Dagblaðið Vísir - DV - 16.08.1991, Blaðsíða 12

12
Spumingin
FÖSTUDAGUR 16. ÁGÚST 1991.
Ætlar þú að taka
þátt í Reykjavíkur-
maraþoninu á
sunnudaginn?
Jóhann Garðarsson bankastarfs-
maður: Já, ég ætla að gera það. Ég
hef ekki gert það fyrr.
Guðrún Jensen, vinnur í Hagkaupi:
Nei, en ég hleyp nú samt stundum.
Björgvin Kristbergsson, vinnur hjá
hreinsunardeild Reykjavíkurbprgar:
Já, ég ætla að gera það. Ég hef hlaup-
ið tvisvar sinnum áður og hafði mjög
gaman af því.
Kristján Kristjánsson kjötiðnaðar-
maður: Nei, eliki núna.
Eldar Ástþórsson, 14 ára sölumaður:
Nei, ekki núna en ég hljóp í fyrra.
Lesendur
Verður bjartsýnin öðrum öflum yfirsterkari við samningaborðið?
Ávinmngur af álveri ótvíræöur:
Landsmenn loka
á möguleikana
Gunnar Sigurðsson skrifar:
Það er stundum eins og allt ætli að
verða að vopni sjálfum okkur gegn,
þegar kemur að stóru málunum í lífi
okkar sem einni og sjálfstæðri þjóð.
Marga höfum við möguleikana átt
og mörgum höfum við glatað þegar
losnað hefur um sundurlyndisfiand-
ann í sálarlífi landsmanna. - Nú sýn-
ist mér aö sá ávinningur sem af nýju
álveri var líklegur til að lenda hjá
okkur íslendingum geti verið fyrir
bí við minnstu snertingu ef svo má
segja. Það er eins og allt hafi hjálpast
að í þessu efni. En þó mest málflutn-
ingur okkar sjálfra og heitstrenging-
ar sem lofa ekki góðu í augum er-
lendra viðsemjenda.
Við íslendingar höfum notið víð-
sýni og reynslu manna á borð við
Jóhannes Nordal seðlabankastjóra,
sem hefur ásamt iðnaðarráöherra
verið í forsvari fyrir okkar hagsmun-
um. Þeim hefur verið gert afar erfitt
fyrir með ýmsum innanhúsdeilum
hér og hótunum af ýmsu tagi af þeim
mönnum sem leggja allt kapp á að
loka fyrir samskipti íslendinga við
umheiminn. - Dæmigert var viðtalið
sem birtist í Morgunblaðinu nýlega
við bóndann í Mývatnssveit. Hann
fullyrti að fólksfiölgun í hans sveit
væri þjóðarslys, kísilnámið við vatn-
ið væri af hinu illa og meira að segja
hótelin í sveitinni ættu engan rétt á
sér. Það er ekki bara einn bóndi í
Mývatnssveit sem svona hugsar.
Hann mælir fyrir munn 50 land-
varða, nokkurra leiðsögumanna,
sjálfskipaðra „landverndarmanna"
og leiðindaskjóða, sem hafa það að
ævistarfi að vinna íslandi afit það
ógagn sem þeir mega.
Er ekki ástæða til að óttast að sá
þátttakandinn í fyrirhuguðum ál-
versframkvæmdum sem lýst hefur
áhuga á að draga sig út úr verkefninu
geri það af þeirri einföldu ástæðu að
hann sér fram á lítið annað en vand-
ræði og erfiðleika viö að koma þess-
ari starfsemi í gagnið hér á landi? -
Er einhver ástæða til að halda uppi
barnalegri bjartsýni varðandi ál-
samninga á meðan vissum hluta
landsmanna er skemmt þegar mögu-
leikarnir á ávinningi álversfram-
kvæmda lokast hver af öðrum?
Sameinuð Evrópa á okkar dögum:
Rætist þá draumur Adolfs eftir allt?
