næsta nótt er drauma-
ótt, mikil draumanótt. Ég bið
raumakonu mína að leiðbeina mér,
var ég fái úrlausn i þessum vand-
æðum. Vonandi fæ ég svar. Heim
kal halda.“
Hundurinn hlustaði einnig með
thygli á orð húsbónda síns og hann
:mn á undan feðginunum heim
íýrarnar.
Þegar feðginin komu heim undir
lað mættu þau konunni með stóran
íoðlaup er hún bar á bakinu. Bóndi
afði kviðið fyrir því að segja frá að
,ann hefði farið erindisleysu. En
;onan var glöggskyggn. Hann þurfti
kkert að segja. Þaðkom sér.
„Þarna væri nú hægt að fá sér í
oðið,“ sagði konan og benti út á
únið. Þar var því nær fuglager, ský
f rjúpu nýsest, en fyrir var sendl-
ngahópur er flúið hafði úr flæðar-
lálinu sökum ísingar, einnig fáeinar
lýrisnípur og tvö keldusvín, svo
pök að mátt hefði taka þau með
löndunum.
„Byssan er til taks í bæjardyraloft-
nu, en mér finnst blátt áfram morð
ð drepa þessa fugla á aðfangadag,"
nsaði bóndi.
„Heldurðu að ég viti það ekki,
etta eru vinir okkar,“ mælti konan
g hvolfdi úr moðlaupnum stóra efst
kálgarðinn og á hlaðvarpann. Það
ar jólagjöf fuglanna. Brátt komu
eir í kálgarðinn, hlupu um og tíndu
sig og kvak þeirra barst alla leið
inn í baðstofuna, var sumar í vetrin-
um - í smáum stíl að vísu.
„Ég hef aldrei geð í mér til þess
að skjóta aðra fugla en grágæsir á
haustin, enda eru þær þá svo margar
og þaulsætnar að þær skemma engjar
okkar úti við Fljótið," bætti bóndi
við.
Konan kinkaði kolli, „slíkum
meinárum er ekki unnt 'að hlífa.
Enda eru þær nokkurt búsílag."
Dagurinn leið við gegningar hjá
bónda en jólaannir hjá húsfreyju.
Hálfri stundu áður en heilagt var
orðið hafði húsfreyja lokið jólaund-
irbúningnum, meðal annars látið
kerti og nýja sauðskinnsskó í rúm
hvers heimamanns. Hana tók að
lengja eftir manni sínum frá gegn-
ingunum. Hún fór því með ljósker
út í túnjaðarinn, en hitti hann þar á
heimleið. - Allt í einu tók hundurinn
að geyja, en þau sáu enga mannaferð.
Þau hlustuðu. Þau heyrðu konurödd
i fjarska kalla hástöfum;
„Hjálp, hjálp. Er nokkur þar?“
Hjónir. runnu á hljóðið, hittu loks
fyrir einsetukonu úr næstu sveit. Ók
hún sleða með tveim töðuköplum á
og var komin í ógöngur milli dýja.
Kvaðst hún hafa verið að villast í
tvær stundir, oftast um hálan
sandinn. Hún faðmaði að sér hús-
freyjuna, sem hún var einmitt að
heimsækja. Svo var sem létt væri af
henni steini.
„Þetta er mesta ísing sem ég man
eftir, jörðin er öll orðin eitt gler. Ég
var farin að ætla að ég yrði að hírast
í nótt í gamla strandaða skipinu á
kampinum innan um sjódraugana.
Það hefði orðið löng nótt og hætt
við að ég hefði ekki reynst glímin,“
- og sjötuga einsetukonan hló létt-
um, skærum hlátri og kyssti vinkonu
sina fimmta kossinum.
Þau héldu fram hjá dýjunum og
fyrir krapann áleiðis að bænum.
„Þú ert hugumstór,“ mælti hús-
freyja.
„Ég frétti að kýrin ykkar væri
alveg hætt að éta, datt i hug hvort
það væri ekki af leir í töðunni. Sjálf
fargaði ég kúnni minni í haust, börn
mín buðust til að senda mér mjólk.
