Alþýðublaðið - 12.10.1967, Side 13

I
Ný dönsk mynd, gerO eftir hinni
umdeildu metsölubók Siv Holms
„Jeg en kvinde'*.
Sýnd kl. 9.
ÓTTAR YNGVASON
héraösdómslögmaður
MÁLFLUTNINGSSKRIFSTOFA
BLÖNDUHLÍÐ 1 • SÍMI 21296
BÍLAKAUP
15812 — 23900
Höfum kaupendur aB flest-
um tegundum og árgerðum
af nýlegum bifreiðum.
Vinsamlegast látið skrá bif-
BÍLAKAUP
Skúlagötu 55 við Rauðará
Símar 15812 - 23900.
ÖKUMENN
Látið stilla í tíma.
Hjólastillingar
Mótorstillingar
Ljósastillingar
Fljót og örugg þjón-
usta.
BÍLASKOÐUN &
STILLING
Skúlagötu 32
Sími 13-100.
Lesið AlþýðuMaðið
FJÓRÐI KAFLI.
Hún svaf ekki um nóttina.
Hún var í uppnámi og áhyggj-
urnar ásóttu hana. Loks reis
hún á fætur og gekk að glugg-
anum, þar starði hún út í
tunglsljósið og reyndi að jafna
sig.
Hún þurfti fyrst og fremst
að hugsa um framtíð sína og
systkina sinna og henni fannst
hún vita, hverjar skyldur hún
hafði.
Hún varð einhvern veginn
að uppfylla óskir föður síns og
sjá um að bróðir hennar og
systir lykju námi. Steinnáman
gaf lítið af sér, en hún hlaut
að geta borgað skólapeninga
fyrir Janice og stutt Tom í
námi með því að spara stórlega
á öðrum sviðum. Ég verð að
gera það, sagði hún við sjálfa
sig. Ég verð að sjá um að nám-
an gefi nægilega mikið af sér
til að Janice og Tom geti hald-
ið áfram námi og það jafnvel
þó, að ég verði sjálf að svelta.
Tilhugsunin um peninga
komu henni til að hugsa um
David Carew. Var hann þessi
Carey í Ameríku sem hafði
fengið peninga frá föður henn-
ar svo árum skipti? Hvers
vegná hafði faðir hennar borg-
að honum? Fjárkúgun. David
Carew hafði á einhvern hátt
vald yfir föður hennar og hann
hafði farið til Polzennor þegar
faðir hennar hætti að senda
peninga. Komið til þeirra til að
heimta meiri peninga og það
hafði nægt til að faðir hennar
fékk slag.
En hvers vegna vildi David
Carew vera kyrr? Hann vissi, að
það voru engir peningar til, —
hvers vegna gafst hann ekki
upp og fór? Því gat hún ekki
Svarað nema hann áliti að hann
gæti enn grætt á ástandinu. Ef
hann færi bara; hugsaði Meg
örvæntingarfull. Af hverju
neyddi þabbi mig til að lofa
þessu? Ég er hrædd við þennan
mann — ég er hrædd við hann.
Það leit ekki betur út þegar
dagaði. Meg fékk nánari stað-
festingu á þessu, þegar Anna
kom inn með teið.
— Anna, sagði hún gætilega.
Ég verð að segja þér, að pabbi
lét enga peninga eftir sig.
Gamla konan kinkaði kolli.
Já, hann hafði miklar áhyggj-
ur af því, veslings maðurinn.
— Vissir þú það! Meg leit
hvasst á hana. — Já, ég sá
það og þess vegna voru stúlk-
urnar látnar hætta. Hún hristi
höfuðið og andvarpaði. — Eg
hélt ekki að það gengi nokkm
sinni svona langt, Anna, en ég
verð að biðja þig um að fara.
Ég get ekki borgað þér laun.
Gamla konan leit virðulega á
hana. — Ég á heima á Polzennor
Meg. Hentu mér ekki út, þá dey
ég.
— En Anna, ég íhef ekki efni
á...
— Mér er sama um kaupið.
Þau ár sem ég á ólifað verð ég
fegin að hafa þak yfir liöfuðið
og bita af mat. Ef þú vilt 'hafa
mig, þá leyfir þú mér að vera.
Meg kyngdi, hún var með
kökk í hálsinum, svo brosti hún.
— Þú ert þrjózk, heimsk og
gömul kerling, en ég elska þig,
Anna. Ég veit bara ekki, hvað
ég á að gera. Hr. Smither sagði
mér að það væru til nákvæm-
lega nógir peningar til að greiða
laun í hálft ár og að bankinn
vilji ekki lána krónu í viðbót.
Ég þori ekki að nota peningana
í annað en námuna, iþví bregð-
ist hún erum við búin að vera.
Samt þurfum við að lifa. Hún
hristi höfuðið. — Mig hefur
aldrei dreymt um að einhvern
tímann færi ég að óttast hvaðan
ættu að koma peningar :fyrir
næstu máltíð.
— Hugsaðu ekki um það, Meg
sagði Anna. — David lét mig
fá þetta handa þér. Hún tók
lirúgu af seðlum úr svuntuvasan
um og rétti henni.
Meg rak upp stór augu, en
svo sagði hún: — Láttu hann fá
peningana. Nei, láttu mig fá þá,
ég skal skila þeim aftur.
