Dagblaðið Vísir - DV - 16.02.1989, Síða 15

FIMMTUDAGUR 16. FEBRÚAR 1989.
15
Sorpböggunarstöðin í Árbæ
Tilefni þessara skrifa minna er
sorpböggunarstöðin sem verið hef-
ur til umræðu að undanfornu. Sitt
sýnist kannski hveijum um hana
en okkur Árbæingum, a.m.k. lang-
flestum, þykir málið slæmt og
framkoma borgaryfirvalda fyrir
neðan allar hellur. Borgarstjóm
ákveður að reisa sorpböggunarstöð
í nágrenni við íbúðarhúsnæði, mat-
vælaframleiðslufyrirtæki og úti-
vistarsvæði. Þetta er gert þrátt fyr-
ir að böggunarstöðin sé alls ekki
inni á skipulagi fyrir þetta svæöi.
Auðvitað er svo að margir hugsa
eins og við Árbæingar og vilja ails
ekki fá slíka starfsemi nærri sínum
húsdyrum, þrátt fyrir að sorpið
komi jafnt frá Árbæingum sem
öðmm. Við hljótum þó flest að vera
sammála um að ekki er hægt að
bjóða upp á slíka nálægt við byggð.
Svona starfsemi þarf að vera á
þokkalega fríu svæði, langt frá
íbúðum og matvælafyrirtækjum.
Óþrifnaður - staðsetning
Talað hefur verið um að ekki
verði óþrifnaður frá stöðinni.
Hvemig getur bara nokkrum
manni komið til hugar aö það
standist? Við erum að ræða um
fjarlægö frá mannabústöðum upp
á ca 300 metra. Getur það verið að
allt í einu sé sorp orðið svo viðráð-
anlegt að ekki sé lengur af því lykt,
rottur hafi ekki lengur áhuga á því
og vindurinn sé hættur að hreyfa
það? Víst er sagt að þetta verði allt
innandyra. Þama verða þó stöðugt
á ferðinni bílar með sorp. Hvað
skyldu þeir annars verða margir á
dag með sorp frá öllu Reykjavíkur-
svæðinu með tæplega 100 þús.
íbúa? Á stöðinni yrðu líklegast
Kjallariiin
Steinn Ólason
lögreglumaður
stórar innkeyrsludyr fyrir bílana.
Gæti lyktin ekki komið þaðan út
og breiðst út? Ríkjandi vindátt -
austanáttin - bæri lyktina svo yfir
hverfið og jafnvel alla borgina.
Sorpböggunarstöðin sem shk er
ekki það sem við mótmælum held-
ur hitt að við viljum ekki fá hana
upp að dymm hjá okkur. Helst
þyrfti hún að vera staðsett þannig
að engin óþægindi yrðu af henni
og þá er helst að taka óbyggð svæöi
undir hana, ekki nær íbúðarhús-
næði en einhverja kílómetra og þá
líka hugsað um vindáttirnar, hvert
lyktin bærist.
Með þessari staðsetningu, sem
rætt hefur verið um, við húsdyrnar
hjá okkur, hefur líka komið upp sú
staða að vatnsból okkar, Bullaugu,
er í nágrenninu. Ef mér skjátlast
ekki þá er vatn tekið þaðan og veitt
í Árbæjarhverfið. Þar með eru fyr-
irtæki eins og Vífiifell, Ölgerð Egils
Skallagrímssonar og önnur mat-
vælafyrirtæki með vatn þaðan.
Þessu vatnsbóh verður þá bara lok-
aö, eða hvað?
Eiturefni
Nýlega heyrði ég um að þarna
ætti að safna saman eiturefnum og
öðrum hættulegum úrgangi, flokka
hann og senda á tilheyrandi staði,
jafnvel til útlanda til eyðingar. Er
virkilega einhver sem getur
ábyrgst að eiturefnin geti ekki bor-
ist út í andrúmsloftið og þá yfir
alla borgina með austanáttinni?
Hver er svo fuhkominn að geta tek-
ið þessa ábyrgð? Hvaða hætta skap-
ast af meðferð þessara eiturefna,
t.d. ef eldur kæmi upp í stöðinni?
Árbæjarhverfið er stutt frá en það
er ekkert langt í Breiðholtshverfin
eða austurhluta borgarinnar þegar
eiturgufur væru komnar í loftið.
Ég minni aftur á austanáttina sem
oft er hér.
Getur verið að þessi staðsetning
sé sú heppilegasta sem völ er á?
