Dagblaðið Vísir - DV - 30.05.1986, Síða 14

14
DV. FÖSTUDAGUR 30. MAÍ 1986.
Spurningin
Hvað ætlar þú að gera
um helgina?
Gunnar Guðmundsson nemi: Ég ætla
að selja blöð á morgun og svo fer ég
í bíó á sunnudaginn.
Indriði Pétursson verkamaður: Ég
fer og kýs á morgun. En hvað ég
geri á sunnudaginn er öldungis óvíst.
Kannski skrepp ég upp í sveit.
Kristín Ingvarsdóttir framkvæmda-
stjóri: Ég verð að vinna um helgina
og kem líklega ekki til með að gera
neitt annað.
Bryndís Bragadóttir nemi: Ég verð
að vinna bæði á laugardag og sunnu-
dag. Það getur þó verið að ég skreppi
á ball annað kvöld.
Gunnhildur Gunnarsdóttir skrif-
stofumaður: Ég ætla að æfa fótbolta
um helgina. Svo getur verið að mað-
ur skelli sér í bíó.
nýja bílinn minn á morgun. Svo keyri
ég kærustuna mína út á flugvöll á
sunnudaginn.
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
Óvitar í ófærum
Erlendir ferðamenn eru til vandræða, segir Jökull.
Jökull skrifar:
Nú er sumarið komið og ásamt far-
fuglunum fara erlendir ferðamenn að
streyma í hópum til landsins. Þrátt
fyrir hrakspár út af kjarnorkuslysinu
koma örugglega ekki færri ferðamenn
hingað en seinasta ár. Ef eitthvað er
þá verða þeir fleiri.
Enn eitt sumarið stöndum við
frammi fyrir þeim vandræðum sem
koma þessara útlendinga skapar. Er-
lend borgarböm fara að príla um fjöll
og fimindi, eins og hverjir aðrir óvit-
ar, án nokkurar fyrirhyggju. Er ekki
nóg að íslenskar hjálparsveitir og leit-
arflokkar eigi fullt í fangi með að
hemja samlanda sína sem leggja út í
óvissu vetur og sumar? Það er langt
síðan kom fram sú hugmynd að láta
hvern einasta ferðamann, sem kæmi
til landsins, fá bækling þar sem varað
væri við þeim hættum sem ferðalög
um landið geta haft í fór með sér.
Hvers vegna er þessari einfoldu og um
leið ódým hugmynd ekki hrundið í
framkvæmd? Þetta myndi spara þjóð-
inni stórfé og fyrirhöfn.
Fyrir utan komu ferðamanna hingað
svona almennt þá er líka ámælisverð,
að mínu mati, umgengni þessa fólks
um landið. Spólað er upp um heiðar á
risavöxnum tryllitækjum eins og
landið væri ekki annað en venjuleg
vélhjólabraut. Þetta gengur auðvitað
ekki, það sér hver heilvita maður.
Hvemig ætli landið okkar líti út eftir
10 ár ef heldur fram sem horfir? Það
verður ömgglega jafnskítugt og útslit-
ið og sólarstrendur Spánar.
Ég vil taka fram að í sjálfu sér er
ég ekki á móti túrisma, sérstaklega
þegar hafðar em í huga allar gjaldey-
ristekjumar sein við höfum upp úr
krafsinu. En ég hef unnið í kringum
ferðamenn og séð um ferðir sumra
þeirra hér á landi og þykist því vita
um hvað ég er að tala. Þetta vanda-
mál er vissulega fyrir hendi og það er
stærra en margur hyggur.
Hættum dans-
sýningum
léttklæddra
Sigríður hringdi:
Ég vil koma á framfæri þakklæti
mínu til sjónvarpsins fyrir umfjöllun-
ina um þá klámöldu sem skollið hefúr
yfir landið. Það var sannarlega kom-
inn tími til að gerð væri alvarleg
úttekt á þessu fyrirbæri en ekki í ein-
hverjum galgopastíl sem einnkendi öll
blaðaskrifin.
Það er rétt að fólk fari að vakna upp
við þennan vonda draum áður en hann
breytist í algera martröð. Það sem við
Islendingar þurfum allra síst er að
taka upp klámiðnað eftir erlendri fyr-
irmynd. Ég held að ef bæði almenning-
ur og ekki síst þeir sem láta hafa sig
út í þetta sjái ekki hversu rangt þetta
er, þá sé því liði einfaldlega ekki við
bjargandi. Þá held ég að við höfum
reynt allt til að snúa því frá villu síns
vegar og ekki hægt að kenna heiðvið-
rum borgurum um þegar allt er komið
í kalda kol. En hvemig sem allt fer
þá er ljóst að þessar danssýningar létt-
klædds fólks verður að stöðva með
öllum tiltækum ráðum.
Sigríöur: Þessar danssýningar léttklæddra verður að stöðva.
Léttum
öldruð-
um ævi-
kvöldið
Tvær 10 ára hringdu:
Okkur langar að biðja ríkisstjómina
að hugsa aðeins betur um gamla fólk-
ið. Það þarf að láta það fá hærri
ellilaun og byggja fieiri elliheimili.
Amma annarrar okkar þarf nauðsyn-
lega að fá meiri peninga og hana
langar líka að komast á elliheimili.
Hún segir að hún þekki marga fleiri
sem líka þurfi að komast á elliheimil-
ið. Væri ekki hægt að laga þetta fyrir
hana og allt hitt gamla fólkið?
Tvær tíu ára biöja ríkisstjómina að hugsa aðeins betur um gamla fólkið.