Dagblaðið Vísir - DV - 18.03.1989, Síða 22

22
LAUGARDAGUR 18. MARS 1989.
HÓTEL TIL LEIGU
Leigutilboð óskast í Hótel Flókalund fyrir starfsárið
1989 sem er frá ca 1 /6-30/9.
Nánari upplýsingar veitir Hjörleifur Guðmundsson,
Urðargötu 19, Patreksfirði, sími 94-1178, eftir kl. 19
á kvöldin.
Tilboð skulu hafa borist fyrir 1. apríl nk.
Stjórn Orlofsbyggðarinnar Flókalundar.
Sumarafleysingar
Menn vantar til að leysa af brunaverði í Slökkviliði
Hafnarfjarðar vegna sumarleyfa. Umsóknir berist
undirrituðum fyrir 1. apríl nk. Eyðublöð fyrir umsókn-
ir eru á varðstofu Slökkvistöðvarinnar við Flatahraun.
Slökkviliðsstjóri.
ÚTHLUTUN STYRKJA
ÚR SÁTTMÁLASJÓÐI
Umsóknir um utanfararstyrki og verkefnastyrki úr
Sáttmálasjóði Háskóla íslands, stílaðar til háskóla-
ráðs, skulu hafa borist skrifstofu rektors í síðasta lagi
30. apríl 1989.
Tilgangi sjóðsins er lýst í 2. gr. skipulagsskrár frá 29.
júní 1919, sem birt er í Árbók Háskóla Islands 1918-
1919, bls. 52.
Umsóknareyðublöð og nánari úthlutunarreglur, sam-
þykktar af háskólaráði, liggja frammi í skrifstofu Há-
skóla Islands hjá ritara rektors.
ATHUGIÐ!
Síðasta blað fyrir páska
kemur út
miðvikudaginn 22. mars.
Fyrsta blað eftir páska
kemur út
þriðjudaginn 28. mars.
AUGLÝSENDUR!
Hafið samband sem fyrst,
í síðasta lagi fyrir kl. 17 mánudaginn 20.
mars.
AUGLÝSINGAR
Þverholti 11 - sími 27022
Hvalket sem
fréttamatur
Síðastliðið þriðjudagskveld var haldin hvalketsveisla i Sjónvarpinu á kostnað Grænfriðunga.
Sumir fréttamenn kalla það gúrku-
tíð á sumrin þegar stjómmála-
menn leggjast í ferðalög eða sólböð
ellegar sitja að búum sínum og
hirða ekki um að bjarga lands-
mönnum frá glötun meö því að
finna upp nýja skatta og vísitölur.
Þá sitja fréttamenn eftir á hálf-
mönnuðum fréttastofum og rit-
stjómum meö sveittan skallann og
kunna engin ráð til að seðja hina
óseðjandi fréttahít sem þeir hafa
sjálfir búiö til og krefst þess sífellt
að fá nýjar fréttir til að jóðla.
Þá em afleysingamenn sendir
með ljósmyndara á tjaldstæðið í
Laugardal til að spyrja erlenda
ferðamenn hinnar eilífu spuming-
ar sem aldrei verður fullsvarað:
„How do you like Iceland?"
Á þessari gúrkutíð, þegar frétta-
menn mega oftar en ekki snapa
gams, em þeir þó ekki öllum heill-
um horfnir, því að í veröldinni era
auk stjómmálamanna starfandi
ýmiss konar stofnanir og fyrirtæki
sem hafa það á stefnuskrá sinni að
búa til fréttir handa hungraðri
heimspressunni.
Mörgum feitum bita hafa til að
mynda Grænfriðungar lætt að
fréttamönnum heimsins gegnum
tíðina, enda er svo komið bæði á
islandi og í Ameríku að hvalket er
talið vera einhver undirstöðubesti
fréttamatur sem til er.
Síðastliðið þriðjudagskveld var
haldin hvalketsveisla í Sjónvarp-
inu á kostnað Grænfriðunga. Því
miður komst undirritaður ekki í
þá veislu; var í ferðalagi tvöhundr-
uð ár aftur í tímann, nánar tiltekið
í miöri frönsku byltingunni aö
fylgjast með þeim Danton og Robe-
spierre í Regnboganum og var að
velta þvi fyrir sér að Samstaða í
Póllandi ætti að bjóða þeim Lekk
Valesa og generál Jarúselskí að
útvega þeim barnapíu svo að þeir
kæmust saman að sjá myndina.
Franska byltingin kemur hval-
ketsveislunni að sjálfsögðu ekkert
við og þaðan af síður ástandiö i
Póllandi, nema hvaö ég er að reyna
að útskýra þaö hér að ég var svo
upptekinn í byltingunni að ég
missti af hvalaveislunni.
