Dagblaðið Vísir - DV

Ulloq
Ataaseq assigiiaat ilaat
Tidligere udgivet som

Dagblaðið Vísir - DV - 01.08.1989, Qupperneq 15

Dagblaðið Vísir - DV - 01.08.1989, Qupperneq 15
ÞRIÐJUDAGUR 1. ÁGÚST 1989. 15 Hervamir - herskylda: Meðal eða markmið Án samkomulags um mæliein- ingar væri nútímaverslim óhugs- andi. En þegar rætt er um efni eins og manninn og samfélag hans ber silgreiningum ekki saman. Sumir segja þetta vegna þess að athugand- inn og tæki hans, hugsunin, séu hlutar viðfangsefnisins og hann geti því ekki skihð sig frá því líkt og efnafræðingur forðast innihald tilraunaglassins. í hinum umdeildu fglagsvísindum er þetta þó talið mögulegt og æskilegt. Vopn er tæki til að drepa fjand- menn, særa þá og valda þeim efna- hagslegu tjóni. Vopn er einungis tæki og getur því hvorki haft vit- und né vilja. Vopnaburður tekur ekki aðeins til þess að menn eigi vopn heldur einnig þess að þeir hafi þekkingu, þjálfun og vilja til að beita þeim á fyrrgreindan hátt. Hervamir er stofnun sem kallar þegna þjóðar til þjónustu og sam- ræmir vopnaburð þeirra í þágu sjálfstæðis hennar. Köllun, viðhorf skilyrðislausrar fómfýsi fyrir mál- stað, hefur því miður horfið úr umtjöliun um vopnaburð. Vopnaburður er hvorki þarfur né óþarfur frekar en dyggðir. í her- vörnum felst hvorki öryggi né trygging og þaðan af síður vernda þær frið frekar en vopnleysi gerir það - heldur er gildi þeirra, að þegnunum gefst kostur á aö gegna þeirri skyldu og njóta þess réttar sem þeir í sameiningu meta vopn- aða vörn samfélags síns. Tilraun til skilgreiningar Að játast undir herskyldu er sið- ferðileg ákvörðun, alveg eins og það er siðferðileg ákvörðun að KjaHarirm Jón Sveinsson sjóliðsforingi að mennt neita henni á þeim grundvelli að viðkomandi telji vopnaburð rang- an. Engan skyldi neyða til að breyta gegn samvisku sinni. Rétt og skyldu skal ekki sundur skilja og þau ber aö skilja sem gagnkvæmt samband þegns og þjóðarheildar með ríkið sem um- boðsaðila heildarinnar. Enginn skyldi heldur hvetja til hervama nema hann sé heill í þeirri afstöðu, m.ö.o. reiðubúinn að binda sig her- skyldu. Hermennskan er lífsskoð- un, grunduð á því siðferðilega gild- ismati að til séu þau verðmæti sem geri lífið þess virði að lifa því og í baráttu fyrir varðveislu þeirra sé jafnvel eigiö líf leggjandi undir. Skortí þennan skilning eru góð vopn haldlaus. Andstaða hermennskunnar er hið ráðandi viðhorf nútímans, hemaðarhyggjan sem bregður fyr- ir hjá hermönnum en er algengari hjá þeim sem ekkert hafa af vopna- burði að segja. í henni em hervam- ir skilgreindar sem verklegt vanda- mál með endanlegri, tæknilegri lausn, gjaman settri fram í tiltekn- um stærðum fjár, liðs og vopna. Hérna birtist tæknihyggja en í henni em engin viðfangsefni virt viðlits nema hægt sé að fást við þau með tæknilegum aöferðum. Með þessu er ekki verið að mótmæla tækni sem slíkri, höfundur er meira að segja hertæknilega menntaður, heldur því firrta við- horfi að tækni sé markmið í sjálfu sér. Að ætla öðrum Ekki er hægt að sitja á hliðarlínu og þykjast vera hlutlægur og fræði- legur