Dagblaðið Vísir - DV - 16.08.1989, Síða 16

16
Spumingin
Notar þú útigrill mikið?
Kristinn Buch: Nei, aldrei. Þó þykir
mér grillaöur matur góöur.
Haraldur Hermannsson: Ekki mjög
mikið. Ég grilla þá helst lambakjöt.
Elísabet Sverrisdóttir: Ég nota þaö
stundum. Mér finnst gott aö grilla
flestar geröir af mat.
Anna Kristín Kjartansdóttir: Já,
svona svolítið. Þá grilla ég helst
lambakjöt og pylsur.
Vilmar Pedersen: Já, já, oft, og þá
grilla ég lamba- og svínakjöt. Og
reyndar allt meðlæti líka.
Njáll Skarphéðinsson: Alltaf þegar
veður er gott. En það er nú reyndar
ekki oft.
MIÐVIKUDAGUR 16. ÁGÚST 1989.
Lesendur DV
Uppstokkun í Stjómarráði:
Skiptir ekki sköpum
Tryggvi skrifar:
Þvi er slegið upp í Alþýðublaðinu
sem stórfrétt, föstudaginn 11. þ.m.
og étið upp í morgunútvarpi á rás 2
- og svo sennilega í hverjum fjölmiöl-
inum á eftir öðrum næstu vikuna -
að í forsætisráðuneytinu bggi tilbúin
frumvarpsdrög sem geri ráð fyrir
fækkun ráöuneyta úr 12 í 10, svo og
aðrar hugmyndir sem hugsanlega
kunna að vera þarna innifaldar.
Ég held að svona uppsláttur í póli-
tísku fréttunum komi afskaplega lít-
ið við almenning hér á landi. Hann
hafi einfaldlega engan áhuga á þessu
til né frá, hvað þá að þetta skipti
neinum sköpum fyrir fólkið í
landinu. Ég held satt að segja að
landsmenn séu búnir aö fá nóg af
„fréttum" frá þessari yfirbyggingu
sem við köllum Stjórnarráð og höld-
um uppi með ærnum og óbærilegum
tilkostnaði.
Atriðið sem ef til vill væri áhuga-
vert og gæti (þó aðeins hugsanlega)
skipt einhverju máh eru hugmynd-
imar um að afnema æviráðningu
æðstu embættismanna ríkisins,
ráðuneytisstjóra, og annarra emb-
ættismanna, sem sérstaklega eru
skipaðir af forseta íslands. - Þetta er
líka þaö atriði fréttarinnar í Al-
þýðublaðinu sem ekkert er fullyrt
um og sagt að það sé allsendis óvíst
að eitthvað sé um þetta í áðumefnd-
um frumvarpsdrögum!
Ef þetta atriði er hins vegar inni í
myndinni er það aðeins til að auka
enn á spihinguna í ríkissrekstrinum
vegna þess að með því móti yrðu
aðeins ráðnir til starfa gæðingar
hvers ríkistjórnarflokks á hverjum
tíma, og væri því algjör og flokkspóh-
tísk stefna uppi í hverju ráöuneyti
fyrir sig. - Það væri þá til bóta eða
hitt þó heldur!
í dag er það þó þannig að nýir ráð-
herrar þora ekki alveg eins til við
„einkavæðingu" ráðúneytanna fyrir
sinn flokk, vegna þess að fyrir eru
e.t.v. ráðuneytisstjórar og aðrir emb-
ættismenn sem þekkja betur til
verka en nýir og flokkspóUtískir
gæðingar eða jafnvel „græningjar"
sem er nú betri nafngift á aUa þessa
póUtísku aðstoðarmenn.
Hitt er svo annað mál að allir þeir
sem nú sitja í embættum, þ.á m.
ráðuneytisstjórar eru nú þegar ævi-
ráðnir af forseta íslands og það tæki
því mörg ár að endumýja í þær stöö-
ur meö breyttu fyrirkomulagi. -
Enda er það örugglega ekki ætlunin.
Þetta eru einfaldlega allt vangaveltur
eins og flest annað sem frá Stjórnar-
ráðinu kemur. - Einkum og sér í lagi
forsætisráðuneytinu.
Sumarið 1972
Konráð Friðfinnsson skrifar:
Margir íslendingar telja að landið
sé ávaUt miðdepUl heimsumræðunn-
ar. Þeir verða því ætíð jafnflónslegir
í framan þegar einhver bendir á hið
gagnstæða. - En fyrir 17 árum gerð-
ist samt það að landið varð „nafli
alheimsins“ í orðanna fyllstu merk-
ingu, þegar miUjónir manna beindu
sjónum sínum og athygU að fréttum
héðan - og það oft á dag.
í þann tíð snerist lífið nefnilega um
Bandaríkjamann einn og Rússa
nokkum. Þetta var sumarið 1972.
Sama ár og Bobby Fischer hrifsaði
heimsmeistaratitiUnn í skák af Boris
Spassky, eftir spennandi viðureignir
þeirra í Laugardalshöllinni.
Þetta sumar er mér minnisstætt
vegna þess að hver dagur sem í hönd
fór bauð upp á vangaveltur. - Hvort
Spassky tækist að sigra Fischer í
næsta tafli eða léti í minni pokann
enn og aftur. Á þann veg skeggræddu
menn fram og aftur, hvort heldur var
á vinnustöðum, á kaffihúsum, í
strætisvögnum, eða inni á heimilun-
um. - Hvarvetna brennandi áhugi.