Hvar verður sorpið svo urðað? Ein-
hver staðsetning hlýtur að vera
ákveðin.
Þvottahús ríkisspítalanna er
stutt frá fyrirhugaðri staðsetningu,
skyldi það hafa einhver áhrif á loft-
ræstikerfið þar að fá í nágrennið
ólykt frá sorpúrgangi? Vilt þú, les-
andi góður, kannski finna sorplykt
af rúmfötunum ef þú lendir á spít-
ala?
Fasteignasalar hafa haft á orði
að verð fasteigna í nágrenni fyrir-
hugaðrar sorpstöðvar muni lækka
í kjölfarið, heyrst hafa spár um allt
að 10-15% verðlækkun. Getur ver-
ið að við, eigendur fasteigna í Ár-
bæjarhverfi, þurfum að fara að
taka á okkur eignaskerðingu vegna
slíkra ákvarðana kjörmna fulltrúa
okkar í málefnum borgarinnar?
Hvar er réttur okkar til ákvarðana
um nágrenni okkar, til hvers er
aðalskipulag í borginni ef ekki á
að fara eftir því?
Enginn áhugi?
Getur það verið að borgarfulltrú-
ar okkar, bæði í meirihluta og
minnihluta, því hér í hverfinu búa
atkvæöi frá öllum flokkum sem
bjóða fram í borginni, hafi ekki
meiri áhuga á vilja þessara sömu
atkvæða? Þetta er kannski ekki
nógu stór hópur, bara nokkur þús-
und manns. Eða eru þetta bara at-
kvæði sem ekki skipta máh?
Hvemig eigum við, kjósendur þess-
ara borgarfulltrúa, að bregðast við
í næstu kosninginn eða jafnvel
prófkjörum? Vilji okkar er ekki
virtur, eignir okkar skertar um
mörg hundruð þúsund kr. og jafn-
vel á aðra milljón miðað við spár
manna um verðlækkun fasteigna
hér. Ég minni á að 1978 tapaði Sjálf-
stæðisflokkurinn borginni með htl-
um mun. Þetta er ahs ekki hótun
heldur verið að tala um hugsaniega
breytingu á afstöðu til borgarfuh-
trúanna sem nú eru, þegar aftur
kemur að kosningum. Þetta mál
verður ahs ekki gleymt þá.
Mér hefur kannski yfirsést það
aö munurinn mihi Sjálfstæðis-
flokksins og svo hinna flokkanna
er það mikih að umræðumar og
atkvæðagreiðslumar á borgar-
stjómarfundunum séu ekki nógu
spennandi og því eigi að jafna
þennan mun aðeins út. Kannski
vhja sjálfstæðismennimir, sem
fyrir þessum ákvörðunum standa,
ekki svona mörg atkvæði næst. Eða
af hveiju er reynt að fæla atkvæðin
sín frá sér?
Síðustu daga hefur verið í gangi
undirskriftasöfnun meðal íbúa Ár-
bæjarhverfis þar sem fyrirhugaðri
staðsetningu er harðlega mótmælt.
Þátttakan lofaði góðu, fólk leitaði
jafnvel að hstum th að verða öragg-
lega með ef ekki haföi náðst í það
í fyrstu atrennu.
Vilji Árbæinga er alveg á hreinu,
sorpböggunarstöðin er ekki vel-
komin th okkar, við vhjum hana
ekki í nágrennið. Þess vegna skora
ég á aha þá sem sitja í borgarfuh-
trúastöðum og vhja taka mið af
vhja íbúanna sem greiddu þeim
atkvæði sitt í síðustu kosningum.
Bregðist okkur ekki, finnið annan
stað undir sorpböggunarstöðina.
Steinn Ólason
„Sorpböggunarstöðin sem slík er ekki
það sem við mótmælum heldur hitt að
við viljum ekki fá hana upp að dyrum
hjá okkur.“
Valdapýramídi fjármagnsins
Mörg undarleg fyrirbæri hafa sko-
tið upp kollinum í þessu þjóðfélagi
nú í vetur og hkast til séríslensk,
að minnsta kosti ef litið er á það
hvernig þau em meðhöndluð af
þeim sem taka eiga á þeim þegar
þau koma upp á yfirborðið. - En
sleppum því að sinni.
