Alþýðublaðið - 23.04.1968, Síða 7
— Það er bert vænV minn,
að ef ekki væri teikningar af
liúsum, vissi enginn hvernig
lsau l'itu út fyrr en þau eru
fullbúin og þá getur það ver
ið of seint. Annars hefur mér
æviniega fundizt, að teikning
ar arkitekta séu e’ins'_og liver
önnur prakkarastrik við okk-
ég cr orðinn ranghverfur.
— Vað er hvortugt maður.
Þú snýrð barasta teikingunni
öfugr'i.
— Svona segir maður ekki
vaeni minn. Að ég snúi tcikn-
ingunni öfugt, ætlaðír þú víst
að láta það heita. Og bittinú!
Mundi þá ekki flötur teikn-
við værum yfirleitt byrjaðir á
skemmunni?
— Á, ertu kominn á kjafta
skóna vænS minn. Annars þyk
ir mér vænt um að þú ert far
inn að spekúlera í hlutunum
og hvernig þeir snúa við í til
verunni. En ef við skoöum
blákaldar staðreyndlrnar eins
— Ég vildi miklu heldur
moka kamra, eða liggja í skot
gröfum í einhverju botnlausu
frumskógadýki en að hanga í
þessu helvítis fokki.
— Svona hugsuðum við allir
í upphafi. Ég var svosem ekki
mikið fyrir hús á þínuin aldri.
Húsið var svo sjálfsagt mál.
— Við megum ekki gleýma
okkur yfir háleituin hugsun-
um vinur kær. Heldur skulum
við taka þar til, sem frá var
horfið við að leggja síðustu
hönd á skemmuna hérna. Hún
kemur aldrei að fullu gagni,
ef regn og vindar eiga að hafa
frjálsan aðgang að henni hér
ur húsasmíðameistara. Sjáðu
t.d. þessa teikningu hér. Af
lxenni verður ækki annað ráð-
'ið, en að sá gaflinn á skemm
unni sem við dveljum nú á
íngarinnar, sem niður snýr
hjá mér, hafa snúið upp hjá
arkitektinum og þannig ætlast
liann náttúrlega til að hún sé
skoðuð. Dreissugir fram í and
og þær líta út í þessari hæð
yfir sjávarmáli getum við séð
að við flúktum nokkurnveginn
við mæninn á læknisbústaðn-
um hér ofar í brekkunni. Það
Maður fæðist í húsi, býr í
húsi og deyr vonandi í liúsi.
Húsið var svona álíkt sjálf-
sagt mál og þessi svarta bóla
aftan á hálsinum á þér væni
inn um stafninn. Auk þess er
súgur stórliættulegur pakk-
húsmönnum, eins og þú veizt.
— Ertu þá búinn að gera
upp við þig hvernig ég á að
og snýr í norður, eigi í raun
og veru að snúa í suöur og
omvent og þar að auki er letr-
inu vægast sagt mjög einkenni
lega kom'ið fyrir. Eiginlega er
ekki nema tvennt til í máliriu:
Annaðlivort er letrið öfugt, eða
látið þeir lierramenn. Og
þarna sérðu væni minn hvers
virði það er að taka hlutina
réttum tökum og hugsa rök-
rænt. Það er mikil blessun.
— Ef ég hugsað’i 'líka rök-
rænt meistari, heldurðu þá að
sannar okkur aftur að skemm
an sú arna er engin blekking
og að hún hefur verið reist,
enda þótt og þrátt fyrir að
þú getur ekki og vilt ekki
læra húsasmíði frá rökrænu
sjónarmiði.
minn.
— Þetta er ekki bóla maöur.
Sérðu ekki aö þetta er sog-
blettur?
— Ójá. Ekki vissi ég að
möimum væri settir koppar nú
til dags.
fella spýtuna liérna við mæn
inn? Vonandi ■ hefurðu byggt á
niðurstöðum rökrænnar hugs-
unar.
— Þú þarft ekki aö óttast
að við þurfum að byggja þessa
Framhald á 14. síðu