því það er ekkert hlutlægt við það að leggja eigið líf undir í vöm samfélagsins. Tveir valkostir eru fyrir hendi en sleppt-og-haldið ruglandin er yfir- gnæfandi. Jafnvel þeir sem segja vopnaburð rangan beita þannig rétt-rangt mælistiku siðfræðinnar, segja vopn óþörf. Þama birtíst nytsemdarsjónar- mið tæknihyggjunnar en það fékk heilbrigt fólk til að stunda tilraunir á fongum í þriðja ríkinu af því að þær vom því þarfar. íslendingar kalla sig friðsama þjóð án þess að skilgreina frið yfir- leitt, þeir hælast af því og áhta aö með því að halda ekki her styðji þeir þessa fullyrðingu sína. Þess vegna ætlast þeir til að aðrar þjóðir komi fram við þá af sérstakri nær- gætni. Um leið sleppa þeir að nefna að þeir em aðilar að hernaðarbanda- lagi því þeir telja sig hafa þörf fyrir vopnaða vöm, án þess að hafa tek- ið siðferðilega afstöðu til hervarna. En þeir ætla öörum þaö sem þeir með allt sitt friðartal telja siðleysi og skítverk, en reyndar bráðnauð- synlegt, - að bera vopn. Fyrirlitning á viðhorfum Útlendingar geta ekki átt skyldur viö íslendinga sem koma ofar skyldum þeirra við eigin þjóðir. Þegnleg réttindi og skyldur er ekki hægt aö selja þjóða í milli. Hins vegar fer hernaðarsamvinna fram á jafnréttísgruÉhii en hann er ekki til í þessu tilfelli. íslendingar gerast svo ósvífnir að kalla nakinn hraunskika og nokkra blásna fjallstoppa framlag sitt til vama hjá hemaðarbanda- lagi á meðan aðrar þjóðir kalla það sem er þeim kærast, æsku sína, til herskyldu. Útlendingar jánka opinberlega brosandi hinu íslenska framlagi, vilja engan móðga, en við náin kynni og trúnað sýnaþeir fyrirhtn- ingu á viðhorfum íslendinga til hervarna. En íslendingar þurfa ekki að skammast sín fyrir tillögur í af- vopnunarmálum frekar en hafrétt- armálum þar sem þessi menntaða og áræðna þjóð hefur haft frum- kvæði í öðra efni sem aha varðar án þess að hún hafi haft hefðir eða sérþekkingu. Minna má á að það vom tölfræð- ingar en ekki herfræðingar (hvaö sem það nú er) sem sannfærðu breska flotann um að skipalestir væru vörn gegn kafbátum. Hins vegar væri þátttaka herlausra ís- lendinga í stórnkerfisæfingum vopnaðra þjóða fyrir aðdraganda stríðs þeim þjóðum móðgun og ís- lendingum marklaus. Það er almennt áht hérlendis að hermenn séu ekki siðferðisvemr. Nokkuð sem íslendingar telja sig vera. Fjöldi einstaklinga, efnahag- ur og tæknikunnátta þeirrar þjóð- ar, sem telur sig sjálfstæða og full- valda og hefur ákveðið að það sjálf- stæði skuh variö með vopnum, smbr. 75.§ stjómarskrár lýðveldis- ins íslands, - skyldi ekki hafa nein áhrif á þá ákvörðun því hún er sið- ferðileg en ekki verkleg. Jón Sveinsson Utlendingar jánka opinberlega bros- andi hinu íslenska framlagi, vilja eng- an móðga, en við náin kynni og trúnað sýna þeir fyrirlitningu á viðhorfum ís- lendingar til hervarna. Um norskan laxaútflutning í sambandi við endurteknar bandsfiskeldis-oghafbeitarstöðva, sýnist við hæfi að birta eftirfarandi blekkingar, sem Friðrik Sigurðs- hefur látið frá sér fara í blaðavið- upplýsingar sem er að finna í maí- son, framkvæmdastjóri