Alþýðublaðið - 19.04.1967, Blaðsíða 7

UMSJÁ: Sigurður
Jén Ólafsson
Hér á þessari síðu hefur
göngu sína nýr þáttur er hlotið
hefur nafnið UNGT FÓLK Á
ATÓMÖLD. Er þessi þáttur ætl
aður ungu fólki á tvítugsaldri
og þar um, en svo kann einnig
að fara, að eldra fólk muni finna
þar eitthvað við sitt hæfi. Ekki
er þessum þætti ætlað að vera
vettvangur bítlahliómsveita og
bítlaaðdáenda, sem venja er
með marga Iþá þætti, sem ætlað-
ir eru ungu fólki, heldur verður
reynt að fjalla um ýmis menn-
ingarmál, aðallega innlend, og
verður fjallað um bókmenntir og
aðrar listgreinar. Reynt verður
eftir beztu getu að kynna ung
íslenzk skáld og listamenn, eða
rætt um ýmis málefni af ungu
fólki. Er hér aðeins fátt upp tal-
ið, en þætti iþessum er ætlað að
flytja fjölbreytt efni. Við skor-
um því á allt ungt fólk í dag að
kaupa Alþýðublaðið hálfsmánað-
arlega og lesa þáttinn UNGT
FÓLK Á ATÓMÖLD.
Fyrir skemmstu kom út nýstár
legt smásagnahefti, er hlaut nafn
ið MENNTASKÓLASÖGUR. í
þessari bók eru sögur eftir 15
ung og efnileg skáld úr Mennta-
skóla Reykjavíkur. í fyrra komu
út MENNTASKÓLALJÓÐ og
var þar að finna Ijóð eftir skáld
úr sama skóla. Við ræddum við
einn þeirra er stóðu að útgáfu
þessa smásagnaheftis, Hrafn
Gunnlaugsson, en hann stóð jafn
framt að útgáfu Menntaskóla-
ljóða, og átti auk þess efni í
báðum bókunum. Ilrafn Gunn-
laugsson er ennþá ungur að ár-
um (verður 19 ára 17. júní n.k.þ
en hefur þegar getið sér gott orð
meðal skólasystkina sinna sem
efnilegur listamaður. Hrafn sit-
ur nú í 4. bekk skólans. Mun-
um við síðar birta sögu úr þess-
ari merku bók.
Að gefnu tilefni skal það tek-
ið fram, að öllu ungu fólki um
land allt er heimilt að skrifa
þættinum og segja álit sitt á hon
um. Einnig geta menn, ef ein-
hver kærir sig um, sent efni í
þennan Iþátt. Takið því penna í
hönd og sendið þættinum nokkr-
ar línur, merkt: Þátturinn UNGT
FÓLK Á ATÓMÖLD, Alþýðu-
blaðinu, pósthólf 320.
Kvöldstund með
Hrafni Gunnlaugss.
Hver er nú eiginlega tilgangur-
inn með útgáfu þessarar bókar —
Menntaskólasögur?
— Tilgangurinn er nú fyrst og
fremst sá að gefa þeim mönnum,
sem fást við skriftir, tækifæri til
að birta eftir sig sögur á prenti;
m.ö.o. að gefa mynd af því sem
er að gerast innan skólans á bók-
menntasviðinu.
er getur setzt niður og skrifað
eitthvert kjaftæði og kallað sig
skáld á eftir. Þetta gútera flest-
ir. því enginn er fær um að dæma
þetta fullkomlega, og ef menn
fara út í að dæma það, er það
venjulega gjörsamlega misskilið.
Ég man t.d. eftir því, að í skóla-
blaðinu í vetur birtist Ijóð eftir
Þórarinn Eldjárn, sem hét Þjóð-
ast upp á simbólikk. Leikritið
byrjaði á því, að maður kemur
inn á sviðið og fer að hlæja. Sið
an kemur höfundur inn og segir:
„Áslaug, Áslaug, þú komst inn í
líf mitt einsog kaldur hitamælir,
sem er stungið upp í bossann á
manni, þegar maður er veikur".
Og þá kom þriggja metra stór
hitamælir, svífandi ofan úr loft-
Er þetta nokkurs konar fram
hald af Menntaskólaljóðum, sem
voru gefin út í fyrra?
Nei, það þarf nú ekki að
líta á þetta sem framhald. Okkur
þótti ástæða til að gefa út sögur,
þar sem búið var að gefa út ljóð.
Annars er þetta allt öðru vísi
unnið.
Er mikið um skáld í skólán-
um, núna?
— Ja, þetta er að verða eins
konar tízkufyrirbrigði núna í
augnablikinu.
Og hefur aukizt með árunum?
— Alveg gífurlega. Það er því.
miður þannig, að þegar fram
kemur einhvers konar absúrdismi,
eða poppismi sem í raun og
veru er svo lítill vandi að
skrifa eftir, en meiri va.ndi.
að gera eitthvað igott úr, þá,
geta falið sig á bak við
þetta form og íivaða fábjáni sem
drápa. Þar voru öll amerísku
fylkin og ísland upptalin — og
ljóðið var ekkert annað, en mjög
góð hugmynd og athyglisvert.
