Alþýðublaðið - 29.06.1967, Blaðsíða 10

Kossinn sem sagöi
meira en búsund orð
„Uss, það verður búið eftir
nokkrar vikur,” sagði fólk fyrir
fimm árum. Þeir bjartsýnustu
sðgðu nokiira mánuði. En nú eru
liðin fimm ár síðan Elizabeth
Taylor og Riehard Burton
bneyksluðu heiminn með ástar-
ævintýri sínu, og 15. marz sl.
héldu þau hátíðlegt þriggja ára
brúðkaupsafmælið. Þau virðast
fjarska hamingjusöm, og fólk
er hætt að tala mikið um skiln-
að á næstunni.
En ekki er þó annað hægt að
segja en að viss vandamál hafi
steðjað að hjónunum. Og þau
erfiðustu og við.kvæmustu snerta
atvinhu þeirra beggja, leiklist-
SERVIETTU-
PRENTUN
SÍMI 32-101.
Nú hefur Elizabeth alltaf litið
á Richard sem leikarann í fjöl-
skyldunni. Hann var hinn frægi
klassíski Shakespeare-leikari
þegar þau kynntust, maðurinn
sem hafði leikið hjá Old Vic og
Stratford-on-Avon og á Broad-
way við stórkostlegar undirtekt-
ir. Hún var bara .kvikmynda-
stjarna og fegurðardís. Það var
Richard sem kenndi henni að
lesa ljóð og leika Shakespeare,
þjálfaði hana í framsagnartækni,
dýpkaði rödd hennar. Hún dáði
hæfileika hans og þekkingu,
reynslu og kunnáttu.
Og hvað gerist? Þau leika
saman í mynd eftir mynd, sum-
um lélegum, öðrum ágætum. Og
brátt tekur verðlaununum að
rigna yfir .... Elizabeth. Fyrir
leik sinn í Hver er hræddur við
Virginíu Woolf? hefur hún hlot-
ið einróma lof og hver verðlaun-
in af öðrum, seinast hin eftir-
sóttu Oscar-verðlaun. Og í
Shakespearehlutverki sínu —
hinu fyrsta sem hún hefur leikið
— í Taming of the Shrew vekur
hún einnig hrifningu, og verð-
launin eru þegar tekin að ber-
ast.
En Richard? Hann hlaut góða
dóma, en engin verðlaun. Jafn-
vél 1 Shakespeare er það Eliza-
beth sem dregur að sér aðalat-
hyglina.
Hann hefur verið útnefndur
fimm sinnum til Oscar-verðlaun-
anna, en alltaf hefur einhver
annar orðið honum hiutskarp-
ari. Margir telja það óréttmætt.
Seinast var það Paul Scofield
sem hreppti gullstyttuna. Ric-
hard er geysilegur aðdáandi
hans og ann honum vel heiðurs-
ins. Og auðvitað er hann glaður
og hreykinn af frama konu
sinnar.
En Elizabeth tekur þetta nærri
sér. Anægja hennar er blandin
beiskju, og það voru henni djúp
vonbrigði, að þau skyldu ekki
bæði fá Oscarinn að þessu sinni.
Þau hafa gaman af að stríða
hvort' öðru, hjónin, en þá var
engin ertni í huga Elizabeth. Hún
gekk til eiginmanns síns, lagði
hendurnar um háls honum,
horfði alvariega í augu hans og
kyssti hann síðan blíðlega. Það
var koss sem var mælskari en
þúsund orð. Hann sagði Richard,
að hún væri honum þakklát fyrir
allt sem hann hafði á sig lagt til
að gera hana að sannri leik-
konu. Og að hann væri henni
dýrmætari en öll heimsins verð-
laun.
Þjóðgarður
Frh. af 5. siðu.
vel að. En hinu verður ekki neit
að, að í borginni sjálfri, er allt
of lítið af opnum svæðum, sem
síðar gæti orðið skrúðgarðar og
samkomustaðir fólks á góðviðris
dögum og þá fyrst og fremst
þess fólks, sem ýmissa hluta
vegna, getur ekki komizt út fyr-
ir borgartakmörkin.
En iþótt þetta sé af skornum
skammti í íhöfuðborginni, þá má
segja að velflestir hinna örtvax
andi bæja, hafi hér takmarkaða
fyrirhyggju. Það virðist að bæði
bæjaryfirvöld og skipulagið
hugsi aðeins um að setja ibyggða
'hverfi hagkvæmlega niður, en
hugsi siðan um opin svæði fyrir
þau í framtíðinni, sem þó ætti
að gera jafnframt.
Þar sem nýjum byggðahverf-
um eru ætlaðir staðir, ætti jafn
framt að ætla þeim opin svæði,
sem ætti um leið að prýða fögr-
um gróðri og búa þannig til vísi
að skemmtistað og skrúðgarði,
sem gæti orðið augnayndi
byggðahverfisins.
Snyrtilegt umhverfi vel um-
gengið og prýtt með skipulögð-
um fögrum gróðurreitum er
uppeldismeðal, sem virkar ósjálf
rátt á íbúanna, sem njóta eiga.
Öll snyrtimennska, bæði inn-
an heimilanna.og utan húss, vel
hirt ihúslóð, og hreinlegur bær,
verkar mannbætandi á íbúana.
Eykur fegurðarsmekk og er
mannbætandi.
Menn trúa þessu ef til vill
ekki, en svona er það nú samt.
Ég ætla ekki í þessu greinar-
korni, að leiða nein vitni, en
þau eru næg fyrir hendi.
Ég vildi loks benda á að skipu
lagið, sem hefir mikið vald í
þessum málum og oft getur
haft úrslitaáhrif, ætti í framtíð-
inni um leið og byggðahverfi eru
teiknuð á pappírinn, aö ætla
•þeim jainlramc landrými fyrir
opin svæoi í því augnamiði sem
hér hefur verið að framan á
minnzt. Og allra síðast vil ég
ekki lóia njá iíða að benda á
að íslendingar verða mjög fljót
iega að uixa til athugunar að
tryggja obornum kynslóðum
þjóðgarð inn á öræfum, ef til
vill fleiri en einn. Kemur mér
þá fyrsi. tii hugar landsvæðið
milli Hofsjukuls og Langjökuls,
allt ítu Biáfelli norður fyrir
Hveravelli. Þarna eru dásam-
lega fagrir staðir. Kerlingarfjöll
in þekkja fiestir, sem hinn góð-
kunni 'Vaidimar Örnólfsson leik-
fimiskennari er búinn að gera
fræg. Hveravellir, Þjófadalir,
Hvítiárvat.i og margt annað
mætti nefna.
Öll þessi landspilda ætti að
verða eiga aiþjóðar og leyfa þar
engar aðgerðir, sem spillt gætu
fegurð og yndisleik þessa land-
svæðis. Það er min trú að innan
ekki langs tíma verði kornnar
greiðar samgöngur þama inn á
öræfin og þangaö munu þeir,
sem stunda vetraríþróttir sækja
sér hvíid og endurnæringu í
fögru umhverfi. Það er ef til
vill draumur, sem samt mun ræt
ast fyrr eða síðar.
Ó.J.
Hvert viljið þér fara?
Nefnið staðinn. Við flytjum
yður, fljótast og þægilegast.
Hafíð samband
við ferðaskrifstofurnar eða
PAAT AMBRÍCAN
Hafnarstræti 19 — sírai 10275
10 29. júní 1967
ALÞYÐUBLAÐIÐ