Þessi sumartími er mér einnig hug-
leikinn, vegna þess að þá gerðust
atvik sem hvorki fyrr né síðar hafa
hent mig. Einfaldlega þau að biáó-
kunnugt fólk vatt sér að manni oftar
en einu sinni til þess eins að forvitn-
ast um hvemig þessi eða hin skákin
heföi endað. - Þetta sýnir best and-
ann er ríkti á þessum tíma.
Vitaskuld svaraði maður eftir
bestu getu og spurði gjarnan á móti:
Hvom styður þú? - Vitaskuld Spas-
sky, Fischer er fúll og tekur andstæð-
ing sinn á taugum. - Þetta var dæmi-
gert svar sumarið 1972.
Þess verð ég þó að geta að lokum
að Kaninn var minn maður í málinu
þótt ekki bæri ég þá skoðun mína á
torg. Og væri ég inntur álits á hvorn
keppandann ég teldi sigurstrang-
legri, breyttust munnvikin í mjótt,
beint strik af gefnu tilefni. - Það get-
ur stundum verið hyggilegt.
Þreyttir
Höskuldur hringdi:
Ég vil taka undir þaö sem kemur
fram í fjölmiðlagagnrýni Hannesar
H. Gissurarsonar fyrir nokkru að
sunnudagsblað Morgunblaðsins
hefur alls ekki batnað viö þær
breytingar sem á því hafa verið
geröar og sennilega hafa átt að
veröa til að gera það líflegra. Eitt-
hvað í líkingu við Helgarpóstinn
sáluga eða Pressuna sem menn
grípa gjaman og lesa sem afþrey-
ingu eingöngu.
Það er rétt aö það virðist sem
þarna í sunnudagsblaöinu séu
komnir mýmargir þreyttir pennar,
ef til vill frá Helgarpóstinum
gamla, eða annars staðar frá, eitt-
hvað í líkingu við þetta sem kallað
er „uppa-hð“, - eða jafnvel einhver
reytingur af þessari ’68 kynslóð.
En hún varð fræg af endemum og
þá einkum fyrir það hér á landi að
vera aldrei í neinu föstu starfi til
lengdar og helst þá á einhvers kon-
pennar
ar framfæri hjá hinu opinbera. -
Margir hafa lent í því að vera ekki
matvinnungar en reynt að koma
sér í mjúkinn á því sem kallað er
„menningarsviðið“ og verið svona
með annan fótinn í útlandinu þegar
þannig gefur.
Ég get ekki séð að sunnudagsblað
Morgunblaðsins hafi aflaö sér
meiri vinsælda með þessum
þreyttu pennum, sem mestan part
velta sér upp úr kynferðisórum og
kerfiskárínum hvers konar. Morg-
unblaðið á sem virt og íhaldssamt
blaö að vera jarðbundiö og traust.
Lesbókin, sem er fimagóð, Reykja-
víkurbréf, erlendar fréttir og at-
vinnuauglýsingar era aðalaðdrátt-
arafl flestra lesenda þess á sunnu-
dögum líkt og áður var. - Hinir
þreyttu pennar smita bara út frá
sér og það getur reynt á þolrifin
að þreifa sig áfram áður en maður
kemst framhjá þeim í blaðinu.
Öryggishjálmurinn sem sprakk á samskeytunum við skrúfu.
Öryggishjálmw
eða hvað?
Jóhanna skrifar:
Ég keypti öryggishjálm, merktan
BLÁZER, í versluninni Markinu, fyr-
ir son minn sem er 7 ára. Var hann
ætlaður til að nota á reiðhjóli. Einn
daginn er hann var á hjólinu og með
hjálminn á höföinu rann hjóhð til á
lítilli ferð í möl og datt drengurinn
af hjólinu. - Hjálmurinn sprakk á
samskeytum á skrúfu, rétt fyrir ofan
eyra (eins og sést á mynd sem fylgir
með). - Ég hélt satt að segja að þess-
ir hjálmar ættu að þola eitthvert
högg að ráði.
Eg fór því í verslunina hinn 9. ágúst
sl. og vildi sýna þeim hvemig hjálm-
urinn heföi farið, við ekki meira
högg, og spurði afgreiðslumanninn,
hvort ekki gæti verið um galla að
ræða. - Nei, það var ekki möguleiki.
Það hlyti að hafa verið komin
sprunga áður og þess vegna hefði
hjálmurinn farið svona!
Þetta var nú svarið. Svo var tekinn
niður úr hillu stór hjálmur, senni-
lega ætlaður fyrir þá sem eru á stór-
um mótorhjólum, og mér sagt að
svona hjálm hefði verið hægt að selja
mér - til þess að vera „örugg“. En
svo var bætt viö að það væri aldrei'
hægt aö vera „alveg öruggur".
Ég skil ekki hvað við er átt með
þessu, finnst það vera útúrsnúningar
að bregðast svona við, og verð að
segja að mér finnst svona afgreiðsla
vera vanvirða við viðskiptavini.
Hringiö í síma
27022
milli kl. 14 og 16, eöa skrifið.