Og nú kem ég með heyfyrningu mína,
sílgræna töðu, sem mig langar að
biðja ykkur að þiggja. Dauðans
matur má beljan vera ef hún tekur
ekki í þetta hey.“
„Hvað hafið þið annars reynt til
aðlæknakúna?"
„Glóðarbakstur. í þrjá sólarhringa
höfum við vart linnt á glóðarbakstri
en ekkertdugir," ansaði bóndi.
Ég kem lika með andamefjulýsi,
sem reyna má að gefa kúnni inn til
þess að hreinsa úr henni benvítis
leirinn - orsök mæði og ýmissa
annarra kvilla í búpeningi hér, að
ég held. En vera má að binda verði
járn á kúna, fara með hana að fjall-
inu og teyma verði hana upp og niður
bratta brekku. Ef til vill er loftleysi
og myrkri fjóssins einu um að
kenna.“
„Segirðu nokkuð í fréttum?“ spurði
bóndi.
„Ekkert, nema á fjörunni ykkar
fann ég rekið stórt siglutré. Ég skal
biðja bróður minn, hreppstjórann
hérna í sveitinni, að dæma það ekki
vogrek, virða það innan við þrjátíu
krónur. Takist það skuluð þið fletta
trénu, fá ykkur timbur úr því á
baðstofugólfið og fleira."
„Kristur fæddist í asnastalli,“
mælti bóndi.
Þegar í hlaðið kom leiddi húsfreyja
gestinn með kurteisi í baðstofu. En
bóndi lét hestinn inn og gekk vel frá
heyinu. Hann gaf síðan kúnni síl-
græna tóðuna. Hún tuggði af henni
fáein strá í fyrstu. En innan skamms
virtist einn bitinn gera annan sætan,
hún át vel gjöfina. Batinn var að
koma. Eftir nokkra daga hlaut hún
að komast aftur í nyt af smáratöð-
unni.
Það logaði á fjórtán línu hengi-
lampa i baðstofunni, innviðir hennar
voru ófúnir og héldu úti kulda og
súg. Angan lagði af næfrum af fjöru,
er húsfreyja brenndi í glóðarkeri og
hafði geymt til jólanna. Nógu vist-
legt var inni svona á sína vísu.
Einsetukonan gladdist af því að
eina blómið í hjáleigunni, rósenger-
anía, breiddi enn úr grænum blöðun-
um - hún kvað þar vera athvarf fyrir
blómálfa og sá þá hoppa og skoppa
af kátínu eftir grænum blöðunum,
enda var hún skyggn.
Jólakvöldverður var saltkjötssúpa
með gulrófum, -
Því næst las bóndi lesturinn. Börn-
in hlustuðu með athygli á jólaguð-
spjallið; síðan fengu þau að kveikja
á kertum sínum og röðuðu þeim á
lítið borð lagt basaltgleri úr fiallinu.
Bóndi las bréfið frá Vesturheimi.
Það var frá bróður hans er komst svo
vel áfram.
Seint um kvöldið bar húsfrevja enn
fram veitingar og fékk hrós bónda
og gestsins.
Ljós logaði í baðstofu og víðar alla
jólanóttina svo sem venja var á
Suðurlandi. Ljós mórði einnig á ljós-
keri í fjósinu.
En inn um baðstofugluggann var
sem heyrðist í veikri strengjahljóm-
sveit það var kvak smáfuglanna
sem enn tíndu barr úr moðinu.
- Einar Guðmundsson.
Gangandi dúkkur
talandi dúkkur
Hjá okkur fáið þið vönduðu
ítölsku dúkkurnar frá SEBINO
í ótrúlegu úrvali.
Litlar dúkkur, stórar dúkkur,
dúkkur, sem ganga, dúkkur
sem gráta og dúkkur sem meira
að segja tala islensku!
Póstsendum um land allt.
Góð aðkeyrsia, næg bílastæði.
TOmSTUnDflHUSID
Laugavegi 164-Reykjavík - S: 21901