Dagblaðið Vísir - DV - 07.03.1988, Qupperneq 16

16
Spumingin
Hver er uppáhalds-
drykkur þinn?
Margrét Hagalínsdóttir: Ætli þaö sé
ekki bara te.
Erla Vignisdóttir: Þaö er kók.
Kristín Valdimarsdóttir: Trópí.
Kristín Kristmundsdóttir: Kóka kóla.
Harpa Theódórsdóttir: Kók, en mér
finnst vatnið líka mjög gott.
íris H. Þórisdóttir: Southern Com-
fort.
MÁNUDAGUR 7. MARS 1988.
Lesendur dv
Að fylla út skýrslu á víðavangi:
Hvemig en ekki hvar
Bréfritari treystir lögreglumönnum betur til þess að útfylla skýrslur á slys-
stað. „Lögreglan hefur allt er til þarf að þessu leyti,“ segir hér.
B.G. skrifar:
í hinum nýju umferöarlögum, sem
tekiö hafa gildi, er margt sem kemur
spánskt fyrir sjónir. Eitt er þessi
skýrsla sem við ökumenn eigum að
fylla út sjálfir veröum við fyrir
óhappi á götum eða vegum úti.
Talsverðum tima og peningum er
eytt í að sýna framkvæmd þessa, t.d.
í sjónvarpsþætti frá einhverjum
samtökum sem kalla sig Fararheill
til framtíðar og er sennilega félags-
skapur á vegum tryggingafélaganna.
í þessari sjónvarpsauglýsingu má sjá
tvo menn bjástra með skýrsluform í
höndum og virðast þeir eiga að vera
að fylia út formið en það sést auðvit-
að aldrei hvernig þeir standa að
útfyllingunni í úðarigningu á götu
úti.
Þeir eru bara látnir handíjatla
eyðublöðin eða blaðið og segja svo
allt í einu: aUt í lagi! - En hvernig á
að standa að því að útfylla skýrsl-
una? Á það að gerast inni í öðrum
hvorum bílnum, sem lendir í óhappi,
eða úti á götunni? Hvorugt er hægt,
að mínu mati, ef vel á að vera, þar
sem engar aðstæður eru til pappír-
svinnu á götu úti eða inni í bíl. Til
þessa verður annaðhvort að hafa hjá
sér í bílnum harða möppu eða spjald,
sem hægt er að nota undir skýrsluna
tii að skrifa á, eða gera það á vélar-
húsi annarrar hvorrar bifreiðarinn-
ar og þá úti. Eða á sérhver bílstjóri
aö kaupa sér spjald eða möppu til að
nota í tilvikum sem þessum?
Lögreglan er vel útbúin að þessu
leyti því hún hefur allt er til þarf,
mælingartæki og möppu til þess
gerða að taka skýrslu og skrifa niður
og færa inn uppdrátt af aðstæðum á
slysstað. Þetta hlutverk mun hinn
almenni ökumaður aldrei geta tekið
að sér svo vel sé.
Annað er það að í framtíðinni
munu verða mikil brögð að því, ef
menn eiga að sjá um þennan þátt
sjálfir, að ekki veröi skýrslunni skil-
að inn til viðkomandi tryggingafé-
lags vegna þess að menn hér eru
trassafengnir að eðlisfari. Hvor aðili
fyrir sig á að senda sínu tryggingafé-
lagi skýrsluna! Auðvitað græðir
tryggingafélag á því að viðkomandi
sendi ekki skýrslu inn fyrr en eftir
dúk og disk. Margur skussinn og
ökufanturinn mun þvi áreiðanlega
gera sitt til að draga að skila svona
skýrslu. - Kannski hefur það verið
æúun tryggingafélaganna?
En þegar öllu er á botninn hvolft
þá er það mikill ábyrgðarhluti að
henda þeirri ábyrgð, sem fylgir út-
fyllingu tjónaskýrslu á slysstað, á
herðar ökumönmun sjálfum og
munu þar einhverjir bera skarðan
hlut frá borði áður en langt líöur.
Þetta fyrirkomulag ætti aö endur-
skoða hið allra fyrsta og raunar fleiri
þætti hinna nýju umferðarlaga, t.d
skyldunotkun ljósa, beltanna og enn
fleira.
Hugleið-
ingar um
viðhorf
aldraðra
J. P. skrifar:
Aldraö fólk myndar ekki þrýsti-
hóp. Þaö hefur flest unnið störf
sín á hljóðlátan hátt og af aiúð
og samviskusemi. Tvær heims-
styijaidir hefur það lifaö og á
milli þeirra mikil verösveifluár
og illræmd kreppuár. Þetta hefur
oftast veriö láglaunafólk en með
ráödeiid og skynsamlegum lifn-
aðarháttum haföi því tekist að
aura saman smáupphæðum til
eliiáranna en póhtíkusarnir og
óábyrgir samningamenn um
kaup og kjör sáu fyrir því að þær
brunnu að mestu upp í verðbólg-
unni.
Enn þann dag í dag eru til stofn-
anir sem eru með fé almennings
án verðtryggingar og komast upp
með það! Þessu aldraða fólki er
ýtt út af vinnumarkaðinum nema
þá helst ef um hálaunamenn er
að ræða, þeim er séð fyrir ein-
hverju.
