Alþýðublaðið - 23.05.1967, Blaðsíða 13

SfeaS 41988
Fransma5ur i
London.
(AUez France).
Sprenghlægileg og snilldar vel
gfera, ný, frönsk-ensk gaman-
mynd í litum.
Robert Dhéry
Diana Dors.
Sýnd kl. 5, 7 oar 9
Venlulegur
fasismi
Afburðagóð heimildarmynd um
þýzka nazismann. Enskt tal.
Sýnd kl. 9.
hæstaréttarlögmaður
Lögfræðiskrifstofa
Sambandshúsinu 3. hæð.
Símar: 12343 og 23338.
Allt til raflagna
Rafmagnsvörur $
Heimilistæki.
Útvarps- og sjónvarps-
tæki.
RAFMAGNSVÖRU-
BÚÐIN S.F.
Suðurlandsbraut 12
Sími 81670
BÆNDUR
Nú er rétti tíminn til að skrá
vélar og tæki sem á að selja.
TRAKTORA
MÚGAVÉLAR
BLÁSARA
SLÁTTUVÉLAR
ÁMOKSTURSTÆKI
Við seljum tækin.
Btia- og
Búvélasalan
v/Miklatorg, sími 23136.
BÍLAMÁLUN -
RÉIIINGAR
BREMSUVBÐGERÐIR O. FL.
BIFREIÐAVERKSTÆÐIÐ
VESTURÁS HF.
Súðavogi 30 — Siml 35740.
Framhaldssaga eftir Nicholas Johns
FANGI ÚTTANS
samt yndislegasti maður ver-
aldar.
Hún var svo niðursokkin í
hugsanir sínar, að hún sá ekki
Ned fyrr en hún var alveg kom-
in að honum, þar sem hann sat
á steini.
— Halló, kallaði hann.
— Hvað ertu að gera hérna,
Ned.
Hann brosti til hennar. Hann
var afar elskulegur, þegar það
hentaði honum. Hann tók utan
um hana og gekk við hlið henn-
ar.
— Ég bjóst við þú tækir þessa
leiðina heim, sagði hann. Svo
þú ert farin að vinna á' bónda-
bæ?
- Já.
Hún var næstum stjörf af
gleði yfir athyglinni, sem hann
sýndi henni.
— Hvers vegna? spurði hann
og gaut augunum til hennar.
Ertu skotin í Chris Manning?
— Af hverju heldurðu það?
— Hann virðist vera kvenna-
gull. Hann var bara búinn að
vera hér í tvo mánuði, þegar
Hervey féll fyrir honum. Það
hlýtur að vera eitthvað sérstakt
við hann. Passa þú þig vel.
Maisie langaði mest til að
segja, að hún sæi aðeins Ned,
en hún þagnaði. Henni kom dá-
lítið til hugar, þegar Ned fór
að tala um Chris Manning.
— Er Hervey ekki að vinna
allan daginn? spurði Ned. Hún
gæti orðið afbrýðissöm, ef þú
eltist við Chris Manning bak
við hana.
Maisie herpti saman augun
og hugsaði ákaft.
Svo þetta er ástæðan fyrir að
Ned hafði beðið eftir henni. —
Hann hugsaði ekki um hvort
Hervey væri afbrýðisöm eða
ekki — hann var það sjálfur!
Hann áleit að hún væri skotin
í Chris! Hvílíkt' flón hafði hún
ekki verið að elta Ned á rönd-
um, þegar hún hefði heldur átt
að sýna honum að öðrum fynd-
ist hún aðlaðandi.
Hún þurfti aðeins að gera sig
til fyrir Chris Manning og láta
Ned sjá hvernig það færi.
Hann kæmi víst' hlaupandi
þegar hann yrði nægilega mik-
ið afbrýðisamur.
TÓLFTI KAFLI.
Seint um daginn gekk Her-
vey til móts við Chris nokkru
seinna. Sólin var að setjast og
langir skuggar féllu á engið, sem
ilmaði af nýplægðri mold. Her-
vey sá að Chris var þreytulegur
en þreytan hvarf úr svip hans,
þegar hann sá hana.