Þessu urðu menn gífurlega reiðir
og rifust mikið út af. En hins
vegar birtast þarna sögur, sem
eru algert kjaftæði, sem enginn
hefur neitt við að athuga, einsog
Þrekráðshjal og eitthvað slíkt.
Þetta les enginn og þess vegna
er það kannski allt í lagi.
Þú lézt flytja eftir þig á Jóla-
gleðinni, man ég, absúrd leikrit?
— Já, þetta átti að vera nokk-
urskonar ástarjátning, sett á svið,
en það komu fram ýmsir van-
kantar við uppsetninguna og við
sáum, að sennilega mundu menn
ekki gútera alla þá siðfræði, sem
kæmi fram í þessu leikriti. Svo
við neyddumst til að gera það
enn absúrdara en átti að vcra í
upphafi. Þetta átti allt að byggj-
inu og hékk yfir miðju sviðinu.
Síðan átti að koma það atriði þeg
ar Áslaug missti meydóminn. Það
átti að tákna með því, að inn
átti að bera stóran kassa með
hvítu laki á. Síðan áttu að koma
piltur og stúlka sitt úr hvorri
áttinni og fara undir lakið, oní
kassann og leggjast þar. Þá áttu
þau að taka upp tómatsósu og
sprauta rauðan blett í lakið. Það
geta náttúrlega flestir látið sér
detta í hug, hvað það á að tákna.
En þetta var ekki liægt, svo þessu
var breytt, og í staðinn voru
menn látnir bera inn líkbörur
og draga upp sveðju og steypa sér
undir lak og sprauta á það tó-
matsósu, og flestir héldu að
þarna væri verið að éta lík. Og
þegar ég sagði seinna við ein-
hvern mann í gríni, að þetta væri
bara sexsimból, þá sagði hann:
, Já, nú fatta ég það loksins.
Þetta hefur þá átt að vera simból
fyrir þessa sexmaníu í Englándi,
þegar þeir ráðast inn í kirkju-
garða til að grafa líkin upp og
éta þau“.
Nú hefur þú fengizt eitthvað
við smásagnagerð, leikritun og
ljóðagerð. Hvað af þessu þiennut
stendur hugur þinn næst?
— Ja, ég veit eiginlega ekH
hvað stendur mér næst. Maður
er svona að þreifa fyrir sér. Lík-
lega verða þetta bara bernsku-
brek, sem verða hjá 90% af þ'ess-
um strákum, sem skrifa í mennta
skóla. En ef svo færi að ég héldi
eitthvað áfram að skrifa, sem ó-
mögulegt er að segja nokkuð um,
þá hugsa ég, að ég mundi fara
út í að skrifa leikrit eða jafn-
vel frekar kvikmyndahandrit. Ég
skrifaði nú einu sinni kvikmynda-
handrit að gamni mínu, en ég
hugsa að enginn mundi vilja sjá
þá kvikmynd.
Hverjir eru nú þínir eftirlæt-
ishöfundar?
-- Af íslenzkum höfundum, ljóð
skáldum, hef ég mestar mætur á
Hannesi Péturssyni og Þorsteini
frá Hamri. Þó held ég einna mest
upp á þýðingar Jóhanns Hjálm-
arssonar á ítalska nóbelsverðlauna
skáldinu Quasimodo, af því sem
.ég hef séð af nútímaljóðum. Ég
hef nú kannski ekki mikið vit á
því, en mér finnst þær ákaflega
skemmtilegar.
Heldurðu að Tómas Jónsson
hafi haft mikil áhrif á ritsmíðar
skólaskálda?
— Nei, alls ekki. Ég held, að
þessi stíll, sem kemur fram í
Tómasi Jónssyni, þessi poppstill
eða hvað sem á nú að kalla hann,
hafi ekki breytt neinu í vetur,
því að í fyrra og hitteðfyrra var
þessi stíll byrjaður að helriða
skólablaðinu.
Hvert er álit þitt á stríðkiu í
Viet-Nam?
— Stríð er alltaf óréttlætan-
legt, hvernig sem það er rpkið
og á hvaða grundvelli sem þafS er
rekið. Öll stríð hafa verið órétt-
lætanleg og það hefur ekkert
stríð verið háð sem hugsjónasjtríð.
Hinum einstaka hermanni hpfur
verið talin trú um, að hann væri ,
að berjast fyrir einhverja hug^jón, v
en það er algjör misskilniqgúr.
Vissulega tel ég stefnu Ttanda-
ríkjamanna í Viet-Nam rang^ og
þetta er á sinn hátt innrésar- t>
stríð, þó að þetta verði senntlega Y
aldrei talinn jafn mikill glígpur .
Frh. á 10. síðu.
19. apríl 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ J