Dagblaðið Vísir - DV - 21.10.1991, Síða 12

12
MÁNUDAGUR 21. OKTÓBER 1991.
Spumingin
Verslar þú við farand-
sölumenn?
Kristinn Bjarnason: Það kemur fyrir,
og kaupi þá aðallega matvöru.
Hafdís Björg Sigurðardóttir: Já, ég
keypti nýlega matreiðslubók þannig.
Helga Kristjánsdóttir: Nei, helst ekki,
en það kemur þó fyrir.
Árni Þór Dagbjartsson: Helst aldrei.
Ég treysti þeim ekki.
Hjördís Thors: Nei, ég treysti þeim
ekki.
Rósa Einarsdóttir: Nei, aldrei. Ég vil
frekar fara í búðimar sjálf.
Lesendur
Háiðgjöldaf
ónýtridruslu
„ ... fyrir bíldruslu sem væri komin á einhverja öskuhauga fyrir löngu.“
Axel Einar Guðnason skrifar:
Ég má til með að festa nokkur orð á
blað til að fá útrás í ákveðnu máli.
Forsaga þess máls er að árið 1987,
þegar ég var nýkominn með bílpróf,
keypti ég mér bílgarm en vegna of-
notkunar áfengis og vímugjafa var
ég mjög kærulaus að greiða trygging-
ariðgjöldin. Eftir tveggja vikna notk-
un var druslan ónýt. Ónnuryfirsjón
mín er sú að hafa aldrei afskráð bíl-
inn og sú þriðja að sinna ekki rukk-
unarbréfum Sjóvá. Aðvitað er sökin
mín að öllu leyti en íjórum árum
seinna, þ.e. í maí í sumar, fór ég í
meðferö og er að komast á réttan
kjöl og búinn að semja um mínar
skuldir.
Skuld mín við Sjóvá/Almennar
hljóðaði upp á 158.000 þ.e. iðgjöldin
frá 16.12. 1987-28.02. 1990, með vöxt-
um. Þegar ég fer til að semja við fé-
lagið um skuldir mínar og útskýra
min mál er skuldin lækkuð niður í
75.000. Mér flnnst það nokkuð há
upphæð fyrir tveggja vikna notkun
á bílnum en ekki fór skuldin neðar.
Það má vel vera að þetta sé ekki há
upphæð fyrir sumt fólk en vikulaun
mín, sem eru um 10.000 krónur,
hrökkva skammt, því nóg er af öðr-
um skuldum. Ég tók út af skyldu-
sparnaðinum og greiddi 80.000 krón-
ur, ekki með glöðu geði og álít að þá
eigi ég einungis eftir iðgjaldið af
„nýju“ druslunni minni. En þá kom
gólftuskan faman í mig. Það var ætl-
ast til þess að ég greiddi rúmlega
26.000 til viðbótar, þannig að ég átti
að greiða 101.000 krónur fyrir bíldr-
uslu sem væri komin á einhverja
öskuhauga fyrir löngu.
Það er ekki meiningin að gera lítið
úr mínum þætti þessa máls en sam-
kvæmt sundurliðuðum reikningi frá
Sjóvá er iðgjald og vextir frá 16.12.
1987-29.2.1988, krónur 10.000 sem ég
væri tilbúinn að greiða ásamt lög-
fræðikostnaði þar sem vitni gæti eið-
svarið að bíldruslan var ekki í minni
notkun í meira en tvæ vikur.
Á skrifstofu Sjóvár lenti ég i hálf-
gerðu þrasi við þann sem hefur haft
mín mál til meðferðar, sem er ekki
æskilegt fyrir óvirka alkóhóhsta en
ég ætla ekki að láta troða á mér út
af einhverjum gömlum syndum og
bernskubrekum sem gerði engum
mein nema sjálfum mér. Ég æski
þess að fá svör frá yfirmönnum
Sjóvá/Almennra sem allra fyrst
varðandi þetta mál.