— Á morgun ljúkum við að
plægja, sagði hann. — Sam Tru-
scott segir. ég plægi beint. Hann
hló. Það er hrós sem segir sex
þegar hann á í hlut.
Þau tókust í hendur og leidd-
ust.
— Hann hrósar Maisie ekki,
sagði Hervey. — Þarftu að hafa
hana, Chris? Hún er húðlöt.
— Hún batnar.
— Ekkí heldur Sam.
— Þurfum við að tala um Ma-
isie? Hann kyssti hana og leit
svo í auga hennar. Hefurðu á-
hyggjur af einhverju?
— Já, af Massie Barlow.
14
— Hvers vegna, hjartað mitt?
Hún andvarpaði og sagði svo
hreint út:
— Hún gengur á eftir þér
með grasið í skónum, Chris.
— Hún eltir mig dálítið, við-
urkenndi hann. — En það er að
eins til að spyrja um eitthvað
viðvíkjandi vinnunni. Hvernig
eigi að gera eitthvað og hvað
hún eigi að gera næst'. í gær
meiddi hún sig á gaddavír. Þú
ættir að heyra hvað hún öskr-
aði.
— Sam sagði mér það. Rödd
hennar sýndi hve áhyggjufull
hún var og Chris tók utan um
hana.
— Út með það, hjartað mitt',
sagði hann. — En segðu ekki
að þú sért afbrýðisöm. Ég trúi
þvl ekki. Maisie er aðeins lítil
gæs, sem hugsar um útlitið sittjjJ
— Ég er ekki afbrýðisöm,#
sagði Hervey rólega. — Ég veitB
að enginn aðskilur okkur. En®
ég hélt þú sæir það, Chris, hvem
ig Maisie reynir til við þig.
Það væri eðlilegra að hún
spyrði Sam, ef hún þyrfti eitt-
hvað að vita um starfið. Hann
veit meira um sveitavinnu en
þú. Mér lízt ekki á það, vinur
minn, hvernig stelpan eltir þig.
Chris kyssti hana aftur.
— Ég skil þig vel, vina mín,
en mér finnst' ekki að við ættum
að reka hana, hún gerir sitt
bezta. En ég skal lofa þér því
að gera henni alveg ljóst, að ég
er trúlofaður heimsiiis yndisleg-
ustu stúlku.
Hún þrýsti sér að honum, —
henni hafði létt ögn, en ékki
nóg. Jafnvel í hug sér neitaði
hún afbrýðiseminni eða ótta um
að missa Chris til annarrar. Hún
vissi ekki hvað hún óttaðist
sjálf.
Sama kvöld fór Chris inn í
hesthúsið rétt fyrir kvöldverð
til að sjá um að hestunum hefði
verið gefið fyrir kvöldið. Meðan
hann var að því, kom Maisie
inn í hesthúsið.
— Þú ættir að fara að koma
þér heim, Maisie, sagði hann.
— Ég var að fara, þegar ég
sá yður fara inn í hesthúsið. Gaf
ég hestunum nóg?
— Dálítið meira myndi ekki
skaða, en ég skal sjá um það.
Farðu heim, sagði hann.
En hún stóð og virti hann
fyrir sér, meðan hann gaf hest-
unum hafrana. Augu hennar
blikuðu, þegar hún sagði:
— Nú er ég bráðum búin að
spara fyrir reiðhjóli og þá þarf
ég ekki lengur að ganga heim.
Hann leit yfir öxl sér á' hana.
— Það er gott. Mér hefur
ekki litizt á að þú færir ein yfir
heiðina í myrkri.
Hún gekk að honum og leit
biðjandi á hann.
— Ég er dauðhrædd. Það er
orðið svo dimmt. Viljið þér ekki
fylgja mér á leið.
Hann studdi sig við forkinn
og horíði á hana.
Vitanlega hafði Hervey rétt
fyrir sér, telpan gekk á eftir
honum með grasið í skónum.
Hann hafði tekið eftir því lengi,
en skemmt sér yfir því, en nú
fór honum að leiðast og hann
svaraði kuldalega:
— Þú getur náð vagninum við
krossgöturnar, ef þú flýtir þér.
Hann stakk hendinni í vasann.
