Dagblaðið Vísir - DV - 24.06.1993, Blaðsíða 14

14
FIMMTUDAGUR 24. JÚNÍ 1993
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÖLFSSON
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM
Aðstoðarritstjórar: HAUKUR HELGASON og ELlAS SNÆLAND JÓNSSON
Fréttastjóri: JÓNAS HARALDSSON
Auglýsingastjórar: PALL STEFANSSON og INGÓLFUR P. STEINSSON
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar: ÞVERHOLTI 11,
blaöaafgreiösla, áskrift: ÞVERHOLTI 14, 105 RVlK. SlMI (91)63 27 00
FAX: Auglýsingar: (91 )63 27 27 - aðrar deildir: (91 )63 29 99
GRÆN NUMER: Auglýsingar: 99-6272 Askrift: 99-6270
AKUREYRI: STRANDG. 25. SlMI: (96)25013. BLAÐAM.: (96)26613.
FAX: (96)11605
Setning, umbrot, mynda- og plötugerö:
PRENTSMIÐJA FRJALSRAR FJÖLMIÐLUNAR HF„ ÞVERHOLTI 11
Prentun: ÁRVAKUR HF. - Áskriftarverð á mánuði 1200 kr.
Verð I lausasölu virka daga 115 kr. - Helgarblað 150 kr.
Við lúrum á aurum
Ríkisstjómin telur, aö þjóöin hafi engan veginn veriö
blóömjólkuð. Hún telur, að einstaklingar og fyrirtæki
lúri enn á aurum, sem nýta megi til svokallaðra sameigin-
legra þarfa þjóðarinnar. Hún ætlar þess vegna aö finna
upp nýja skatta og hækka suma þá, sem fyrir eru.
Um mánaðamótin verður lagður 14% skattur á ferða-
þjónustu og Qölmiðlun. Næsta vetur verður farið að inn-
heimta Qármagnstekjuskatt. Og almennt er reiknað með,
að tekjuskattur verði hækkaður um áramótin, enda ætl-
ar ríkisstjómin að ná í nokkra milljarða til viðbótar.
Um leið hyggst ríkisstjómin halda áfram að flármagna
hluta hallarekstrar síns með lántökum á innlendum
markaði. Hún mun halda áfram þeirri áralöngu hefð, að
ríkið hafi sem umsvifamikiU lántakandi fomstu um að
auka efdrspum peninga og hækka vexti í landinu.
Núverandi h ármálaráðherra er þegar orðinn skatta-
kóngur íslandssögunnar og mun slá persónulegt met sitt
á þessu ári. Ríkisstjómin í heild hefur slegið íslandsmet
í stækkun hlutdeildar hins opinbera í þjóðarbúskapnum
á kostnað hlutdeildar fyrirtækja og einstaklinga.
Afrek stjómarinnar á þessu sviði byggjast að nokkm
leyti á þeirri skoðun, að hér sé engin kreppa, heldur eins
konar seQun, sem byggist á fjölmiðlafári. Innifalið í skoð-
uninni er, að atvinnuleysi hafi fyrir löngu verið orðið
tímabært og megi gjama aukast að útlendum hætti.
Ríkisstjómin telur atvinnuleysi einna mikilvægustu
leiðina til að halda kröfuhörku almennings í skeQum og
afla vinnufriðai- til að hækka skatta og minnka þjónustu
við almenning. Eiginlega má segja, að hún telji almenn-
ing vera stærsta vandamál yfirstéttarinnar í landinu.
Stefnan hefúr gengið svo vel, að verkalýðsrekendur
fallast á, að innihald nýrra þjóðarsátta felist í yfirlýsing-
um ríkisstjómarinnar um, að hún ætli að einhverju leyti
að standa við fyrri yfirlýsingar sínar úr eldri þjóðarsátt-
um. Nýju loforðin em eins marklaus og hin gömlu vom.
í fyrrahaust reyndi ríkisstjómin að klípa utan af vel-
ferðarkerfinu, einkum í heilsugæzlu og menntastofhun-
um. Hún telur, að stækkun ríkisgeirans eigi ekki að skila
sér í aukinni þjónustu við almenning, heldur eigi hún
að nýtast grundvallarhugsjón ríkisstjómarinnar.
