Alþýðublaðið - 15.11.1967, Blaðsíða 13

ÍNGMAR BERGMANS
F0RSTE LYSTSPIL I FARVER
7GLADE
i ENKER
FÖR ATIIHTE TALA OM AllA DESSA KVINNOR
HARRIET ANDEKSSON
BIBI ANDERSSON
EVA DAHLBECK
JARLKULLE
VIDUNDEBUG
MORSOMT OG
Allar þessar konur
Skemmtileg og vel leikin gam
anmynd.
Sýnd kl. 9.
ÓTTAR YNGVASON
héraíSsdómslögmaður
MÁLFLUTNINGSSKRIFSTOFA
BLÖNDUHLfÐ 1 • SÍMI 2Í296
BÍLAKAUP
15812 — 23900
Höfum kaupendur «8 flest-
um tegundum og árgerðum
af nýlegum blfrelðum.
Vlnsamlegast látið skrá blr-
reiðina sem fyrst.
BÍLAKAUP
Skúlagötu 55 vi8 Ranðará
Símar 15812 - 2398».
Fotoselluofnar,
Rakvélatenglar,
Mótorrofar.
Höfuðrofar, Rofar, Tenglar
Varahús, Varatappar.
Sjálfvirk rör, Vír, Kapall,
margar gerðir.
Lampar í baðherbergi,
ganga, geymslur,
Handlampar
Vegg-, loft og lampafalir
inntaksrör’, járnrör,
1“ 1*4“ IW' og 2“.
Einangrunarband, margir
litir og önnur smávara.
— Allt á einum stað.
Itafmagnsvörubúðin sf.
Suðurlandsbraut 12.
Sími 81670.
— Næg bílastæði. —
SERVÍETTU-
PRENTUN
SÍMI 32-101.
Christina Lafferty:
27
ur mína, sem var dóttir fátæks
vinnumanns. Hann varð óstfang
inn af henni og áður en hann
snéri aftur til Polzennor hafði
liann gifzt henni.
Meg starðir á varir hans. —
Hvað . . hvað gerðist svo?
Augu hans urðu bitur. — Hugh
Tregaron þorði ekki að skrifa
foreldrum sínum og segja þeim
frá hjónabandinu, því að þau
höfðu alltaf viljað að hann gift-
ist stúlku frá Cornwall. Þess
vegna skildi hann konu sína eft
ir á Shetlandseyjum og fór
heim til að segja fjölskyldunni
tíðindin. En um leið og hann
kom heim fölnaði minningin um
konuna hans. Honum fannst að
honum hefði orðið hræðileg mis
tök á — hún var of hversdags-
leg og einföld til að verða frú
á Polzennor og auk þess var
hann hræddur við að segja for-
eldrum sinum frá hjónaband-
inu. Því skrifaði hann konu
sinni og bað um skilnað.
Meg greip andann á lofti. —
Svo fyrirlitlega hafði pabbi aldrei
hagað sér.
— Ég dæmi hann ekki hart
lengur, , sagði David rólega.
— Hann iðraðist biturlega fram-
komu sinnar, því að kona hans
átti von á barni, en var of stolt
til að segja honum það eftir að
hún fékk bréf hans. Hún veitti
honum frest og flciri árum síð-
ar komst Hugh Tregaron að því
af tilviljun, að hann átti son. Þá
var hann kvæntur- stúlkunni frá
Cornwall, sem ekki gat átt börn
og því hafði liann ættleitt ykkur,
þig, Janice og Tom. En hann hélt
alltaf áfram að leita að syni sín
um og hann réð; einkalögreglu-
mann til að finna mig.
— Carey! hrópaði Meg. —
Maðurinn í Ameríku, sem pabbi
borgaði alla peningana til.
— Hann var einkalögreglu-
maður. Ég fór til Ameríku til að
leita hamingjunnar og það fékk
fékk faðir minn að vita. Að vísu
ekki frá móður minni, því hún
neitaði að segja honum eitt eða
neitt. Hún var stolt kona og hann
hafði sært hana djúpt. Hún vildi
aldrei taka við eyri af föður mín
um og vildi heldur vinna sér inn
peninga sjálf. Hún sagði mér held
ur aldrei að faðir minn væri á
lífi og ég ólst upp í þeirri trú
að hann hefði verið vinnumaður
og dáið áður en ég íæddist.
Hann þagði svo lengi, að Meg
iðaði í skinninu. Hann virtist nið
ursokkinn í endurminningar sín-
ar.
— Ég fór til Ameríku með-
an ég var enn unglingur. Ég vann
eins og ég gat og tók hvaða starf
sem var að mér rétt. Ríkur varð
ég samt aldrei. Loks gafst ég upp
og keypti mér lítið býli tii að
geta sent eftir mömmu. Hann
brosti. — Eorlögin eru óskilj-
anleg á köflum, á býlinu fann ég
olíu og ég eignaðist auðæfi, sem
mig hafði dreymt um.
— Sóttirðu þá móðir þína?