— Vertu ekki svona heimsk,
Meg. Það er ekki nema rétt að
liann borgi fæði og húsnæði.
— Ég vil heldur svelta en
þiggja fé af honum.
Hún flýtti sér að klæða sig
og fór niður til að athuga,
hvort hann væri þar. Hann
sat við eldhúsborðið og var að
drekka te. Reiði hennar óx enn.
í stað þess að hann skildi að
hann var óvelkominn gestur,
hagaði hann sér eins og hann
væri heima hjá sér.
Hún henti peningaseðlunum á
borðið fyrir framan hann.
— Þér eigið þetta.
Hann leit í augu 'hennar. —
Jæja, sagði hann rólega, — svo
að þú vilt að mér finnist ég
taka matinn frá munnum ykk-
ar?
— Ég vil á engan hátt vera
yður skuldbundin!
Hann stóð upp og gekk til
hennar og nú sá hún í fyrsta
skipti að andlit hans var hvítt
af reiði. Hann greip svo fast um
axlir hennar að fingurnir skár-
ust inn í þær. — Þú hagar þér
eins og barn, sagði hann hrana-
lega, — ég er orðinn þreyttur
á uppátækjum þínum og dutt-
lungum. Láttu mig ekki missa
þolinmæðina, ég er hættulegur
óvinur, Margaret. •
Því trúi ég vel, hugsaði hún
og það fór hrollur um 'hana, þeg
ar hún leit í dökk augu hans.
Það var dulbúin hótun í orðum
hans og þó, hvernig gat hann
gert henni illt? Gat það sem
hann vissi um föður hennar haft
úrslitaáhrif ef David Carew
tæki upp á að segja það?
Nú sleppti hann henni.
— Taktu peningana, Margaret.
Hún gekk hægt og hikandi að
toorðinu, einhverra ástæðna
vegna varð hún að hlýða hon-
um. Hann beið þangað til hún
hafði sett peningana í vasann
og brosti. — Þetta var gott.
Komdu nú og fáðu þér sæti, svo
skal é g hella tei í bollann þinn.
Hún leit hatursaugum á liann
og fór út úr eldhúsinu. Ef hún
aðeins þyrði áð reka bann í
burtu! Janice og Tom vildu ekki
skilja, hvernig hann var — en*
sem betur fer gat hún bráðlega
sent þau frá Polzennor og frá
David Carew.
Hún fór að tala um þetta eft-
ir morgunverðinn. — Ég hef
verið að hugsa málin í nótt. Ég
veit, að pabbi vildi að þið lykj-
uð námi. Það er búið að borga
fyrir þig í skólann næsta ár,
Janice, svo við þurfum ekki að
hafa áhyggjur af því sem stend
ur. Þú ferð til London í dag,
Tom. Janice getur ekið þér á
stöðina. Ég verð einhvern veg-
inn að senda þér peninga.
— Nei, Meg. Hann varð
þrjózkulegur á svipinn. — Ég
hef líka hugsað málin og ég vil
ekki verða lögfræðingur. Ég
ætia að fá mér vinnu á bóndabæ.
— Ég fer ekki aftur í skól-
ann, sagði Janice. — Ég ætla
að búa hér og fá mér vinnu.
— Enga heimsku,. sagði Meg
stutt í spuna. — Hvers konar
vinnu heldurðu að þú getir
fengið? Þú ferð í skólann í dag
og Tom iíka.
— Þú hefur ekkert leyfi til
að ráða yfir okkur, sagði Jan-
ice reiðilega og Tom sagði ró-
legur en ákveðinn: — Ég ætla
að gerast bóndi, Meg.
Hún stóð upp. og virti þau
bæði fyrir sér. — Þið eruð bæði
of ung til að ráða. Ég þykist
vita meira en þið, en pabbi gerði
mig að forráðamanni ykkar og
ég neyðist til að gera það, sem
ég álít bezt fyrir ykkur og það
er að mínu áliti að sjá um að
framtíðaráætlanir pabba með
ykkur rætist. Þú ferð í skólann,
Janice og To-rri tekur lestina til
London.
Þau störðu bitur á hana. —
Þú ræður, sagði Tom drunga-
lega, — við höfum um ekkeft að
velja.
— Þetta er óréttlátt. hrópaði
Janice og augu hennar voru full
af reiðitárum. — Hvers vegna á
ég að taka við skipunum frá
þér? Þú ert ekki einu sinni al-
vöru systir mín.
Meg hrökk við. — Janice þú
veizt jafn vel og ég, að þú hefur
aldrei haft áhuga fyrir öðru en
tízkuteikningum. Þig myndi iðra
þess alla ævi, ef þú hættir núna.
Hún þagnaði. Dyrnar höfðu -
opnazt og David Carew kom inn.
Þegar Tom og Janice sáu hann
gengu þau til hans.
— Ég get ekki farið með þér
Sjónvarpstækin skila
afburða hljóm og mynd
FESTIVAL SJALUSK
Þetta nýja Radionette-sjón-
varpstæki fæst einnig meS
FM-útvarpsbylgju. — Ákaf-
lega næmt. — Með öryggis-
iæsingu.
ÁRS ÁBYRGÐ
Radionette-verziunin
Aðalstræti 18, sími 16995.
eykur gagn og gleði
12. október 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ 13