Alþýðublaðið - 01.07.1967, Síða 13

íslenzkur texti.
OSS 117 í Bahla
Ný ofsaspennandi OSS 117 mynd
í litum og Cinemascope segir
frá baráttu við harðsvíraða upp-
reisnarmenn í Brasiliu.
FREDERIK STAFFORD.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 16 ára.
Öldur óttans
(Floods of fear)
Feiknalega spennandi og ' at-
burðarhroö brezk mynd frá
Rank.
Howard Keel
Anne Heywood
Sýnd kl. 7 og 9.
— STRIPLINGAR Á STRÖND
INNI —
Bráðskemmtileg mynd í litum
og CinemaScope
Frankie Avalon.
Sýnd kl. 5.
ÓTTAR YNGVASON, hdl.
BLÖNDUHLÍÐ 1, SÍM! 21296
VIÐTALST. KL. 4—4
MAlflútningur LÖGFRÆÐISTÖRF
BÆNDUR
Nú er rétti tíminn til að skrá
vélar og tæki sem ó að selja.
TRAKTORA
MÚGAVÉLAR
BLÁSARA
SLÁTTUVÉLAR
ÁMOKSTURSTÆKI
Við seljum tækin.
Bíla- og
Búvélasalan
v/Miklatorg, sími 23136.
ÖKUMENN!
Látið stilla í tíma.
Hjólastillingar
Mótorstillingar
Ljósastillingar
Fljót og örugg þjón-
usta.
BÍLASKOÐUN &
SIILLING
Skúlagötu 32
Sími 13-100.
Ég var óánægð með sjálfa mig
vegna þess að þessi heimsku-
legi brandari minn hafði móðg-
að Bob Lane og áhyggjufull,
því mér hafði alltaf leiðst, þeg-
ar fólk var reitt við mig. Jafn-
vel bitur, ókunnugur maður,
sem var á leið frá eyjunni.
Lúcíana var að búa til karam-
ellubúðing og hún raulaði. Það
var ills viti, hún söng aldrei
þegar hún var ánægð.
— Mig vantar hjálp, sagði
ég hikandi.
Hún hélt áfram að brúna syk-
urinn.
— Ég veit að þú ert í vondu
skapi, en ég veit líka að það
er ekki mér að kenna. Gætir þú
1 5 ÚTÞRÁ iuzanne EbeL
18 | OGÁS'
ekki Iokað fyrir geðvonskuna
nægilega lengi til að gefa mér
gott ráð? spurði ég vongóð. —
Hvert átti ég að leita annað en
til vinkonu minnar í eldhúsinu?
Gæti ég spurt Trish, sem lá
uppi á lofti og fann sífellt upp
ný verkefni fyrir fleiri og fleiri
starfsmenn? Gat ég spurt Jam-
es, sem var sýndur í völundar-
húsi ásamt' Mínótárusnum?
— Ég hef engan nema þig,
sagði ég.
— Það er um Signor Lane.
Hann er maðurinn, sem þú hitt-
ir á torginu.
— Hvernig vissirðu það?
— Carlo sagði þú hefðir
roðnað, þegar þú hittir hann.
Ekki vegna þess að hann væri
gamall og góður vinur. Englend-
ingar hrista höndina- á vini sín-
um. Hann er líka blaðamaður.
Gæti vérið "Sð hann hefði ætlað
að hitta konu vegna starfs síns.
— Hann er reiður enn, sagði
ég leið.
Hún yppti öxlum. Eldhúsdyrn
ar stóðu opnar út í garðinn og
sólín skein inn í herbergið. —.
Mjólkin mallaði á eldavélinni
og vanillan ilmaði um eldhús-
ið. Allt í Ítalíu ilmar vel. Allir
í Ítalíu eru bitrir.
— Mér líður illa. Ég skamm-
aðist mín; ég var bara að leika
mér.
Hún • sagði ekki orð.
— Hann kemur til að hafa
viðtal við Patricíu í dag og hún
sendir eftir mér og fer að segja
honum hvílíkur dýrgripur ég
sé. Þú veizt, hvernig hún læt-
ur!
Lúeíana hló hæðnislega.
— Og hann glápir á mig eins
og hann langi til að skera mig
á' háls. Hann hefur alls ekki
neina kímnigáfu, vældi ég.
Hún setti mótin í kalt vatn
og strauk rakt hárið frá enninu.
Ég vissi, að hún kærði sig
kollótta um það, sem ég sagði.
Hún var allt'of önnum kafin við
að vera reið við Alexanderhjón-
in. Ást hennar og hatur breytt-
ist frá degi til dags. Hún gaf
mér ekki neitt af þeirri ást og
ráðleggingum, sem ég hafði
lcitað eftir.
— Hvað er þessi kímnigáfa,
sem þú ert alltaf að taia um?
Það er ekki góður eiginleiki.
Hann álítur að þú sért fífl, þú
álítur að hann sé ruddi. Hann
var ekki að gera neitt gott. All-
ir eru óheiðarlegir. Það er nóg.
Hún neitaði að segja mcira.
Hún tautaði eitthvað um, að hún
gæti ekki eldað fyrir eilífum
kjaftagangi.
Ég fór með svarta kaffið, sem
Lúcíana hafði ekki leyft mér
að búa til. Trish var að lesa
Jason. Hún hallaði sér upp að
blúnduskreyttum koddum, and-
lit hennar var málað eins og
hún ætlaði á dansleik við kon-
ungshirðina og blöðin voru um
allt rúmið. Iiún minnti mig á'
mynd í fornverzluninni „Lafði
Serina.” Ég geri ráð fyrir að ég
hafi verið svarti drengurinn
með súkkulaðið.
