Alþýðublaðið - 02.04.1968, Side 16

Úr tíbavísum
Vond er tíð og veðraníð,
í vetrarhíði lónin,
ógn og kvíði angra lýð,
utan skí'ðaflónin.
Tók fyrír beitarbjörg í sveit,
brást hver reytingsnóra;
kári óheitur kinnar beit
á kuldaveitustjóra,
Hálkuskratti, hlaup og snatt
höldum skatta gerðu;
margur datt og missti hatt
og meíddist að attanverðu.
Frost var ærið, fjúk og snær,
fannagæra á lieiðum,
blés um Iærabera mær
og báta á færaveiðum,
Margur kennir mæðu í senn,
mál er að glennur dvíni,
plagar enn og pínir menn
prís á brennivíni.
— Hvernig skyldi þaö vera
með Lönd og leiðir, ætli þær
aldrei reynt hina leiðina?
Það var aldeilis fútt í skól-
anum í gær. Mar skipti svo
oft um stofur útaf 1, apríl að
kennarablókin var farin að
halda að hún væri orðin
geggjuð.
KULDAKAST: Hvíldartími hitaveitunnar.
KVENRÉTTINDABARÁTTA: Barátta kvenþjóöar til yfirráöa yfir karl-
þjóð.
LEIKARI: Maöur, sem vill vera eitthvað allt annaö en hann er.
H-UMFERÐ: Þegar bannað er að aka á vinstri kanti.
Það eina sem gæti verið já-
kvætt við þennan mikla
kulda er það ef þessar tildur-
drósir neyddust lil að síkka
sín siðlausu stuttu pils.
V-UMFERÐ: Þegar bannað er að aka á hægri kanti.
60 KING
EDWARO
America's Largest Sélling Cigar
Vor daglegi BAK-stur
Er loðna fiskur?
Þorskinum þykir loðna kjörmeti. Áþekkan smekk hafa Japan
ir og Hornfirðingar, er mér tjáð. Nú er mér ekki með öllu
ljóst, hvort nokkur niðrun felst í að hafa sama smekk og
þorskurinn, hvað loðnuna áhrærir. En hitt er vafalaust, að
ef Japönum og Homfirðingum væri svo farið á öllum sviðum,
gæti farið að kárna gamanið. Hugsum okkur að við heimsækt
um annan hvorn þjóðflokkinn og væri sýnd mesta gestreisni
og ekki boðið annað að eta, en það sem húsráðendur sjálfir
teldu bezt af öllu. Myndi ekki lengjast á okkur andlitið, þegar
við settumst að nýbrýndum flatningshnífum, sykruðum ljósa-
perum, hnullungagrjóti úr næsta fjalli og eftirmaturinn væri
hrá loðna — ef til vill þrædd upp á stálkrók?
Við trúum, sem kunnugt er á hitaeiningar og vítamín. Það
getur svo, sem vel verið, þó að ég viti það ekki, að þetta
hvort tveggja sé til í flaningshnífum í einhverju mæli, en
um hitt verður ekki deilt, að í þeim er heilmikið að jámi.
En við skulum halda okkur við efnið og huga svolítið bet-
ur að loðnunni. Þeir em svo sannarlega til, sem halda því
fram að loðnan sé ekki fiskur, heldur einhverskonar skop-
stæling á fiski, haglega gerð af þeim sem öllu stjórnar. Við
sem höfum séð loðnu og þekkjum hana í sjón, vitum að hún
er ákaflega langt kvikindi, þegar tekið er tillit til þess að hún
er mjó. Það mætti jafnvel segja mér, að hún sé með allengstu
fiskum í sjó, sé'miðað við ummál.
Ég myndi aldrei hætta mér í rökræður við mann, sem
héldi því fram að loðnan sé ekki fiskur. Ég gæti t. d., til að
særa ekki tilfinningar mannsins, látist fallast á, að loðnan
sé svosem ekki ýkjamikill fiskur — og það sé þó bæð rétt og
satt — en hinu geti þó enginn maður neitað að hún sé dýr.
En menn.'sem draga svona skarpar línur, eru að öllum jafn
aði ekki mikið fyrir málamiðlun og grípa gjarna til allra raka,
sem hug á festir. Samkvæmt því myndi maðurnn líta á mig
með fyrrlitningarsvip: „Þvert á móti. Hún er ódýr. Það fást
ekki nema nokkrir aurar fyrir hana í gúanó þ. e. a. s. kíló-
grammið og ef við hugsum út í hvaða verð fæst fyrir stykkið,
þá getur þú sjálfur ekki einu sinni neitað, að þú sért með
heimskari mönnum.
Svona rökum verður maður auðvitað að kingja og það
má mikið vera ef maðurinn fengist yfirleitt til að viðurkenna,
að loðnan sé loðna.
En hvað sem því líður, hef ég ævinlega verið þeirra skoð-
unar, að fiskur eins og loðnan sé bezt geymdur í sjónum.
— GADDUR.