Síðan þessi veisla var haldin hef
ég varla heyrt um annað talað, svo
að mér er eiginlega farið að finnast
að ég hafi verið í hópi veislugesta.
Aöalrétturinn í veislunni var
heimildakvikmynd eftir Magnús
Guðmundsson og hét „Lífsbjörg í
varpið að ailt sé nú ekki eins og
best verður á kosið í umhverfi okk-
ar.
Hlutverk fréttamanna er augljós-
lega að flytja fréttír og það hlutverk
rækja þeir af yfirþyrmandi skyldu-
rækni. Það er auövitað líka í þeirra
verkahring að leita uppi fréttir til
að segja okkur hinum og það hlut-
verk ferst þeim stundum ekki
nema svona í meðallagi vel úr
hendi, því að þrátt fyrir kappið við
aö verða fyrstur með fréttina virð-
ast fréttamenn oft vera ótrúlega
seinir á vettvang. Yfirleitt koma
þeir þegar skaðinn er skeður.
Og að sjálfsögðu er það ósann-
gjamt aö ætlast til þess af frétta-
mönnum að þeir búi yfir spádóms-
gáfu og geti sagt fyrir um óorðna
hluti og varað okkur við. Hins veg-
ar ættu þeir sem stööugt em að
fylgjast með umhverfi sínu að vera
nægilega vel vakandi til að taka
eftir því hvort einhvers staðar er
farið að ijúka - í stað þess að bíða
og fylgjast með eldsvoðanum og
hringjá síðan á slökkviliðið þegar
allt er um garð gengið, allt bmnnið
sem brunnið gat.
Þaö er eins og fréttamenn séu
þreyttir í augunum. Þeir eiga erfitt
með að koma auga á það smáa sem
gerist í kringum þá. Þeir sjá ekkert
athugavert við það þótt brunnlokið
Uggi við hliðina á brunninum. Það
er ekki þeirra deild. En þegar barn-
ið dettur ofan í bmnninn mæta
þeir á staðinn og spyrja í ásökunar-
tón: Hver gleymdi að byrgja bmnn-
inn?
Milli Grænfriðunga og frétta-
manna er undarlegt samband.
Vegna sofandaháttar fréttamanna
grípa Grænfriðungar og aðrir til
sífellt fáránlegri aögerða til að
vekja athygli á góðum málstað. Og
því lengra sem þeir ganga þeim
mun meira skrifa blaðamennimir.
Og loks er svo langt gengið að uppá-
komur era farnar að vekja meiri
athygli en mástaðurinn sjálfur; allt
eftir forskriftinni „Tilgangurinn
helgar meðalið."
Og nú er svo komið að maöur
spyr: Helgar tilgangurinn meðalið?
Og fréttamennimir eru orðnir
argir og segja: „Þarf virkilega að
vekja okkur með svona miklum
hamagangi?"
Svarið viö því er vitaskuld „nei“
- ekki nema menn sofi alveg rosa-
lega fast á verðinum.
Þráinn Bertelsson
Fjölmiðlaspjáll
Þráinn Bertelsson
Noröurhöfum" en í eftirrétt var
umræðuþáttur með gáfuðu og víð-
sýnu fólki.
Þaö er mál manna aö aðalréttur-
inn hafi verið ákaílega kraftmikill,
nýstárlegur, sérstakur og eftir-
minnilegur, en sumir segja að des-
erinn hafi ekki farið sérlega vel í
maga.
Hafandi nartað í hvoragt get ég
ekki leyft mér að hafa skoðun á
þessu máh, en bíð spenntur eftir
því að aðalrétturinn verði hitaöur
upp aftur hiö bráðasta og borinn
fram á nýjan leik handa fólki eins
og mér sem missti af veislunni.
Þegar ég segi að Grænfriðungar
hafi mörgum feitum bita lætt að
fréttamönnum heimsins á ég auð-
vitað við það að Grænfriðungar
ásamt með fleiri stofnunum og fé-
lagasamtökum hafi það fyrir eitt
af sínum meginmarkmiðum að búa
til eða matreiða fréttir. í þessum
samtökum er fólk sem hefur látíö
sér blöskra afskiptaleysi umheims-
ins á þeirri rányrkju og mengun
sem getur að líta allt í kringum
okkur svo langt sem augað eygir.
Þessum mikilvægasta þætti í þró-
un alls lífs á jörðinni hafa frétta-
menn steingleymt að sinna, þannig
að þurft hefur samtök eins og
Grænfriðunga og Sjávarsauða-
menn til aö rífa upp blýþung
augnalokin á fréttamönnum til að
fá þá til að segja okkur hinum sem
sitjum innilokuð í skólum, verk-
smiðjum, á skrifstofum og viö sjón-