Dagblaðið Vísir - DV - 28.04.1989, Qupperneq 13

.
FÖSTUDAGUR 28. APRÍL 1989.
Lesendur
Skiptir ekki máli hér
Helgi skrifar:
Það hefur komið fram og haft eft-
ir þeim aðila hjá Húsnæðisstofnun,
sem sér um ráðgjöf til húsnæðis-
kaupenda, að greiðsluerfiðleikar
íbúöarkaupenda minnki ekki í takt
við hærri laun.
Þannig hafi t.d. hjón, sem eru
með 500 þúsund krónur á mánuði
samanlagt, lent í sama vanda og
fólk s'em hefur ekki nema um 50
þúsund krónur á mánuði. - Mér
dettur ekki í hug að þetta sé orðum
aukið, einkum þegar það er haft í
huga að íslendingar hafa yfirleitt
ekkert peningavit og laun skipta
þá ekki hinu minnsta máli.
Kröfur íslendinga eru orðnar svo
gífurlegar að þær eru ekki sam-
bærilegar nema við erlenda
auðkýfinga sem aldrei þurfa að
hafa áhyggjur af morgundeginum
vegna fjármagns sem streymir inn,
annaðhvort frá rekstri milljónafyr-
irtækja eða af frægðinni einni sam-
an. Munurinn er þó yfirleitt sá að
flestir slíkra auðkýfmga eru mjög
miklir vinnuþjarkar sjálfir og
verkfóll eru óþekkt fyrirbæri í
þeirra lífi.
Það má segja að það skipti aldrei
miklu máli fyrir íslending að fá
hærri laun. Ef hann fær þau byrjar
hann alltaf að eyða og eyðslan vex
í takt við tekjuaukninguna. Reynd-
ar erum við íslendingar svo miklar
eyðsluklær og óvitar í fjármálum
að það væri hrein guðsgjöf að missa
sjálfstæðið og láta lands- og fjár-
málastjórn í hendur einhverrar
þeirrar vestrænu þjóðar þar sem
ekki þekkjast þau verkföll og sá
vesaldómur sem hér ríkir og hefur
ríkt frá því við fengum sjálfstæði
að fullu, árið 1944.
Það er áreiðanlega mikið til í því
sem einhver sagði í lesendabréfi í
DV fyrir nokkrum vikum (man
ekki lengur dagsetningu þess
blaðs) að það hefði verið hyggilegra
fyrir okkur íslendinga að bíða með
að krefjast sjálfstæðis okkar frá
Dönum á sínum tíma eins og marg-
ir málsmetandi menn vildu þá.
Tíminn til þess að rífa sig frá
Dönum hefði kannski einmitt verið
nú þegar þeir eru komnir í EB. í
dag væru hér e.t.v. komnir full-
komnir vegir, brýr, flugvellir og
undirgöng (eins og raunin er t.d. í
Færeyjum). Þetta allt höfum við
aldrei efni á að byggja með núver-
andi ástandi sem ætlar augljóslega
að veröa viðvarandi héðan í frá.
NÝJA
SKIPTITILBOÐIÐ
AUÐVELDAR ÞÉR
AÐ EIGNAST
NÝJAN BMW
ÁGÓDUM
KJÖRUM.
Bilaumboðið hf
BMW einkaumboft á íslandi
Krókhálsi 1, Reykjavík, sími 686633
i
i
Hálauna- eða láglaunamenn:
„Erlendu tímaritin eru mörg frábær að efni og fróðleik og ódýrari en þau
íslensku."
íslensk tímarit:
Óhéf legt verð
Erla hringdi:
Ég eins og margir aðrir hef verið
nokkuð iðin við að kaupa og lesa
ýmis tímarit sem eru á boðstólum í
verslunum, bæði innlend og erlend.
Nú er svo komið að ég held að mér
höndum að því er þau íslensku varð-
ar, a.m.k. allflest, vegna hins geysi-
háa verðlags, sem mér finnst vera
allt að því óhóflegt. - Til saman-
burðar má geta þess að elsta íslenska
tímaritið, Vikan, er þó selt á kr. 235,
sem gerir það að verkum að ég kaupi
hana alltaf og ekki bara verðsins
vegna, heldur líka vegna efnisins
sem er mjög fjölbreytt.
Flest tímaritin íslensku eru seld á
399 kr. og það sem hæst fer, tímaritið
Heimsmynd er komiö upp í 417 kr.!
Erlendu ritin, sem eru mörg frábær
að efni og hvers konar fróöleik, eru
seld á þetta 259-350 krónur (t.d. mörg
amerísku blöðin), Paris Match á 311
kr. - og dönsku blöðin, Hjemmet og
Familie Journal, sem alltaf eru sívin-
sæl hér á 175 og 209 krónur.
Það er illa farið ef sala og jafnvel
útgáfa íslenskra tímarita ætlar að
detta niður vegna óhóflegs verðlags.
Nóg eru nú dæmin á markaðinum
um íslenska framleiðslu sem hefur
orðiö að lúta í lægra haldi vegna
verðhækkana sem svo eru raktar til
mikils „tilkostnaðar" eins og það er
kallað.
Ég tel að það megi stórlega minnka
tilkostnað hinna íslensku tímarita,
t.d. með því að hafa þynnri og ódýr-
ari pappír og deyfa glansinn eitthvað
og lækka þannig tilkostnaðinn og
lækka þar með útsöluverð tímarit-
anna. - Þetta vildi ég láta koma fram
áður en allt er um seinan. Kaupend-
ur og lesendur tímarita kaupa þau
ekki vegna útlitsins eða frágangsins,
aðeins vegna efnisins. Verðinu verð-
ur að stilla í hóf, það er komið fram
úr hófi nú.
Þjónusta og viömót:
Skiptir aldur máli?
H.J. skrifar:
Föstudaginn 21. apríl sl. kom ég
í snyrtivöruverslunina „Topp
Class" á Laugaveginum. Þetta var
um eftirmiödaginn, milli kl. 14 og
15. Ég ætlaði að kaupa þar ilmvatn
til gjafa. - Ég bauð afgreiðslukonu
góðan daginn og bað um að fá að
líta á ilmvöfn.
Ég hélt að ég fengi aö lykta af
nokkrum prufum sem yfirleitt eru
á borðum í slíkum verslimum. Af-
greiöslukonan spurði hvort ég væri
að leita aö einhvetju ákveönu ilm-
vatni. „Já,“ sagði ég, en því miður
vissi ég ekki hvernig glasið leit út
og heldur ekki hvað ilmvatnið hét.
Þá segir konan mér að því miður
verði ég að afla mér frekari upplýs-
inga um þaö hvernig glasið líti út
eða þá heiti ilmvatnsins. - Ég þakk-
aði konunni fyrir upplýsingarnar
og labbaði út.
Ég er búin að vera að velta því
fyrir mér hvort ég hefði fengiö betri
afgreiðslu ef ég hefði verið orðin
fullorðin kona. Þar sem ég er að-
eins 18 ára gömul hef ég oft orðið
fyrir baröinu á dónalegu af-
greiðslufólki sem virðist ekki gera
sér grein fyrir því aö við af yngri
kynslóðinni erum lika kúnnar og
eigum að fá aö njóta sömu þjónustu
og fullorðna fólkið.
I