Hins vegar er vel þess vert að
átta sig á því hvort við lifum í lýð-
ræðisþjóðfélagi. Hvað er lýðræði? -
Hér fara að vísu fram lýðræðisleg-
ar kosningar. - En hveijir eru það
sem stjóma? Og hveijir eru það
sem eiga að stjórna landinu? Em
það kjömir fulltrúar þjóðarinnar,
ríkisstjórnin eða steintröll í kerf-
inu? - Stjórnarandstaðan í pen-
ingastofnunum landsins sem for-
sætisráðherra sagði erfiðasta við-
ureignar?
Hvers vegna
fyrrverandi aiþingismenn?
Það undarlega fyrirkomulag
virðist ríkjandi að starfsfólk í ríkis-
bönkunum á þess engan kost að
vinna sig upp í bankastjórastöðu,
hversu hæft sem það kann að vera
th starfsins - hejdur senda stjórn-
málaflokkarnir menn sem gegnt
hafa þingstörfum. Svo má spá í það
hvers vegna slíkt er gert?
Og íhaldið er svo lánsamt að hafa
getað komið fyrir í bankastjóra-
stöðum í ríkisbönkunum afdönk-
uðum þingmönnum sem flokkur-
inn var orðinn í vandræðum með
á Alþingi. - Þar geta þeir síðan rek-
ið illvígari póhtík en nokkru sinni
fyrr. Eins og nú hefir komið í ljós
hvað snertir framferði Sverris Her-
mannssonar.
Sameinaðir stöndum vér!
Óskiljanleg samstaða hefir skap-
ast hjá ólíkum þjóðfélagshópum
gegn allri viðleitni stjórnvalda th
að ná tökum á efnahagserfiðleik-
unum sem fijálshyggjan skóp. -
Kjallariim
Aðalheiður Jónsdóttir
verslunarmaður
Langt sýndist gengið þegar Versl
unarráð kærði th bankaeftirhtsins
að ráðherrar og bankaráðsmenn
hefðu talað saman.
Undarlega hljómar líka að Al-
þýðusambandið skuli skipa sér í
sveit með atvinnurekendum og
öðmm fjármagnseigendum í bar-
áttu gegn skattlagningu fjármagns-
tekna, lækkun vaxta og niðurfell-
ingu lánskjaravísitölu.
Hverjir innan ASÍ hagnast á ok-
urlánum? Em það almennir félags-
menn eða einhveijir aðrir? Gaman
væri að fá svar við því. Einhverjir
hljóta það að vera. Annars mundi
ASÍ ekki styðja valdapýramída
fjármagnsins af slíku ofurkappi.
Er eðlilegt að halda þannig á
málum lífeyrissjóðanna að þeir
skili margföldum arði en láta sig
engu varða þótt þeir sem stöðugt
greiða fé af launum sínum th að
byggja þá upp örmagnist undir
byrði okurlána, ef þeir þarfnast
lánsfiár, kannski missi aleiguna
eða ef til vill gjaldi fyrir það með
lífi sínu?
Er þetta ekki líkast því að þetta
fólk hefði verið skyldað th að ala
upp rándýr og dýrið heföi rifið það
á hol?
Bráðum kemur betri tíð?
En ef th vih á þessi siðlausa láns-
kjarastefna eftir aö víkja fyrir rétt-
látari leiðum. - Ef ríkisstjómin fær
frið th að koma þeim fyrirætlunum
sínum í framkvæmd að leggja láns-
kjaravísitöluna niöur um næstu
áramót og koma böndum á gráa
markaðinn þá er ekki víst að
flaumósa fréttamenn þurfi að blása
sig út yfir fylgistapi ríkisstjómar-
innar eins og þeir hafa gert að und-
anförnu.
Fjölmiðlafár
Það var næstum því merkheg
upplifun að horfa á þáttinn á Stöð
2 31. jan. þar sem tveir fréttamenn
ræddu við forsætisráðherra. Ekki
er unnt að fara hér langt út í að
rekja þennan þátt en ef að hkum
lætur hefur hvorki forsætisráð-
herra né ríkisstjórnin tapað á hon-
um. Oft hafa fréttamenn útvarps
og sjónvarps iha látið. En svo mik-
ið gekk á fyrir þessum að engu var
hkara en þeir ætluðu að hakka for-
sætisráðherra í sig. - Þarna kjöft-
uðu þeir, stundum báðir í einu með
handleggjaslætti og ólátum, svo oft
leit út fyrir að þeir myndu hendast
upp úr sætum sínum og ráðast á
forsætisráðherra með pústrum.
' Hins vegar sýndist Steingrímur
sallarólegur - líklega htið á þetta
sem ómerkilegan látbragðsleik og
fuglakvak.