Björn Kristjánsson skrifar:
Var það ekki langtíma draumur
fyrrverandi ríkiskanslarans Adolfs
Hitlers að ná að sameina alla Evrópu
um síðir? Raunar boðaði hann „þús-
und ára ríki“ sem var átti að vera
miklu víðfeðmara. En sameinging
Evrópu undir sínu merki var tak-
mark hans. Ekkert hefði staðið í vegi
kanslarans heföu Bandaríkin
Kanada og Ástralíumenn ekki veitt
dýrmæta liðveislu þegar allt virtist
ætla að hverfa undir jámhæl nasista.
Það er því ekki furða þótt margir
staldri við og horfi með gagnrýnum
augum á söguna. Margrét Thatcher,
fyrrverandi forsætisráðherra Breta,
vitnaði einmitt í þetta atriði. Hún sá
nokkra meinbugi á því að Bretar af-
söluðu sér ýmsum þáttum sem
myndu gera þjóð hennar að áhorf-
anda en ekki þátttakanda í samein-
aðri Evrópu. Myntin, gamla enska
pundið, var meðal þess sem Thatcher
vildi ekki fóma á altari Evrópuríkis.
En Evrópuþjóðum er nokkur vork-
unn. Þær hafa slæma reynslu af
styrjöldum og þær hafa verið tíðar
um alla álfuna alla þessa öld. Þær
sjá fram á önnur vandamál sem geta
reynst illviðráðanleg. Flóttamanna-
vandamál er eitt þeirra. Það er kald-
ranaleg staðreynd aö þegar hliðin til
frelsisins opnast eru mörg þessara
ríkja svo aðframkomin að íbúar sjá
sér ekki annað fært en að yfirgefa
heimkynnin og leita á náðir þeirra
sem opnuðu hliðin. - Hvað verður
síðar, er óráðið, en ekkert er líklegra
en að þetta flóttavandamál, sem nú
er að bresta á og verður þungbær
raun fyrir Evrópuríkin, verði að
leysa sameiginlega af öllum sem ge-
rast þátttakendur í sameinaðri Evr-
ópu.
Það er kannski þessi samvinna og
þessi ábyrgð, að leysa ýmsan vanda
sem að steðjar á meginlandinu sem
skilur á milli sameinaðrar Evrópu
nú og hins gamla sameiningar-
draums Adolfs. En sameiningar-
draumur hans rætist samt.
Þungbúnir gestgjafar
Kristín Magnúsdóttir skrifar:
Mér finnst alltaf eins og gestgjafar
okkar hér séu hálfsúrir á svipinn
þegar þeir taka á móti erlendum gest-
um. Þetta heldur síðan áfram þegar
svona opinberar heimsóknir eru
raktar í máli og myndum og maður
sér hina ýmsu gestgjafa okkar. Þeir
eru oftar en ekki þungbúnir mjög og
ábyrgðarfullir í framan. - Rétt eins
og þeir séu að inna af hendi þungbær
skyldustörf við erfiðar aðstæður.
En nú eru aðstæður hér á landi
kannski ekkert erfiðar eftir allt.
Ástandiö er gjörbreytt á margan hátt
frá því sem áður var, t.d. ef htið er
til áfengislögjafarinnar, sem heimil-
ar gestum og gangandi að kaupa
áfengan bjór á veitmgahúsum. Það
var nú ekki htið pukriö, sem hér var
viðhaft áður en hann var leyföur.
Varð nánast að fela bjórflöskur í
veislum og móttökum. - Skyldustörf
eru þetta jú, en hvað um það, verður
ekki að sinna þessu eins og hverju
öðru? Það er ástæðulaust að setja
upp þungan ábyrgðarsvip, þótt verið
sé með erlenda gesti í taumi.
Þessir sömu menn, sem eru í hlut-
| verki gestgjafa hér heima, leika oft-
„Skyldustörf sem verður að sinna eins og hverju öðru,“ segir m.a. í bréfinu.
ast við hvem sinn fingur er þeir era
í hlutverki gestsins erlendis. Þá
vaknar spumingin: Er svona voða-
lega erfitt aö vera gestgjafi hér
heima, þar sem alhr þekkjast? Getur
hugsast að enn sé eitthvað í þjóðar-
sáhnni, eitthvað undir niðri sem
þjakar, hrjáir og hryggir? Þessu
verður eflaust aldrei svarað því
„hugur einn það veit“.
