Dagblaðið Vísir - DV - 11.04.1987, Síða 22

LAUGARDAGUR 11. APRÍL 1987.
Popp
Tangerine Dream - arfleifðin frá hippatímanum.
Eitt sinn hippi . . .
Það er í tísku að tala um ’68 kyn-
slóðina í dag. Hugmyndimar, sem
gerjuðust á tímum þessarar um-
deildu kynslóðar, hafa farið í
gegnum íinofha síu uppanna síðustu
misserin og ekki hefur allt fallið í
jafnfrjóan jarðveg. En nú mega upp-
amir aldeilis fara að vara sig. ’68
kynslóðin hefur að undanfömu
skriðið út úr skápunum. Týnda kyn-
slóðin blómstrar í endurrisinni
Hollywood, ef marka má blaðaskrif
undanfarinna vikna. En þar með er
ekki allt upp talið.
Ný-hippar
Söngvarinn, lagasmiðurinn og
textasmiðurinn Prince, sem einnig
er þekktur fyrir kvikmyndagerð og
hljómplötuútgáfu, hefur opinberað
trú sína á hugsjón gömlu hippanna
með nýjustu plötu sinni. Sign of the
Times er nafn þeirrar skífu, sann-
arlega „tímanna tákn“ eins og
nafnið gefur til kynna. Það var
boðskapur hippanna reyndar einn-
ig á sinni tíð. Hipparnir boðuðu
betra líf í heimi þar sem góð-
Bono, söngvari U2, er háHhippa-
legur f seinni tið með sitt hár og
skekkhýjung.
mennska, bróður- og systurkær-
leikur fóru saman með óhóflegri
neyslu ofskynjunarefna ýmiss kon-
ar. Hipparnir vildu hverfa aftur til
náttúrunnar og efla frið í heimin-
um, börðust gegn hvers kyns
stríðsrekstri og kerfisþrælkun.
Þegar líða tók á áttunda áratuginn
beið þessi hugsjón skipbrot, mikið
til vegna þess að breytingarnar létu
á sér standa og afleiðingar ofskynj-
unarlyfjanna reyndust allískyggi-
legri en hippana hafði nokkru sinni
órað fyrir. Með tilkomu pönksins
var gömlu hippahugsjóninni end-
anlega sópað fyrir borð að því er
virtist. Nú, 10 árum eftir að pönkið
hóf innreið sína, hníga hins vegar
ýmis rök að því að hugsjónir hip-
panna eigi eftir að öðlast víðtækan
hljómgrunn á nýjan leik. Undan-
farin ár hafa breskar neðanjarðar-
hljómsveitir fengist við að leika
svonefnda sýrutónlist, eða sækad-
elíu á borð við tónlist Grateful
Dead, Pink Floyd og fleiri slíkra.
Hljómsveitin Dr. and the Medics
er einmitt dæmi um slíka sveit, en
þessi sama hljómsveit sló í gegn á
liðnu ári með endurgerð gamla
sýrulagsins Spirit In The Sky.
Skotinn
Karl Wallinger
'Karl Wallinger, fyrrum meðlim-
ur skosku hljómsveitarinnar
Waterboys, er í hópi þeirra sem
hampa hippaboðskapnum. Hann er
allsendis ófeiminn við að túlka
skoðanir sínar í textum á svipaðan
hátt og hipparnir gerðu. Umfram
allt telur Karl Wallinger að heim-
urinn verði að breytast verulega
og hann notar tónlistina til að
koma þeirri skoðun sinni fram.
Honum er að vísu ekkert um það
gefið að vera kallaður ný-hippi en
segist þó frekar vilja gangast við
þess konar nafrigift en einhverri
Helgaipopp
Jónatan Garðarsson
annarri. Þegar honum er bent á að
tónlist hans svipi dálítið til tónlist-
ar ’68 kynslóðarinnar svarar Karl
Wallinger: „Kannski en árið 1968
voru götuvígin reist í París og það
voru róstusamir tímar. En það
gerðist þó eitthvað. Eitthvað sem
var raunverulegt. Núna búum við
í heimi tortryggninnar." Hann lít-
ur með velþóknun til baka til
tónlistarsköpunar Bítlanna, Roll-
ing Stones og annarra sveita og það
gera reyndar fleiri því gamla tón-
listin er sífellt að sækja í sig veðrið
eins og sést ef litið er yfir vinsælda-
lista dagsins í dag. Gamlar dægur-
perjur hippaáranna og bíttímans
lifa góðu lífi og soultónlistin geng-
ur aftur ljósum logum. Gamlar,
gleymdar eða látnar kempur eru
helstu átrúnaðargoð krakka sem
voru með bleiur þegar gömlu lögin
slógu upphaflega í gegn.