Þessi grundvallarhugsjón felst í að halda merki hefð-
bundins landbúnaðar hátt á lofti. í því skyni leggur
stjómin á þessu ári níu milljarða króna á herðar skatt-
greiðenda og tólf milljarða króna til viðbótar á herðar
neytenda. Þetta er eitt af íslandsmetum hennar.
Enda má vera augljóst, að sú þjóð er ekki fátæk, sem
telur sig hafa efni á að brenna árlega 21 milljarði króna
á altari kúa og kinda. Hún ætti ekki að vera að kvarta
og kveina um peningaleysi og vaxtabyrði, atvinnuleysi
og óáran. Slíka þjóð má auðvitað mjólka enn frekar.
Ekki má gleyma því, að þjóðin hefur sjálf vahð sér
leiðtoga til að leggja niður skóla og heilsugæzlustöðvar,
svo að auka megi peningabrennslu í hefðbundnum land-
búnaði og ýmsum gæluverkefnum hins opinbera. Þjóðin
hefur fengið þá ríkisstjóm, sem hún á skilið.
í stórum dráttum hefur í kosningum og kjarasamning-
um verið staðfest þjóðarsátt um að færa-þjóðfélagsgerð-
ina í auknum mæli frá velferðarríki heimilanna yfir í
velferðarríki gæludýranna. Meðan þessi þjóðarsátt er í
gildi, ætti fólk ekki að vera kvarta yfir kreppu.
Smíði nýs fj árlagafrumvarps mun í sumar markast
af þeirri vissu flármálaráðherra og ríkisstjómar, að þjóð-
in lúri enn á aurum, sem hafa megi og beri af henni.
Jónas Kristjánsson
„Hernaður er ekki lengur hetjudáö unnin í órafjarlægð heldur helkaldur veruleiki sem er kominn inn á heim-
ili hvers manns ...“ segir i texta greinarhöfundar.
Aðgræðaá
bandalögum
Frá því aö sögur hófust og allt
fram á okkar tíma hafa forystu-
menn þjóða hafið landvinninga-
stríð á aðrar þjóðir til þess að ná
undir sig gögnum þeirra og gæðum.
„Menningarþjóðir" Evrópu fóru
þar í fararbroddi á seinni öldum
og lögðu undir sig frumstæðari
þjóðir og sköpuðu sér nýlendur,
sem þær blóðmjólkuðu. „Menning-
arþjóðimar" gátu hreinlega ekki
staðið undir lífskröfum sínum af
eigin ágæti, til þess urðu þær að
ræna aðrar. Öldum saman var
hverri tilraun nýlendnanna til
frelsis drekkt í eigin blóði. Þó kom
þar um síðir að kerfið gekk ekki
lengur og nýlendurnar brutust til
sjálfstæðis.
Skriffinnskubákn
Lögmálið er samt enn það sama;
sterkar þjóðir sækjast eftir gæðum
þeirra veikari, en aðferðimar em
að breytast. Hemaöur er ekki leng-
ur hetjudáð imnin í órafjarlægð
heldur helkaldur veruleiki sem er
kominn inn á heimili hvers manns,
ef ekki bókstaflega, þá að minnsta
kosti í skýmm myndum í sjón-
varpi. Almenningur herraþjóð-
anna getur nú séð syni sína deyja
á vígvöllum og trúir ekki lengur á
hetjuljómann, trúir þeirri blekk-
ingu ekki lengur. Þess vegna varð
að finna nýja. Nýju aðferöimar era
að sitja á löngum og dýmm fundum
til þess að undirbúa langar og dýr-
ar ráðstefnur, byggja stórar og dýr-
ar hallir utan um skriffinnskuna,
sem leiðir af fundunum og ráð-
stefnunum, og stofna bandalög, alls
konar bandalög; menningarbanda-
lög, stjómmálabandalög, við-
skiptabandalög, tollabandalög,
efnahagsbandalög, peningabanda-
lög og meira að segja hernaðar-
bandalög. Bandalögin eiga að
skapa bandalagsþjóðunum blessun
Kjállajiim
Sigurjón Valdimarsson
sjálfstætt starfandi
blaðamaður
velsældar og hamingju. Það er nýja
blekkingin.
