Alþýðublaðið - 14.09.1967, Blaðsíða 12

HAUSTTlSKA Á ÍSIANDI
HAUSTIÐ er að koma og með þvl
rómantískasta tímabil ársins. Þá
á að vera kyrrt veður, spegilslétt-
ur sjór, svalir, bjartir morgnar og
þunglyndisleg kvöld með mána-
skini. Og þá eiga að vera fjúk-
kndi lauf og fölnað lyng.
En það er bara ekki svona.
Oftast er rigning eða súld, því
að Ihaustið er mesti úrkomutími
ársins. Morgnarnir eru gráir og
kvöldin dimm, og xnaður verður
blautur í fæturna. Fólk gengur
um í regnkápum, með regrehlíf og
þyrfti í rauninni að vera >með sjó-
tiatt og í gúmmístígvélum, en það
er ekki tízka og þess vegna gera
menn það ekki, iþví að tízkunni
má ekki breyta í samræmi við
veðrið, heldur verður að reyna að
fá guð almáttugan til þess að
breyta veðrinu. Á það er liann að
vísu óbágur, en hann er iíka jafn
óbágur að koma með vont veður
strax aftur Ihér á iþessu landi.
í rauninni ætti að hafa sér-
staka Ihausttízku fyrir ísland. En
sú tízka verður að koma frá Par-
ís, alls ekki nær en það, mætti
kannski koma frá Timbuktu eða
Falklandseyjum, en hins vegar er
gagnslaust ef hún er ekki sniðin
'við íslenzka staðhætti. Og (hér
kemur forskriftin: Fótabúnaður:
Þykkir sokkar úr grófu ibandi,
iaust prjónaðir og gúmmístígvél,
eigi lægri en svo að þau nái upp
að íhné, Yfinhöfn: Regnkápa úr
gúmmíi, þykku (ellegar olíukápa
eins og við notuðum í vegavinnu
fyrir 25-30 árum), síð vel, nema
ef stígvélin ná upp í klof, þá má
hún vera styttri. Höfuðfat: Sjó-
hattur með spælum góðum og
bandi sterku til að reyra undir
kverkina því að það er stundum
bvasst á íslandi. Á höndum skulu
menn bafa belgvettlinga, gjarn-
an hrífu ettlinga, sjóvettlinga eða
Þess (háttar.
Innan undir klæðnaður má vera
hvernig sem viU, því að hann
Sést ekki og yrðu þá allir Reyk-
vlkingar á götunum eins og sjó-
arar eða vegavinnukarlar í rign-
ingu. Slíkt er út af fyrir sig ekk-
ert verri tízka en að fara að apa
klæðaburð eftir körlum og kerl-
ingum sem uppi voru fyrir 100 ár-
um, á þeim tímum sem ekki var
búið að uppræta lús víða um
fieim. Gæti svo farið, að þessi
tízka ryddi sér til rúms í heim-
inum og fólk á götum Parísar,
Uondon og annarra slíkra borga
vildi fara að ganga jafn töffara-
lega' til fara og íslandsmenn eru
í þessari - múnderíngu. Eins ber
þess að gæta, að þessi klæðaburð
ur er prýðilega í saxnræmi við ihár
og skeggtízku nútímans. Hárið á
ungum mönnum á helzt að vera
nákvæmlega eins og á landsfræg-
um sveitalubbum fyrir 50 árum,
þykkur lubbi niður fyrir eyru og
liggjandi eins og brík á hálsin-
um, jafnvel brettast upp við krag-
ann, allur í sneplum.
Slíkur klæðaburður er miklu
skynsamlegri heldur en að láta
skvísur ganga í klofháum leður-
stígvélum á þurru og Iheitu mal-
biki stórborganna.
J*ú verður að fyrirgefa mér að ég skyldi tapa árunum.
Má ég fá að tala við afgreislu-
manninn, sem ráðlagði mér nýja
fugiakraftfóðrið um daginn.
COSPEFt
Handknattleiksráð Reykjavík-
ur sór um framkvæmd ís-
landsmótsins að þessu sinni
eins og ávallt éður.
Alþýðublaðíi.
Ég hef alltaf elskað lífið. E«
því miður hefur það ekki vej;
ið gagnkvæm ást.

Það þarf mikið til að koma
mér úr jafnvægi, sagði kall-
inn um daginn, — en þaS
verður þó alltaf nég til þess.
Lífið hefur sínar skuggahlið
ar. En ætli sxnnir winnist
þeirra þó ekki með söknuði,
þegar þeir verða fluttir í heit
ari vistarverur.