S.P.K. skrifar:
Þær era óhugnanlegar frásagn-
imar um eiturlyfiasölu í grunn-
skólum og útbreidda notkun ungl-
inga á eiturlyfium, Ég vil koma
þeirri skoðun minni á franxtæri
að sjálfsagt sé að hafa þmrga refs-
ingu gagnvart þehn sem staðnir
era að sölu og dreifmgu fíkniefna
og sérstaklega ef og þegar skipu-
lega er unnið að þ vi að koma börn-
um og unglingum á bragðið.
Einn þáttur þeirrar refsingar á
að vera fólginn í því að taka vega-
bréfin af fíkniefnasölum. Meina
þeim aö komast úr landi - halda
þeim í gíslingu hér heima. Fíkni-
efnin koma erlendis frá. Fíkni-
efnasalar fara utan th að verða sér
úti um þessa banvænu söluvöru.
Það er jafnframt opinbert leynd-
; armál að fikniefnasalar sækja ut-
an, ÍKeði tii að komast í fikniefni
sjálfir og th að eyða ránsfengnum.
- Þeim er því þungbær refsing að
vegabréfið sé gert upptækt.
Nýjar mjólkurfernur
Margrét Guðmundsdóttir skrifar:
Ég held að ekki hði svo árið og
hafi ekki gort nokkur undanfarin
ár að ekki skrifi einhverjir og
kvarti yfir þessum vesælu bláu
mjólkurfernum hér á höfuðborg-
arsvæðinu. - Annars staðar á
landinu er mjólk seld í viöteknum
htra femum sem auðvelt er að
opna og halda á.
Nú las ég nýlega að Evrópu-
bandalagið hefði sektað þetta
margumtalaða fyrirtæki, Tetra
Pak, sem selur okkur þessar ó-
láns mjólkurfernur. Sektin var
vist ekki viðkomandi þessum
bláu fernum, heldur fyrir að
brjóta samkeppnishætti í löndum
bandalagsins. - Er nú ekki bara
tími ti.1 kominn að hætta að skipta
við þetta fyrirtæki og kaupa al-
mennilcgar femur anhárs staðar
frá? - Ég bara skora á Mjólkur-
samsöluna að leysa máhð í eitt
Magnús hringdi:
Ég heyrði nýlega í morgunþætti
Bylgjunnar þá kenningu að með
tilfærslu þjóðgarösvarðar frá
Þingvöllum th Ríkisútvarpsins í
Efstaleiti hefði skapast svigrúm
th að færa til tvo Stephensena svo
að þeir raættu vel við una. Var
það raunar talin skýring á ráðn-
ingu hins nýja útvarpssfjóra.
Þannig átti núverandi staöar-
haldari, Þórir Stephensen, að
flyfjast th Þingvalla sem þjóð-
garösvörður og Ólafur nokkur
Stephensen, markaðsráögjafi og
fyrram slagoröasmiður fyrir
Sjálfstæðisflokkinn, átti aö taka
við starfi staðarhaldara í Viðey.
Er þetta nokkuð hla th fundið?
Margur hefur unnið Sjálfstæðis-
flokknum verr en þessi markaðs-
ráðgjafi og hér myndi sannast að
ekki er allt gleymt þá gleypt er.
Athugasemdvið
aðalskipulagtil
ársins 2000
Árni B. Sveinsson skrifar:
Ég vil leggja fram eftirfarandi
athugasemdir við aðalskipulag
hér i Reykjavik th ársins 2000.
Tihögurnar era þessar:
Reykjavíkurílugvöhur verði
lagður niður innan 5 ára. - Há-
skólay lhverfi komi þar í staöínn.
Nauthólsvik verði baðstaður með
samkomulagi við Kópavog.
Einteinungur liggi frá Suður-
Mjódd til Keflavíkurfiugvallar.
Olíubirgðir verði ekki geymdar í
Reykjavík.
Fjórar lóðir meðfram Reykjanes-
braut í Suður-Mjódd falh undir
heilsuvemd.