Verðmætasköpun
Við íslendingar skriðum' út úr
moldarkofunum og fómm að gá til
sólar þegar við hættum aö vera
nýlenduþjóð. Við höfum lengi vitað
að „lífið er saltfiskur" og að ef viö
söltum ekki fisk þá hættinn við að
sjá til sólar og verðum aftur að
skríða inn í moldarkofana; ef við
sköpum ekki verðmæti þá töpum
við lífsgæðunum sem við unnum
okkur inn sem sjálfstæð þjóð. Við
vitum aö ef við látum ekki öðrum
þjóðum eitthvað í té þá fáum við
ekkert frá þeim. Það lögmál hefur
alltaf gilt og gildir enn í mannleg-
um samskiptum. Þess vegna eigum
við erfitt með að trúa þegar okkur
er sagt að við séum að tryggja okk-
ur velsæld og góða afkomu um
ókomin ár með því að ganga í
bandalög með þjóðum sem sagan
segir okkur að hafi lengst af lifað
af að mergsjúga aðrar þjóðir, en
hafa nú misst ýmsa spæni úr aski
sínum. Viö vitum að vísu að sumir
menn hafa aflað sér stundargæða
með því að skrifa undir nógu
marga pappíra, en hafa um leið
fært sjálfan sig í fjötra skuldbind-
inganna, tapað frelsi sínu. Venju-
legir menn forðast slika blekkingu.
Við, venjulegir íslendingar, trúum
því ekki að grannþjóðimar í Evr-
ópu ætli að gefa okkur einhver
ósköp af gæöum ef við bara skrif-
um undir pappírana þeirra. Viö
teljum okkur vita að þær vilji fá
eitthvað í staðinn - ef ekki strax
þá einhvern tíma í framtíöinni. Við
viljum fá að vita hvað tekur við
þegar það er uppurið sem viö fáum
fyrir að undirrita pappírana um
bandalög. Við viljum ekki þurfa að
setja neinn nútímamann á bekk
með Gissuri jarli.
Sigurjón Valdimarsson
„Við, venjulegir Islendingar, trúum því
ekki að grannþjóðirnar í Evrópu ætli
að gefa okkur einhver ósköp af gæðum
ef við bara skrifum undir pappírana
þeirra.“
Skoðanir annarra
Sundurtættur f lokkur
Á nýlegum miðstjómarfundi Alþýðubandalags-
ins um sjávarútvegsmál kom fram með átakanlegum
hætti, hversu sundurtættur flokkurinn er í þessu
mikilvægasta máli þjóðarinnar. Ólafur Ragnar barð-
ist fyrir stefnu nkisstjómarinnar um frjálst framsal
kvóta; Jóhann Ársælsson alþingismaður vildi leggja
af kvótakverfið og taka upp sóknarstýringu, og til
að kóróna ringulreiðina stillti Steingrímur J. Sigfús-
son sér upp á milli andstæðra fylkinga; og að sjálf-
sögðu með vitlausustu lausnina sem hugsast getur:
hann vildi kvótakerfi, en án framsals!"
Leiðari Alþbl. 23. júní
Hlutafélag SVR
„Framsóknarmenn em blindaðir af sólarlagi
samvinnurekturs á íslandi um þessar mundir. Þeir
finna til minnimáttarkenndar gagnvart einkarekstri
og hlutafélögum. Svo langt geta afturhaldskenningar
framsóknar leitt fulltrúa flokksins í ógöngur, að þeir
hika ekki við að fullyrða hér og nú, að hlutafélag
um Strætisvagna Reykjavíkur verði þegar í stað lagt
niður að afloknu næstu borgarstjómarkosningum
fái þeir einhveiju ráðið."
Markús Öm Antonsson í Mbl. 23. júní
Dýrir iðnaðarmenn
„Það er ekki aðeins skortur á hæfum bygginga-
mönnum sem veldur viöhaldsvandræðum, heldur
rökstudd hræðsla við uppmælingataxta og þau laun
yfirleitt sem byggingamenn hafa komist upp með að
taka fyrir verk sín. Ekki er óalgengt að viðhaldssnill-
ingar taki tvöfóld og upp í fimmfóld laun verkbeið-
enda og er þá miöaö við vinnustundir. Meö svona
hugsunarhætti skáka iðnaðarmenn sér út af vinnu-
markaöi og kvarta sáran og heimta nýbyggingar og
eölilegt viöhald eigna situr á hakanum.“
OÓ í Tímanum 23. júní