— Segðu James, að ég vilji
tala við hann um Jason, elskan.
— Á ég að ónáða þá? Þeir
sögðu að láta þá í friðt fram að
há'degisverði.
Hún brosti. — Segðu honum
að koma, sagði hún aðeins.
Ég fór með skilaboðin og
skammaðist mín. Mennirnir
hættu að tala saman og James
fór inn.
Terence de Witt lelt á mig
þessum sundurstingandi augum.
— Hvers konar kvenfólk
finnst þér að eigi að vei’a í sögu-
legum kvikmyndum? spurði
hann. — Jimmy segir, að þú
vitir þínu viti.
— Ég vil ekki að þær séu
sykursætar.
— Ég ekki heldur. Nefndu
einhverja. — Hver á að leika
Kirke?
Ég hikaði. Hann leit sífellt
á mig.
Ég nefndi uppáhaldsleikkon-
una mína.
Hann gretti sig.
Ég nefndi aðra.
Hann stundi.
Þá þriðju. Hann hló.
— Þarna sérðu. Við höfum
minnst á þær allar, sagði hann
líkt og við sjálfan sig. Sæktu
eldspýtur, elskan.
Ég laut áfram, tók burt fáein
blöð og sýndi honum risastóran
eldspýtustokk. Ilann var skreytt-
ur með skjaldarmerki. Hann
þakkaði mér fyrir utan við sig.
Svo sá ég að yfir skjaldarmerk-
inu stóð „Hótel Caesario.”
Ég fór beint út og ég gekk
hratt.
Sólhlífar voru yfir borðunum
á gangstéttinni fyrir utan hót-
elið og þar sat fólk og drakk
rauðvín með sódavatni. Inni í
forstofunni var kalt og þar voru
blóm um ailt.
— Hr. Lane er á herbergi
sínu, sagði afgreiðslumaðurinn
sem svar við fyrirspurn minni.
Langar yður til að tala við hann?
— Ég ætlaði upp til hans.
— Ég skal senda mann með
yður, ungfrú. Afgreiðslumaður-
inn vissi að ég vann fyrir Alex-
anderhjónin og var einstaklega
kurteis. Peningarnir voru allt í
kringum mig eins og gullregn,
mér fannst það ágætt.
Sendisveinn í einkennisbún-
ingi fór með mig upp á fyrstu
hæð og barði þar á dyr, sem
sífellt vélritunarhljóð heyrðist
frá. Svo hneigði hann sig og fór.
Dyrnar opnuðust.
Bob Lane stóð í gættinni. —
Fyrst hélt ég að hann myndi
skella á mig hurðinni en svo
sagði hann:
— Hvað var það?
— Ég er með skilaboð til
yðar.
— Komið inn. Ég elti hann
inn í herbergi þar sem sólar-
geislarnir féllu inn um gluggann
og gluggarnir voru opnir. Ritvél-
in stóð á borði og umhverfis
hana blaðahrúga og rifnir papp-
írsmiðar.
— Fáið yður sæti.
Ég settist eins og skólastelpa
sem á von á skömmum frá skóla-
stjóranum sjálfum. Ilann sat
þarna fyrir framan mig og
teygði úr löngum leggjunum.
Hann var ygldur á brún. Eg
vildi ekki eiga hann að óvini.
— Ég kom ekki frá frú Alex-
ander, hr. Lane. Ég hélt bara að
ég fengi ekki að koma inn nema
ég segði það. Ég kom til að
biðjast afsökunar. Ég hagaði
mér barnalega og heimskulega.
Ég er það stundum. Ég get ekki
staðizt að gera eitthvað svona
af mér. Ég ætlaði að segja yð-
ur að þér færuð mannavillt, en
svo sat ég uppi með allt grínið.
Eruð þér ekki enn reiður við
mig?
Hann starði um stund á síg-
arettuna sína. Mér leið illa.
— Gætuð þér ckki gleymt
þessu? spurði ég.
Hann leit upp. Hann var með
blá augu, alvörublá augu, ekki
grá'blá eða grænblá.
— Ég verð að taka við afsök-
unarbeiðninni fyrst þér komuð
hingað og þar með er það mál
útrætt. En mér finnst erfitt að
fyrirgefa yður þennan leik yðar
og ástæðurnar get ég ekki sagt
yður. Það er víst nóg að segja
yður, að það er yður að kenna
að ég er í vanda staddur sem
erfitt verður að leysa.
Ég roðnaði. — Ég biðst af-
sökunar, afsö/kunar! Ég biðst
margfaldrar afsökunar. Mér
þykir þetta leitt. Ég gerði það
að gamni mínu. Hvað voruð þér
líka að leita uppi algjörlega ó-
kunnuga manneskju! Mér finnst
það grunsamlegt! Voruð þér á
höttunum eftir sögu?
Við þessi reiðilegu orð mín
kom bros á varir hans. Ekki
góðlegt bros, en bros samt.
dralon
dralon peýsah
í daglégri nollaln:ot
slilsterk/
? aiiðveld I ’Jsvötti
Barnavagnar
Þýzkir barnavagnar.
Seljast beint til kaupenda.
VER® KR. 1650.00.
Sendum gegn póstkröfn
Suðurgötu 14. Siml 216.20.
HEILDVERZLUN
PÉTURS PÉTURSSONAR
1. júlí 1967
ALÞÝÐUBLAÐtÐ