Verða nöfnin úrelt?
1406623649 R.R. skrifar:
Ég hef verið að velta fyrir mér þeirri
þróun sem orðið hefur varðandi
kennitölui og nöfnin okkar. Ég hef
komist að því að nöfnin okkar skipta
Utlu sem engu máli lengur, nánast
hvar sem við eru og hvert sem við
forum, til dæmis í bönkum, sjúkra-
húsum, ef við sækjum um vinnu eða
skóla, tryggingarfélögunum, bæjar-
skrifstofunum... alls staðar er það
kennitalan sem skiptir máh, breytir
engu hvað þú heitir svo ég sé fyrir
mér eftir örfá ár: Dánarfregnir og
jarðarfarir: í dag hefur drottinn
dregið út eftirfarandi númer!!
Hver verður þróunin ef svo heldur
sem horfir? Verða skírnir lagðar nið-
ur? Missa prestar þar hluta af vinnu
sinni? Fyrir mitt leyti er notkun
kennitölunar í mörgum tilfellum
nauðsynleg,'til að aðgreina tU dæmis
alla þá Jóna Jónssyni, en samt fmnst.
mér þetta vilja vera öfgakennt víða
og mjög ópersónulegt.
Ég er hlynntur þessu að nokkru
leyti en innan ákveðins ramma. Því
mér finnst persónulegra að bera nafn
heldur en númer.
Að lokum vil ég vitna í texta úr
laginu Dögun eftir Bubba Morthens,
sem greinUega hefur rekist á þetta
líka. „Þitt nafn þekur heila ævi,
endalaust það merkir ekki neitt.“
Norna veiðar á Ijósvökum
Hilmar Þorbjörnsson skrifar:
Ég vU í upphafi þessara skrifa óska
nýjum heimsmeisturum í bridge til
hamingju með glæsilegt afrek. Ég var
einn af þeim mörgu sem fylgdust með
frá upphafi, gladdist með hveijum
áfanga okkar manna sem leiddi þá
svo til sigurs. Þegar sigurinn var í
höfn gladdist þjóðin öll og fylltist
stolti.
Það hefur lengi verið góður siður
hjá okkur íslendingum að gleðjast á
góðum stundum, gera okkur daga-
mun, lyfta glösum og kætast, oft af
minna tilefni en nú var. Eins og allir
vita var glæsileg móttaka í Leifsstöð
við heimkomu okkar manna. Voru
þar margir fyrirmenn mættir, m.a.
forsætisráðherra, Davíð Oddsson, og
utanríkisráðherra, Jón Baldvin
Hannibalsson.
Sá sem þessi orð skrifar var ekki
langt undan, fylgdist með og gladdist
eins og aðrir. Ég hafði gaman af að
heyra ræður manna, sérstaklega
þeirra Davíðs og .íóns Baldvins, sem
„Eins og allir vita var glæsileg móttaka í Leifsstöð við heimkomu okkar
manna.“
Hringið í síma
27022
milli kl. 14 og 16
-eða skriflð
ATH.: Nafn og símanr. verður
að fylgja bréfum
voru hnittnar eins og þeirra var von
og vísa.
Þess vegna er mér alveg óskiljan-
legur þessi gróusöngur sem dunið
hefur yfir okkur á ljósvakastöðvun-
um hér jafnt og þétt, dag eftir dag. Á
nokkur að gjalda þess, hvort sem það
er forsætisráðherra eins og í þessu
einstaka tilviki eða einhver annar,
að hafa leyft sér að bergja á tveimur
eöa þremur kampavínsskálum á
fagnaðarstund eins og í Leifsstöð á
dögunum?
Það læðist að manni sá grunur að
þeir sem hafa haft sig mest í frammi
á þessum nomaveiðum varðandi at-
burðinn í Leifsstöð kasti nær undan-
tekningarlaust steini úr glerhúsi.