— Já, ég fór aítur heim, en
ég kom of seint. Hún dó meðán
ég var á leiðinni til Shetlands-
eyja og það var ekki fyrr en ég
var að ganga frá eigum hennar,
að ég fann bréf það, sem Hugli
Tregaron liafði skrifað til lienn-
ar fyrir mörgum árum. Þá ákvað
ég að hegna föður mínum fyrir
brot hans.
— Og þessvegna komstu til
Polzennor! sagði Meg. — Þess-
vegna fékk hann slag, þegar hann
sá þig.
David kinkaði kolli. — Mig
tíreymdi aldrei um að slíkt gerð-
ist. Ég sagðj aðeins við hann:
„Ég er sonur þinn. Ég er Dav-
id Tregaron”. Það var meira á-
fall fyrir hann en ég hafði bú-
ist við.
Það varð löng þögn, loks sagði
Meg: — Af hverju sagðiru mér
ekki sannleikann? Því sagðistu
heita David Carew?
— Carew var ættarnafn móð-
ur minnar og ég hafði hafnað
nafni föður míns eftir að ég vissi
hver hann var og tekið upp nafn
móður minnar. Hversvegna ég
leyndi þig sannleikanum — nú.
ég sá að þú elskaðir manninn,
sem þú kallaðir föður þinn og
ég vildi ekki taka blekkinguna
frá þér. Auk þess var Polzennor
og steinnáman - því þú mátt ekki
gleyma því, að faðir minn dó án
þess að láta erfðarskrá eftir sig.
Samkvæmt lögum er ég nánasti
ættingi hans; einkasonur hans og
ég liefði erft eignir hans, en ég
vildi ekki taka neitt frá þér og
Tom og Janice.
Meg reis á fætur og gekk fram
og aftur um gólfið og neri saman
höndum. — En þú áttir rétt á
þessu! Þú sem hefur farið alls
á mis um ævina! Þú mátt ekki
missa arflegð þína. Polzennor er
eign J'regaronna og þú ert eini
Tregaron, sem er á lífi.
— Ég vissi, að þér myndi
finnast þetta og þessvegna vildi
ég ekki að þú fengir að vita,
hvernig í pottinn er búið. Ég
reyndi að hafa lag á öllu með
því að kaupa Polzennor af þér en
þú vildir ekki selja. Ég hef hins
vegar fundið það í sí vaxandi
mæii, hve vænt mér þykir um
staðinn hér.
— Ég hélt að þú ætlaðir að
kaupa Polzennor til að eignast
auðævi og græða fé, sagði Meg
undrandi.
— Það var nú ekki það versta
sem þú hélzt um mig, sagði hann
án þess að sýna minnstu svip-
brigði.
Hún kingdi. — David, segðu
mér — hversvegna ákvaðst þú
að vera hér — eftir lá't föður
míns?
— Ég hef sagt þér það, sagði
hann. — Ég vildi hjálpa þér,
Margret. Það var skylda mín.
—- Skylda þín?
— Já. Faðir minn ættleiddi
ykkur þrjú og hann dó án þess
að arfleiða ykkur að lífsviður-
væri. Sonur verður að taka á
sig skyldur föður síns jafnvel þó
að sami faðir hafi aðeins verið
nafn fyrir honum.
— Þú ert furðulegur maður.
sagði Meg undrandi. — Þú færð
mig til að finna, að ég sé lítil og
eigi að skammast mín.
Hann strauk yfir kinnar henn
ar. —: Það klæðir þig ekki að
skammast þín, Meg.
Það varð löng þögn, svo sagði
Meg tónlaust: — Það er að koma
dögun, Ég ætla að hátta.
— Þú ert ekki búin að segja
mér, hvað varstu að gera í nám
unni um miðnætti.
Hún leit niður. — Ég áleit...
ef ég feldi sígaretturnar. . .myndi
lögreglan álíta, að ég hefði skrif
að bréfið af illgirni til að gera
þér mein. Hún leit upp. — Ég
iðraðist eftir að liafa skrifað
bréfið, David.
Hún hafði aldrei séð hann
verða jafn undrandi.
— Hvað ætlaðirðu að gera við
sígaretturnar? spurði hann.
— Henda þeim í fljótið.
Straumurinn hefði borið þær út
á liaf og þá hefði lögreglan á-
litið að ég væri móðursjúk og
illgjörn. . . .
Hann hló hátt og greip til
hennar. — Margaret! Þú ert ó-
trúleg! Vissirðu ekki, að það er
liættulegt að eyðileggja sönnunar
gögn?
HARÐVIÐAR
ÚTIHURDIR
TRÉSMIÐJA 1
Þ. skúlasonar’
Nýbýlavegi 6
Kópavogi
sími 4 01 75
Ræstingastjóri
í Landspítalanum er laus til umsóknar staða
fyrir karl eða konu, sem vill taka að sér yfir-
umsjón með daglegri ræstingu í spítalanum.
Laun samkvæmt 14. fl. Kjaradóms.
Umsóknir með upplýsingum um aldur,,
menntun og fyrri störf sendist Skrifstofu ríkis
spítalanna, Klapparstíg 29, fyrir 20. nóvember
n.k.
Reykjavík, 14. nóvember 1967
Skrifstofa ríkisspítalanna.
15. nóvember 1967 - ALÞÝÐUBLAÐID 13