En fyrst ég fór að minnast á fjöl-
miðlamenningu ætla ég að taka
smádæmi til viðbótar: Ekki er langt
síðan einn starfrinaður ríkisíjöl-
miðils gaf þá skýringu á afstöðu
sinni til ríkisstjórnarinnar að hann
teldi það skyldu sína að vera ahtaf
á móti ríkisstjórnum, hvort sem
það væri nú svo eða ekki. Andstæð-
ingur hennar skyldi hann vera
hvort sem verk hennar væru góð
eða slæm. Menn með slíku hugar-
fari ættu að hafa vit á að gefa sig
ekki í fjölmiðlastarf, þar sem þeir
geta valdið háskalegri mengun því
sannað þykir að fjölmiðlar séu
mjög skoðanamótandi.
Það verður ekki sagt að ríkisfjöl-
miðlamir séu eftirbátar í þessum
efnum enda veit húsbóndinn á
þeim bæ að sjálfsögðu hvað th hans
friðar heyrir og að gott er inn á
mhli skrautsýninga um Davíð
Oddsson að taka að sér handleiðslu
í landsmálapólitíkinni.
Vörður réttlætisins
Undarlega mikið var gert af því
að tala við Sverri Hermannsson um
vaxtamál og láta hann kasta úr
klaufunum. Helst hefði mátt ætla,
að þessi nýskipaði bankastjóri
Landsbankans væri orðinn yfir-
maður allra þar á bæ, eða var th-
gangurinn sá að ná fram hápunkti
áróðurstækninnar?
En svo kom upp undarleg staða
- allt í einu þagnaöi hávært gaspur
Sverris Hermannssonar. Það var
sem fjölmiðlar heföu misst ahan
áhuga á bankastjóranum. Hvað
haföi gerst? Hehsíðugrein í Morg-
unblaðinu gaf reyndar thefni th
hugleiðinga. Voru þetta eftirmæh?
Víst gat svo verið. Þama var mikið
lof og lítið annað. Skrifað stóð:
„Persónueinkenni Sverris að
standa vörð um réttlætið...“ - Þetta
var reyndar eins og lítið geislabrot
úr öllu því safni sem persónuleik-
ann prýddi.
En hvað var oröið af Sverri?
Haföi hann gufað upp eða var hann
lagstur undir feld? Eða kannski að
leita sannleikans? Varla var von
að fjölmiðla langaði að tala við
bankastjórann ef hann var kominn
út á shka braut.
Hins vegar var Sverrir ahs ekki
í þess háttar hugleiðingum heldur
einmitt lagstur undir feld - th að
gá að því hvort hann gæti ekki
fundið betra ráð - og snúið á þetta
fyrirbæri allífsins. - Svo ekki þyrfti
Ógurvík hf. að verða eilífur „höfuð-
verkur".
Því bankastjóranum, sem getur
þuhð upp úr sér hehu kaflana úr
Njálu, fannst að sjálfsögðu sem
hann sæi þann mikla héraðshöfð-
ingja er undir feld lagðist þá er slík-
an vanda bar að höndum - að þing-
heimur allur hugðist th bardaga
ganga og fann þar þá lausn er
bjargaði þjóð hans á örlagastund.
Jarðsettir í kyrrþey
En er Sverrir annars í nokkrum
vanda? Varla á hann erfitt með að
sanna það fyrir sjálfum sér og öðr-
um fyrir 15. febrúar að hann sé
ekki lengur stjórnarformaður í
hlutafélaginu sínu? Og þótt hann
hafi skrifað undir skjal í ógáti eða
af gömlum vana, hvað með það?
Hér gera menn varla veður út af
öðrum eins smámunum. - Slíkt
gerist aðeins í alvöruþjóðfélögum.
Og þótt eitthvað fleira kunni að
vera í sjónmáli em öryggisverðir í
öhum áttum.
Innan valdapýramída íhaldsins
þurfa menn ekki að vera uggandi
um líf sitt, þótt einhveijir maðkar
kunni að finnast í mysunni. Þeir
eru aðeins jarðsettir í kyrrþey. Og
ekki meira um það.
Og nú hefir formaður Sjálfstæðis-
flokksins komið auga á þörfina fyr-
ir að fá fleiri svo htríka persónu-
leika inn í bankakerfið. Og for-
svarsmenn gráa markaðarins hafa
þakkað bankastjóranum fyrir
vasklega framgöngu. - Og htríkur
bankastjóri hefur boðið öhum
„gleðhegt grátt ár!“.
Aðalheiður Jónsdóttir