Gunnar Halldórsson skrifar:
Ég vil hvetja alla góða íslend-
inga til að vera nú samtaka um
að forða okkur frá því að ganga
í evrópskt efnahagssvæði, EES.
Við meguin ekki vera sofandi í
þessu mikilvæga máli. Alþingi
ætti skilyrðislaust að láta þjóðina
greiöa atkvæði um þetta mál í
þjóðaratkvæðagreiöslu og kanna
þannig hug hennar til þessa máls.
Ef við göngurn í EES þá held ég
að við sem fámenn eyþjóð séum
búin að glata okkar sjálfstæði.
Landbúnaður á í vök að verjast,
óheftur innflutningur á ódýrari
landbúnaðarvöru frá öðrum
þjóðum mundi kollsteypa ís-
lenskum landbúnaði, að ég tali
nú ekki um hvernig fiskveiði-
steínu okkar yröi háttað. Erlend-
ir auðhríngir mundu kaupa fisk-
inn á fiskmörkuðum hér á landi
og flytja úr landi og fleira þess
háttar. Ég segi: Nei og aftur nei.
Við skulum flykkja okkur um:
Samstöðu um óháð ísland.
mannasiðir
Anna og Guðmundur skrifa:
Við híónin lilustum oft á Aöal-
stöðina á morgnana því okkur
þykir Eiríkur Jónsson mjög góð-
ur útvarpsmaður en þegar hann
tekur inn í þátt sinn konu sem
rekur tiskuskóla og er pistill
hennar kallaður „Anna og útlit-
ið“ leist okkur ekki á blikuna.
Hún talar ekki góða íslensku og
viðhefur ekki góða mannasiði að
okkar mati. Við erum sammála
því sem kom fram á lesendasíðu
DV nú nýlega hjá HK að ekki er
hægt að nafhgreina ákveðnar
persónur og setja út á þær á opin-
berum vettvangi, eins og Ld. þeg-
ar hún talaði um Guðmund
,jaka“ í niðrandi merkingu. Við
hjónin og margir aðrir erum sam-
mála konunni að norðan sem
hringdi í DV.
Burtumeð
ríkislögreglu
Lúðvíg Eggertsson skrifar:
Það voru vissulega orð í tíma
töluð hjá nýskipuðum borgar-
stjóra, Markúsi Erni Antonssyni,
aö betur færi á því að hafa lög-
regluna undir yfirstjóm borgar-
ráðs en rikisins, eins og hér var
áður fyrr. Margt hefir farið úr-
skeiöis á þeim vettvangi upp á
síðkastið: Sífellt verið að íjölga
lögreglumönnum og lögi-eglubíl-
um, merktum og ómerktum,
snattbílum, sjónvarpsupptöku-
tækjum á götum og gatnamótum
og h ver veit hvar, meðan óknyttir
aukast stöðugt. Héruðin úti á
landi ættu einnig að hafa lög-
reglumálin í sínum höndum. Viö
vfijum ekki kerfi sem gæti þróast
í átt við þaö sem varð austan-
tjalds.
Engar
hrakspár
Vilhjálmur Alfreðsson skrifar:
Mig langar að nota þetta tæki-
færi til þess að þakka Ellert B.
Schram innilega fyrir forystu-
grein sína í DV fóstudaginn 11.
október síðastliðinn undir fyrir-
sögninni „Burtu með hrakspárn-
ar“.
Það gæti verið hættulegt fyrir
ákveðin samtök víðs vegar á ís-
landi að hræða þjóðina með alls
konar spádómum. Ástandið er
víst slæmt en íslenska þjóðin sýn-
ir enn skilning og þolinmæði.
Aftur á móti, ef fariö yrði illa með
íslensku þjóðina, þá gætí skapast
likt ástand og í Rúmeníu um árið.
Það væri hroðalegt að sjá tugþús-
undir íslendinga umkringja Al-
þingi þangað til alþingismennim-
ir stæðu við gerða samninga.