„Tímanna
tákn“
Prince hefur sótt mjög í smiðju
sækadelíunnar og lagað þá tónlist
að eigin sköpunarmynstri. Hann
gerir líkt og Karl Wallinger þegar
hann sækir í smiðjur hippanna, en
gengur þó öllu lengra með því að
slá gamla „peace“ merkinu upp á
plötunni Sign of the Times. Það
kunna að vera stórtíðindi í uppsigl-
ingu, ef það reynist rétt, sem sumir
vilja halda fram, að Prince hafi
einmitt hitt naglann á höfuðið með
plötunni „Tímanna tákn“. Friðar-
boðskapur poppara um allan heim
er ekki nein ný bóla, en þó hipparn-
ir hafi gengið langt í kærleiks-
boðskap sínum hér á árum áður
hefur poppurum síðustu ára tekist
að ganga enn lengra að einu leyti.
Hipparnir voru duglegir við að út-
deila ást sinni og umhyggju á sama
tíma og þeir höfnuðu veraldlegum
gæðum, í orði kveðnu í það
minnsta. En popparar níunda ára-
tugarins láta verkin tala. Live Aid
tónleikarnir orkuðu meiru en Wo-
odstock tónleikamir, ef tillit er
tekið til þeirra fjármuna sem söfn-
uðust í tengslum við Live Aid. Það
fé fór til líknarmála og enn linna
popparar ekki látunum því þeir eru
sýknt og heilagt að safna fé til
styrktar hinu eða þessu málefninu.
Þess vegna má með sanni segja að
mannúðar- og friðarbaráttan sé of-
ar á blaði nú en árin eftir 1968. Þá
hefur annar angi þessa mannúðar-
starfs snúið að verndun lífríkisins
og lýsir það sér meðal annars í
þeirri hreyfingu meðal poppara að
vernda dýrategundir sem eru í út-
rýmingarhættu.
Grasrótin
Þessari baráttu fylgir aukin til-
hneiging poppara til neyslu á
jurtafæði og hafa slagorð eins og
„Meat is murder“ og fleiri slík ve-
rið í hávegum höfð. Þetta eru
hvorutveggja í senn, leifar frá
hippatímanum þegar fólk sneri sér
að neyslu lífræns ræktaðs græn-
metis og ávaxta í stað kjötneyslu
og afleiðingar af baráttu friða-
hreyfinga á borð við Greenpeace,
sem eiga rætur sínar meðal gam-
alla hippahópa. Það er því ljóst að
grasrótarhreyfing hippanna hefur
ekki alveg verið rifin upp með rót-
um á pönktímanum eins og útlit
var fyrir um tíma.
Það má allt eins gera því skóna
að aukin umræða um stjömu-
stríðsáætlanir, útrýmingarstríð
kjarnorkuvopna og atvik á borð
við Chemobylslysið hafi ýtt undir
endurhvarf ungs fólks til hippa-
hugsjónanna. Þekktar og óþekktar
hljómsveitir leita nú í æ ríkara
mæli til tónlistar hippaáranna og
tíminn mun leiða í ljós á hvem veg
úrvinnslan verður. Sennilegast er
þó að ekki verði um hreint aftur-
hvarf eða endurreisn hippahug-
sjónarinnar að ræða heldur
einhvers konar samruna gamalla
og nýrra hugmynda sem koma til
með að leiða til nýs gróskutímabils
í popptónlist og breyttra lífsvenja
ungs fólks. Hver svo sem þróunin
verður, er ákaflega ólíklegt að við
eigum eftir að upplifa jafn róstu-
samt umbreytingaskeið og gerðist
á tímum hippanna, þegar djúp gjá
myndaðist á milli tveggja kynslóða
hvað alla hugmyndafræði og lífs-
skoðun varðar.
Karl Wallinger minnir óneitanlega
á hippa með þessi kringlóttu Lenn-
on gleraugu, enda viðurkennir
hann ágæti hippahugsjónarinnar.