Aldraða fólkið gerir ekki kröfu
tíi að fá sparifé landsmanna að
láni til langs tíma með niður-
greiddum vöxtiun til náms eða
húsbygginga. Það er þakklátt fyr-
ir allt sem fyrir þaö er gert, og
þá ekki hvað síst fyrir ellilaunin
og tekjutrygginguna frá Trygg-
ingastofnun ríkisins. En varla
þætti hálaunahópunum eða
eyðsluklónum mikið til þeirra
koma. Þetta fóik getur lifað af
þeim vegna þess að það kann með
peninga að fara.
Aidraða fólkið er ríkinu einnig
þakklátt fyrir fjölmiðlana enda
þótt þaö getí nú varla skihö sumt
í fari þeirra, svo sem t.d. að hafa
skákþátt með skýringum í út-
varpinu og spila á grammófón í
sjónvarpinu - en ekki öfugt!
Það nær því heldur ekki hvers
vegna spilað er af kappi á
grammófón eitthvert garg á meö-
an flutt er talaö orð, og að sjálf-
sögðu bæöi á undan og eftír. Þaö
virðist vera eitthvert lögmál eða
tiska en er mörgum til sárra leiö-
inda og aðstandendum til Mtíls
sóma, svo ekki sé meira sagt.
Ýmsir góðir þættír með töluðu
orði eru einnig rifnir í sundur á
þennan hátt og ná því ekki til
hlustenda sem heildar.
Nú standa þessir fjölmiðlar á
tímamótum. Undir stjóm hæstv.
menntamálaráöherra, Birgis
ísleifs Gunnarssonar, munu inn-
an tíðar hefjast í sjónvarpinu
þættir, hannaðir tíl fræðslu, um
íslenskt mál til aö byrja með, von-
andi á fleiri sviðum síöar. Ef
gfammófóngargið minnkar að
sama skapi þá væri vel farið.
Muniö það, góðir fjölmiðlamenn,
að það er tvennt ólíkt, grammó-
fóngarg og tónhsL
i sima
27022
miUi kl.
13 og 15
eða skrifið
„Perestrojka" SÍS
ekkert „g1asnost“
Gamall samvinnumaður skrifar:
Það er varla hægt að segja, að
gleði sé í höll samvinnumanna,
eins og Goðmundar á Glæsivöllum,
þótt í góðsemi vegi hver annan á
báðum þeim bæjum. - Svo mikil
eru þessi tíðindi og mönnum hug-
leikin, að menn nenna ekki einu
sinni að ræða gengisfellingu mótí
markmiöum ríkisstjórnarinnar
nema til málmynda.
Tvennt vekur sérstaka athygli á
þessu stígi málanna: í fyrsta lagi,
að þeir Erlendur og Valur virðast
hafa gleymt gömlum væringum og
tekið saman höndum um að bola
óskabarni sínu, Guðjóni B. í burtu,
þegar í ljós kom, að hann ætlaði sér
að gera það sem hann hélt, að hann
væri ráðinn til, sem sé að stjóma
Sísinu.
Ráð þeirra til þess var að láta
rannsaka ofan í kjöhnn fjármál
Guðjóns B., bæði einkahagi og
launamáhn. Hið síðamefnda ættí
að vera hæg heimatökin, því hann
hefur verið launaður af Sísinu hk-
lega allan sinn starfsaldur, og
a.m.k. síðustu árin, samkvæmt
persónulegu samkomulagi við Er-
lend - sem Erlendur virðist nú,
a.m.k. að einhverju leyti, hafa
gleymt. Enda er ekki ótítt, að minni
manna hraki með aldrinum. En á
þá SÍS-forstjórinn fyrrverandi enga
sök, ef hann liefur þegjandi látið
undirmann sinn hlunnfara Sísið
um milljónir á undanfórnum
ámm?
Annars vekur það sérstaka at-
hygli, aö þeir Erlendur og Valur
skuh velja þessa leið. Ætli það getí
verið, að þeir þekki það af sjálfum
sér, að þarna sé mannskepnan
veikust fyrir?
í öðm lagi er athyghvert það vald
sem einum manni er fengið í þessu
máh, Geir Geirssyni, endurskoð-
anda. Ekki verður betur séð en það
velti á hans valdi, hverjir verði við
stjórnvöl SÍS-veldisins í næstu
framtíð. Finni hann ávirðingar á
Guðjón B. er Guðjón úr Samvinnu-
sögunni og með honum þeir sem
stutt hafa hann, ásamt þeim sem
hann hefur stutt sjálfur.
Þar með mundi margur góður
maðurinn hrekjast frá Samband-
inu. Finni Geir þær ekki, fehur
hann í ónáð hjá Val og Erlendi og
getur raunar ráðiö nokkru um það,
með afgreiðslu sinni á máhnu, hver
staða þeirra verður innan Sam-
bandsins eftir.
Hvar venjulegur samvinnumað-
ur og félagi í kaupfélagi stendur í
þessu máh, eða hvar á vogarskál
hans lóð getur fallið, er vandséð í
þessari perestrojku samvinnumála
á íslandi. En svo mikið er víst, að
hún verður varla köhuð glasnost.
„Varla gleði í höll samvinnumanna", segir bréfritari. - Hinir þrír stóru sem helstir eru til sögu nefndir: Valur
Arnþórsson, Erlendur Einarsson og Guðjón B. Ólafsson