Landssam- tölum og útvarpi upp á síðkastið, hefti Norsk Fiskeoppdrett 1989. Útflutningur á norskum laxi á fyrsta ársfjórðungi 1989 Útflutningurtii: Tonn % af heildar útflutningi % aukning f rá sama tímabili1988 Frakklands 4.000 22 37 Bandaríkjanna 3.400 19 69 Danmerkur 2.860 16 Þýskalands 1.880 10,5 - Japan 1.600 9,2 174 Spánar 880 4,9 39 ítallu 430 2,4 50 Hvitárlax eða hafbeitarlax? Útflutningur ahs á ársfjórðungn- um var 17.900 tonn. í þessari grein em ekki gefnar upp tölur um verð- lag. Brosleg og marklítil Friðrik hefur látið þau orð falla í útvarpi að Japanir líti ekki við norskum eldislaxi! Þeir telji þann íslenska svo miklu betri! Sam- kvæmt meðfylgjandi töflu hefur sala á norskum laxi í Japan nálega þrefaldast á fyrsta ársfjórðungi 1989 miðað við sama tímabh 1988. - Japanir fúlsa því bersýnilega ekki við þessari vöru sem Friðrik telur yfirmáta óvinsæla í þvísa landi. Hér fer því eitthvað úrskeiðis í fréttamennsku Friðriks. í frétt í Morgunblaðinu 19. júlí 1989 ýjar Friðrik að því að Norð- menn hafi klikkað á því að ástunda um of lélegan markað í Frakkl- andi. En samkvæmt töflunni hafa þeir síður en svo einbhnt á þennan markað því að sala Norðmanna th Bandaríkjanna hefur aukist um tæp 70% miðað við sölu á sama KjaUarinn Björn Jóhannesson verkfræðingur lax“ hefur áunnið sér lága einkunn hjá íslenskum neytendum vegna misjafnra gæða þessarar matvöru. Því auðkerina kaupmenn þann lax, sem nú er til sölu, annaðhvort sem „Hvítárlax" ellegar „hafbeitarlax". Stundum er hér rétt með farið, stundum ekki. Því spyrja íslenskir neytendur: Hvemig má það vera að svo léleg vara sem eldislaxinn er oft á tíðum skuh svo eftirsótt í útlandinu eins og Friðrik Sigurðsson vih vera láta? - Og skyldu Norðmenn sam- þykkir mati Friðriks um afspym- ulélegan norskan eldislax? Friðrik Sigurðsson og þeir sem fara með stjóm Landssambands fi- keldis- og hafbeitarstöðva verða „Alkunna er að hugtakið „eldislax“ hefur áunnið sér lága einkunn hjá ís- lenskum neytendum vegna misjafnra gæða þessarar matvöru.“ tímabhi árið á undan. Sú staðhæfing í umræddri Morg- unblaðsfrétt að „lítið magn“ af ís- lenskum laxi hafi selst í Þýskalandi á tvisvar sinnum hærra verði en Norðmenn fengu í Frakklandi er út af fyrir sig brosleg og marklítil enda er henni augljóslega aðeins ætlað að blekkja og gefa til kynna að íslenskur lax sé miklu betri en norskur lax, samanber tilvitnun- ina um japanska markaðinn! í nafni „veiferðar“ Alkunna er að hugtakið „eldis- naumast hamlaðir í að fara með rangfærslur og blekkingar í út- varpi og dagblöðum. Hitt er jaf- nauðsætt að almenningi veður í vaxandi mæh ógeðfeht að hlýða á þrugl óhlutvandra falsspámanna. Ekki síst þegar áróðurinn hefur það markmið - eins og um ræðir í laxeldis-tilvikinu - að auðvelda hinum slyngu landsfeðmm þá iðju að seilast eftir aumm í vasa vam- arlausra skattborgara og úthluta síðan „ránsfengnum" til að halda á floti hriplekum kænum íslensks matfiskeldis. Að sjálfsögðu í nafni „þjóðþrifa" og „velferðar". ’ Björn Jóhannesson

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.