Hér hefurðu fyrir farinu. Hann
sá að hún beit á vör sér. —
Hlauptu svo !
Hún tók við peningunum og
fór. Chris sá hana ganga yfir
engið og niður að veginum. —
Þetta var nú það! Nú hafði hann
gert: henni skiljanlegt, að hún
eyddi tíma sínum til einskis —
hún yrði ekki aftur fyrir hon-
um.
En Maisie fór ekki eftir þjóð-
brautinni. Hún fór stytztu leið
yfir heiðina, því hún ætlaði að
hitta Ned Stokes áður en hún
kæmi til borgarinnar. Hann kom
og hitti hana á hverju kvöldi,
en aðeins til að spyrja hana
spjörunum úr um Chris Mann-
ing. Hann vildi vita allt um
hann og Hervey.
Maisie andvarpaði. Það var
leitt að Chris skildi ekki ganga
í gildruna. Hana hafði langað til
að hann fylgdi henni, svo Ned
gæti séð að vinnuveitandi henn-
ar væri hrifinn af henni.
En Ned' var hvergi að sjá.
Hún hitti hann ekki fyrr en í
borginni úti á götu. Hún hljóp
til hans.
— Þú komst' ekki í kvöld,
sagði hún.
— Mér seinkaði á æfingunni.
Hann var að æfa fyrir næsta
kappleik. — En ég hitti þig
hér.
Hún breiddi úr sér, sannfærð
um að hún yrði að gera hann
afbrýðisaman, ef hún vildi sigra
hann.
ÞRETTÁNDI KAFLI.
— Hve miklu viltu veðja, a8
þér takist að fá Hervey Galt-
on til að slíta trúlofuninni og
giftast þér?
Ned kreppti hnefana í buxna-
vösunum, þegar hann heyrði
hláturinn. Hann reyndi að vinna,
en gat ekki einbeitt sér. Hann
var ringlaður og sá allt' sem I
þoku. Margsinnis heyrði hann
hlátursrokur og í hvert skipti
varð hann æfari.
Um kvöldið, þegar hann var
að þvo sér, kom einn vinnufélagi
hans til hans.
— Þú verður að líta kring-
um þig eftir annarri vinkonu,
Ned, glotti hann.
— Snautaðu burtu, sagði Ned
illilega.
— Þú þarft ekki að leita langt
yfir skammt, sagði hinn og
deplaði augunum til félaga
sinna. — Þú hefur Maisie Bar-
low! Hún jafnast að vísu ekki á
við Hervey Galton, en þú veizt
a.m.k. hvar þú hefur hana.
Ned þurrkaði sér um hend-
urnar. Hann var að missa stjórn
á skapsmunum sínum. Hann
heyrði kvalara sinn segja:
— Nema þú haldir að þú get-
ir enn náð í Hervey? Það ætti
að vera auðvelt fyrir mann eins
og þig — verðandi heimsmeist-
ara! Því ferðu ekki út á Dale
búgarðinn — og ....
Ned þoldi ekki meira. Hann
seildist til hins og sló hann upp
að veggnum. Um leið var fjand-
inn laus. Ned var í stríðsskapi.
Hinir urðu að halda honum með
valdi og hann barðist enn um
á hæl og hnakka, þegar verk-
stjórinn kom.
— Ég var búinn að aðvara
yður, Stokes, sagði verkstjórínn.
Ég skipaði yður að geyma
hnefahöggin til kappleikanna.
Nú neyðist ég til að kæra yður
og þér megið þakka fyrir, el
þér haldið starfinu lengur.
Ned sleit sig lausan og greip
jakkann sinn.
— Kærðu mig bara, urraði
hann. Ég kem ekki á morgun
hvort eð er. Ég hef fengið nóg
af þessari búlu hérna.
Hann stikaði stórum út úr
verksmiðjunni og vissi, að þang-
að myndi hann ekki stíga fæti
sínum framar. Það hentaði hon-
um eiginlega ágætlega. Hann
hefði aldrei átt að monta sig
með að Hervey væri stúlkan hans
því að hún vildi ekki líta við
honum, en hvernig hafði hann
23. maí 1967 - ALÞYÐUBLAÐH) |,3