Alþýðublaðið - 31.05.1967, Síða 16

SKRAUTSYNINGAR
Nú er fyrstu skrautsýningunni
lokið í sjóvarpinu og sjálfsagt eru
allir ákaflega ánægðir yfir
því, hvað þeirra menn hafa tekið
sig þar vel út. Þegar þetta er skrif
að er þó enn ekki lokið nema fyrri
hálfleik. og Baksíðan hefur því
ekki séð nema tvo af fimm flokk-
unum, sem þar fá að sýna alþjóð
hve fallegir þeir séu. En trúlega
verður síðari hálfleikurinn ekkert
afskaplega frábrugðinn þeim fyrri,
þótt öruggara sé kannski að full-
yrða ekkert um það, en því er nú
einu sinni svo farið með frumleik-
ann, að hann er ekki mikið frá-
brugðinn hvaða bókstaf sem menn
cru merktir. Enda virðist þetta
líka vera ágætasta sýningarform,
|)ótt það verki raunar örlítið skrít'i
Iega á mann, að atvinnuleikarinn
sem kom fram í fyrradag skuli
ckki hafa getað lært rulluna sína
u.tan að, heldur þurfti að lesa hana
upp af blaði.
Rétt mun að taka fram, að með
orðinu atvinnuleikari, er hér átt
Við leikara sem kemur fram á leik
oviði, en vissulega mætti segja
íneð talsverðum rétti, að hinir
væru atvinnuleikarar líka, að
«iinnsta kosti atvinnumennirnir
í pólitíkinni eða framagosarnir
eða hvaða nafngift menn nú vilja
fiæma þá.
Sérstaka athygli vekur í sam-
bandi við sjónvarpskynningu flokk
anna nú, hvernig þeim er skipað
niður á kvöldin tvö. Það getur vel
verið að það sé tilviljun, en óneit-
anlega er það dálítið skemmtileg
tilviljun að íhaldið og Áki fái
tíma sama kvöld og Harðjaxlinn,
en liinir svo kölluðu vinstriflokkar
settir á bekk með Steinaldarmönn
unum. Þetta er alveg í stíl við
grínið, sem útvarpið hefur iðu-
lega viðhaft í sambandi við út-
varpsumræður frá alþingi og ann
að slíkt' efni, eins og t.d. hérna
um árið, þegar lagið Rokkarnir
eru þagnaðir var leikið við mik-
inn fögnuð landsmanna í lok
tveggja daga stjórnmálaumræðna
í útvarpinu.
Sjónvarpskynningin i gær og
fyrragær er auðvitað ekki nema
fyrsti þátturinn í þeim skraut-
sýningum, sem sjónvarpið setur á
svið vegna kosninganna. Á föstu-
daginn verður framboðsfundur, og
vonandi verður hann upp á gamla
mátann, eins og slíkir fundir eiga
að vera. Sá böggull fylgir þar þó
skammrifi að slík fundahöld hafa
svo mjög aflagzt hin síðari ár, að
engan veginn er víst að þátttak-
endurnir kunni að koma fram á'
slíkum fundum, og þurfi jafnvel
að fara að lesa rulluna sína upp
af blaði, eins og leikkonan, sem
minnzt var á hér að framan.
Hún er merkileg tík, þessi póli
KLAUFNASPARK
Innan skamms verður kostuleg hátið hjá kúnum,
með klaufnasparki ryðjast þær út úr fjósinu
og loía eilífan guð, i grænkandi túnum
er gott að hugsa fallega í blessuðu Ijósinu.
Og þær munu strengja þess heit á þeim hátiðisdegl
að herða á nyt'inni, undanrennunni og smjörinu,
því enda þótt bóndinn sé birgur af fyrirtaks heyl,
ér básinn og myrkrið andstætt lífinu og fjörinu.
Og það verður hrist úr klaufum á kúanna þing!
og kýld hver vömb á' nýsprottnu grasinu í lautunum.
Vér samgleðjumst vorum svipmikla nautpeningi
og sér í lagi héraðsráðunautunum.
tík, var einu sinni sagt. Og lík-
legast er það hverju orði sannara.
Kannski er það þó merkilegast
við hana, að hún virðist yfirleitt
alls ekki vera neitt pólitísk. Kosn-
ingabaráttan snýst um kaupfélags
stjóra austur á landur og þrjátíu
ára gamla pólitík flokkanna eða þá
eitthvað sem þeir ætli að gera
einhvern tíma í framtíðinni.
Menn tala mikið um bæði fortíð
og framtíð, en á samtíðina minn-
ist helzt enginn. Og það er kannski
heldur ekki von. En þó væri það
nú samt óneitanlega dálítið gam-
an, ef pólitíkin tæki allt í einu
upp á því að snúast um pólitísk
efni, svona rétt til tilbreytingar.
■— Ég var að tala við ÞIG. Ég var að spyrja hvort þú vildir ekki
skreppa út og taka einnslagmeöstrákunum?
— Þið eruð liklega í uppmælingu, eða hvað?
Framsóknarmaðurinn, sem ég
þekki varð reiður, þegar ég
sagði við hann í gær, að mik
il ósköp væru að sjá béaðan
Tímann. Ilann sagði að þetta
væru svívirðingar. En ég bað
hann að æsa sig ekki svona
upp, eða hvort hann sæi ekki
eins og ég öll B-in, sem era
þar. Jú, sagði hann, þetta ec
auðvitað rétt, og þá getur
maður líka sagt að Mogginn
sé D-skotinn,

Alveg missti ég allt álit á
þessum stjórnmálamönnum,
þegar ég sá í sjónvarpinu i
fyrrakvöld, að foringi nýja
stjómmálaflokksins vissi ekki
einu sinni hvað flokkurinn
hét. Hann talaði ýmist íuu Ó-
háða lýðræðisflokkinn eða
bara Óháða flokkinn eða jafn
vel eitthvað enn annað . . .
Alveg er ég stóiiineiksluð á
útvarpinu. Auglýsir það ekki
dagskrárlið undir nafninu:
„Blautleg kvæði og brunavís-
ur“. Og verst er þó að mér
skuli vera boðið í afmæli ei*
mitt þetta kvöld . . .